Κι αν μπορούσαμε να νοικιάζουμε ακόμα και το τζιν παντελόνι μας μέχρι να το βαρεθούμε;
ΜΑΡΙΑΝΙΝΑ ΠΑΤΣΑ
13 Μαΐου 2013
Τα τελευταία χρόνια οι ανταλλακτικές οικονομίες ανθίζουν, κοινόχρηστοι λαχανόκηποι και pop up εστιατόρια ξεφυτρώνουν, ενώ νέοι τρόποι εφευρίσκονται ώστε να γίνει μια πιο συλλογική μετάβαση από την ιδιοκτησία στην πρόσβαση των αγαθών σε παγκόσμιο επίπεδο. Όλα αυτά όμως δεν είναι απαραίτητα αποτέλεσμα κρίσης ούτε τοπικής μικρο-οικονομίας. Εταιρείες παγκοσμίου βεληνεκούς ακολουθούν την τάση, την οποία τελικά καθορίζουν οι άνθρωποι με τις επιλογές τους.
Για παράδειγμα, η μουσική υπηρεσία Spotify: μια μηνιαία συνδρομή μπορεί να μας δώσει πρόσβαση σε όλες τις μουσικές του κόσμου, χωρίς το «βάρος» της ιδιοκτησίας. Ανάλογα με τον τρόπο που νοικιάζουμε ένα αυτοκίνητο, η εταιρεία Mud Jeans νοικιάζει τζιν παντελόνια προς 5 ευρώ το μήνα. Το σέρβις είναι δωρεάν και ο ενοικιαστής το επιστρέφει όταν το βαρεθεί. Και αν θέλει, νοικιάζει ένα άλλο.
Στη βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Drexel στη Φιλαδέλφεια, ένα μηχάνημα αυτόματης πώλησης δε δίνει πατατάκια και σοκολάτες, αλλά ενοικιάζει MacBooks προς χρήση. Γιατί να κουβαλάνε οι σπουδαστές τα laptop τους, ενώ υπάρχει πιο εύκολος τρόπος να πάρουν ένα ακριβώς όταν το χρειάζονται; Χώρια που εκτός από επιπλέον βάρος, τους απαλλάσσει και από κίνδυνο, αφού η βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου είναι ανοιχτή σε 24ωρη βάση και μάλλον δεν είναι και η καλύτερη ιδέα η κυκλοφορία με το laptop ανά χείρας μέσα στη μαύρη νύχτα.
Ο νέος τρόπος ζωής που εξαπλώνεται, μοιάζει νομαδικός. Σαν να προσπαθούμε να ζήσουμε χωρίς ιδιοκτησία, αλλά και χωρίς να μας λείπει τίποτα. Ακούγεται τρομακτικό και ελπιδοφόρο ταυτόχρονα. Το ποιο από τα δύο θα υπερισχύσει, μένει να το ανακαλύψουμε στο μέλλον.
εμφάνιση σχολίων