Συνύπαρξη, Λέμε Τώρα! Το Μονοπάτι του Αλατιού. Το 47. Jurassic World: Αναγέννηση. Ο Μεγάλος Δραπέτης. Matador. Ο Σίμον της Ερήμου. Μιράι, Η Μικρή μου Αδερφή. Από τον Χ. Λακταρίδη
ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ, ΛΕΜΕ ΤΩΡΑ!: Το ντοκιμαντέρ παρακολουθεί τη Νόαμ Σούστερ-Ελιασί, κωμικό και ακτιβίστρια, καθώς σατιρίζει με χιούμορ την έννοια της συνύπαρξης Ισραηλινών και Παλαιστινίων. Aπό την προσωπική της ιστορία και το one-woman show της, αποκαλύπτει τις αντιφάσεις της πολιτικής πραγματικότητας στην περιοχή. 2 Ιουλίου 2025
Μεγαλωμένη στην λεγόμενη "Όαση της Ειρήνης", την πόλη Νέβε Σαλόμ (για τους Εβραίους)/Ουατάχ αλ-Σαλάμ (για τους Παλαιστίνιους), από ειρηνιστές γονείς, έναν εβραϊκής καταγωγής πατέρα και μια ιρανικής καταγωγής μητέρα, η νεαρή κωμικός δέχθηκε μία πρόσκληση από το Χάρβαρντ για υποτροφία σχετικά με την ανάπτυξη ενός προγράμματος για την συνύπαρξη, στο πλαίσιο μιας πρωτοβουλίας με τίτλο "Θρησκεία, Διαμάχη και Ειρήνη".
Η Καναδολιβανέζα σκηνοθέτις Αμπερ Φάρες, παρακολουθεί την κωμικό σε μια περιοδεία της στις ΗΠΑ, από την εποχή της πανδημίας έως την μετά την 7η Οκτωβρίου εποχή και την ταραχώδη περίοδο της επανεκλογής Νετανιάχου εν μέσω οικονομικών σκανδάλων, σε μια σειρά από εμφανίσεις που με την βοήθεια του σαρκαστικού χιούμορ, δίνουν φωνή σε ολους εκείνους, ισραηλινούς και άραβες που θέλουν να ζήσουν μαζί και ισότιμα εν ειρήνη. Κάτι τόσο απλό και ταυτόχρονα τόσο υπερβολικά (;) δύσκολο.
Χρυσός Αλέξανδρος Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης 2025 και Πρεμιέρα στο SUNDANCE , στο οποίο και κέρδισε το Βραβείο Κριτικής Επιτροπής για την Ελευθερία της Έκφρασης.
info: Συνύπαρξη, Λέμε Τώρα! (Coexistence, My Ass!). Ντοκιμαντέρ. ΗΠΑ, Γαλλία, 2025. Πρεμιέρα: Πέμπτη, 3 Ιουλίου. Σκηνοθεσία: Αμπερ Φάρες. Σενάριο: Ρέιτσελ Λία Τζόουνς, Ραμπάμπ Γιάχια. Φωτογραφία: Φιλίπ Μπελάις, Αμπερ Φάρες, Αμιτ Τσατσάμοφ. Μοντάζ: Ραμπάμπ Γιάχια. Μουσική: Γουίλιαμ Ράιαν Φριτς. Διανομή: New Star.
ΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΤΟΥ ΑΛΑΤΙΟΥ: Όταν η Ρέινορ και ο Μοθ χάσουν το σπίτι τους, παίρνουν την τολμηρή απόφαση να περπατήσουν ένα δύσβατο μονοπάτι 630 μιλίων στη νοτιοδυτική ακτή της Αγγλίας. Έχοντας μαζί τους μόνο τα απολύτως απαραίτητα, κάθε βήμα τους είναι μια απόδειξη της δύναμης και της αποφασιστικότητάς τους.
Το διεθνές best seller, αυτοβιογραφικό βιβλίο με τίτλο "Το Μονοπάτι του Αλατιού" (της Ρέινορ Γουίν, εκδ. Κλειδάριθμος) μεταφέρεται στη μεγάλη οθόνη και αν πάει καλά, θα ακολουθήσουν και οι δύο συνέχειές του (The Wild Silence, Landlines). Πίσω από την κάμερα βρίσκεται η κάτοχος βραβείου Τόνι για τη δουλειά της στο θέατρο, Μαριάν Έλιοτ, ενώ τους πρωταγωνιστικούς ρόλους κρατούν η Τζίλιαν Άντερσον (Sex Education, The X-Files, The Crown) και ο Τζέισον Άιζακς, ο οποίος είδε το όνομά του να διαδίδεται ακόμα περισσότερο χάρη στην πρόσφατη σεζόν της επιτυχημένης σειράς «White Lotus». Η ίδια η συγγραφέας έμεινε πολύ ευχαριστημένη από την ταινία που την έκανε, κατά δήλωσή της, να νιώσει ξανά, εκείνα τα δύσκολα εκείνα συναισθήματα.
info: Το Μονοπάτι του Αλατιού (The Salt Path). Δραματική Βιογραφία. Ηνωμένο Βασίλειο, 2025. Πρεμιέρα: Πέμπτη, 3 Ιουλίου. Σκηνοθεσία: Μαριάν Ελιοτ. Παίζουν: Γκίλιαν Aντερσον, Τζέισον Aïζακς.. Διανομή: The Film Group.
ΤΟ 47: Η ταινία αναπλάθει την ιστορία του Μανόλο Βιτάλ. Ενός οδηγού λεωφορείου, που ως εσωτερικός μετανάστης, μετακινήθηκε με την οικογένειά του και πολλούς άλλους συντοπίτες του από την περιοχή της Εξτρεμαδούρα, το 1958, στους λόφους γύρω από την Βαρκελώνη, σε σημείο των οποίων έχτισαν εν μία νυκτί, αυθαίρετες παράγκες, κυνηγημένοι από την αστυνομία του Φράνκο, που τους επέτρεπε να τις κρατήσουν και να τις κατοικήσουν, μονάχα αν είχε ολοκληρωθεί και η στέγη τους.
Η συνοικία τους ονομάστηκε Torre Baró και μέσα στην πάροδο των χρόνων, έγινε προέκταση της Βαρκελώνης στην άκρη της πόλης, ενώ οι φτωχικές καλύβες έδωσαν τη θέση τους σε πιο στέρεες, λιγότερο πρόχειρες κατασκευές. Το 1978, την εποχή της ισπανικής μεταπολίτευσης, και μετά από δύο δεκαετίες ως οδηγός λεωφορείου στους δρόμους της πρωτεύουσας της Καταλονίας, ο Βιτάλ αποφασίζει να διοργανώσει μια διαμαρτυρία, για το γεγονός ότι καμία από τις γραμμές δεν έφτανε μέχρι τους λόφους και το Torre Baró.
Θέλοντας να αποδείξει στις τοπικές αρχές πως κάνουν λάθος, αποφάσισε να πάρει χωρίς άδεια ένα λεωφορείο της διαδρομής 47 και να το οδηγήσει με προορισμό την συνοικία του, έτσι ώστε να διεκδικήσει την πρόσβαση των συμπολιτών του στις δημόσιες συγκοινωνίες. Η κίνησή του οδήγησε σε μαζικές αυτοσχέδιες γιορτές στο δρόμο, αλλά και την ανάδειξη του Βιτάλ σε τοπικό λαϊκό ήρωα.
Συμπαθής δημιουργία, η οποία γνώρισε μεγάλη επιτυχία στην Ισπανία κερδίζοντας το Goya Καλύτερης Ταινίας του 2024, «Το 47» με την feelgood, γνώριμη και αναπόφευκτα διδακτική ματιά του, ποντάρει πάνω στην νοσταλγία για κάποιες δύσκολες και σκοτεινές μεν, ελπιδοφόρες δε εποχές, που σε αντίθεση με το σήμερα, το μέλλον έμοιαζε να υπόσχεται καλύτερες μέρες για όλους. Την σκηνοθεσία υπογράφει ο Μαρσέλ Μπαρένα, γνωστός μας από το γυρισμένο στη χώρα μας «Mediterraneo: Ο Νόμος της Θάλασσας» (2021) και το «100 Μέτρα» (2016).
Στην ταινία ακούγεται το διάσημο παραδοσιακό καταλανικό τραγούδι “El rossinyol” και ο ισπανικός αντι-φρανκικός, αναρχικός ύμνος “Gallo Rojo, Gallo Negro” (Άι, Γαρούφαλό μου), ενώ αξίζει να μνημονευθεί το νεύμα του Πασκουάλ, χρήστη της γραμμής 47, τον οποίο στην ταινία παίζει ο Κάρλος Κουέβας: πρόκειται για τον Πασκουάλ Μαραγάλ, μετέπειτα δήμαρχο της Βαρκελώνης και σημαντική μορφή στην Καταλονία.
Η χρήση μη επαγγελματιών ηθοποιών, πολλοί από τους οποίους είναι κάτοικοι της γειτονιάς, προσδίδουν μια αυθεντικότητα και μια φρεσκάδα στο φιλμ, που καταφέρνει να αποδώσει την αίσθηση που απέπνεε η Βαρκελώνη της δεκαετίας του ’70, συνδυάζοντας τη μυθοπλασία με την πραγματικότητα. Η χρήση αρχειακών εικόνων στην αφήγηση συνδυάζεται με μια κινηματογραφική αισθητική που θυμίζει τις ταινίες της εποχής. Αξιοσημείωτη είναι επίσης η χρήση της ισπανικής και της καταλανικής γλώσσας: οι δύο γλώσσες συνυπάρχουν σε δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους, όχι μόνο στην ίδια συζήτηση αλλά, μερικές φορές, μέσα στην ίδια πρόταση.
info: Το 47 (El 47). Κοινωνική Δραματική Βιογραφία. Ισπανία, 2024. Πρεμιέρα: Πέμπτη, 3 Ιουλίου. Σκηνοθεσία: Μαρσέλ Μπαρένα. Παίζουν: Εδουάρδο Φερνάντες, Κλάρα Σεγκούρα, Ζόε Μποναφόντε, Σάλβα Ρέινα, Οσκαρ δε λα Φουέντε, Μπέτσι Τούρνεθ, Βισέντε Ρομέρο, Κάρλος Κουέβας, Νταβίντ Βερνταγκέρ. Διανομή: Weird Wave.
JURASSIC WORLD: ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ: Μια επιστήμονας η οποία παίρνει μέρος σε μια επικίνδυνη αποστολή με στόχο τη συγκέντρωση γενετικού υλικού από μια σειρά γιγαντιαίων πλασμάτων ώστε να τα μελετήσει, ρισκάροντας τη ζωή της. 5 χρόνια μετά τα τελευταία γεγονότα, η οικολογία του πλανήτη δεν ευνοεί τους δεινόσαυρους. Αυτοί που έχουν απομείνει, βρίσκονται σε απομονωμένα περιβάλλοντα του ισημερινού που έχει παρόμοιο κλίμα με εκείνο που κάποτε τους ευνόησε. Τα τρία μεγαλύτερα πλάσματα της ξηράς, της θάλασσας και του αέρα υπό αυτές τις τροπικές συνθήκες κρατούν στο DNA τους, το κλειδί για ένα φάρμακο με θαυματουργικά οφέλη για την ανθρωπότητα.
Η εξπέρ σε μυστικές επιχειρήσεις Ζόρα Μπένετ, αναλαμβάνει να ηγηθεί μιας εξειδικευμένης ομάδας σε μία άκρως απόρρητη αποστολή με σκοπό την εξασφάλιση γενετικού υλικού. Όταν η αποστολή διασταυρώνεται με μια οικογένεια της οποίας το σκάφος ανατράπηκε από επιδρομείς υδρόβιους δεινόσαυρους, θα καταλήξουν όλοι αποκλεισμένοι σε ένα απαγορευμένο νησί, που φιλοξενούσε κάποτε μια απόρρητη ερευνητική εγκατάσταση του Jurassic Park. Εκεί, όπου συνυπάρχουν δεινόσαυροι διαφόρων ειδών, έρχονται αντιμέτωποι με μια συγκλονιστική, σκοτεινή αποκάλυψη. Ένα μυστικό κρυμμένο από τον κόσμο για δεκαετίες.
Βασισμένος σε μια παλαιότερη ιδέα του παραγωγού πλέον της σειράς Στίβεν Σπίλμπεργκ και στα δύο αυθεντικά βιβλία του Μάικλ Κράιτον (Jaws, Future World), ο σεναριογράφος της πρώτης ταινίας του 1993 και του «The Lost World: Jurassic Park» (1997), Ντέιβιντ Κεπ, υπογράφει την έβδομη ταινία της σειράς που επιστρέφει στην ερευνητική εγκατάσταση του πρώτου φιλμ, χωρίς όμως να υπάρχει καμία άλλη σύνδεση με ήρωες των δύο πρώτων τριλογιών.
Η Σκάρλετ Γιόχανσον, κατά τα λεγόμενά της, πραγματοποιεί ένα νεανικό της όνειρο με αυτή της τη συμμετοχή. Σκηνοθετεί ο Γκάρεθ Εντουαρντς (Godzilla-2014, Rogue One: A Star Wars Story, Ο Δημιουργός), ο οποίος προσλήφθηκε στη θέση του Ντέιβιντ Λιτς (Bullet Train, The Fall Guy, Once Upon a Deadpool).
info: Jurassic World: Αναγέννηση (Jurassic World: Rebirth). Περιπέτεια Φαντασίας. ΗΠΑ, 2025. Πρεμιέρα: Πέμπτη, 3 Ιουλίου. Σκηνοθεσία: Γκάρεθ Εντουαρντς. Παίζουν: Τζόναθαν Μπέιλι, Σκάρλετ Γιόχανσον, Μανούελ Γκαρθία Ρούλφο, Μαχερσαλαλχάσμπαζ Αλι, Ρούπερτ Φρεντ. Διανομή: Tanweer.
Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΔΡΑΠΕΤΗΣ: Ο αντισυμβατικός Λουκ μετά τον βανδαλισμό δημόσιας περιουσίας βρίσκεται αντιμέτωπος με το νόμο, σε μια αγροτική φυλακή κοινωνικής εργασίας. Χωρίς να καταφεύγει ποτέ στη βία, αρνείται πεισματικά να υποταχθεί στο τιμωρητικό σύστημα δικαιοσύνης του αμερικανικού νότου, ενώ κάποιοι από τους συγκρατούμενούς του, θα εμπνευστούν από αυτή του την στάση. Ο δρόμος προς την ελευθερία γίνεται γι’ αυτόν μονόδρομος.
Γυρισμένη το 1967, μια ταραχώδη εποχή αμφισβήτησης που οδήγησε στο εκρηκτικό 1968, «Ο Μεγάλος Δραπέτης μοιάζει με φιλμικό πρόδρομο των αντισυμβατικών ταινιών της χρυσής δεκαετίας του '70 για τον αμερικανικό κινηματογράφο. Ο ήρωάς της (που μας προετοιμάζει για την έλευση του ΜακΜέρφι το 1975 στην «Φωλιά του Κούκου»), είναι ταυτόχρονα και μια μεσσιανική μορφή (με την χριστιανική της έννοια), και ένας αμφισβητίας της δύναμης του Θεού στο να επέμβει στα ανθρώπινα.
Μη βίαιος, μεθοδικός και υπομονετικός, υπερασπίζεται τις ηθικές αξίες του χωρίς να οργιστεί, αλλά και χωρίς να λυγίσει ποτέ, απέναντι στην απρόσωπη εξουσία με την μορφή του σιωπηλού και με κατοπτρικά γυαλιά ηλίου, ανθρωποφύλακα των κρατουμένων. Το δίδυμο Πολ Νιούμαν - Τζορτζ Κένεντι είναι εκπληκτικό, ενώ σε μικρότερους ρόλους συναντάμε τον Χάρι Ντιν Στάντον και τον Ντένις Χόπερ, πριν γίνουν διάσημοι πρωταγωνιστές. Το 1980, ο σκηνοθέτης του «Δραπέτη» Στιούαρτ Ρόζενμπεργκ, γύρισε άλλη μία πολύ σημαντική ταινία φυλακών με πολιτικοκοινωνικό πρόσημο, το «Brubaker» με τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ που θα θέλαμε επίσης να δούμε (ξανά), σε επανέκδοση.
info: Ο Μεγάλος Δραπέτης (Cool Hand Luke). Κοινωνική Δραματική. ΗΠΑ, 1967. Επανέκδοση: Πέμπτη, 3 Ιουλίου. Σκηνοθεσία: Στιούαρτ Ρόζενμπεργκ. Παίζουν: Πολ Νιούμαν, Τζορτζ Κένεντι, Χάρι Ντιν Στάντον, Ντένις Χόπερ, Τζ. Ντ. Κάνον, Ρόμπερτ Ντράιβας, Λου Αντόνιο, Στρόδερ Μάρτιν, Τζο Βαν Φλιτ. Διανομή: Summer Classics.
MATADOR: Ο Άνχελ, μαθητής ενός διάσημου ταυρομάχου που έχει αποσυρθεί από τις αρένες μετά από έναν τραυματισμό και διδάσκει την τέχνη των ματαντόρ, αφού αποπειράται να βιάσει την ερωμένη του δασκάλου του, ομολογεί στην αστυνομία μια σειρά φόνων. Την υπεράσπισή του αναλαμβάνει μια διάσημη δικηγόρος, που συνηθίζει να σκοτώνει τους εραστές της με τον τρόπο των ματαντόρ, τη στιγμή του οργασμού, η οποία μάλιστα έχει μία εμμονή με τον εν λόγω ταυρομάχο. Ο διευθυντής της αστυνομίας που δεν πιστεύει με τίποτα πως ο - "ευνουχισμένος" από την αυταρχική μητέρα του - Άνχελ είναι ο δολοφόνος, προσπαθεί να διαλευκάνει το μυστήριο.
Το 1986, με το ένα πόδι στο underground κίνημα της movida και το άλλο στον mainstream ισπανικό κινηματογράφο της εποχής, ο Πέδρο Αλμοδόβαρ γίνεται ευρύτερα γνωστός με αυτό το ανορθόδοξο μίγμα κοινωνικοπολιτικής σάτιρας, διαστροφικού ερωτικού θρίλερ και αστυνομικού μυστηρίου, το οποίο έβαλε τα θεμέλια σε όσα επακολούθησαν. Με θεματικές όπως η διαστροφική λαγνεία, ο φόνος, ο ακρωτηριασμός, ο βιασμός και η αυτοκτονία, ο γεμάτος αυτοπεποίθηση νεαρός ισπανός σκηνοθέτης που κάνει και μία εμφάνιση μπροστά από την κάμερα ως ατακαδόρος στυλίστας, γυρίζει μια σινεφιλική μαύρη κωμωδία, με soft porn διαθέσεις, στην οποία χωρά τόσο το κλασικό χόλιγουντ, όσο και το ιταλικό gialo.
Αν και ο ίδιος την θεωρεί μαζί με την «Κίκα» σαν τις πιο αδύναμες ταινίες του, παραμένει το ίδιο φρέσκια, πρωτότυπη και διασκεδαστική όσο την εποχή που κυκλοφόρησε, ενώ μπορεί κάποιος να διακρίνει τα ψήγματα πολλών στοιχείων που συναντιούνται στις κατοπινές δημιουργίες του.
info: Matador. Μαύρη Κωμωδία Ερωτικό Θρίλερ Μυστηρίου. Ισπανία, 1986. Επανέκδοση: Πέμπτη, 3 Ιουλίου. Σκηνοθεσία: Πέδρο Αλμοδόβαρ. Παίζουν: Ασούμπτα Σέρνα, Αντόνιο Μπαντέρας, Νάτσο Μαρτίνεθ. Διανομή: New Star.
Ο ΣΙΜΟΝ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ: Τον 4ο μ.χ. αιώνα, ένας ασκητής που ζει για χρόνια στην κορυφή μιας στήλης στην έρημο, θέλοντας να ακολουθήσει το παράδειγμα του Αγίου Συμεών του Στυλίτη, έρχεται αντιμέτωπος με την ανοησία των ανθρώπων, αλλά κυρίως με τους συνεχείς πειρασμούς από τον Διάβολο, ο οποίος κάθε φορά εμφανίζεται ενώπιόν του με διαφορετικές μορφές.
60 χρόνια κλείνει η μεσαίου μήκους αυτή ταινία, η τελευταία που γύρισε ο Λουίς Μπουνιουέλ στο Μεξικό. Στο σενάριο ήταν μία κανονικού μήκους ταινία, αλλά κατά την διάρκεια των γυρισμάτων, η παραγωγή ξέμεινε από κεφάλαια και χρηματοδότηση. Για άλλη μια φορά, ο άθεος Μπουνιουέλ (δικό του το "Δόξα τω Θεώ παραμένω άθεος"), στηλιτεύει με χιούμορ μεταξύ άλλων, την αναντιστοιχία θρησκευτικών διδαχών και θρησκευτικών πρακτικών. Όπως οι περισσότεροι άθεοι, φιλόσοφοι, στοχαστές και καλλιτέχνες, μοιάζει να παίρνει τον Θεό περισσότερο σοβαρά, από κάθε άλλο δηλωμένο θρησκευόμενο. Το αναπάντεχο, αλλά διασκεδαστικό φινάλε στην κόλαση του rock'n'roll, έχει να κάνει με την αδυναμία της παραγωγής να συνεχίσει. Στον ρόλο του Διαβόλου, η Σίλβια Πινάλ της «Βιριδιάνα».
info: Ο Σίμον της Ερήμου (Simon of the Desert). Σάτιρα. Μεξικό, 1965. Επανέκδοση: Πέμπτη, 3 Ιουλίου. Σκηνοθεσία: Λουίς Μπουνιουέλ. Παίζουν: Κλαούντιο Μπρουκ, Σίλβια Πινάλ, Ενρίκε Αλβαρεζ Φέλιξ. Διάρκεια: 45' Διανομή; New Star.
ΜΙΡΑΪ, Η ΜΙΚΡΗ ΜΟΥ ΑΔΕΡΦΗ: Όταν ο τεσσάρων ετών Κουν συναντά την νέα του μικρή αδελφή, ο κόσμος του έρχεται τα πάνω - κάτω. Ονόματι Μιράι (που σημαίνει "μέλλον"), το μωρό γρήγορα κερδίζει τις καρδιές όλης τής οικογένειας του Κουν. Καθώς η μητέρα του επιστρέφει στην δουλειά και ο πατέρας του προσπαθεί να τα βγάλει πέρα με το σπίτι, ο Κουν αρχίζει να ζηλεύει ολοένα και περισσότερο την μικρή Μιράι... ώσπου μία μέρα τρέχει στην αυλή του όπου συναντά μία παράξενη καλεσμένη από το παρελθόν και το μέλλον - την αδελφή του Μιράι, ως έφηβη. Μαζί ο Κουν και η έφηβη Μιράι παν σε ένα ταξίδι στον χωροχρόνο, αποκαλύπτοντας την απίστευτη ιστορία τής οικογενείας τους. Αλλά, γιατί ήρθε η Μιράι από το μέλλον;
Πριν από την «Μπελ: Η Πριγκίπισσα και ο Δράκος», ο Μαμόρου Χοσόντα είχε συμμετάσχει στις Κάννες και στο Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών με το «Mirai no Mirai», την πρώτη ταινία manga κινουμένων σχεδίων που συμμετείχε ποτέ στο εν λόγω φεστιβάλ. Εμπνευσμένη από τα παιδιά του σκηνοθέτη, αφορά την ζήλια των πρωτότοκων για τις καινούργιες αφίξεις στην οικογένεια. Αρκετά μακριά από τις χολιγουντιανές ταινίες του είδους, η ταινία είναι αρκετά περίπλοκη στη δομή της για τα πολύ μικρά παιδιά και απευθύνεται τόσο στους φαν των ιαπωνικών ταινιών κινουμένων σχεδίων όλων των ηλικιών, όσο και στους φαν του σκηνοθέτη. Ήταν υποψήφια, τόσο για Οσκαρ, όσο και για Χρυσή Σφαίρα Ταινίας Κινουμένων Σχεδίων.
info: Μιράι, Η Μικρή μου Αδερφή (Mirai no Mirai). Anime Κινούμενα Σχέδια. Ιαπωνία, 2018. Επανέκδοση: Πέμπτη, 3 Ιουλίου. Σκηνοθεσία: Μαμόρου Χοσόντα. Ακούγονται οι: Μιχάλης Ψαλίδας, Σταύρος Καλλίστρατος, Πηνελόπη Σκαλκώτου, Αφροδίτη Αντωνάκη, Βαγγέλης Στρατηγάκος, Χίλντα Ηλιοπούλου, Πέτρος Δαμουλής. Διανομή: Neo Films, Digital Soul Entertainment.
εμφάνιση σχολίων