500 χρόνια μετά τη θυροκόλληση των θέσεων του Λούθηρου κατά του παπισμού θυροκόλλησαν αυτήν τη φορά στην Deutsche Bank 95 θέσεις κατά του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού. Οι 95 θέσεις για την οικονομική μεταρρύθμιση είναι μια πρωτοβουλία του Γερμανού διανοουμένου και πολιτικού Αντρέ Μπρι. Μαζί του και 95 επώνυμοι επικριτές του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού.
«Xρειαζόμαστε ξανά μια μεταρρύθμιση. Αυτή τη φορά όχι κατά της κατάχρησης εξουσίας από την καθολική εκκλησία, αλλά κατά της κατάχρησής της από τη χρηματοπιστωτική οικονομία. Οι μεγάλες τράπεζες καθορίζουν το τι θα γίνει στον κόσμο. Η πολιτική προσαρμόζεται σε αυτές και αυτό γίνεται ολοένα και πιο ανυπόφορο. Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε έτσι», είπε ο Γκρέγκορ Γκίζι, πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς που συνυπογράφει.
Πρόκειται για ένα κατηγορώ κατά της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, του ΔΝΤ, της λιτότητας και της φτωχοποίησης η οποία επιβάλλεται από την Γερμανία στην Ευρώπη αλλά και σε ολόκληρο στον κόσμο. «Η δημοκρατία βρίσκεται σε κίνδυνο. Η πολιτική προσαρμόζεται στις απαιτήσεις των χρηματοπιστωτικών αγορών».
Η κίνηση γίνεται προεκλογικά και σε αυτή συμμετέχουν εξέχουσες προσωπικότητες όπως ο πρωθυπουργός του κρατιδίου της Θουριγγίας Μπόντο Ράμελοφ, ο Ούβε-Κάρστεν Χάιε πρώην κυβερνητικός εκπρόσωπος της κυβέρνησης Σρέντερ, ο Κρίστοφ Μπουτερβέγκε ερευνητής φτώχειας και υποψήφιος πρόεδρος της Γερμανίας, ο Ζαν Τσιγκλέρ σφοδρός Ελβετός επικριτής της παγκοσμιοποίησης. Μερικές από τις θέσεις:
«Οι 8 πλουσιότεροι άνθρωποι στον κόσμο κατέχουν όσα κατέχουν 3,8 δισ. άνθρωποι, δηλαδή το μισό του παγκόσμιου πληθυσμού. Η αντιστροφή της κατάστασης, η μεταρρύθμιση είναι αναγκαία».
«Αν πριν από 500 χρόνια τα συγχωροχάρτια ήταν η έκφραση μιας μεγάλης κρίσης, σήμερα αυτή εκφράζεται με την υποταγή της πολιτικής στην οικονομία. Δημοκρατία ή χρηματοπιστωτικός καπιταλισμός, αυτό είναι το ερώτημα σήμερα».
«Οι φτωχοί πληρώνουν τον πλουτισμό των ευπόρων. Η κρίση επιδεινώνει τα κοινωνικά προβλήματα».
«Ο Πάπας Φραγκίσκος το διατυπώνει σωστά: ‘Οπως η εντολή Ου φονεύσεις θέτει ένα όριο για να προστατεύσει την ανθρώπινη ζωή, έτσι πρέπει και σήμερα να πούμε όχι σε μια οικονομία η οποία προκαλεί ανισότητες, διότι αυτή η οικονομία σκοτώνει».
«Το χρηματοπιστωτικό σύστημα είναι εκτός ελέγχου και -εκτός από τις καταστρεπτικές συνέπειες του κραχ για το ίδιο- οδηγεί την πραγματική οικονομία, το περιβάλλον, την ανάπτυξη στο νότο και την ειρήνη στο γκρεμό». (Θέση 8)
«Πολλές χώρες του νότου απειλούνται από την παγίδα το χρέους και την πτώχευση».
«Η αυστηρή πολιτική της λιτότητας η οποία έχει επιβληθεί από την ΕΚΤ, το ΔΝΤ, την Μέρκελ και τον Σόιμπλε έχει οδηγήσει στο να λάβει δραματικές διαστάσεις η ανεργία των νέων και η φτώχεια στον νότο της Ευρωπαϊκής Ένωσης».
«Ο κοινωνικός και δημοκρατικός καπιταλισμός της μεταπολεμικής εποχής θυσιάστηκε στο βωμό των αγορών».
«Η παγκοσμιοποίηση των χρηματοπιστωτικών αγορών οδήγησε στη διάβρωση της δημοκρατίας».
«Ο λαός πληρώνει το τίμημα της αυστηρής λιτότητας στις χώρες της Ευρώπης οι οποίες περνάνε κρίση».
«Πρέπει να μπει ένα τέλος στην επιβληθείσα εντός της Ε.Ε. από την Μέρκελ και τον Σόιμπλε αυστηρή πολιτική λιτότητας».
«Η κινητήρια δύναμη της καταστρεπτικής κοινωνικής και οικονομικής πολιτικής της αυστηρής λιτότητας είναι εδώ και καιρό οι συντηρητικές κυβερνήσεις και ιδίως η καγκελάριος και ο υπουργός οικονομικών Σόιμπλε» οι οποίοι περιφέρουν την υπαγόρευση αυτή ως μάντρα.
«Αντί αυτής η Ε.Ε., χρειάζεται μια ευρεία επενδυτική πολιτική για τη μετάβαση στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και για βιώσιμα συστήματα στέγασης, μεταφορών, εκπαίδευσης και πολιτισμού, υγείας και περίθαλψης».
«Η περαιτέρω άνοδος της λαϊκιστικής Δεξιάς μπορεί να σταματήσει με μιαν άλλη οικονομική, κοινωνική πολιτική και πολιτική ειρήνης».
«Το γερμανικό εμπορικό πλεόνασμα το οποίο είναι καταστρεπτικό για πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες πρέπει να αναστραφεί προς την κατεύθυνση των εσωτερικών επενδύσεων. Παράλληλα, το γερμανικό εμπορικό πλεόνασμα θα μπορούσε να αξιοποιηθεί για τη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού Ταμείου Επενδύσεων».
«Ήδη η κρίση του 1929 απετέλεσε ένα από τα αίτια για την άνοδο του φασισμού».
«Μόνο με την πίεση της κοινωνίας και την ενεργό συμμετοχή των πολιτών θα καταστεί δυνατόν να ξεπεραστεί το μπλοκάρισμα του πολιτικού και κοινωνικού συστήματος».