Το δεκαήμερο της αντίστασης στο πάρκο Gezi
ΜΑΡΙΑΝΙΝΑ ΠΑΤΣΑ
20 Ιουνίου 2013
Για δέκα ημέρες, διαδηλωτές σε όλη την Τουρκία κατέλαβαν τους δρόμους και συγκρούστηκαν με την αστυνομία. Μια αφίσα infographic συνοψίζει τα γεγονότα των ημερών.
28 Μαΐου: Πέντε δέντρα ξεριζώνονται. Πενήντα άνθρωποι αρχίζουν να φρουρούν το πάρκο-πνεύμονα της πόλης για να εμποδίσουν την καταστροφή του. Στις 5 το πρωί, η αστυνομία κάνει παρέμβαση ενάντια στους διαδηλωτές του δημόσιου πάρκου. Ο αριθμός των ανθρώπων που φτάνουν εκεί για να υπερασπιστούν το πάρκο αυξάνεται. Η αστυνομία ψεκάζει δακρυγόνα κατευθείαν στα πρόσωπα των διαδηλωτών.
29 Μαΐου: Η αστυνομία χρησιμοποιεί δακρυγόνα για να διαλύσει τους διαδηλωτές. Το #Occupygezi γεννιέται και με τη βοήθεια των Social Media αυξάνεται ο αριθμός των διαδηλωτών. Ο πρωθυπουργός Ρ.Τ. Ερντογάν δηλώνει: «Κάντε ό,τι θέλετε. Οι αποφάσεις σχετικά με το πάρκο Gezi έχουν ήδη ληφθεί».
30 Μαΐου: Η αστυνομία καίει τις τέντες των διαδηλωτών που υπάρχουν στο πάρκο και ρίχνει δακρυγόνα σε όσους το φρουρούν. 2.000.000 tweets στέλνονται χρησιμοποιώντας το hashtag #direngeziparki (resistgezipark).
31 Μαΐου: Η αντίσταση εξαπλώνεται σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Τουρκίας. Το 6o Διοικητικό Δικαστήριο της Κωνσταντινούπολης καταλήγει στην παραμονή της απόφασης εκτέλεσης των σχεδίων σχετικά με το πάρκο Gezi. Τα ΜΜΕ αποσιωπούν τα γεγονότα και μεροληπτούν υπέρ της κυβέρνησης. Ένα εκατ. άνθρωποι βγαίνουν στους δρόμους χτυπώντας κατσαρόλες, διαμαρτυρόμενοι για την αστυνομική βία και τη μεροληπτική στάση των ΜΜΕ.
1 Ιουνίου: Το ηλιοβασίλεμα, 1.000 άνθρωποι διασχίζουν τη γέφυρα Bogazici με τα πόδια. Η αστυνομία ρίχνει χημικά στους διαδηλωτές που βρίσκονται στην πλατεία Taksim και σε άλλες τοποθεσίες, όπου γίνονται παρόμοιες διαδηλώσεις. Εκατοντάδες άνθρωποι τραυματίζονται. Οι συγκρούσεις συνεχίζονται μέχρι το πρωί. Το γκρουπ υποστήριξης Besiktas Carsi καταλαμβάνει έναν εκσκαφέα και αναγκάζει φορτηγάκι της αστυνομίας να αποχωρήσει. Το χιούμορ γίνεται βασικό εργαλείο αντίστασης. Χιλιάδες μηνύματα, φωτογραφίες, βίντεο, καρτούν και ανέκδοτα κυκλοφορούν σε όλο το διαδίκτυο.
2 Ιουνίου: Το πάρκο Gezi γίνεται σύμβολο ενότητας και συνεργασίας. Η αστυνομία αποχωρεί από το σημείο. Ο Ερντογάν αποκαλεί τους διαδηλωτές «πλατσικολόγους», το twitter «κακό μπελά» και μιλά υποτιμητικά για όσους υποστηρίζουν την αντίσταση.
3 Ιουνίου: Ο 22χρονος Abdullah Comert χάνει τη ζωή του στην Antakya. Τα αίτια θανάτου δεν ανακοινώνονται. Ο Ερντογάν δηλώνει: «Κρατάμε όσους μας ψήφισαν υπό έλεγχο». Η αστυνομία προχωρά σε μαζικές συλλήψεις, ενώ τραυματίζονται τουλάχιστον 1.000 άνθρωποι. Το χρηματιστήριο της Κωνσταντινούπολης πέφτει κατά 10,47%.
4 Ιουνίου: Τριάντα τρεις άνθρωποι κρατούνται λόγω μηνυμάτων που ανάρτησαν στο twitter. Ο Ihsan Varol, παρουσιαστής τηλεπαιχνιδιού, υποστηρίζει την αντίσταση ενώ βρίσκεται στον αέρα, χρησιμοποιώντας λέξεις όπως «λογοκρισία», «δικτάτορας», “Twitter”, «δυσανάλογη χρήση βίας». Χιλιάδες παρακολουθούν την εκπομπή και δηλώνουν την υποστήριξή τους στο διαδίκτυο.
5 Ιουνίου: Μεγάλα συνδικάτα, όπως τα KESK, DISK, TMMOB και TTB, συμπαραστέκονται με απεργία. Μουσουλμάνοι ακτιβιστές συμπαραστέκονται και αυτοί με δημόσια προσευχή στο πάρκο. Ένας αστυνομικός πεθαίνει στην Adana, καθώς διασχίζει μια γέφυρα.
6 Ιουνίου: Το χρηματιστήριο της Κωνσταντινούπολης πέφτει στο χαμηλότερο σημείο του τελευταίου 6μήνου. Ο Ερντογάν δηλώνει «Δε θα κάνουμε πίσω» σε επίσκεψή του στο Μαρόκο. Το κανάλι NMATV στην Ταϊβάν παρουσιάζει τα γεγονότα σε ένα σατυρικό animation, το οποίο παρακολουθούν 950.000 άνθρωποι. Τα μέλη της αντίστασης δημιουργούν το νεολογισμό chapulling (τούρκικα: çapuling) που προέρχεται από τον όρο çapulcu (σε ελεύθερη μετάφραση «αλήτης» ή «βάνδαλος» ή «πλιατσικολόγος»), ο οποίος ξεκινά από το χαρακτηρισμό που χρησιμοποίησε ο Ερντογάν για να περιγράψει τους διαδηλωτές. Ο όρος υιοθετείται από τους διαδηλωτές, αποκτώντας μια νέα σημασία: «Πολέμησε για τα δικαιώματά σου».
εμφάνιση σχολίων