ΔΙΑΒΑΖΩ: Τζόνι και Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Λούλου

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ ΑΜΑ ΕΓΡΑΦΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΕ ΓΡΑΦΟΜΗΧΑΝΗ, ΘΑ ΕΙΧΑ ΠΕΤΑΞΕΙ ΔΕΚΑΔΕΣ ΦΥΛΛΑ. Βασανίζω μπρος πίσω τις μικρές μου προτάσεις. Μια στο γκάζι, μια στο χειρόφρενο-στάσεις για μουσική. Γιατί οι νότες πάντα μας βγάζουν εκτός πορείας. Ακούω το “Electrolite” και σκέφτομαι τον μπαμπά που δεν με είχε αφήσει να πάω στη συναυλία των R.E.M. Να τους είχε άραγε φωτογραφίσει η Λούλου;

ΣΤΗΝ ΚΗΔΕΙΑ ΤΗΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΑΙΖΕΙ. Έτσι δηλώνει. Οι στίχοι τελειώνουν «Δεν φοβάμαι, την κάνω αποδώ». Γιατί πάντα υπάρχει κάπου καλύτερα να πας. Ο Τζόνι της απαντά πως προτιμά Purple και το “Child in time”. Ωραία επιλογή για πιανίστα. Περνάω γρήγορα στο επόμενο, “The lights will stay on”. The Walkbouts. Και κλείνω επιτέλους τη μουσική. Δικό τους.

ΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΓΑΠΕΣ ΘΕΛΟΥΝ ΑΝΟΙΧΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ, δυνατές μουσικές και μια καλή αφορμή. Το μυθιστόρημα της Βάσιας Τζανακάρη «Τζόνι & Λούλου» είναι το πιο in love road-trip. Την αφορμή για το ταξίδι την δίνει η απόλυση της Λούλου και η προοπτική της μίζερης ελληνικής επιβίωσης. Την αφορμή για την αγάπη την δίνει η πρώτη ματιά και η πίστη του Τζόνι στο «θα σ’ αγαπώ ο κόσμος να χαλάσει».

ΚΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΧΑΛΑΕΙ. Η ΑΘΗΝΑ ΘΟΛΟ ΤΟΠΙΟ ΚΑΙ ΠΟΣΟ Ν’ ΑΝΤΕΞΕΙΣ; Όλοι σε καθαρά νερά θέλουν να κολυμπάνε. Μια πρόταση/πρόκληση για δουλειά στη γειτονική Πόλη δίνει ζωή στο μπλε κουρασμένο scoda και βάζει- τις μέχρι τώρα επιλογές -στο πρίσμα της αμφισβήτησης, δηλαδή στο κλίμα της εποχής.

ΤΟ «ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΡΟΜΟΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙΣ» ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ ΕΘΝΙΚΗΣ που ενώνει Βόλο με Ασπροβάλτα, παιδικές μνήμες με εφηβικά κρίματα. Ο Τζόνι και η Λούλου ξημερώνονται σε επαρχιακά ξενοδοχεία και πατρικά σπίτια συμπληρώνοντας έτσι το παζλ εκκρεμότητας κι ελπίδας. Παζλ που ολοκληρώνεται με τη διατήρηση της πίστης στον έρωτα. Ενός έρωτα που γυρίζει την πλάτη στο κυνικό μοίρασμα των σύγχρονων τριαντάρηδων. Γιατί ο Τζόνι και η Λούλου όσο έχουν ο ένας τον άλλον, δεν έχουν και τίποτα να φοβηθούν.

ΜΑ ΕΓΩ ΦΟΒΑΜΑΙ. ΦΟΒΑΜΑΙ ΜΗΠΩΣ Η ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΚΑΨΕΙ ΚΑΙ ΜΕΝΑ ΣΤΗΝ ΠΥΡΑ ΜΕ ΤΑ ΑΔΙΕΞΟΔΑ. Φοβάμαι μήπως, επειδή δεν έχω τέσσερις τροχούς να σαλπάρω, κολλήσω αμίλητη, ακούνητη κι αγέλαστη με μόνη θέα περασμένα καλοκαίρια. Φοβάμαι μήπως η απουσία συνοδηγού με καταδικάσει στη μέση του τούνελ.

ΦΟΒΑΜΑΙ ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΡΕΦΩ ΣΤΙΣ ΣΕΛΙΔΕΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ για να κάνω τις απαραίτητες ασκήσεις θάρρους. Καμιά φορά για να βγάλεις το καλοκαίρι το μόνο που χρειάζεσαι είναι ένα καλό εγχειρίδιο και ένα αγαπημένο τραγούδι. Ανοίγω και πάλι τη μουσική. Μπαίνω στην κουβέντα των πρωταγωνιστών για να παρέμβω στο «εν αρχή ην το τέλος» soundtrack τους. Nouvelle Vague και “Dance with me”. Και σαν να βλέπω λιγάκι φως.

Info: To Τζόνι και Λούλου της Βάσιας Τζανακάρη κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.


Η Στέργια Κάββαλου είναι συγγραφέας. Φέτος προτάθηκε για το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα των λογοτεχνικών βραβείων του περιοδικού Διαβάζω. για την πρώτη συλλογή διηγημάτων της Αλτσχάϊμερ Τrance» (εκδ. Τετράγωνο).

εμφάνιση σχολίων