0
1
σχόλια
521
λέξεις
CULTURE
Ο βραβευμένος χορογράφος επιστρέφει στη Στέγη με μια παράσταση για το «μαζί» και τις παθιασμένες αρχές.
 
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΝΝΑ ΧΑΡΙΤΟΥ | ΦΩΤΟ: ΠΑΝΟΣ ΚΕΦΑΛΟΣ
18 Απριλίου 2025

Δέκα χρόνια μετά την πρώτη του χορογραφία και έναν χρόνο μετά τη σκηνοθεσία της ομηρικής «Νέκυιας» με τον Γιάννη Αγγελάκα στη Στέγη, η οποία παρουσιάστηκε επίσης στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης τον Φεβρουάριο του 2025, και έχοντας μόλις λάβει το νέο μεγάλο διεθνές βραβείο χορού Rose International Dance Prize, το οποίο θέσπισε το καταξιωμένο κέντρο χορού της Αγγλίας, Sadler’s Wells, ο Χρήστος Παπαδόπουλος καταθέτει το πιο προσωπικό έργο του και, για πρώτη φορά, συνδέει την υλικότητα του ήχου με τη μουσικότητα των σωμάτων.

Ο Παπαδόπουλος επεξεργάζεται την επιρροή που έχει ασκήσει πάνω του το μνημειώδες Άξιον Εστί του Μίκη Θεοδωράκη, σε ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη

Στο My Fierce Ignorant Step, o Παπαδόπουλος θέλει να επεξεργαστεί συνειδητά την επιρροή που έχει ασκήσει πάνω του το μνημειώδες μουσικό έργο «Άξιον εστί» του Μίκη Θεοδωράκη, σε ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη, σαν μια συλλογική μνήμη που ενεργοποιείται μέσα από ακούσματα. Δεν είναι η μουσική καθαυτή το θέμα, αλλά ο κοινός τόπος της. Ένα τοπίο που ζει μέσα μας, μεταφέρεται παντού και μας βοηθά να ξαναπάμε ακαριαία σε μια στιγμή του παρελθόντος που δεν έχει παρέλθει. Όλα είναι ακόμα εδώ. Ή έστω αυτό εξετάζει το συγκεκριμένο έργο. Την αλήθεια της νεότητας, της ορμής και της τόλμης που, αν τη θεωρήσουμε να χαθεί, χάνεται και το νόημα του κόσμου μας.

Μνήμες συλλογικές: Για τον χορογράφο, η πρώτη παρόρμηση για τη δημιουργία του My Fierce Ignorant Step θεμελιώνεται σε ακουστικές μνήμες της παιδικής και νεανικής του ηλικίας, που ο ίδιος μοιράζεται με πολλούς άλλους Έλληνες: μνήμες συλλογικές και συνδεδεμένες με τη μοίρα του τόπου μας, ακόμη κι αν αυτό δεν είναι άμεσα ορατό.  Το έργο φωτίζει θέματα που υπήρχαν πάντα στο έργο του Χρήστου Παπαδόπουλου αλλά εδώ αλλάζει ριζικά η έμφαση. Όπως η έννοια του «μαζί», το πρώτο σημείο στο οποίο μοιάζουν να εμφανίζονται τόσο η πολιτική όσο και η αγάπη. Γι’ αυτό, στο έργο οι ερμηνευτές χορεύουν μαζί.

«Δεν χορεύουμε μαζί γιατί είμαστε συγχρονισμένοι αλλά συγχρονιζόμαστε γιατί είμαστε μαζί»

Η νέα παράσταση του βραβευμένου Έλληνα χορογράφου εξερευνά πώς η κίνηση γίνεται ένα τραγούδι μέσα στο οποίο πάλλονται τα σώματα των χορευτών – και, μαζί τους, δυνητικά και των θεατών. Ένα αισιόδοξο, εξωστρεφές, μαγευτικό νέο έργο για τις πρώτες φορές που συναντηθήκαμε, που γελάσαμε, που ζήσαμε. Για τις παθιασμένες αρχές. Λέει ο Χρήστος Παπαδόπουλος: «Ο συγχρονισμός της πολλαπλασιασμένης κίνησης συμβαίνει αλλά δεν είναι ο σκοπός· δεν χορεύουμε μαζί γιατί είμαστε συγχρονισμένοι αλλά συγχρονιζόμαστε γιατί είμαστε μαζί. Δεν είναι προτεραιότητα το σύστημα που δημιουργείται ούτε η ομορφιά. Όλα αυτά μοιάζουν σαν τεχνάσματα για να βρεθούμε, να υπάρξουμε, να συναντηθούμε, να απορήσουμε με την ενέργεια που γεννιέται, που αβγατίζει και σκορπίζεται και δίνεται. Υπάρχει μια αξία που συνδέει τα πράγματα εδώ. Δεν είναι η πίστη σε κάποιο σύστημα, σε κάποια μηχανή ή σε κάποιο κόλπο αλλά η τολμηρή ευπιστία στο αγαθό».

 

My Fierce Ignorant Step: Κεντρική Σκηνή, Στέγη, Λεωφ. Συγγρού 107, Αθήνα. Από 8 έως 18 Μαΐου. Εισιτήρια από 10 €. Περισσότερες πληροφορίες για τα εισιτήρια δείτε εδώ 

 

Διαβάστε επίσης: 

Δείτε online ένα σημαντικό ντοκιμαντέρ για την Αθήνα


Ακολουθήστε μας στο Instagram και στο Facebook για να βλέπετε τα άρθρα που σας ενδιαφέρουν

 

εμφάνιση σχολίων