0
1
σχόλια
332
λέξεις
Α' ΠΡΟΣΩΠΟ
«Η συγχώρηση συγχωρεί παράλογα, υπερφυσικά, άδικα το ασύγγνωστο, αλλά και το ασυγχώρητο που είναι το όριο του ασύγγνωστου.  Αυτό είναι το θαύμα»
DOCTV.GR | UNSPLASH
11 Οκτωβρίου 2021
«Η αγάπη είναι ισχυρότερη από το κακό, το κακό είναι ισχυρότερο από την αγάπη κι έτσι επ' άπειρον. Αυτή η αντίφαση δεν θα μπορέσει ποτέ να λυθεί, αυτό το σχίσιμο δεν θα μπορέσει ποτέ να ξαναραφτεί.

Υπάρχει εν προκειμένω κάτι σαν διαλεκτική, για την οποία δεν μπορούμε να συμπεράνουμε τίποτα και η οποία μεταβάλλει τη συγxώρηση σε άλυτο πρόβλημα. Είτε η συγχώρηση δεν έχει νόημα είτε συνίσταται ακριβώς στο να συγχωρεί το κακό, δηλαδή ό,τι είναι ασυγχώρητο και χωρίς ελαφρυντικά:  είναι καμωμένη γι' αυτό, δουλειά της είναι να συγχωρεί.

Στο απεριόριστο ασυγχώρητο, απεριόριστη συγχώρηση! Μάλλον λοιπόν το “ασυγχώρητο” είναι εκείνο που δεν έχει νόημα! Καθώς η συγχώρηση είναι εκ φύσεως απεριόριστη, ανορθολογική και πανίσχυρη, δικαιούμαστε να πούμε, με μια γλώσσα αντιφατική και κατά κάποιον τρόπο υπερβολική: η συγχώρηση μπορεί  και οφείλει να συγχωρεί ακριβώς το ασυγχώρητο.

Eίναι ίδιον της συγχώρησης να είναι σκανδαλώδης και τούτο το σκάνδαλο οφείλεται στην υπερφυσική της λειτουργία                                                                

Η συγχώρηση συγχωρεί παράλογα, υπερφυσικά, άδικα το ασύγγνωστο, αλλά και το ασυγχώρητο που είναι το όριο του ασύγγνωστου.  Αυτό είναι το θαύμα.  Αν το κακό ήταν συγγνωστό, αν υπήρχαν ελαφρυντικά, συνεπώς αν το κακό δεν ήταν το κακό, η συγχώρηση θα ήταν περιττή. Θα αρκούσε η έλλογη επιείκεια.

Η συγχώρηση αποκτά όλη τη λυτρωτική σημασία της, μονάχα αν τη νιώθουμε ως ακατανόητη, ανορθολογική και οδυνηρά άδικη πράξη. Διότι είναι ίδιον της συγχώρησης να είναι σκανδαλώδης και τούτο το σκάνδαλο οφείλεται στην υπερφυσική της λειτουργία.

Αλλά ταυτόχρονα το κακό ξαναπαίρνει πάντα το προβάδισμα, το κακό είναι ισχυρότερο από τη συγχώρηση, λόγω του ανήκεστου, ασύλληπτου και ατερμάτιστου χαρακτήρα της κακίας».

 
Απόσπασμα από το βιβλίο «Κάπου στο ανολοκλήρωτο» των Βλαντιμίρ Ζανκελεβίτς & Μπεατρίς Μπερλόβιτς, εκδ Πόλις. Ο Βλαντιμίρ Γιάνκελεβιτς ( 31 Αυγούστου 1903 - 6 Ιουνίου 1985) ήταν Γάλλος φιλόσοφος και μουσικολόγος. Το βιβλίο «Κάπου στο ανολοκλήρωτο» γράφτηκε υπό την καθοδήγηση των ερωτήσεων της Μπεατρίς Μπερλόβιτς. 


Διαβάστε επίσης:
Σε συγχωρώ
Μπάουμαν: Για την ευθραυστότητα των ανθρώπινων δεσμών
Κούντερα: Η τηλεπάθεια των συγκινήσεων
εμφάνιση σχολίων