Θλιμμένες σκέψεις κοιτάζοντας Α' ΠΡΟΣΩΠΟ τη χώρα μου

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ • ΜΙΛΑΩ ΜΕ ΤΗΝ Ε. ΣΤΟ FB. ΜΟΥ ΛΕΕΙ:
- Τις τελευταίες μέρες νιώθω σαν να έχω παραλύσει. Σαν να μη μ’ αφήνει να κάνω τίποτα η αίσθηση πως δεν υπάρχει (ή τουλάχιστον τίποτα δεν με βεβαιώνει ότι υπάρχει) αύριο. Δεν ξέρω, μακάρι να μπορούσα να φύγω από την Αθήνα, να πάω σε κανένα ήσυχο μέρος, να ζω με ελάχιστα και να ακολουθώ την έμπνευση. Αλλά φοβάμαι πως κι αυτή την πολυτέλεια μας τη στερούν, μας αναγκάζουν να τρέχουμε ολημερίς μπας και καταφέρουμε να βγάλουμε τον άρτον τον επιούσιον και το χαράτσι το ενιαύσιον…

Της απαντάω:

- Δεν ξέρω… ζούμε στις καταστάσεις παρακμής που μας γοήτευσαν και μας γοητεύουν στα βιβλία… Mάλλον ήρθε ο καιρός να γίνουμε οι ήρωές μας…

Μου απαντάει:

- Like… Αν και νομίζω ότι καλούμαστε να γίνουμε οι ήρωες πολύ διαφορετικών βιβλίων ή πολύ διαφορετικού τύπου απ’ αυτούς που μας γοήτευαν…

• Η ΧΩΡΑ ΑΥΤΟΜΑΣΤΙΓΩΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΗΔΟΝΗ που με τα τακούνια-στιλέτο γρατζούνιζε τα τραπέζια των μπουζουξίδικων παραδομένη στα γαρίφαλα και την ηχορύπανση. Από τον εκμαυλισμό της υπερκατανάλωσης στην προτεσταντική ηθική του σώματος που πρέπει να τιμωρηθεί για τις αμαρτίες του.

• ΚΑΙ ΤΩΡΑ Η ΑΝΥΠΟΜΟΝΗΣΙΑ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΟΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΜΕ ΠΟΥ ΚΑΙ ΜΕ ΠΟΙΟΥΣ; Τριάντα χρόνια αναισθησίας και ξαφνικά στα ζόρια να αλλάξουμε τα πάντα όλα σε μια μέρα. Γιατί δεν αντέχουμε. Πότε πρόλαβες να αλλάξεις για να αλλάξουν όλα γύρω σου; Η κεκτημένη ευκολία των προηγούμενων χρόνων έχει εξαφανίσει σκέψη, λογική, ψυχραιμία -τρεις λέξεις τρία φαντάσματα στη γλώσσα και τη ζωή μας. (Κι ύστερα βλέπεις την κόλαση των ανθρώπων που ψάχνουνε στα σκουπίδια και… καθυστερούμε, καθυστερούμε, καθυστερούμε).

• ΠΩΣ ΟΜΩΣ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΑΦΟΥ ΣΑΝ ΧΩΡΑ δεν έχουμε σχέση με το χρόνο αλλά με την αιωνιότητα όπως οι αρχαϊκές κοινωνίες. Έτσι δεν χρειάζεται να βιαστούμε για τίποτα, δεν χρειάζεται να αλλάξουμε τίποτα. Τα πάντα μπορούν να κινούνται αργά. Πολύ αργά. Έχει ο Θεός. Και από ότι ξέρουμε κάθε λεπτό του Θεού διαρκεί μια αιωνιότητα. Το να προσπαθείς να αλλάξεις τα πράγματα στην Ελλάδα είναι σαν προσπαθείς να μανουβράρεις ένα τάνκερ σε ένα ποτήρι νερό.

• ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ Η ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΡΑΞΗ. Όμως δεν αρκεί να δώσεις το λόγο στους ανθρώπους για να πουν ότι θέλουν, ότι περνάει από το μυαλό τους χωρίς λογοκρισία, ή χωρίς το φόβο ότι μπορεί να ακουστούν κοινότοποι, υπερβολικοί, αιθεροβάμονες, ή απλώς βλάκες. Οι πολίτες έχουν ξεμάθει να εκφράζονται αφού πολιτικοί, μίντια και ψευτοειδικοί κάθε ψευδοεπιστήμης (ανάμεσά τους και οι οικονομολόγοι) τους έχουν πείσει ότι μόνο αυτοί μπορούν να μιλήσουν για τα σημαντικά επειδή μόνο αυτοί τα γνωρίζουν και άρα μόνο η γνώμη τους μετράει. Κατάφεραν να κάνουν τους πολίτες να νιώθουν ότι «αυτά που σκέφτομαι, ή που θέλω να πω μάλλον είναι ανοησίες σε σχέση με τα μεγάλα προβλήματα της κοινωνίας», ενώ κάθε φορά που ο ενεργός πολίτης πάει να μιλήσει, ή να προτείνει, εκπέμπει με το φθαρμένο λόγο που του έχουν μάθει να παπαγαλίζει. Αυτό που πρέπει να πούμε δυνατά είναι ότι ο λόγος της τηλεόρασης, του ραδιοφώνου, ο λόγος των πολιτικών και των ειδικών είναι μηδενικής σημασίας και ότι οι μόνες σημαντικές υποθέσεις είναι οι ενασχολήσεις των ανθρώπων. Ναι, τα πάντα έχουν ειπωθεί. Τα πάντα πρέπει να ξαναειπωθούν. Αλλιώς.

• ΚΑΠΟΙΟΙ ΘΕΩΡΟΥΝ ΟΤΙ Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ FASHION STATEMENT, ένα zeitgeist που πρέπει να καβαλήσουν για να αισθανθούν την αδρεναλίνη της νεότητας που έχουν αφήσει εδώ και χρόνια πίσω τους. Επαναστατικότητα όπως επιμήκυνση πέους, μπότοξ, όπως hummer, ένα σκάφος, μια φωτογραφία σε κοσμικές στήλες, μια τσάντα Hermes, ένα δείπνο στο Νobu.

• ΤΟ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΩ: ο ηλίθιος φτωχός ζηλεύει τους πλούσιους. Ο έξυπνος τους μισεί.

• ΤΙ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΑΠΟ ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΠΟΥ ΟΠΟΤΕ ΑΝΟΙΓΕΙΣ ΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΣΟΥ είτε κάποιος τραγουδάει είτε κάποιος χορεύει είτε κάποιος κουτσομπολεύει, είτε κάποιος ουρλιάζει και η επίσημη γλώσσα είναι η Τούρκικη. Είναι αφόρητα τα δελτία ειδήσεων τα οποία σε άπταιστα κρετινικά μιλάνε τη φωνή της εξουσίας και όταν οι θεατές αρχίζουν να αγριεύουν μιλάνε τα κρετινικά υποδυόμενοι τους αγανακτισμένους.

• ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ Η ΧΥΔΑΙΟΤΗΤΑ ΝΑ ΔΙΑΛΕΓΕΙΣ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ ΟΤΑΝ ΑΝΑΚΗΡΥΧΤΕΙ ΝΙΚΗΤΗΣ. Μόνο που αυτή τη φορά αναγκαστικά θα διαλέξεις γιατί τα πράγματα είναι άσπρο-μαύρο. Κι όπως ξέρουμε μόνο ο καυτός και ο παγωμένος σώζονται στην Αποκάλυψη.

• ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΝΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΑ ΜΟΥΤΡΑ ΜΑΣ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ: Στη μεγάλη πανελλαδική έρευνα που έκανε το 2007 για τη διαφθορά η Public Issue παρουσίασε στοιχεία κατά τα οποία το κόστος της διαφθοράς στην Ελλάδα υπολογίστηκε στα 613 εκατομμύρια ευρώ. Την ίδια χρονιά σε υποθέσεις διαφθοράς ενεπλάκησαν 1 στα 8 νοικοκυριά και 1 στους 11 πολίτες. «(Το κράτος) εάν δεν υποθάλπει, ενθαρρύνει τη διαφθορά», είπε ο πρόεδρος της Διαφάνειας-Ελλάς, Κώστας Μπακούρης.

Υ.Γ. Ναι, τα ψηφιακά αναμμένα κεριά στα iphones που κρατούσαν οι θαυμαστές του Στιβ Τζομπς την ημέρα του θανάτου του ήταν πιο συγκινητικά από τα αληθινά κεριά. Πολλοί αναρωτήθηκαν γιατί τόση θλίψη για τον θάνατο ενός δύσκολου, τυραννικού, οραματιστή, εφευρετικού, κυκλοθυμικού, σιωπηλού, ανταγωνιστικού, κομψού, εξουσιομανούς, μοντέρνου ανθρώπου που μίλαγε με μετα- Κοέλιο τσιτάτα; Διψάμε για Είδωλα, για role models, για Μύθους, για τον ένα στο εκατομμύριο που τα κατάφερε. Για την Σταχτοπούτα που εις πείσμα της αντίξοης μοίρας και των κακών αδελφών της τα κατάφερε. Σε ένα κόσμο νευρωτικό και απομαγεμένο, ρηχό και χωρίς θεούς αναζητάμε το παραμύθι και η Αμερική, μια απόδειξη ότι το αμερικανικό όνειρο δεν είναι μια ανοιχτή πληγή που αιμορραγεί ακατάσχετα.

εμφάνιση σχολίων