4 καλλιτέχνες για ΜΟΥΣΙΚΗ τον Παύλο Παυλίδη

ΜΟΥΣΙΚΗ ΦΟΙΒΟΣ ΔΕΛΗΒΟΡΙΑΣ (τραγουδιστής): «Ο Παύλος έχει την πιο άγρυπνη ποιητική ευαισθησία που έχω συναντήσει σε άνθρωπο. Είναι ένας insomniac ποιητής. Κάθε του πράξη, από τα γραπτά του ως τα απρόβλεπτα live του, από μια κουβέντα που θα πει σ’ ένα φίλο, μέχρι τον τρόπο που θα βηματίσει φεύγοντας από ένα δωμάτιο, είναι μια αντίδραση σε κάποιο ερέθισμα που συλλαμβάνει μόνο ο ίδιος -και που μερικές μέρες μετά το αντιλαμβανόμαστε και οι υπόλοιποι. Ξέρει πώς να μιλήσει στον πιο μαγεμένο έφηβο της κάθε σχολικής τάξης. Ξέρει όμως και πώς να μην τον κολακεύσει. Από τον πρώτο σόλο δίσκο του κι έπειτα, πηγαίνει το πιο σκοτεινό παιδί μέσα μας σ’ ένα μέρος που ο χρόνος έχει νικηθεί, το χρώμα είναι σαν από παλιό Super 8, το σώμα και η φύση είναι αδιαίρετα. Ο Παύλος νίκησε τη νύχτα μένοντας ξύπνιος καθ’ όλη τη διάρκειά της. Τα τραγούδια του λοιπόν σήμερα είναι τραγούδια ενός που βλέπει πρώτος πρώτος το ξημέρωμα».

ΝΙΚΗΤΑΣ ΚΛΙΝΤ (συνθέτης, mc): «Τον Παύλο τον βλέπω σαν τον μεγάλο αδερφό μου. Τον ξέρω από παλιά, όπου έβγαινε με τα Ξύλινα Σπαθιά σε κοινές συναυλίες με Active Member και Τρύπες και λοιπά. Πιο μεγάλα ζωντανά, πιο φλογερός. Το παιδί από τη Βέροια είναι ντόμπρος κι ωραίος, μη σε ξεγελάει όμως, είναι και θαλασσινός, ένας ποιητής. Εμφανισιακά μου θυμίζει τον Μπελμοντό. Όταν σκάει μόνος του με μια ηλεκτρική κιθάρα, είναι επικίνδυνα μελωδικός. Κανονικά θα έπρεπε να γράφουν οι γυναίκες γι’ αυτόν».

LEON OF ATHENS (τραγουδιστής): «Η μουσική του Παύλου με συγκινεί και με ισορροπεί. Με κάνει να ονειρεύομαι ξανά και να μη χάνω τη πίστη μου στο μεγάλο ταξίδι. Μου υπενθυμίζει ότι είμαι άλλο ένα μικρό κομμάτι ενός ατελείωτου κόσμου που κινείται αδιάκοπα, γεννιέται, σβήνει, γίνεται δέντρο, σκοτάδι, μετά φως, γνώση, αγάπη, σοφία. Μου έρχεται στο μυαλό ένα απόφθεγμα που λέει: “Ζητώ συγγνώμη που δεν είχα τον χρόνο να κάνω αυτή την επιστολή πιο σύντομη”. Τα τραγούδια του έχουν ουσία, αλήθεια, φαντασία και βαθιά συναισθήματα, χωρίς φλυαρία, επιτήδευση ή σοβαροφάνεια. Δεν τα έχει ανάγκη αυτά ο Παύλος, γιατί είναι σπουδαίος τραγουδοποιός. Χαίρομαι που το έργο του με συντροφεύει και με εμπνέει από τα εφηβικά μου χρόνια μέχρι σήμερα και χαίρομαι που στην πορεία τον γνώρισα και σαν φίλο».

ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΡΟΚΟΣ (εικαστικός): «Άκουσα για πρώτη φορά Ξύλινα Σπαθιά στα δεκαπέντε μου, κάπου στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Την ένταση που δεν μπορούσα να διαχειριστώ τότε ο ίδιος καλλιτεχνικά, την έβρισκα και τη βίωνα στις συναυλίες τους, ελπίζοντας, ως ονειροπόλος έφηβος, ότι κάποια μέρα στο μέλλον, το ίδιο που αισθανόμουν εγώ με τη μουσική τους θα μπορέσουν να το αισθανθούν κάποιοι άλλοι με τη ζωγραφική μου. Χρειαζόμουν τέτοια πρότυπα-δεξαμενές ενέργειας στην εφηβεία μου. Πολλές φορές με μπέρδευαν οι στιγμές που τα τραγούδια τους ξέφευγαν από την απόλυτη ροκ φόρμα της εποχής, όπως την είχα τότε εγώ στο μυαλό μου. Και αυτοί οι στίχοι, που ήταν περισσότερο αφήγηση ή ποίηση ή ένα ακαταλαβίστικο όνειρο παρά οι στίχοι ενός τραγουδιού, με μπέρδευαν ακόμη περισσότερο. Με μάγευαν αλλά δεν ήξερα γιατί. Αργότερα κατάλαβα.

Συνάντησα τον Παύλο Παυλίδη σχεδόν 20 χρόνια μετά, στη συνεργασία που είχε με τον φίλο μου Φοίβο Δεληβοριά. Στα καμαρίνια, την ώρα του διαλείμματος της συναυλίας, μου είπε ότι ήξερε τη δουλειά μου από τα εξώφυλλα δίσκων που είχα κάνει και με αγκάλιασε πάρα πολύ σφιχτά. Άκουσα τα κρακ κρακ της σπονδυλικής μου στήλης, ένιωσα έναν μεγάλο πόνο στα κόκαλά μου, αλλά δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα με πονούσε η μέση μου για τους επόμενους δύο μήνες. Αυτή ήταν η πρώτη μου προσωπική γνωριμία με τον τραγουδιστή των Ξύλινων Σπαθιών. Η ουσιαστική μου γνωριμία με τον Παύλο Παυλίδη ήρθε λίγο αργότερα, όταν δουλέψαμε μαζί για το artwork του δίσκου Αυτό το πλοίο που όλο φτάνει. Άκουσα πρώτος τα τραγούδια και έζησα τη μετάλλαξή τους από απλά demo σε ολοκληρωμένες δημιουργίες, συνειδητοποίησα την αξία και την ιστορία τους. Είδα με τα μάτια μου ότι ο Παυλίδης είναι ο ίδιος άνθρωπος που έχει γράψει το Ατλαντίς και το Μόχα, διαλέξαμε τα ζωγραφικά μου έργα, έφτιαξα κι άλλα, του είπα να βάλει το Περιμένω πρώτο στον δίσκο και το έβαλε τελευταίο, φάγαμε πολλή ψαρόσουπα και ξεκινήσαμε το καλλιτεχνικό project Τέχνη και Ψάρι. Είναι το δικό μας αντίστοιχο Never ending tour και ξέρω ότι ανυπομονούμε κάθε φορά και οι δύο να βρισκόμαστε για να το εξελίσσουμε».


Ο Παύλος Παυλίδης και οι The B-Movies θα δώσουν μια συναυλία στο Gagarin 205, την Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου 2015. Προσκλήσεις μπορείτε να βρείτε εδώ,
 

εμφάνιση σχολίων