«Έχεις αφήσει τον Α' ΠΡΟΣΩΠΟ εαυτό σου...»

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Η ζωή είναι ένα περίεργο έργο όπου πράγματι οι αλλαγές στο σώμα και την εμφάνιση των ανθρώπων μπορεί να σημαίνουν κάτι και δεν είναι αμελητέο. Συχνά όμως οι άλλοι είναι πιο εύκολο να αποδεχτούν ως "υγιές" ένα άτομο που περιποιείται υπερβολικά την εξωτερική του εμφάνιση, παρά μια γυναίκα που αποφάσισε πως νιώθει πιο καλά χωρίς να πρέπει να είναι πάντα αριστούργημα. Η φράση "έχεις αφήσει τον εαυτό σου" καθίσταται σε όλες τις εκδοχές που αφορούν την εικόνα αχρείαστη.

Όταν ένας άνθρωπος βρίσκεται σε οδύνη χρειάζεται να τον ρωτήσουμε είναι αν είναι καλά και όχι να ασχοληθούμε με το αν βάφει τα μαλλιά του                                                     

Πρώτον, γιατί αν πράγματι ένας άνθρωπος έχει πάρει βάρος ή έχει σταματήσει να φροντίζει όπως πριν την εξωτερική του εμφάνιση επειδή παραιτήθηκε, μια φράση όπως έχεις αφήσει τον εαυτό σου που επικεντρώνεται μόνο στην εξωτερική εμφάνιση, είναι πολύ επιδερμική. Όταν ένας άνθρωπος βρίσκεται σε οδύνη χρειάζεται να τον ρωτήσουμε είναι αν είναι καλά και όχι να ασχοληθούμε με το αν βάφει τα μαλλιά του.

Δεύτερον, γιατί αν ένας άνθρωπος είναι και δεν είναι καλά το να έχει βάλει βάρος μπορεί να είναι μέρος της διαδικασίας του, ένα μέρος από το ταξίδι της εξερεύνησης του εαυτού του. Μπορεί επίσης να είναι αποτέλεσμα της σκληρής εργασιακής του καθημερινότητας το να βρίσκεται στο μεταίχμιο της ανελευθερίας του χρόνου.

Τρίτον και κυριότερο: το να πάψεις να βάφεσαι, να βάφεις τα μαλλιά σου ή να έχεις αφήσει να βάλεις βάρος μπορεί να μη σημαίνει τίποτα για τον εαυτό σου.

Η στερεοτυπική αντίληψη πως τα παραπάνω αποτελούν ενδείξεις πως "κάποιος έχει αφήσει τον εαυτό του" δεν αποτελούν συνολικές αφηγήσεις για τον εαυτό μας αλλά για ένα μέρος του: για εκείνο που θέλουν να δουν οι άλλοι. Υπάρχουν δεκάδες άνθρωποι στον πλανήτη που ενώ έχουν πάρει βάρος συνεχίζουν να αναπτύσσονται, να διαβάζουν, να φροντίζουν τους ανθρώπους, τα λουλούδια και την αγάπη και η φράση έχεις αφήσει τον εαυτό σου δεν αναγνωρίζει τίποτα από το πολυσύνθετο του εαυτού.

Το να μη θες να καλλωπιστείς ενώ συνεχίζεις να νιώθεις καλά είναι επίσης δικαίωμα σου. Το να γουστάρεις επίσης να βγαίνεις με κόκκινο κραγιόν 8 η ώρα στη λαϊκή είναι επίσης υπέροχο. Το να τιμωρείς το σώμα σου για κάτι που σου έχει συμβεί αφήνοντας το, είναι κάτι που χρειάζεται φροντίδα που καλείσαι να αποφασίσεις εσύ.

Όπως και να έχει, ο έρωτας, η αγάπη, η αυτοβελτίωση, η αλληλεγγύη, η τρυφερότητα είναι επίσης λέξεις, κομμάτια, εικόνες που συνεχίζουν να υπάρχουν πάνω στα σώματα μας ακόμα κι αν δεν είναι τα μαλλιά μας βαμμένα, ακόμα και αν έχουμε πάρει πολύ βάρος.

Όταν λοιπόν σας ζητάνε το λόγο γιατί αφήσατε τον εαυτό σας σαν να περνάτε από κοινωνικό δικαστήριο, να ένα λουλούδι για να θυμόμαστε πως ανθίζουμε σε περίεργα μέρη, κάτω από τις πιο περίεργες συνθήκες, μέσα στα πιο σκοτεινά σκοτάδια και πως το σώμα μας αποτελεί πάντα ένα κομμάτι της δικής μας μοναδικής ιστορίας. Πως ο εαυτός αν χρειάζεται βοήθεια μπορεί να την πάρει αλλά πάνω από όλα μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει ατελής μέσα στην μεγάλη, τεράστια προσπάθεια που καταβάλλουμε όλες, όλα να συνεχίσουμε να υπάρχουμε.


 
Το υπέροχο κείμενο δημοσιεύθηκε στην προσωπική σελίδα της Βάλιας Τσιριγώτη στο fb

εμφάνιση σχολίων