ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Πάρτι κατά Α' ΠΡΟΣΩΠΟ της παρακμής

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ. Ήταν η συνοικία των μικρασιατών, όπου σύχναζαν ρεμπέτες και μάγκες. Είναι η συνοικία φτωχών μεταναστών, τσιγγάνων, και λίγων εναπομεινάντων παλιών κατοίκων. Ήταν μία από τις πέντε γειτονιές του παλιού Ηρακλείου. Είναι μια γειτονιά-φάντασμα, με εγκαταλειμμένα σπίτια, χορταριασμένες αυλές, κλειστά μαγαζιά.

ΓΝΩΣΤΗ ΚΑΙ ΩΣ ΞΥΛΙΝΗ ΝΤΑΜΠΙΑ είναι ένα από τα κομμάτια του ιστού της παλιάς πόλης του Ηρακλείου, ότι επέζησε από τη λαίλαπα της αντιπαροχής που γέμισε την πόλη με πολυκατοικίες -εκτρώματα. Βρίσκεται στο κέντρο κι όμως πολλοί αγνοούν ακόμα και την ύπαρξη της. Στενά δρομάκια, μικρές πλατείες, εσωτερικές αυλές με γιασεμιά, γεράνια και αμπερόριζα, κρήνες τούρκικες βεβηλωμένες με σπρέι «Θύρα 7», πόρτες πολύχρωμες, τοίχοι που ξερνάνε δέκα διαφορετικές αποχρώσεις της ώχρας, τζάκια που χάσκουν μετέωρα μετά το γκρέμισμα των εξωτερικών τοίχων. Φτώχεια, σκουπίδια, διακίνηση ναρκωτικών, σπίτια με πατημένο χώμα αντί για πάτωμα, πολυπολιτισμικότητα με το ζόρι, χωρίς την ανεκτικότητα της συμβίωσης, και οι απαραίτητοι «τρελοί» της γειτονιάς.

Η ΟΔΟΣ ΝΤΕΝΤΙΔΑΚΗΔΩΝ, ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΓΟΡΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΚΑΠΟΤΕ παρέτασσε στη σειρά φούρνους και μαχαιράδικα, μπακάλικα, ραφεία και τσαγκάρικα. Κάποτε. Τώρα λαμαρίνες κλείνουν τις εισόδους των μικρών μαγαζιών. Κι ύστερα ήρθε το χρώμα. Μια ιδέα της ομάδας του Μόνιτορ που υλοποίησε από κοινού με τον Περιβαλλοντικό Σύλλογο Αγίας Τριάδας. Ένα κάλεσμα μέσω facebook και εκατοντάδες εθελοντές έβαλαν ρούχα πρόχειρα, ανέβηκαν σε σκαλωσιές, έβαψαν τοίχους και πορτοπαράθυρα.

ΓΚΡΑΦΙΤΑΔΕΣ ΚΑΙ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ γέμισαν με ζωγραφιές τις λαμαρίνες και τους ρημαγμένους τοίχους, φωτογραφίες παλιών κατοίκων αφισοκολλήθηκαν κλείνοντας το μάτι στον ανύποπτο περαστικό, σπίτια διατηρητέα που πέρασαν όλη τη θητεία τους με τους σοβάδες, ντύθηκαν πρώτη φορά με χρώμα.

ΜΙΝΙ ΑΝΑΠΛΑΣΗ ΣΕ ΣΥΣΚΕΥΑΣΙΑ STREET PARTY, με μουσικές από djs-εθελοντές, με κρασί, ρακές και σουβλάκια. Με γιαγιάδες και παππούδες να παρακολουθούν ενθουσιασμένοι τη μεταμόρφωση του δρόμου τους και να δίνουν την «ευκή» τους.

ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΑΠΟ ΜΟΝΟ ΤΟΥ ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΞΟΡΚΙΣΕΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΚΜΗ και την (άραγε τυχαία;) υποβάθμιση. Η Αγία Τριάδα ζει με το όνειρο της συνολικής ανάπλασης, που όμως δεν θα εκτοπίσει τους κατοίκους της στα πλαίσια ενός ανεπιθύμητου «εξευγενισμού», που θα αναπτύξει αρμονικά τον multi-culti χαρακτήρα της, που θα επιτρέψει στα παιδιά των μεταναστών να ζήσουν στα σπίτια των μικρασιατών (μεταναστών) και δεν θα τα πνίγει σε ακάλυπτα πηγάδια.

ΠΟΥ ΤΑ ΣΠΙΤΑΚΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΣΒΕΤΩΜΕΝΟΥΣ ΤΟΙΧΟΥΣ και την τουρκοκρητική αρχιτεκτονική θα αποκτήσουν και πάλι ζωή, από νέους ανθρώπους. Αλλά το χρώμα είναι μια αρχή, και ποτέ μην υποτιμάς τη δύναμη του.

εμφάνιση σχολίων