Τα πιο μεγάλα ταλέντα της Αμερικής έχουν πλέον «μεταναστεύσει» από το Hollywood στα σήριαλ. Γιατί συμβαίνει αυτό; Από τον Μάνο Τσίζεκ
Κάνουν πολύ καλά σκηνοθέτες όπως ο Scorsese και ο Fincher που συνεργάζονται με το Netflix. Οι δημιουργοί θέλουν πάνω από όλα εμπιστοσύνη, χρηματοδότηση και τη δυνατότητα να πουν μια καλή ιστορία με τον προσωπικό τους τρόπο. Όταν η Paramount έκανε πίσω από το «The Irishman», με τον ισχυρισμό ότι είναι πολύ «ριψοκίνδυνο οικονομικά» project, τότε μπήκε το Netflix και έδωσε το πράσινο φως. Το φως για την παραγωγή μιας κινηματογραφικής ταινίας, ας είμαστε ξεκάθαροι για αυτό. Ναι, το «The Irishman» θα έχει περιορισμένη διανομή σε κινηματογραφικές αίθουσες πρώτα και μετά θα βγει στο Netflix. Αλλά και η απαρχή της λειτουργίας του Netflix ως εταιρία παραγωγής, με τη σειρά House of Cards του David Fincher, πρόκειται για μια καινοτόμο ρήξη στα χρονικά τόσο των σειρών όσο και του κινηματογράφου.DOCTV.GR
10 Οκτωβρίου 2019
Ουσιαστικά μιλάμε για ένα νέο είδος κινηματογραφικών ταινιών μεγαλύτερης διάρκειας. Και δεν υπάρχει καλύτερο παράδειγμα για αυτό, από τη σειρά «Vinyl» του HBO σε σκηνοθεσία Scorsese το 2016. Είναι κυριολεκτικά μια ταινία μεγάλου μήκους 13 ωρών. Πάντα οι σκηνοθέτες ονειρεύονταν τη δυνατότητα να έχουνε μεγαλύτερης διάρκειας cut για τις ταινίες τους, 4ωρα ή ακόμα και 6ωρα, ο περιορισμός ουσιαστικά στις 2 - 3 ώρες διάρκεια για τις μεγάλου μήκους ταινίες, συχνά είναι καλλιτεχνικά αυθαίρετος και βασίζεται στις απαιτήσεις των διανομέων μιας άλλης εποχής. Αυτή η εποχή έχει παρέλθει λοιπόν ανεπιστρεπτί και η νέα εποχή που διανύουμε τώρα, εκτός απ' τα προβλήματά της έχει προσφέρει και κάποιες νέες δυνατότητες. Σκηνοθέτες σαν τον Scorsese είχαν πάντα τη διορατικότητα να το δούνε.
Οι σειρές σήμερα επιτελούν τον ρόλο που ο ανεξάρτητος αμερικανικός κινηματογράφος επιτελούσε από τη δεκαετία του '70 έως την παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008
Τα πιο μεγάλα ταλέντα της Αμερικής έχουν πλέον «μεταναστεύσει» από το Hollywood στις σειρές για κάποιον λόγο. Και αν θέλουμε να διερευνήσουμε τον λόγο αυτό, πρέπει να κοιτάξουμε τι έγινε το 2008 - 2009 με την παγκόσμια οικονομική κρίση, όταν έκλεισαν οι τράπεζες που χρηματοδοτούσαν τον ανεξάρτητο αμερικάνικο κινηματογράφο και τότε τα στούντιο στράφηκαν στις «απόλυτα ασφαλείς» επενδύσεις των remake και των ταινιών με υπερήρωες. Την ίδια όμως εποχή έγινε και η μεγάλη απεργία διαρκείας των σεναριογράφων στις ΗΠΑ, η οποία κράτησε μήνες και παρέλυσε όλες τις παραγωγές. Η νίκη της απεργίας αυτής -ενός εργατικού αγώνα- αναβάθμισε και ενίσχυσε τον καλλιτεχνικό κλάδο των σεναριογράφων, σε μια εποχή οικονομικής κρίσης που οι υπόλοιποι κλάδοι της βιομηχανίας του κινηματογράφου υποβαθμίζονταν. Αυτό εξασφάλισε λοιπόν καλύτερα σενάρια - και όπως ξέρουμε η αρχή των πάντων στον κινηματογράφο είναι το σενάριο. Και επειδή αυτά τα καλά σενάρια στην Αμερική ήταν πλέον αδύνατο να γίνουν παραγωγές από την παραπαίουσα βιομηχανία του Hollywood, εκεί μπήκε η συνδρομητική τηλεόραση και οι πλατφόρμες διαδικτυακής διανομής, αγκαλιάζοντας ιδέες που κανείς δεν τολμούσε να αγγίξει και ιστορίες που οι καλλιτέχνες ήθελαν να πουν και οι θεατές να ακούσουν. Τους σεναριογράφους ακολούθησαν κορυφαίοι σκηνοθέτες και ηθοποιοί, και το κοινό αγκάλιασε αυτό το πάντρεμα.Οι σειρές σήμερα ουσιαστικά επιτελούν τον ρόλο που ο ανεξάρτητος αμερικανικός κινηματογράφος επιτελούσε από τη δεκαετία του '70 έως την παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008. Όσο και αν μας θλίβει το γεγονός ότι ο κόσμος δεν πάει πια σινεμά και δεν κόβει εισιτήρια, οφείλουμε να σκεφτούμε τι είναι αυτό που σήμερα θέλει ο κόσμος και να βρίσκουμε πάντα νέους τρόπους για να τον συναντήσουμε.
Ο Μάνος Τσίζεκ είναι σκηνοθέτης και ποιητής. Γιος της ποιήτριας Μαρίας Ταταράκη και εγγονός του Κάρολου Τσίζεκ Κάρολος_Τσίζεκ, εικαστικού, γραφίστα, ζωγράφου, μεταφραστή, ποιητή και υπεύθυνου για το ιστορικό περιοδικό Διαγώνιος που δημιούργησαν μαζί με τον Ντίνο Χριστιανόπουλο. Μπορείτε να διαβάσετε όλα τα κείμενα του Μάνου Τσίζεκ στο doctv.gr εδώ.
εμφάνιση σχολίων