«Η ταλαιπωρία των κατοίκων της Θηρασιάς δεν έχει τέλος. Δεν είναι λίγες οι φορές που για τον έναν ή τον άλλο λόγο μένουν χωρίς συγκοινωνία και χωρίς ενημέρωση για το αν θα μπορέσουν να πάνε στα σπίτια ή στις δουλειές τους» λέει το επορτάζ του τοπικού Santorini magazine. «Στο κάδρο λόγω της τουριστικής περιόδου μπήκαν και οι επισκέπτες στους οποίους προσφέραμε άγχος, ανασφάλεια και επιπλέον κόστος γιατί θέλανε να γνωρίσουν τη Θηρασιά».
Πως μια έκτακτη επιθεώρηση της λάντζας από το Λιμεναρχείο Θήρας προκάλεσε απόλυτο χάος σε τουρίστες και ντόπιους
Ένα μεσημεριανό δρομολόγιο, μια έκτακτη επιθεώρηση και δεκάδες εγκλωβισμένοι επιβάτες. Η σημερινή ταλαιπωρία κατοίκων και επισκεπτών στο επιδοτούμενο δρομολόγιο της λάντζας ΑΛΜΙ από τη Σαντορίνη προς τη Θηρασιά ανέδειξε, για ακόμη μια φορά, τη θεσμική εγκατάλειψη ενός νησιού που ζει στη σκιά του τουριστικού κολοσσού δίπλα του.
Στη μία το μεσημέρι, το τακτικό δρομολόγιο δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ. Χωρίς καμία ενημέρωση εκ των προτέρων, επιβάτες στον Αθηνιό και στη Θηρασιά βρέθηκαν ξαφνικά να περιμένουν το άγνωστο. Ο λόγος, σύμφωνα με τις πληροφορίες, ήταν μια αιφνιδιαστική επιθεώρηση του σκάφους από το Λιμεναρχείο Θήρας — που, όπως αποκαλύφθηκε, είχε προγραμματιστεί από το πρωί, αλλά πραγματοποιήθηκε λίγα λεπτά πριν το δρομολόγιο, χωρίς να ενημερωθεί κανείς.
Επισκέπτες έχαναν πτήσεις και πλοία, επιχειρηματίες σε απόγνωση, κάτοικοι σε καθεστώς αναμονής και πλήρους αβεβαιότητας. Η τελική ανακοίνωση ότι το δρομολόγιο θα πραγματοποιηθεί στις 14:50 ήρθε μόλις στις 14:20 — σχεδόν δύο ώρες μετά την αρχική ώρα αναχώρησης.
Η περίπτωση αυτή δεν είναι μεμονωμένη. Τα επιδοτούμενα δρομολόγια προς τη Θηρασιά ακυρώνονται συχνά, χωρίς ενημέρωση σε εύλογο χρόνο – παραβιάζοντας τις συμβατικές υποχρεώσεις της αναδόχου εταιρείας και υποβαθμίζοντας καθημερινά τη ζωή των λίγων κατοίκων του νησιού. Το εφεδρικό σκάφος που οφείλει να καλύψει ανάγκες σε περίπτωση βλάβης, δεν εμφανίστηκε ποτέ σε πρόσφατες διακοπές δρομολογίων, ενώ το Λιμεναρχείο Θήρας δεν έχει δώσει απαντήσεις για την τήρηση των σχετικών διαδικασιών.
Η Θηρασιά, μόλις λίγα ναυτικά μίλια από τη Σαντορίνη, βιώνει μια καθημερινότητα που θυμίζει ξεχασμένο άκρο της επικράτειας. Μπορεί το ηφαίστειο να δημιούργησε τα δύο νησιά από το ίδιο υλικό, όμως η πολιτεία φαίνεται να τα αντιμετωπίζει με «δύο μέτρα και δύο σταθμά».
Όσο η τουριστική μηχανή της Σαντορίνης στροβιλίζεται με υπερανάπτυξη, τόσο η Θηρασιά βυθίζεται στην απομόνωση, χωρίς βασικές εγγυήσεις προσβασιμότητας, μετακίνησης ή απλώς... σεβασμού.
Η περιπέτεια δεν ήταν απλώς μια «καθυστέρηση». Ήταν μια αποτύπωση της πλήρους αδιαφορίας απέναντι σε μια νησιωτική κοινότητα που ζει και ελπίζει στο καλοκαίρι για να επιβιώσει. Ήταν ένα ακόμη πλήγμα στην τουριστική εικόνα της περιοχής. Και ήταν, τελικά, ένα σοβαρό ερώτημα προς το Υπουργείο Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής: Ποιος λογοδοτεί όταν μια δημόσια υπηρεσία προκαλεί τέτοιο χάος; Ποιος εγγυάται τα δικαιώματα των νησιωτών και των επισκεπτών; Και πόσα ακόμα περιστατικά χρειάζονται, μέχρι η Θηρασιά να αντιμετωπιστεί ως ισότιμο κομμάτι της χώρας;