Ο ιστορικός και φιλέλληνας Μαρκ Μαζάουερ πιστεύει ότι η Ελλάδα πρωτοστατεί στις αλλαγές για τη Δημοκρατία εδώ και 200 χρόνια. Συλλέξαμε μερικά αποσπάσματα
DOC TV
17 Φεβρουαρίου 2015
«ΤΟΝ ΧΕΙΜΩΝΑ ΤΟΥ 1940-41, ΗΤΑΝ Η ΠΡΩΤΗ ΧΩΡΑ που αντεπιτέθηκε αποτελεσματικά κατά των δυνάμεων του Άξονα, ταπεινώνοντας τον Μουσολίνι στον ελληνο-ιταλικό πόλεμο ενώ η υπόλοιπη Ευρώπη επευφημούσε την Ελλάδα. Και πολλοί χειροκρότησαν πάλι λίγους μήνες αργότερα όταν ένας νεαρός αριστερός αντιστασιακός ονόματι Μανώλης Γλέζος σκαρφάλωσε στην Ακρόπολη ένα βράδυ με έναν φίλο και κατέβασαν τη σημαία με την σβάστικα που οι Γερμανοί είχαν πρόσφατα υψώσει. Σχεδόν 70 χρόνια αργότερα, η ελληνική αστυνομία θα έριχνε δακρυγόνα στον κ. Γλέζο ο οποίος διαδήλωνε κατά του προγράμματος λιτότητας. Αλλά στο τέλος, η Ελλάδα υπέκυψε στη γερμανική κατοχή.
Η ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΤΩΝ ΝΑΖΙΣΤΩΝ ΕΦΕΡΕ ΜΑΖΙ ΤΗΣ την πολιτική κατάρρευση, την μεγάλη πείνα, και μετά την απελευθέρωση, την βύθιση της χώρας σε έναν εμφύλιο πόλεμο ανάμεσα στις κομμουνιστικές και τις αντικομμουνιστικές δυνάμεις.
ΜΟΛΙΣ ΛΙΓΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΗΤΤΑ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ, η Ελλάδα βρέθηκε ξανά στο επίκεντρο της ιστορίας, ως μέτωπο του Ψυχρού Πολέμου. Το 1947, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Χάρι Τρούμαν χρησιμοποίησε τον εμφύλιο στην Ελλάδα για να πείσει το Κογκρέσο να στηρίξει το Δόγμα Τρούμαν και την ειρηνική δέσμευση αμερικανικών πόρων για τον αγώνα κατά του Κομμουνισμού και την ανοικοδόμηση της Ευρώπης.
ΑΝΥΨΩΜΕΝΗ ΞΑΦΝΙΚΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΔΙΑΤΛΑΝΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ, η Ελλάδα συμβόλιζε τώρα μια πολύ διαφορετική Ευρώπη -μία Ευρώπη που είχε αυτοκαταστραφεί, και που ο μόνος δρόμος εξόδου από την ανέχεια των μέσων της δεκαετίας του 1940 ήταν ως μικρότερος εταίρος της Ουάσινγκτον. Καθώς τα δολάρια άρχισαν να ρέουν, Αμερικανοί σύμβουλοι έλεγαν στους Έλληνες πολιτικούς τι να κάνουν και αμερικανικές βόμβες ναπάλμ έκαιγαν τα ελληνικά βουνά καθώς οι κομμουνιστές αντάρτες τρέπονταν σε φυγή.
Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΤΗΣ υποτίθεται ότι θα έβαζε τέλος στις αδυναμίες και την εξάρτηση της διχοτομημένης ηπείρου. Και εδώ η Ελλάδα έγινε σύμβολο μιας νέας φάσης στην ευρωπαϊκή ιστορία. Η πτώση της στρατιωτικής δικτατορίας το 1974 δεν έφερε στη χώρα μόνο την πλήρη ένταξη σε αυτό που θα γινόταν η Ευρωπαϊκή Ένωση. Προανήγγειλε επίσης (μαζί με τη μετάβαση της Ισπανίας και της Πορτογαλίας στη δημοκρατία την ίδια εποχή) το παγκόσμιο κύμα εκδημοκρατισμού της δεκαετίας του 1980 και του '90, πρώτα στη Νότια Αμερική και τη Νοτιοανατολική Ασία και μετά στην Ανατολική Ευρώπη.
ΚΑΙ ΕΔΩΣΕ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ ΤΗΝ ΟΡΕΞΗ για διεύρυνση και τη φιλοδοξία να εξελιχθεί από ένα μικρό κλαμπ πλούσιων δυτικοευρωπαϊκών κρατών σε φωνή για ολόκληρη την προσφάτως εκδημοκρατισμένη ήπειρο, η οποία εξαπλώθηκε κατά πολύ στο Νότο και στην Ανατολή.
ΚΑΙ ΤΩΡΑ, ΣΗΜΕΡΑ, ΑΦΟΤΟΥ ΕΣΒΗΣΕ Η ΕΥΦΟΡΙΑ της δεκαετίας του '90 και μια νέα ταπεινοφροσύνη χαρακτηρίζει τους Ευρωπαίους, ο κλήρος πέφτει και πάλι στην Ελλάδα ως χώρας η οποία θα προκαλέσει τους μανδαρίνους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και θα θέσει το ερώτημα: “ποιο θα είναι το μέλλον της ηπείρου;”.
Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ΟΤΙ ΘΑ ΕΝΩΝΕ μια κατακερματισμένη Ευρώπη, ότι θα ενίσχυε τις δημοκρατικές της δυνατότητες και ότι θα μεταμόρφωνε την ήπειρο σε μια ανταγωνιστική δύναμη στην παγκόσμια σκηνή. Είναι ίσως ταιριαστό που ένα από τα αρχαιότερα και πιο δημοκρατικά έθνη- κράτη της Ευρώπης βρίσκεται στην καινούργια εμπροσθοφυλακή όσων θέτουν εν αμφιβόλω όλα αυτά τα επιτεύγματα.
ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΙΚΡΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΩΡΑ, και για άλλη μια φορά η Ελλάδα πολεμάει στην πρώτη γραμμή του αγώνα για το μέλλον».
«ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΕΡΑΣΜΕΝΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ οι Ευρωπαίοι ηγέτες πίστευαν ότι ο χειρότερος εφιάλτης τους ήταν ένας θρίαμβος του ΣΥΡΙΖΑ στις ελληνικές βουλευτικές εκλογές. Τώρα που το ακροαριστερό λαϊκιστικό κόμμα είναι στην κυβέρνηση, ανησυχούν για το τι θα συμβεί αν αποτύχει. Κατατροπωμένα από την πολιτική λιτότητας, τα δύο κόμματα που κυριάρχησαν μετά τη μετάβαση της Ελλάδας στη δημοκρατία το 1974, βλέπουν τους ψηφοφόρους τους να φυλλορροούν προς τα αριστερά και τα δεξιά. Αν η τάση αυτή εξαπλωθεί, μπορεί να απειλήσει το ίδιο το όραμα της Ενωμένης Ευρώπης».
«Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ ΜΙΛΑΕΙ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ και η εκλογική της δύναμη μπορεί προς το παρόν να καθιστά τη γλώσσα αυτή ειλικρινή. Αλλά πρόκειται για μια πολύ μικρή παρηγοριά. Αυτό το οποίο πρεσβεύει η ακροδεξιά μπορεί να γίνει πιο θανάσιμο για την Ε.Ε. από οτιδήποτε μπορεί να εξαπολύσουν οι ακροαριστεροί λαϊκιστές. Μολονότι επικρίνουν την πορεία που έχει πάρει η Ε.Ε., ο ΣΥΡΙΖΑ και το Ποδέμος της Ισπανίας παραμένουν αφοσιωμένοι ευρωπαϊστές. Δεν συμβαίνει το ίδιο και με τις δυνάμεις της δεξιάς. Η Χρυσή Αυγή, ένα ανοιχτά ναζιστικό κόμμα, κράτησε σταθερά τα ποσοστά της στις ελληνικές εκλογές, κερδίζοντας την τρίτη θέση παρά το γεγονός ότι η ηγεσία της βρίσκεται στη φυλακή. Πολιτικά, είναι ευρωσκεπτικιστική. Οικονομικά, το όραμά της είναι ο φασισμός σε μια χώρα».
«Η ΝΙΚΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΔΕΝ ΣΥΜΒΟΛΙΖΕΙ ΤΗΝ ΑΠΟΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ, αλλά τον επαναπροσδιορισμό της. Το σκεπτικό που βρίσκεται πίσω από το αποτέλεσμα στην Ελλάδα βασίζεται σε μια απλή διαπίστωση: το οικονομικό τραύμα από την κρίση που έχει πλήξει την Ελλάδα καταστρέφει την κοινωνία. Με την ανεργία των νέων πάνω από το 50%, μια ολόκληρη γενιά οδηγείται στον αποκλεισμό».
«ΑΝ Η ΨΗΦΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΗΤΑΝ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, επέδειξε μια αρετή που το μεγαλύτερο μέρος της ηπείρου την έχει ξεχάσει. Οι Γερμανοί ή Φινλανδοί ψηφοφόροι μπορεί να νιώθουν ότι έχουν επιδείξει αρκετή αλληλεγγύη προς τους Έλληνες. Αλλά στην πραγματικότητα έχουν δείξει αλληλεγγύη προς τα δικά τους τραπεζικά ιδρύματα, τα οποία θα ήταν μεταξύ των μεγάλων χαμένων, αν η Ελλάδα δεν λάμβανε πακέτο διάσωσης, και αυτό είναι κάτι τελείως διαφορετικό».
«ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΔΕΛΕΑΣΤΙΚΟ ΝΑ ΔΙΑΓΡΑΨΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ως ανεύθυνους ακραίους και να τους δείξει την πόρτα της εξόδου. Μόνο που τότε μπορεί να τους ακολουθήσουν και άλλοι έξω από το ευρώ ή ακόμα και έξω από την ίδια την Ε.Ε., γυρίζοντας την Ευρώπη πίσω στο σημείο που βρισκόταν όταν ξεκίνησε το σχέδιο της ενοποίησης πριν από μισό αιώνα».
Ο Μαρκ Μαζάουερ γεννήθηκε το 1958 στο Λονδίνο και είναι ιστορικός και δημοσιογράφος. Σπούδασε Κλασική Φιλολογία και Φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και Διεθνείς Σχέσεις στο πανεπιστήμιο Τζονς Χόπκινς της Βαλτιμόρης. Το έργο του ερευνά ιδιαίτερα τα περί της ελληνικής ιστορίας της νεότερης εποχής, της ιστορίας των Βαλκανίων και της ιστορίας του εθνικοσοσιαλιστικού κράτους στην Ευρώπη και των ιδεολογιών στον 20ό αιώνα. Σήμερα ο Μαζάουερ είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης και αρθρογραφεί στους Financial Times.
εμφάνιση σχολίων