0
1
σχόλια
355
λέξεις
Α' ΠΡΟΣΩΠΟ
Το ποίημα της ημέρας. Νίκος-Αλέξης Ασλάνογλου
 
DOCTV.GR | UNSPLASH
7 Σεπτεμβρίου 2023
Ποιος είναι αυτός που περιμένεις πάντοτε σκυφτός
βαδίζοντας ανέμελα στον μελιχρό Σεπτέμβρη
πάντα σε προσπερνούν κι όμως μένει το άρωμα
των χιλιομέτρων μέσα στα φώτα των σταθμών
και οι χλιαρές ανάσες στο μυαλό και η θάλασσα

Δεν θα μπορέσουν πια ποτέ να σε ιδούν
μέσα στα μάτια, καθώς άλλοτε· ούτε παραμερίζοντας
ένα ένα τα κλαδιά της αγροικίας για να ιδείς την πόλη
θα βρεις σημάδια μες στον φθινοπωρινό ουρανό
καθώς ξυπνάς μες την κατάνυξη της παγωμένης γης
της βρώμικης ελπίδας, της χυδαίας μέθης.
Το ξέρουν πια γιατί το πρόσωπο αποστρέφεις
και τους ταΐζεις με ναρκωτικά και στέργεις
να χάσουν την υπόλοιπη ζωή
μα φτάνει και η μουσική στο αίμα
ας πνιγεί γιατί κοχλάζουν
θόρυβοι μιας χειμωνιάτικης ατμόσφαιρας με μηχανές
καπνούς, μια κίνηση αλλιώτικη καθώς θα ταξιδέψεις πάλι


«Στην ποίηση του Ασλάνογλου η καθημερινότητα αποτυπώνεται μέσα από χαμηλωμένα φώτα, φωνές που σβήνουν, μια ομίχλη φωτεινή, βροχή και δάκρυα, μουσική κα ψιθυρίσματα αλλά και μεγάφωνα ανοιχτά, αυτοκίνητα, φώτα ηλεκτρικά, σφαιριστήρια, γήπεδα, παραθαλάσσια καφενεία, θέρετρα, παγωμένα γιαπιά, λάσπες, νεόχτιστα, θρύψαλα, χειρουργεία, λειτουργίες ερωτικές και τέφρα, ασφάλτους που πύρωσε η ημέρα και ένα επίμονο ψιχάλισμα, εργατουπόλεις και σκοτεινά τοπία, μηχανές και εργοστάσια, φώτα του γκαζιού και σκονισμένες θάλασσες, πράσινες ακρογιαλιές και ερειπωμένους σταθμούς, κτίρια γυμνά και ελπιδοφόρα σήματα, γνώριμα κλειστά τοπία και ένα ζεστό συννεφιασμένο πρωινό»...

Ο Νίκος-Αλέξης Ασλάνογλου, φιλολογικό ψευδώνυμο του Νικολάου Αρσλάνογλου (Θεσσαλονίκη, 17 Σεπτεμβρίου 1931 - Αθήνα, 6 Αυγούστου 1996), είναι σημαντικός μεταπολεμικός Έλληνας ποιητής. Γραμματολογικά ανήκει στη δεύτερη μεταπολεμική γενιά. Εμφανίστηκε στα Γράμματα το 1952 με το πολυγραφημένο ποιητικό μονόπρακτο Θάλασσα και συγχρονισμός (β' έκδοση 1991, εκδ. Ύψιλον), ενώ συνεργαζόταν ήδη με περιοδικά της Θεσσαλονίκης. Η πρώτη ποιητική συλλογή του, Ο δύσκολος θάνατος, τυπώθηκε το 1954 στη Θεσσαλονίκη (έκδοση του σημαντικού λογοτεχνικού περιοδικού Κοχλίας). Έζησε στη Θεσσαλονίκη ως το φθινόπωρο του 1979, οπότε και μετακόμισε στην Αθήνα. Στις 6 Αυγούστου 1996 πέθανε από καρδιακή προσβολή στο δώμα όπου διέμενε τα δύο τελευταία χρόνια (μετά τη Νέα Σμύρνη που αγάπησε και την αναγκαστική Νέα Ερυθραία). Ταξίδεψε πολύ στην Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή, την Αφρική. Η Θεσσαλονίκη, η ευρύτερη περοχή της και το μακεδονικό τοπίο σφραγίζουν την ποιητική του δημιουργία. Ο κριτικός Μιχάλης Μερακλής τον έχει χαρακτηρίσει έναν από τους τελευταίους συμβολιστές στην ποίησή μας (Η λέξη, τχ. 5, 1981).
εμφάνιση σχολίων