Άλλο δε μένει παρά να σας ζητήσω να μη δώσετε προσοχή σε λέξεις πού βγαίνουν από το δικό μας σάπιο στόμα...
Εσείς οι νέοι άνθρωποι των εποχών πού έρχονταιDOCTV.GR
17 Νοεμβρίου 2020
Και της καινούργιας χαραυγής πάνω στις πολιτείες
Που δε χτίστηκαν ακόμα,
Και σεις που δε γεννηθήκατε,
Ακούστε τώρα τη φωνή τη δική μου,
Που πέθανα όχι δοξασμένα, αλλά,
Σαν τον αγρότη πού δεν όργωσε το χωράφι του
Και τον χτίστη πού ξετσίπωτα το έβαλε στα πόδια
Σαν είδε την τρύπια στέγη,
Έτσι κ’ εγώ,
Δε βάδισα με την εποχή μου, ξόδεψα τις μέρες μου,
Και τώρα πρέπει να σας παρακαλέσω
Να πείτε εσείς αυτά πού δεν ειπώθηκαν,
Να κάνετε αυτά πού δεν έγιναν, και μένα
Γρήγορα να με ξεχάσετε, σας παρακαλώ,
Για να μην παρασύρει και σας
Το δικό μου κακό παράδειγμα.
Αχ, γιατί κάθισα στων στείρων το τραπέζι
Τρώγοντας το φαΐ πού αυτοί δεν ετοίμασαν;
Αχ, γιατί ξόδεψα τά καλύτερα μου λόγια
Στη δική τους άσκοπη κουβέντα.
Έξω όμως διάβαιναν οι αδίδακτοι
Διψασμένοι για να μάθουν.
Αχ, γιατί,
Τά τραγούδια μου δεν υψώθηκαν στα μέρη εκείνα
Που θρέφουν τις πολιτείες,
Εκεί που ναυπηγούνται τά καράβια;
Γιατί δεν υψώθηκαν σαν τον καπνό που αφήνουν
πίσω τους στον ορίζοντα οι γρήγορες ατμομηχανές;
Γιατί ο δικός μου λόγος
Είναι στάχτη και μεθυσμένου παραλήρημα στο στόμα
Εκείνων πού είναι χρήσιμοι και δημιουργικοί.
Ούτε μιά λέξη
Δεν ξέρω να πω σε σας, γενιές των εποχών πού έρχονται,
Μήτε μιά υπόδειξη δε θα μπορούσα να σας κάνω
Με δάχτυλο τρεμάμενο,
Γιατί πώς το δρόμο να δείξει;
Αυτός πού δεν τον διάβηκε!
Γι’ αυτό σε μένα που τη ζωή μου
Έτσι σπατάλησα άλλο δε μένει
Παρά να σας ζητήσω
Να μη δώσετε προσοχή σε λέξεις
Πού βγαίνουν από το δικό μας
Σάπιο στόμα,
Ούτε και συμβουλή καμιά να μη δεχτείτε
Απ’ αυτούς πού στάθηκαν τόσο ανίκανοι,
Αλλά μόνοι σας ν’ αποφασίσετε
Ποιό το καλό για σας και τι σάς βοηθάει
Τον τόπο να χτίσετε πού εμείς αφήσαμε
Να ρημάξει σαν την πανούκλα,
Και για να κάνετε τις πολιτείες
Επιτέλους Κατοικήσιμες
Μπέρτολντ Μπρεχτ - Γερμανικό Εγχειρίδιο Πολέμου, Ποιήματα του Σβέντμποργκ, 1939. Ο Μπέρτολτ Μπρεχτ (10 Φεβρουαρίου 1898-14 Αυγούστου 1956) ήταν Γερμανός δραματουργός, σκηνοθέτης και ποιητής του 20ού αιώνα. Θεωρείται ο πατέρας του "επικού θεάτρου" (Episches Theater) στη Γερμανία. Τα έργα του χαρακτηρίζονταν αρχικά από πνεύμα καταδίκης του πολέμου και του μιλιταρισμού, ενώ στη συνέχεια παρατηρείται μια αποφασιστική στροφή στη σκέψη και τη ζωή του, που εμπνέεται από τη μαρξιστική φιλοσοφία. Σημαντική ώθηση στη σχέση του με την εργατική τάξη και το κίνημά της έδωσε η μαζική εξαθλίωση που προκάλεσε η παγκόσμια οικονομική κρίση του 1920 και η νέα ορμητική ανάπτυξη του εργατικού κινήματος στη Γερμανία. Η προσαρμογή της Όπερας των ζητιάνων του Τζον Γκέι με το όνομα Η Όπερα της Πεντάρας (Die Dreigroschenoper, 1928) σε στίχους του Μπέρτολτ Μπρεχτ και μουσική Κουρτ Βάιλ προκάλεσε αίσθηση στο Βερολίνο και ο αντίκτυπος του επηρέασε την παγκόσμια σκηνή Μιούζικαλ. Στην όπερα αυτή, ο Μπρεχτ στηλίτευε την καθώς πρέπει βερολινέζικη αστική τάξη που πρόσαπτε στο προλεταριάτο έλλειψη ηθικής. Το 1933, με την άνοδο του ναζισμού στη Γερμανία, ο Μπρεχτ αυτοεξορίστηκε μέχρι το έτος 1948. Έζησε πρώτα στη Δανία και τη Φινλανδία και μετά στις ΗΠΑ καθ' όλη τη διάρκεια του πολέμου. Στη Μόσχα εξέδωσε σε συνεργασία με άλλους Γερμανούς συγγραφείς το περιοδικό «Η Λέξη» (Das Wort). Στην Αμερική, όπου έζησε το κύριο μέρος της ζωής του, δέχθηκε έντονες διώξεις από το Μακαρθικό καθεστώς. Μετά το τέλος του πολέμου εγκαταστάθηκε στη Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας και μαζί με την Χέλενε Βάιγκελ (Ηelene Weigel) ίδρυσαν (1949) το Μπερλίνερ Ανσάμπλ (Berliner Ensemble). άποια από τα έργα του είναι η Όπερα της Πεντάρας, Ο καυκασιανός κύκλος με την κιμωλία και Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν.
Διαβάστε επίσης:
Μπρεχτ: Η Αλήθεια
ΜΠΡΕΧΤ: Δε φύγαμε γιατί το θέλαμε
Μπρεχτ: Φασισμός
εμφάνιση σχολίων