Ξαπλώνουμε στα κρεβάτια του Φερνάντο Ρούμπιο, στο κέντρο της πόλης. Φαβέλες, αντάρτικο, ουτοπία και τέχνη σ’ ένα πολυφεστιβάλ
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΑΚΗΣ ΛΑΚΤΑΡΙΔΗΣ [email protected]
14 Νοεμβρίου 2014
Έτσι, μετά την περσινή εξερεύνηση των Βαλκανίων, το φετινό φεστιβάλ θα εστιάσει στην ανεξάρτητη καλλιτεχνική σκηνή της Λατινικής Αμερικής. Οκτώ θεατρικές και δύο χορευτικές παραστάσεις, μία συζήτηση στρογγυλής τραπέζης, με θέμα το Προς τι είδους Δημοκρατία έγινε η μετάβαση των χωρών της Λατινικής Αμερικής μετά τη δεκαετία του '80, καθώς και μία εικαστική performance, συνθέτουν τις εκδηλώσεις στις οποίες το κοινό θα έχει την ευκαιρία να δει τη δουλειά καθιερωμένων στη διεθνή καλλιτεχνική σκηνή δημιουργών από την Αργεντινή, τη Χιλή, την Κολομβία και τη Βραζιλία.
Όλα θα ξεκινήσουν με ένα πάρτι την Πέμπτη 13 Νοεμβρίου στο 42 bar της οδού Κολοκοτρώνη 3, όπου υπό τον τίτλο AQUI Y AHORA (Εδώ και Τώρα), μουσική & street food από τη Χιλή, το Περού, την Κολομβία και τον Παναμά, θα εισαγάγουν το κοινό στο κλίμα του Φεστιβάλ.
Διαβάστε: Ένα πάρτι για το μεγάλο φεστιβάλ Latin America
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ ΚΡΕΒΑΤΙΑ: Αυτό που αναμένουμε είναι η πολυσυζητημένη περφόρμανς-αστική παρέμβαση, που γίνεται Εκτός Στέγης, στη Στοά του Βιβλίου: Στο Όσα είναι δίπλα μου, θεατές και ηθοποιοί μοιράζονται για δέκα λεπτά το ίδιο κρεβάτι μέσα στην καρδιά της πόλης. Τα κρεβάτια του Αργεντινού σκηνοθέτη και εικαστικού Φερνάντο Ρούμπιο έχουν στηθεί στις παραλίες της Χιλής, σε έναν κεντρικό σταθμό του Μοντεβιδέο, σε μια λίμνη της Ολλανδίας... Οι ηθοποιοί εκμυστηρεύονται μια ιστορία με φόντο τον κάθε τόπο. Ο Ρούμπιο συνεργάζεται πάντα με ηθοποιούς που ζουν στη χώρα της παρουσίασης του έργου. Έτσι στην ελληνική εκδοχή του, στις 18-23 Νοεμβρίου, συμμετέχουν οι ηθοποιοί Κίκα Γεωργίου, Δήμητρα Κούζα, Άννα Μάσχα, Έλενα Μεγγρέλη, Αγγελική Παπαθεμελή, Μαρία Παρασύρη και Εύη Σαουλίδου. Βρείτε περισσότερες πληροφορίες εδώ.
ΦΑΒΕΛΕΣ, ΑΝΤΑΡΤΙΚΟ ΚΑΙ ΟΥΤΟΠΙΕΣ: Ο Χιλιανός χορογράφος Χοσέ Βιδάλ έρχεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, για να παρουσιάσει το Loop3 (22-23/11), μία χορογραφία σωμάτων σε ένα τετράγωνο δύο επί δύο. Σκηνές μάχης, σκηνές πάλης αθλητών από ομαδικά σπορ, σκηνές λατρείας και μίσους εναλλάσσονται διαρκώς μπροστά στα μάτια μας, ανακαλώντας στη μνήμη γνωστούς πίνακες, κινηματογραφικές εικόνες ή στιγμιότυπα από δελτία ειδήσεων.
Από τις φαβέλες του Ρίο της Βραζιλίας στις οποίες έχει τη βάση της, η χορογράφος Λία Ροντρίγκεζ παρουσιάζει το Pintorama και μας ταξιδεύει στο «πριν» της Βραζιλίας, τότε που αυτή η απέραντη χώρα λεγόταν Πιντοράμα στη γλώσσα των ιθαγενών Τούπι, πριν από την άφιξη των αποικιοκρατών αλλά και στο «πριν» του θεάτρου, εκεί όπου η θεατρική πράξη συνδέεται με την τελετουργία (29 & 30/11).
Αν θα έπρεπε να ξεχωρίσουμε κάποιες από τις θεατρικές παραστάσεις, θα επιλέγαμε τον εκ Βραζιλίας Κήπο του Λεονάρντο Μορέιρα και της ομάδας του Companhia Hiato (Χάσμα), μια μεταμοντέρνα, πρωτότυπη και άκρως συγκινητική εκδοχή του Βυσσινόκηπου, του Άντον Τσέχοφ (23 & 24/11).
Το Οι Δράστες, του Χόρχε Ούγκο Μαρίν από την Κολομβία, παρουσιάζει μια παραλλαγή της Θηλιάς (1948) του Άλφρεντ Χίτσκοκ. Με την πρόφαση του φόνου του σπιτονοικοκύρη τους από δύο οικονομικά στριμωγμένους φοιτητές και το πρόσχημα ενός θρίλερ δωματίου, η ομάδα διερευνά το ζήτημα της ανοχής και συνενοχής στη βία (29 & 30/11).
Το Η Ζωή Μου Μετά, της Λόλα Αρίας από την Αργεντινή, όπου τέσσερις ηθοποιοί ανασυνθέτουν τις ζωές των γονιών τους και, αναπόφευκτα, τη στοιχειωμένη ιστορία της χώρας τους (18 & 19/11).
Το Σχολείο, του Γκιγιέρμο Καλνερόν, από τη Χιλή, ένα έργο για την εκπαίδευση των ανταρτών, μια λατινοαμερικάνικη απάντηση στο Μέτρο (1930) του Μπέρτολτ Μπρεχτ, που ρίχνει φως σε μια σκοτεινή σελίδα της συλλογικής μνήμης του χιλιανού λαού, από μια ηγετική μορφή του νέου πολιτικού θεάτρου της Λατινικής Αμερικής (19 & 20/11).
Το Παρελθόν είναι ένα ζώο αλλόκοτο, του Μαριάνο Πενσότι από την Αργεντινή, το οποίο διαδραματίζεται το 1999 και αφορά σε 4 νέους οι οποίοι στέκουν σαστισμένοι μπροστά στο τέλος των ουτοπιών. Σε μια περιστρεφόμενη σκηνή που στροβιλίζεται στον χωροχρόνο με τη λογική του καρουσέλ, οι ήρωες του έργου συνειδητοποιούν πως, κάθε φορά που μιλούν για τον εαυτό τους, κατασκευάζουν εκ νέου την ταυτότητά τους (26 & 27/11).
Περισσότερο κινηματογραφικό, το Αστέρια (Estrellas), του Αργεντινού Φεντερίκο Λεόν (24/11), ο οποίος επιλέγει να μεταμορφώσει ανθρώπους της παραγκούπολης σε σταρ του σινεμά και να στοχαστεί έτσι πάνω στη φωτογένεια της φτώχειας στον κόσμο του θεάματος, αποτυπωμένη σε ένα δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ για το οποίο θα δώσει και μία Διάλεξη (στις 19.00) πριν από την προβολή (21.00).
THANK YOU FOR DEMOCRACY AND THE SALAD: Παράλληλα με τις παραστάσεις, ο Ρουμάνος εικαστικός Νταν Περζόφσκι, ο οποίος πέρυσι εγκαινίασε το TRANSITIONS με την perfomance From the Museum wall to the Facebook wall, παρεμβαίνει με τα χαρακτηριστικά του σκίτσα τόσο στις γυάλινες επιφάνειες της Στέγης όσο και στο led wall στην πρόσοψη του κτιρίου, μεταμορφώνοντάς το σε μια τεράστια εγκατάσταση γεμάτη χιούμορ, αναστοχασμό και πολιτικά μηνύματα.
Διαβάστε: O Dan Perjovschi μεταμορφώνει τη Στέγη
ΜΕΤΑΒΑΣΗ ΠΡΟΣ ΠΟΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ; ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΜΕ LIVE ΑΝΑΜΕΤΑΔΟΣΗ: Πινοσέτ, στρατιωτικά καθεστώτα, μαζικές δολοφονίες, εξορίες, λογοκρισία, εκμετάλλευση από ξένες δυνάμεις, οικονομικά σκάνδαλα, παράλογες ιδιιωτικοποιήσεις... Τριάντα χρόνια μετά την αρχή προς την υποτιθέμενη εξομάλυνση της δημοκρατίας στη Λ. Αμερική, η δημοκρατία αδυνατεί να σταθεί στα πόδια της. Μια σημαντική συζήτηση στη Στέγη, στο πλαίσιο του κύκλου Λέξεις και Σκέψεις. Η είσοδος είναι ελεύθερη και η αναμετάδοση με ταυτόχρονη μετάφραση θα γίνει ζωντανά μέσω του sgt.gr
Info: TRANSITIONS 2 Latin America, έως 30 Νοεμβρίου 2014, Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών, Λεωφ. Συγγρού 107-109, Αθήνα. Mετρό στάση Συγγρού-Φιξ. Facebook.
εμφάνιση σχολίων