Macbeth. Ο Αρχάριος. Bikes Vs. Cars. Βόλτα στο Κενό. Θυσιάζοντας Ένα Πιόνι. Οι Κανίβαλοι
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΑΚΗΣ ΛΑΚΤΑΡΙΔΗΣ [email protected]
9 Οκτωβρίου 2015
Η γνωστή τραγωδία του Σαίξπηρ, η οποία βασίζεται εν μέρη σε πραγματικά γεγονότα, χωρίς όμως να τους είναι απόλυτα πιστή, είναι αρκετά σκοτεινή (στον κόσμο του θεάτρου μάλιστα, κάποιοι πιστεύουν ότι το έργο είναι καταραμένο και δεν κατονομάζουν τον τίτλο του, αλλά το αναφέρουν ως το Σκωτσέζικο Έργο, ο ΜακΜπί ή και Ο Κύριος και η Κυρία Μ.) και στοχάζεται πάνω στο θέμα της βίας και τον εθισμό της εξουσίας (ο οποίος μπορεί να μετατρέψει σε δολοφόνο και τον πιο ταπεινό άνθρωπο), με τέτοιο τρόπο, που μοιάζει σαν να είναι το επόμενο λογικό βήμα για τον 40χρονο Αυστραλό σκηνοθέτη, Τζάστιν Κερζέλ, του άπαιχτου ακόμη στη χώρα μας, αριστουργήματος The Snowtown Murders (2011).
Με έναν αυστραλέζικου τύπου ωμό, γήινο ρεαλισμό, τοποθετεί την πλοκή στην πραγματική, σκοτεινή και ομιχλώδη φυσική της τοποθεσία, στη Σκωτία και αντιπαραθέτει το μεγαλείο και την ουδέτερη σιωπή του σκωτσέζικου τοπίου, με την ασημαντότητα των ανθρώπινων όντων, τα οποία παρόλα αυτά, δεν σταματούν να διακατέχονται από μεγαλεπήβολα όνειρα εξουσίας.
Αν και πολύ στυλιζαρισμένη για να μεταδώσει και εκτός οθόνης τα πάθη των ηρώων της, αυτή η διασκευή, διαθέτει τσαγανό -από τα καυτά ονόματα των δυο βασικών πρωταγωνιστών (Μάικλ Φάσμπέντερ, Μαριόν Κοτιγιάρ) μέχρι την εξαιρετική δουλειά, σε φωτογραφία, σχεδιασμό παραγωγής και ηχητική επεξεργασία. Είναι εικαστικά συναρπαστική και μπορεί να σταθεί σχεδον επάξια δίπλα στις διασκευές των Πολάνσκι και Όρσον Γουέλς. Σε καμία όμως περίπτωση, δεν μπορεί να φτάσει το μεγαλείο και την κινηματογραφική και νοηματική ανασύσταση του έργου, όπως το διασκεύασε ο Ακίρα Κουροσάβα, στον αξεπέραστο Θρόνο του Αίματος (1957).
Ιnfo: Μάκβεθ (Macbeth). Δραματική. Αγγλία - Γαλλία - ΗΠΑ 2015. Πρεμιέρα: Πέμπτη 8 Οκτωβρίου. Σκηνοθεσία: Τζάστιν Κερζέλ. Παίζουν: Μάικλ Φάσμπέντερ, Μαριόν Κοτιγιάρ, Ντέιβιντ Τιούλις, Πάντι Κόνσταντάιν, Σον Χάρις, Τζακ Ρέινορ. Διανομή: Seven Films & Spentzos Film.
Ο ΑΡΧΑΡΙΟΣ: Ο 70χρονος χήρος Μπεν Γουΐτακερ βγαίνει στη σύνταξη, αλλά ανακαλύπτει ότι δεν είναι τόσο ευχάριστη όσο περίμενε. Αποζητώντας μια ευκαιρία να μπει ξανά στο παιχνίδι της ζωής, βρίσκει δουλειά ως εκπαιδευόμενος σε εταιρία μόδας που εμπορεύεται μέσω του ίντερνετ. Κι αυτό, μια και η ιδρύτρια της εταιρίας, η Τζουλς Όστιν, συμφώνησε σε ένα κοινωνικό πρόγραμμα επέκτασης. Αλλά η εταιρία είναι γεμάτη νιάτα και ο Μπεν έχει να αποδείξει πολλά για να επιβληθεί.
Η Νάνσι Μέγιερς, σκηνοθέτης του Αυτό που Θέλουν οι Γυναίκες (2000) και σεναριογράφος- σκηνοθέτης του Κάλιο Αργά Παρά Αργότερα, του Holiday και του Είναι Μπερδεμένο, ξέρει να στήνει καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον, εύπεπτες και ευπρόσωπες ρομαντικές κομεντί, από αυτές που έστω και μέσα στην αφέλειά τους, δεν προσβάλουν τον θεατή, ο οποίος όσο λιγότερες αντιστάσεις φέρει, τόσο περισσότερο θα απολαύσει την συσσώρευση των κλισέ, τα οποία αποζητά και θεωρεί επιβεβλημένα.
Feelgood, χαριτωμένη, με χιούμορ και ζεστασιά, πάντα μέσα στα πλαίσια του mainstream, αφήνει ανεκμετάλλευτες πολλές καλές ιδέες, όπως την ευκαιρία να σχολιάσει την σχέση του μέσου Αμερικανού με την δουλειά του, σε μια εργασιομανή κοινωνία, οπού ο εργαζόμενος (όταν έχει εργασία), περνάει εκεί το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του και την αποζητάει με συμπτώματα εθισμού, ακόμη κι όταν έχει ξεμπερδέψει μαζί της. Καταλήγει μάλιστα να είναι ιδιαίτερα άτολμη, αφήνοντας πολλές πτυχές της ιστορίας (σε ό,τι αφορά τα εργασιακά και τα συναισθηματικά), ανεκμετάλλευτα.
Οι ηθοποιοί υποστηρίζουν με ζέση τους χαρακτήρες που υποδύονται, με τον Ντε Νίρο να επαναλαμβάνει για πολλοστή φορά τον κωμικό εαυτό του. Το ότι μάλλον θα παίξει στην καινούργια ταινία του παλιού του φίλου, Μάρτιν Σκορτσέζε, μόνο καλό θα του κάνει.
Info: Ο Αρχάριος (The Intern). Κομεντί. ΗΠΑ 2015. Πρεμιέρα: Πέμπτη 8 Οκτωβρίου. Σκηνοθεσία: Νάνσι Μέγιερς. Παίζουν: Αν Χάθαγουεϊ, Ρόμπερντ Ντε Νίρο, Ρενέ Ρούσο. Διανομή: Tanweer.
BIKES VS. CARS: Το Bikes vs Cars παρουσιάζει μια παγκόσμια κρίση για την οποία είναι ανάγκη να μιλήσουμε: κλιματική αλλαγή, μείωση των φυσικών πόρων, πόλεις πνιγμένες στα αυτοκίνητα και κάτοικοι που ζουν σε ένα περιβάλλον με επικίνδυνη ρύπανση και αφόρητο θόρυβο. Το ποδήλατο και η χρήση του μπορούν να αποτελέσουν μια πρόταση απέναντι σε αυτό το αδιέξοδο. Όμως, τα ισχυρά συμφέροντα των αυτοκινητιστικών και πετρελαϊκών βιομηχανιών, οι οποίες βρίσκονται στο κέντρο του οικονομικού μας συστήματος, έρχονται σε σύγκρουση με την εξάπλωση της χρήσης του ποδηλάτου.
Η ταινία ακολουθεί ανθρώπους από διάφορα μέρη του κόσμου που αγωνίζονται για τη δημιουργία πιο ανθρώπινων πόλεων και αρνούνται πεισματικά να σταματήσουν να κάνουν ποδήλατο παρά τις δυσκολίες. Ο Σουηδός σκηνοθέτης Φρέντρικ Γκέρτεν, γνωστός για τα δύο ντοκιμαντέρ του Bananas! (2009) & Big Boys Gone Bananas! (2011), σχετικά με την προσπάθεια 12 Νικαραγουανών εργατών της Dole, να πάρουν αποζημίωση από την εταιρεία για τη χρήση απαγορευμένων ζιζανιοκτόνων στα οποία εκτέθηκαν (το πρώτο) και στην προσπάθεια της Dole Foods, να απαγορεύσει την προβολή του εν λόγω ντοκιμαντέρ (το δεύτερο), βάζει αυτή τη φορά στο στόχαστρό του, τις αυτοκινητοβιομηχανίες και τις πετρελαιοβιομηχανίες, για τον μυστικό πόλεμό τους ενάντια στο ποδήλατο. Αποκαλυπτικό, κινηματογραφικά συναρπαστικό, μονομερές (δεν ασχολείται ιδιαίτερα με τις απόψεις της άλλης μεριάς) και αναπάντεχα επίκαιρο, το ντοκιμαντέρ αυτό βγαίνει σε διανομή της Doc Films.
Info: Bikes Vs. Cars. Ντοκιμαντέρ. Σουηδία 2015. Πρεμιέρα: Πέμπτη 8 Οκτωβρίου. Σκηνοθεσία: Φρέντρικ Γκέρτεν. Διανομή: Doc Films.
ΒΟΛΤΑ ΣΤΟ ΚΕΝΟ: Νέα Υόρκη, 7 Αυγούστου 1974. Λίγες μέρες πριν κλείσει τα 25 του χρόνια, ο Γάλλος σχοινοβάτης Φιλίπ Πετί, περπάτησε για 45 λεπτά, κάνοντας οκτώ διαδρομές πέρα-δώθε, σ’ ένα τεντωμένο σκοινί ανάμεσα στους Δίδυμους Πύργους του World Trade Center, 411 μέτρα από το έδαφος, χωρίς την άδεια του Δήμου ή οποιασδήποτε αρχής. Δώδεκα άνθρωποι έχουν περπατήσει στο φεγγάρι. Μόνο ένας όμως έχει περπατήσει στο τεράστιο κενό ανάμεσα στους Δίδυμους Πύργους. Αυτή είναι η ιστορία του. Προδοσίες, διαφωνίες, μια ομάδα από όλον τον κόσμο, ένας μέντορας και ένα θεότρελο σχέδιο.
Στο βραβευμένο με Όσκαρ ντοκιμαντέρ του, το Man on Wire, ο Τζέιμς Μαρς (Θεωρία των Πάντων) μας είχε διηγηθεί με εκπληκτικό τρόπο το πραγματικό γεγονός του ανθρώπου που είχε περπατήσει πάνω στο συρματόσχοινο, στο κενό ανάμεσα στους Δίδυμους Πύργους.
Ο Ρόμπερτ Ζεμέκις (Beowulf, Ο Ναυαγός, Forrest Gump, Επιστροφή στο Μέλλον 1,2,3), δραματοποιεί το γεγονός, με τον αγαπημένο της στήλης, Τζόζεφ Γκόρντον Λέβιτ, στον ρόλο του Πετί. Μάστορας και ακούραστος ερευνητής της κινηματογραφικής φόρμας και γλώσσας, (πάντα μέσα στα χολιγουντιανά πλαίσια), εδώ, μεταφέρει στο σινεμά την παράτολμη ενέργεια του Πέτι, σαν ένα, κατά βάση, χιουμοριστικό heist movie και οδηγεί την Βόλτα στο Κενό, μια βόλτα προς τις οσκαρικές υποψηφιότητες.
Χιούμορ, δράμα, περιπέτεια και αγωνία συνδυάζονται με δημιουργική χρήση του 3-D (σχεδόν επιβάλλεται να την δείτε σε αυτή τη φόρμα), που κόβει την ανάσα. Το στιβαρά δομημένο σενάριο και η σφιχτή σκηνοθετική γραμμή, δένουν απόλυτα με τις νέες τεχνολογικές λύσεις που κάνουν τον θεατή να ζήσει από την δική του θέση, την ιλιγγιώδη εμπειρία του ήρωα. Μακριά από τα μεγαλειώδη υπερθεάματα της πρόσφατης υπερπαραγωγής, πρόκειται για Χόλιγουντ, λίγο πολύ, στα γνωστά πλαίσια της ανώδυνης κινηματογραφικής απόλαυσης.
Info: Βόλτα στο Κενό (The Walk). Δραματική, Περιπέτεια, Βιογραφία. ΗΠΑ 2015. Πρεμιέρα: Πέμπτη 8 Οκτωβρίου. Σκηνοθεσία: Ρόμπερτ Ζεμέκις. Παίζουν: Τζόζεφ Γκόρντον Λέβιτ, Μπεν Κίνγκσλεϊ, Σαρλότ Λε Μπον, Μπεν Σουόρτς, Στιβ Βάλενταϊν. Διανομή: Feelgood Entertainment.
ΘΥΣΙΑΖΟΝΤΑΣ ΕΝΑ ΠΙΟΝΙ: Σε μια δραματική ιστορία που διαδραματίζεται στο απόγειο του Ψυχρού Πολέμου, ο Αμερικανός υπερταλαντούχος σκακιστής Μπόμπι Φίσερ βρίσκεται ανάμεσα σε δύο υπερδυνάμεις, αφού αντιμετωπίζει την Σοβιετική αυτοκρατορία στο πρόσωπο του εθνικούς τους αστέρα στο σκάκι.
Ο Έντουαρτ Ζούικ, είναι ένας καλός επαγγελματίας σκηνοθέτης, ο οποίος μπορεί να μην έχει κάποια δική του, ιδιαίτερη και προσωπική ματιά, έχει όμως υπογράψει μια σειρά από ευπρεπείς και ενδιαφέρουσες ταινίες. Από το Glory (1989), μέχρι τον Τελευταίο Σαμουράι (2003), το Ματωμένο Διαμάντι (2006), την Εναντίωση (2008) και το πιο ελαφρύ Αγάπη Σαν Ναρκωτικό (2010), η δουλειά του ήταν ευπρόσωπη, συγκρατημένη και πολιτικά ορθή.
Το ίδιο ισχύει και για το Θυσιάζοντας Ένα Πιόνι, όπου μας αφηγείται την πραγματική ιστορία του Μπόμπι Φίσερ, του οποίου το ταλέντο, όχι μόνο τον μετέτρεψε σε πιόνι της ψυχροπολεμικής προπαγάνδας, αλλά τον οδήγησε και στον παραλογισμό. Επικεντρωμένη γύρω από αυτόν, η ταινία δεν ασχολείται ιδιαίτερα (και πιθανόν δεν έχει λόγο να το κάνει), με την πολιτική κατάσταση και την γενική παράνοια τις εποχής, παρά μόνο επιφανειακά. Είναι καλογυρισμένη, ενδιαφέρουσα και απλά επαναλαμβάνει δραματικές ευκολίες που έχουμε δει σε δεκάδες βιογραφίες πριν από αυτήν. Ο Τόμπι Μακγκουάιρ, δίνει μια ευπρόσωπη ερμηνεία σαν Φίσερ, θα χρειαστεί όμως να κάνει πολλά περισσότερα ακόμη, για να αποτινάξει από πάνω του την ταύτισή του στα μάτια του κοινού, με τον Πίτερ Πάρκερ του Spiderman.
Info: Θυσιάζοντας Ένα Πιόνι (Pawn Sacrifice). Ιστορική Δραματική Βιογραφία Εποχής. ΗΠΑ 2014. Πρεμιέρα: Πέμπτη 8 Οκτωβρίου. Σκηνοθεσία: Έντουαρντ Ζούικ. Παίζουν: Τόμπι Μαγκουάιρ, Λιβ Σράιμπερ, Πίτερ Σάρσγκαρντ, Λίλι Ρέιμπ, Ρόμπιν Ουάιγκαρτ. Διανομή: Odeon.
ΟΙ ΚΑΝΙΒΑΛΟΙ: Μια ομάδα φοιτητών ακτιβιστών από τη Νέα Υόρκη ταξιδεύουν στον Αμαζόνιο για να οργανώσουν τις προσπάθειες προστασίας μιας ιθαγενούς φυλής, η οποία απειλείται με εξαφάνιση όταν ανακαλύπτεται πολύτιμο πετρέλαιο στην περιοχή τους και μια πολυεθνική βάλει σκοπό να τους εξοντώσει. Όμως, το αεροπλάνο που τους μεταφέρει πέφτει στη ζούγκλα και οι επιζώντες καταλήγουν όμηροι της φυλής που είχαν σκοπό να σώσουν –και τα μέλη της έχουν ιδιαίτερες ορέξεις.
Γνωρίσαμε τον 30χρονο τότε, Ιλάι Ροθ, το 2002 με το εξαιρετικό Καταφύγιο του Τρόμου (Cabin Fever), μια επιτυχημένη διασκευή του πρωτότυπου Evil Dead. Τρία χρόνια αργότερα όμως, με το περίφημο Hostel του, έγινε η αιτία να ανθίσει το υποείδος των torture porns (συνδυασμός exploitation με αισθητική snuff movie, όπου παρακολουθούμε λεπτομερώς, τον βασανισμό και τον αργό θάνατο των θυμάτων), τα οποία η στήλη δεν αγαπάει καθόλου και δεν τα θεωρεί ταινίες τρόμου.
Εδώ, έχοντας σαν βάση έμπνευσης το Ολοκαύτωμα των Κανιβάλων (1980) του Ρούτζερο Ντεοντάτο, ένα ιταλικό exploitation b movie, που συνδύαζε, σύμφωνα με την τάση της εποχής, το gore με το soft πορνό, στέλνει τους ήρωές του, ως πρόβατα επί σφαγή, στα ίδια περουβιανά βάθη του Αμαζονίου. Κατά κάποιο τρόπο, πρωτοπόρα για την εποχή της (αυτό που ενοχλεί πλέον, είναι η θανάτωση αληθινών ζώων στα γυρίσματά της), χρησιμοποιώντας πολλά χρόνια πριν από το Blair Witch Project, το εύρημα του χαμένου footage, η ταινία του Ντεοντάτο, αφού περιγράψει γλαφυρά, την αγριότητα και τις υποτιθέμενες αηδιαστικές συνήθειες των ιθαγενών, στη συνέχεια, μετατρέπεται σε ταινία καταγγελίας για τα δεινά που προκαλεί ο δυτικός άνθρωπος στους αυτόχθονες πληθυσμούς, κάνοντας σαφείς υπαινιγμούς (ήταν και λίγο της μόδας τότε), για το ολοκαύτωμα των ιθαγενών χωρικών από τους Αμερικανούς, στην Καμπότζη και το Βιετνάμ.
Δυστυχώς ο Ροθ, δεν έχει τέτοιες ευαισθησίες. Οι αχάριστοι και πρωτόγονοι ιθαγενείς, αντί να ευχαριστήσουν τους σωτήρες τους, τους κατασπαράζουν με κάθε δυνατό και επώδυνο τρόπο. Η ίδια ρατσιστική ιδεολογία, σε σχέση με την πρώην ανατολική Ευρώπη, που διαπότιζε το Hostel, απλά μεταφέρεται αυτή τη φορά, στην αχάριστη νότια Αμερική με δήθεν απενοχοποιημένο, αυτό που λέμε, κανιβαλίστικο χιούμορ, αλά Ταραντίνο. Μόνο για φαν του είδους.
Info: Κανίβαλοι (The Green Inferno). Torture Porn. Χιλή - ΗΠΑ 2015. Πρεμιέρα: Πέμπτη 8 Οκτωβρίου. Σκηνοθεσία: Ιλάι Ροθ. Παίζουν: Λορένζα Ίζο, Άριελ Λέβι, Άαρον Μπερνς, Κέρμπι Μπλις. Διανομή: Odeon.
εμφάνιση σχολίων