Τα στάδια της γέννησης του έρωτα, σύμφωνα με τον Γάλλο συγγραφέα
DOC TV
23 Ιανουαρίου 2018
2ον Λέμε μέσα μας: τι ευχαρίστηση να της δίνω φιλιά, να παίρνω φιλιά κ.λπ.!
3ον Η ΠΡΟΣΔΟΚΙΑ. ΜΕΛΕΤΑΜΕ ΤΑ ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ. Είναι η στιγμή που μια γυναίκα θα έπρεπε να δίνεται για τη μέγιστη δυνατή σαρκική απόλαυση. Ακόμη και στις πιο συγκρατημένες γυναίκες, τα μάτια κοκκινίζουν την ώρα της προσδοκίας∙ το πάθος είναι τόσο δυνατό, η απόλαυση τόσο έντονη, ώστε προδίδεται με χτυπητά σημάδια.
4ον Ο ΕΡΩΤΑΣ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ. Ερωτεύομαι σημαίνει αντλώ απόλαυση όταν βλέπω, αγγίζω, νιώθω με όλες τις αισθήσεις μου κι από όσο πιο κοντά μπορώ ένα αξιέραστο αντικείμενο, το οποίο επίσης με ερωτεύεται.
5ον ΑΡΧΙΖΕΙ Η ΠΡΩΤΗ ΚΡΥΣΤΑΛΛΩΣΗ. Χαιρόμαστε να στολίζουμε με χίλια δυο προτερήματα μια γυναίκα για τον έρωτα της οποίας είμαστε σίγουροι∙ περιγράφουμε λεπτομερώς και με απέραντη ικανοποίηση την ευτυχία της. Όλο αυτό καταλήγει στο να εγκωμιάζουμε υπερβολικά μια εξαίσια ιδιοκτησία που μας ήρθε εξ ουρανών, που δεν τη γνωρίζουμε, είμαστε όμως σίγουροι για την απόκτησή της. […]
ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΟΝΟΜΑΖΩ ΚΡΥΣΤΑΛΛΩΣΗ ΕΙΝΑΙ η διεργασία του πνεύματος το οποίο, με βάση όσα του παρουσιάζονται, ανακαλύπτει ότι το αντικείμενο του έρωτά του διαθέτει και καινούρια χαρίσματα. […] Ένας παθιασμένος άνδρας βλέπει σε κείνη που ερωτεύεται όλα τα προτερήματα∙ εντούτοις, η προσήλωσή του μπορεί ακόμη να περισπαστεί, γιατί η ψυχή κορέννυται με ό,τι είναι πάντα ίδιο, ακόμη και με την τέλεια ευτυχία. Να τι γίνεται τότε προκειμένου να σταθεροποιηθεί η προσήλωση:
6ον ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ Η ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ. Αφού δέκα ή δώδεκα ματιές ή οποιαδήποτε άλλη σειρά πράξεων που μπορούν να κρατήσουν από μια στιγμή ως πολλές ημέρες πρώτα γέννησαν και στη συνέχεια επιβεβαίωσαν τις προσδοκίες, ο ερωτευμένος, ο οποίος έχει συνέλθει από τον πρώτο εντυπωσιασμό και έχει ήδη συνηθίσει στην ευτυχία του ή καθοδηγείται από τη θεωρία που, βασιζόμενη πάντα στις πιο συχνές περιπτώσεις, δεν πρέπει να ασχολείται παρά μόνο με τις εύκολες γυναίκες, ο ερωτευμένος, λέω, ζητά πιο θετικές διαβεβαιώσεις και θέλει να σπρώξει πιο πέρα την ευτυχία του.
ΘΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΙ ΤΗΝ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ, την ψυχρότητα, ακόμη και τον θυμό, αν επιδείξει μεγάλη αυτοπεποίθηση∙ στη Γαλλία, μια χροιά ειρωνείας που μοιάζει να λέει: «Έχετε προχωρήσει λιγότερο από όσο νομίζετε» […] Ο εραστής φτάνει να αμφιβάλλει για την ευτυχία που υποσχόταν στον εαυτό του∙ βλέπει με αυστηρότητα τους λόγους που νόμιζε ότι είχε για να ελπίζει. Θέλει να ριχτεί στις άλλες απολαύσεις της ζωής αλλά τις βρίσκει εκμηδενισμένες. Τον καταλαμβάνει ο φόβος μίας φρικτής δυστυχίας και, μαζί μ’ αυτόν, η βαθιά προσήλωση.
7ον ΔΕΥΤΕΡΗ ΚΡΥΣΤΑΛΛΩΣΗ. Αρχίζει τότε η δεύτερη κρυστάλλωση και τα διαμάντια που φτιάχνει είναι επιβεβαιώσεις τούτης της σκέψης: Με αγαπάει.
ΚΑΘΕ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ τη γέννηση των αμφιβολιών, και ύστερα από μια στιγμή φρικτής δυστυχίας, ο ερωτευμένος λέει μέσα του: «Ναι, με αγαπάει». Και η κρυστάλλωση στρέφεται προς την ανακάλυψη νέων θέλγητρων∙ έπειτα τον αδράχνει ξανά η αμφιβολία με το αγριωπό βλέμμα και τον σταματά. Το στήθος του ξεχνά να ανασάνει∙ μονολογεί: «Μα μ’ αγαπά στ’ αλήθεια;» Και μέσα σ’ αυτές τις βασανιστικές και ηδονικές εναλλαγές, ο καημένος ο ερωτευμένος νιώθει έντονα: «Θα μου έδινε απολαύσεις που μονάχα εκείνη στον κόσμο μπορεί να μου δώσει».
ΤΟ ΠΡΟΦΑΝΕΣ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ, αυτό το μονοπάτι στο χείλος ενός τρομακτικού γκρεμού, και το άγγιγμα, με το άλλο χέρι, της τέλειας ευτυχίας, κάνουν τη δεύτερη κρυστάλλωση να υπερέχει κατά πολύ της πρώτης.
Ο ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΣ ΤΡΙΓΥΡΙΖΕΙ ΑΔΙΑΚΟΠΑ ανάμεσα στις τρεις ετούτες σκέψεις:
1ον Έχει όλα τα χαρίσματα.
2ον Με αγαπά.
3ον Τι να κάνω για να της αποσπάσω την πιο ατράνταχτη απόδειξη του έρωτά της;
Η ΠΙΟ ΣΠΑΡΑΚΤΙΚΗ ΣΤΙΓΜΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ακόμη έρωτα είναι όταν αντιλαμβάνεται ότι έχει κάνει έναν λάθος συλλογισμό και ότι πρέπει να καταστρέψει ένα ολόκληρο σχέδιο κρυστάλλωσης. Αρχίζουν οι αμφιβολίες γι’ αυτή καθαυτή την κρυστάλλωση.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Stendhal, Περί έρωτος, εκδ. Πατάκη.
Ο Marie-Henri Beyle (1783-1842), γνωστότερος με το φιλολογικό του ψευδώνυμο Σταντάλ (Stendhal), ήταν Γάλλος συγγραφέας. Οι βαθύτατες ψυχολογικές αναλύσεις του στα «μυθιστορήματα μαθητείας» που έγραψε, τον τοποθετούν στην πρώτη σειρά των μυθιστοριογράφων του 19ου αιώνα. Τα καλύτερα από τα μυθιστορήματα αυτά, Το Κόκκινο και το Μαύρο και Το μοναστήρι της Πάρμας, αναφέρονται σε νέους με ρομαντικούς πόθους, δύναμη αισθημάτων και όνειρα δόξας.
εμφάνιση σχολίων