Όταν η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή αρνήθηκε στην Σοφία Σακοράφα να συμμετάσχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004 με τα χρώματα της Παλαιστίνης
Το 2004, η Ελληνίδα αθλητρια, πρώην παγκόσμια πρωταθληρια στο ακόντιο ήταν 47 ετών και είχε αποσυρθεί από την ενεργό δράση. Ήθελε να συμμετάσχει όμως στους Αγώνες με τη σημαία της Παλαιστίνης προκειμένου να ευαισθητοποιήσει την κοινή γνώμη για το Παλαιστινιακό.DOCTV.GR | ΛΕΝΑ ΛΥΔΑΚΗ
3 Ιουνίου 2024
Η Σοφία Σακοράφα τότε είχε καταφέρει να αποκτήσει την παλαιστινιακή υπηκοότητα επειδή ήταν πρωταθλήτρια Ελλάδας. Κατά την διάρκεια της προσπάθειάς αυτής είχε καταφέρει και να συναντήσει τον Γιάσερ Αραφάτ. Αργότερα περιέγραψε τη συνάντησή της με τον ιστορικό ηγέτη των Παλαιστινίων: «Σε όλη μου την πολιτική ζωή, είναι σαφώς το πρόσωπο που με έχει σημαδέψει περισσότερο. Ο Arafat ήταν πολύ διαφορετικός από την εικόνα που είχαμε σχηματίσει στη Δύση. Ανακάλυψα έναν άνθρωπο δίκαιο και απολύτως αφοσιωμένο στον λαό του».
Η συνάντηση έγινε στη Ραμάλα, την παλαιστινιακή πρωτεύουσα. «Έγινε σε ένα είδος ράντσου, το Mouqata’a, όπου βρισκόταν σε κατ' οίκον περιορισμό για αρκετά χρόνια. Ισραηλινοί στρατιώτες είχαν κυκλώσει την περιοχή. Του είχε απαγορευτεί να ταξιδεύει τόσο στο εξωτερικό όσο και στην Παλαιστίνη. Τον καθιστούσαν υπεύθυνο για τη δεύτερη Intifada, που κανένας δεν μπορούσε να σταματήσει.
Στην Ελλάδα ο Υπ. Εξωτερικών, Γιώργος Παπανδρέου είχε προσπαθήσει να προωθήσει την ειρήνη και με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας να επιτύχει μια κατάπαυση του πυρός. Η πρόθεσή του ήταν καλή. Οι συνομιλίες όμως διεξάγονταν μεταξύ εκπροσώπων των μεγάλων δυνάμεων, χωρίς να υπολογίζουν τους άμεσα ενδιαφερόμενους. Αυτό δεν μπορούσε παρά να οδηγήσει σε αποτυχία. Τότε ο Γιάσερ Αραφάτ πήρε την τολμηρή απόφαση να κηρύξει μονομερή κατάπαυση του πυρός. Αυτός είναι και ο λόγος που τάχθηκα υπέρ του παλαιστινιακού λαού».
Η ΔΟΕ επικαλέστηκε τεχνικά ζητήματα
Η Παλαιστινιακή Αρχή αλλά και ο ΣΕΓΑΣ είχαν υποστηρίξει την κίνηση της Σοφίας Σακοράφα. Τελικά, στις 8 Αυγούστου, η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή δεν έκανε δεκτό το αίτημα επικαλούμενη τεχνικά ζητήματα. «Νιώθω λυπημένη για την απόφαση της ΔΟΕ. Δεν ήταν θέμα καθαρά αγωνιστικό η συμμετοχή μου. Ήταν μια συμβολική πράξη για να φωνάξω με την παρουσία μου για την ειρήνη και τα ιδεώδη των Ολυμπιακών Αγώνων. Πιστεύω ότι θα πρέπει να ρωτήσετε τη ΔΟΕ για τον αποκλεισμό μου. Έπρεπε να σκεφθεί η ΔΟΕ τι ήθελα να δείξω με τη συμμετοχή μου. Όμως δεν θα σταματήσω εδώ. Θα συνεχίσω τις προσπάθειές μου και αυτό ήταν το πρώτο βήμα. Από τη στιγμή που πήγα στην Παλαιστίνη και επέστρεψα στην Ελλάδα, αισθάνομαι άλλος άνθρωπος. Το να δίνω το χέρι στον συνάνθρωπό μου, έχει γίνει για μένα σκοπός ζωής. Βρήκα ένα λαό που ψάχνει για την ταυτότητά του, την καθημερινότητά του, την πατρίδα του και την ειρήνη» δήλωσε η Ολυμπιονίκης»Αργότερα θυμόταν γι αυτό το εγχείρημα: «Επέστρεψα στον στίβο στο όνομα αυτού του λαού, που έχει υπομείνει τόσες δυσκολίες στην προσπάθειά του να αναγνωριστεί ως έθνος. Τότε ήμουν ήδη 47 χρονών. Όπως καταλαβαίνετε, δεν είχα καμιά αθλητική φιλοδοξία. Τους τίτλους και τα μετάλλια τα είχα πίσω μου. Αλλά είχα το απαραίτητο επίπεδο για να κάνω μια πολιτική πράξη συμμετέχοντας στους αγώνες με την παλαιστινιακή σημαία και να κάνω τον κόσμο να μιλήσει για αυτό το κράτος. Κι αυτό λειτούργησε πέρα από κάθε προσδοκία».