12
1
σχόλια
1129
λέξεις
ΣΙΝΕΦΙΛ
Οι περισσότερες από αυτές ξεχώρισαν στις λίστες κριτικών και κινηματογραφικών περιοδικών. Πολλές από αυτές θα τις συναντήσουμε στις υποψηφιότητες των επόμενων βραβείων Όσκαρ, την Κυριακή 25 Απριλίου
 
ΦΩΤΟ: NOMADLAND
19 Ιανουαρίου 2021
Πέρα από τα ήδη αγορασμένα φεστιβαλικά φιλμ του 2020 υπάρχουν και εκείνα γνωστών ή λιγότερο γνωστών, αγαπημένων, νέων ή παλαιότερων δημιουργών του λεγόμενου ανεξάρτητου κυκλώματος, που ξεχώρισαν και για τα οποία (πέρα από την πρεμιέρα τους στα φεστιβάλ Καννών, Βενετίας, Βερολίνου, Τορόντο, Σάντανς, Θεσσαλονίκης ή Αθήνας), δεν γνωρίζουμε αν έχουν αγοραστεί (στον τομέα της ενημέρωσης, οι περισσότερες εταιρείες διανομής εκτός της StraDa που βγάζει τίτλους online, έχουν μείνει εντελώς αδρανείς), τον τρόπο ή την ημερομηνία προβολής τους.

Οι περισσότερες από αυτές τις ταινίες ξεχώρισαν και βρέθηκαν στις λίστες με τις πιο αγαπημένες της περασμένης χρονιάς, κριτικών, κινηματογραφικών περιοδικών και ιστότοπων. Με την ίδια θέρμη τις αγκάλιασαν το κοινό, αλλά και οι επιτροπές των διοργανώσεων αυτών, είτε μέσω φυσικής παρουσίας, είτε online. Πολλές από αυτές θα τις συναντήσουμε στις υποψηφιότητες των επόμενων βραβείων Οσκαρ, τα οποία θα δοθούν, αν όλα πάνε καλά, την Κυριακή 25 Απριλίου.


Το Nomadland της Κλόι Ζάο, βρίσκεται στην κορυφή των επιλογών αυτών. Η αγαπημένη σκηνοθέτης του Καλπάζοντας με το Όνειρο (ενός από τα καλύτερα για μας φιλμ της προηγούμενης δεκαετίας), επιστρέφει στην αγαπημένη της θεματική της νομαδικής ζωής στη σύγχρονη Αμερική, αυτή τη φορά μέσω ενός βιβλίου το οποίο διασκευάζει στα μέτρα της, χωρίς να ξεχνά το ημιντοκιμαντεριστκό στιλ που χαρακτηρίζει την δουλειά της. Πραγματικοί νομάδες με ηθοποιούς συμμετέχουν και στην καινούργια της δημιουργία, στην οποία η Φράνσις ΜακΝτόρμαντ ως κεντρική ηρωίδα του φιλμ, αναγκάζεται να ζήσει μετακινούμενη σε ένα βαν και να κάνει μικροδουλειές για να επιβιώσει, μετά τον θάνατο του συζύγου της και το χάσιμο της δουλειάς της, λόγω της οικονομικής κρίσης. Η ταινία κέρδισε τον Χρυσό Λέοντα στο περασμένο φεστιβάλ Βενετίας και έχει προγραμματισμένη έξοδο στην Ευρώπη για τον Φεβρουάριο. Στην Ελλάδα όχι ακόμη. Κανονικά ανήκει στον όμιλο της Disney πλέον, η οποία εξαγόρασε την 20th Century Fox. 


Με περιπλανόμενους ασχολείται και η Κέλι Ράιχαρτ (Γουέντι & Λούσι), στην καινούργια της ταινία First Cow που αφορά την ιστορία δυο φίλων, στο Ορεγκον του 1820. Ζώντας στο δάσος κοντά σε ένα οχυρό και έναν καταυλισμό κυνηγών και χρυσοθήρων, βγάζουν κάποια χρήματα πουλώντας τους τηγανίτες. Το πρόβλημα είναι πως για να γίνει αυτό, πρέπει κάθε βράδυ να κλέβουν το γάλα από την μία και μοναδική αγελάδα του τόπου, η οποία ανήκει στον Βρετανό προύχοντα της περιοχής. Το μυστικό τους δεν θα μείνει για πάντα κρυφό. Αναμένεται να παίξει στα οσκαρ, στις υποψηφιότητες ταινίας, σκηνοθεσίας, διασκευασμένου σεναρίου, φωτογραφίας και μουσικού σκορ.


Η ταινία που σάρωσε τα φετινά βραβεία της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου (Ταινίας, Σκηνοθεσίας, Σεναρίου, Πρώτου Αντρικού Ρόλου), είναι το Another Round του Τόμας Βίντερμπεργκ (Το Κυνήγι, Οικογενειακή Γιορτή) και αφορά μια παρέα βαριεστημενων καθηγητών λυκείου στην Δανία, οι οποίοι πειραματίζονται με την κατανάλωση αλκοόλ για να κρατήσουν τις επιδόσεις και την διάθεσή τους σε υψηλό επίπεδο. Πρωταγωνιστεί ο πάντα υπέροχος Μαντς Μίκελσεν.


Το Wolfwalkers είναι μια ταινία παραδοσιακών κινουμένων σχεδίων η οποία ξεχώρισε καθώς πρόκειται για δημιουργία των Τομ Μουρ & Ρος Στιούαρτ του περίφημου Song of the Sea (2014). Η νεαρή Ρόμπιν φτάνει με τον κυνηγό πατέρα της στην Ιρλανδία με σκοπό να εξοντώσουν την τελευταία υπάρχουσα αγέλη λύκων. Χωρίς να το ξέρει τα βήματά της θα την οδηγήσουν προς αυτούς, ενώ καταλήγει να γίνει υπερασπιστής τους, σε μια προφανή μεν, υπέροχη δε, αλληγορία.


Το Notturno είναι το καινούργιο ντοκιμαντέρ του Ιταλού δημιουργού Τζιανφράνκο Ρόσι του Sacro Gra και του βραβευμένου με την Χρυσή Άρκτο, Φωτιά στη Θάλασσα (2016). Μετά την Λαμπεντούζα, ο Ρόσι ταξιδεύει στις εμπόλεμες ζώνες της Μέσης Ανατολής και καταγράφει επί 3 ολόκληρα χρόνια, συνταρακτικές εικόνες από την τρέλα ενός πολέμου δίχως τέλος μέσα από τα πορτραίτα απλών ανθρώπων της περιοχής. 3 Βραβεία στην Βενετία. Καλύτερου Ντοκιμαντέρ, Ιταλικής Ταινίας και Σκηνοθεσίας.


Το The Domain (A Herdade) του Τιάγκο Γκουέντες από την Πορτογαλία, είναι μια οικογενειακή saga τύπου σοβαρής σαπουνόπερας με κοινωνικοπολιτικό υπόβαθρο, από αυτές που αγαπάει πολύ το κοινό. Αφορά την ιστορία μιας οικογένειας που κατέχει μια τεράστια έκταση στην δυτική όχθη του ποταμού Tagus. Ο πλούτος της δεν θα την εμποδίσει από το να έρθει αντιμέτωπη με το δικτατορικό καθεστώς της χώρας που θα προσπαθήσει να κερδίσει την υποστήριξή της με λάθος τρόπο. Η ταινία ήταν η νικήτρια του περασμένου 33ου Πανοράματος Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου που διεξήχθει online.


Το Never Rarely Sometimes Always (Ποτέ Σπάνια Μερικές Φορές Πάντα), της Ελάιζα Χίτμαν που κέρδισε το Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής στο περασμένο φεστιβάλ Βερολίνου, θα έπρεπε να είχε ήδη βγει, αν η χρονιά ήταν όπως οι προηγούμενες για την κινηματογραφική διανομή. Η ταινία που παίχτηκε και στο περασμένο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, παρακολουθεί δύο φίλες που ταξιδεύουν από την επαρχιακή Πενσυλβάνια στη Νέα Υόρκη, λόγω μιας ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης.


Και το Bacurau, η ιδιότυπη πολιτική αλληγορία των Κλέμπερ Μεντόνσα Φίλιου (Aquarius) και Χουλιάνο Ντορνέλες, έπρεπε να είχε ήδη βγει από το 2020. Μετά τον θάνατο της γιαγιάς της, η Τερέζα επιστρέφει στο χωριό της το Bacurau για να το βρει αντιμετωπο με μια σειρά από τρομακτικά και παράξενα συμβάντα. Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής στο φεστιβάλ των Καννών του 2019 και δεκάδες άλλες υποψηφιότητες και βραβεία. Με την Σόνια Μπράγκα και τον Ούντο Κίερ. 


Το Minari του Λι Άιζακ Τσανγκ πάλι, προβλέπεται να παίξει στα όσκαρ έχοντας ήδη κερδίσει 31 βραβεία μέσα στις ΗΠΑ μόνο, μέχρι στιγμής. Αφορά την προσπάθεια μιας οικογένειας από την Κορέα, να φτιάζει μια φάρμα στο Αρκάνσας της δεκαετίας του '80. Τα περισσότερα βραβεία αφορούν την Γυναικεία Ερμηνεία Β' Ρόλου από την Γιουν Γιου-γιουνγκ, γνωστή και από την τηλεοπτική σειρά Sense8. Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής και Βραβείο Κοινού στο φεστιβάλ του Σάντανς μεταξύ άλλων.


Ποτέ Δεν θα Ξαναχιονίσει λέγεται η καινούργια ταινία της Πολωνής Μαλγκορζάτα Σουμόφσκα (Με Άλλο Πρόσωπο) και του Μικάλ Ενγκλέρτ, που παίχτηκε στο πρόσφατο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Ο νεαρός Ζένια, είναι ένας Ρωσόφωνος Ουκρανός μετανάστης που δουλεύει ως μασέρ πλουσίων Πολωνών πελατών, οι οποίοι σταδιακά αρχίζουν να τον βλέπουν σαν γκουρού, στην νέα αυτή αλληγορική δραματική κομεντί την οποία συνυπογράφει η πιο γνωστή σύγχρονη σκηνοθέτης της χώρας της.


Μια από τις καλύτερες και πιο συγκινητικές ταινίες που είδαμε στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης φέτος, ήταν και η βραβευμένη με τον Χρυσό Αλέξανδρο, Χαρακτηριστικά Γνωρίσματα (Identifying Features), της Φερνάντα Βαλαντέζ από το Μεξικό, που παρακολουθεί την αγωνιώδη πορεία μιας μητέρας που αναζητά τον χαμένο της γιο, ο οποίος εξαφανίστηκε στην διαδρομή του προς τα σύνορα του Μεξικού και των ΗΠΑ.  


Ιδιαίτερα συγκινητική, σε πιο arthouse μονοπάτια κινείται και ο Χρυσός Αλέξανδρος του φετιβάλ της Αθήνας - Νύχτες Πρεμιέρας, This is not a Burial, It's a Resurrection του Νοτιοαφρικανού από το Λεσότο νεαρού σκηνοθέτη Λέμοχανγκ Τζερεμάια Μοσέσε. Μια 80χρονη χήρα που έχει αποσυρθεί από την κοινωνική ζωή μετά τον θάνατο του γιου της, επιστρέφει στην δράση όταν μια εταιρεία απειλεί να πνίξει το χωριό της με τα νερά ενός φράγματος. Συγκλονιστική ερμηνεία από την πραγματικά 80 χρόνων Μέρι Τουάλα που έφυγε από την ζωή τον περασμένο Ιούλιο.


Διαβάστε επίσης:
12 σινεφίλ ταινίες για το 2021
10 φιλμ για να δούμε online
2020: Οι Ταινίες της Χρονιάς
εμφάνιση σχολίων