DOCTV.GR
5 Απριλίου 2021
H Έλενα Ακρίτα δημοσίευσε στο news247 την επιστολή της Ελένη Τα. που ζει με αφόρητους πόνους εδώ και μήνες ενώ περιμένει τη σειρά της στο ΚΑΤ (τα στοιχεία της είναι στη διάθεση της ενημερωτικής ιστοσελίδας)…
«Δεν θα πω κακή κουβέντα για το ΚΑΤ, γιατί μόνο καλές έχω για τα νοσοκομεία μας και το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό στο ΕΣΥ. Θα πω για αυτόν, και για εμένα, πιο ενδιαφέρον έχω εγώ πάντως.
Εγώ παραμένω 6 μήνες λίστα για το πρώτο από τα τέσσερα χειρουργεία που πρέπει να κάνω γιατί στο ΚΑΤ τους έκοψαν το 80% των χειρουργείων και τους έστελναν τα αναβληθέντα χειρουργεία της πρώτης καραντίνας από τα covid νοσοκομεία με αποτέλεσμα να βγει οff ο προγραμματισμός τους.
Ο χειρουργός, φίλος φίλου μου, μου ζητούσε συγγνώμη από τον Σεπτέμβριο που δεν μπορούσα να μπω άμεσα και θα έπρεπε να περιμένω κάνα 2μηνο το πολυ και έχουν περάσει 7 μήνες από τότε.
Η υπεύθυνη του προγραμματισμού των χειρουργείων σε επικοινωνία μας μου επιβεβαιώνει πως είμαι στη λίστα από 8/9, (γιατί μεταξύ μας, περνούσαν εβδομάδες και μήνες και δεν είχα νέα και θεώρησα πως σα χαζή δεν είχα καταλάβει καλά και δεν είχα κλείσει με το ΚΑΤ) δεν ξέρουν τι θα γίνει και πότε, γιατί όπως έγραψα παραπάνω έχουν μειωθεί τα χειρουργεία κατά 80% και δυστυχώς έχουν προτεραιότητα κάποια περιστατικά από Μάρτιο-Ιούνιο του 2020.
Όταν ρώτησα την υπεύθυνη χειρουργείων ποτέ βλέπει να ανοίγουν γενικά τα χειρουργεία για να καταλάβω ποτέ θα έρθει και η δική μου σειρά, μου είπε αυτολεξεί, βλέποντας τον φάκελο μου: "Κορίτσι μου, ξέρω πως πονάς. Όσο και αν πονάς, όσο και αν δυσκολεύεσαι, στο λέω από την καρδιά μου. Κάνε υπομονή. Αυτή τη στιγμή θα ήταν σκέτη τρέλα". Από τότε έχουν περάσει 3,5 μήνες.
Και εγώ κάνω υπομονή, και ας έχω μείνει σχεδόν ανάπηρη. Κάνω υπομονή και ας κλαίω από τον πονο. Κάνω υπομονή και πονάω συνέχεια γιατί δεν μπορώ να πάρω αντιφλεγμονώδη. Κάνω υπομονή και μαζί μου και οι συνάδελφοι μου που με ανέχονται καθημερινά και με βοηθάνε στα πάντα, γιατί δεν μπορώ να περπατήσω, να σταθώ καν όρθια. Κάνω υπομονή που δεν μπορώ να κάνω πλέον τα πιο απλά πράγματα. Κάνω υπομονή που βλέπω τον οίκτο στα μάτια των άλλων.
Κάνω υπομονή και μαλώνω με τον αδελφό μου και τον φίλο μας, φίλο του χειρούργου που θέλουν να κάνουν κρούση να μπω εκτός σειράς και με βρίζουν γιατί δεν κοιτάω την πάρτη μου και σκέφτομαι πως η σειρά δεν είναι νούμερα αλλά άνθρωποι που πονάνε σαν εμένα περισσότερο καιρό.
Και μετά έρχεται αυτός και για μια ενόχληση πήρε τη σειρά, όχι τη δική μου, αν με ένοιαζε η σειρά μου θα έβρισκα τρόπο, αλλά κάποιου που πονάει πιο πολύ, περισσότερο καιρό και που ποτέ δεν είπε πως:
"Αν υπάρξουν απολύσεις και αν καταλήξουμε ότι πρέπει κάποιοι να φύγουν, και αν και αν…, σας παρακαλώ και σας θερμοπαρακαλώ' Δεν θέλω να το χρεώνετε στην τρόικα. Αυτές θα είναι αποφάσεις δικές μου. Μην μου παίρνει τη δόξα η τρόικα όταν κάνουμε το αυτονόητο. Έχω βαρεθεί να κάνω το αυτονόητο και να παίρνει τη δόξα ο Τόμσεν. Θα το κάνω εγώ"
Κύριε Γεωργιάδη, δεν πιστεύω στις κατάρες.
Μια φορά πήγα να πω ένα "ΨΟ..." από τη γνωστή κατάρα και ένιωθα άρρωστη 10 μέρες.
Γι’ αυτό τον λόγο θα σας ευχηθώ περαστικά αλλά θα διατηρήσω για τον εαυτό μου και όλους εμάς που υποφέρουμε, το δικαίωμα να εξοργιζόμαστε για την συμπεριφορά ενός πολιτικού που θεωρεί ότι ο δικός του πόνος είναι πιο σημαντικός και προηγείται από τον πόνο των κοινών θνητών».
εμφάνιση σχολίων