0
1
σχόλια
394
λέξεις
Α' ΠΡΟΣΩΠΟ
Αυτήν την Αθήνα δεν την έχω ξαναδεί. Ένα split screen και στη μέση ένα χάσμα. Από την Μελίτα Κάραλη
 
DOCTV.GR
1 Μαρτίου 2024
Στην Πανεπιστημίου ένα μεσήλικο ζευγάρι έτρωγε φύκια έξω από το κλειστό εστιατόριο, με τον σερβιτόρο απίκο, ενώ δίπλα η Αύρα κατηφόριζε βαριεστημένα προς το Ρεξ, για να ψεκάσει άνευ λόγου.
 
Οι κλειδαμπαρωμένοι στις μπουτίκ, περίμεναν την Αύρα πως και πως να κάνει τη δουλειά της, ώστε να ανοίξουν τις βιτρίνες, λες και η Αθήνα ήταν γεμάτη από λυσσασμένους για αγορές στους Καρτιέδες, την πιο αποφράδα ημέρα.
 
Την ώρα που κάποιοι αστυνομικοί με εμπόδιζαν να φωτογραφίσω τα 57 ονόματα των δολοφονημένων, πατώντας επιδεικτικά επάνω τους, άλλοι έδιναν οδηγίες αναψυχής στους τουρίστες, σε σπαστά ελληνικά, με λατινική αξάν.
 
Το κίτρινο bus «Αθήνα – Ριβιέρα» περνούσε μπροστά μας, παρά την απαγόρευση κυκλοφορίας. Για εμάς τους υπόλοιπους οι ΜΑΤατζήδες επεφύλασσαν εκκένωση με χημικά μπροστά στη Βουλή. συλλαμβάνοντας πιτσιρίκια συνοδευόμενα από τη μάνα τους. Απάντησα με ραπάρισμα: «Το τουριστικό λεωφορείο/ μέσα στο έρημο τοπίο/ διέσχιζε την Αμαλίας/ προσφέροντας selfies σε τιμή ευκαιρίας».
 
Το σκηνικό παραέγινε αμήχανο και απόκοσμο όταν το φωτογραφικό όχημα της Google street view άρχισε να βολτάρει το δρομολόγιο Σύνταγμα - Ομόνοια. Αναρωτιόμουν ποιος το είχε ειδοποιήσει να καταφτάσει σε αυτό το «βολικό» timing κι αν είχε καταγράψει τα ψιλά γράμματα, όπως ας πούμε τα συνθήματα μίσους στους τοίχους.
 
Δεν ήταν μόνο τα στένσιλ -Τα Κέρδη τους, Οι Ζωές Μας. Υπήρχαν μικρά συνθήματα κρυμμένα παντού. Κι ένα τεράστιο ΕΚΔΙΚΗΣΗ με κόκκινα γράμματα που ανέτειλε τρομακτικό απέναντι από την Νομική. Στα στενάκια γύρω από τα Μέγαρα Τραπεζών και τα ακατοίκητα Ιδρύματα, οι τοίχοι φώναζαν «δοσίλογοι της ΓΣΕΕ» και «κρεμάλα στον Καραμανλή».
 
Μόνο κάποιοι άστεγοι δεν ενδιαφερόντουσαν φαινομενικά για όλα αυτά: είχαν σκεπάσει τα πρόσωπά τους αφήνοντας σε θέα μόνο τα άκρα τους και τα ποτηράκια τους. Αλλά κι εκείνοι είχαν μια λέξη, την πιο αρχαία λέξη του κόσμου, γραμμένη σε χαρτί: πεινάω. Τα αιτήματα της 28ης ήταν δύο λέξεις: «Δικαίωση« και «Αξιοπρέπεια», δύο λέξεις ίσως υπερβολικά φρόνιμες και ευγενικές.
 
Ήταν και η μέρα του αγίου Χειμωνά: «Προσέξτε πόσο Ακίνητος είναι αυτός ο Νέος Άνθρωπος. Πόσον Αμίλητο Φόβο κουβαλάει μέσα του. Κι αν ακόμα δεν είναι αυτοί ο Συναγερμός, θα έρθουν παιδιά που θα είναι προορισμένοι για το Νέο Λόγο. Απλά, για το Λόγο. Για λέξεις που ποτέ δε διαπράχθηκαν, για νοήματα που ποτέ δεν ορθολογήθηκαν, για εικόνες που ποτέ δε μιλήθηκαν. Φοβηθείτε τους».

Ακολουθήστε μας στο Instagram και στο Fb για να βλέπετε τα άρθρα που σας ενδιαφέρουν
 
 
εμφάνιση σχολίων