ΕΡΕΥΝΑ: Το γονίδιο ΖΗΝ της ευαισθησίας

ΖΗΝ Γιατί μερικοί από εμάς κλαίμε με την παραμικρή συγκινητική σκηνή, όταν βλέπουμε μια ταινία; Και γιατί κάποιοι άνθρωποι έχουν αυξημένη ενσυναίσθηση -σε βαθμό δακρύων- για τα δεινά της ανθρωπότητας, είτε πρόκειται για τον διπλανό μας είτε για τη δυστυχία του περαστικού; Με λίγα λόγια, γιατί έχουμε την τάση να νιώθουμε πιο έντονα τα συναισθήματα από κάποιους άλλους; «Και ειδικότερα, γιατί κάποιοι έχουν την τάση να επικεντρώνονται περισσότερο στα αρνητικά πράγματα από ό,τι στα θετικά του περιβάλλοντός τους;». Η επιστήμη λέει ότι αυτή η κατάσταση οφείλεται και στα γονίδια.

Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, το Πανεπιστήμιο Monmouth και το Albert Einstein College of Medicine διαπίστωσαν ότι το να είναι κανείς ευαίσθητος είναι μια έμφυτη ιδιότητα που έχει να κάνει με τα πρότυπα συμπεριφοράς του εγκεφάλου αλλά και τα γονίδιά μας.

Στην έρευνά τους, 18 συμμετέχοντες κλήθηκαν να κοιτάξουν φωτογραφίες είτε χαρούμενων είτε συνοφρυωμένων προσώπων. Στη συνέχεια σαρώθηκε η εγκεφαλική δραστηριότητα των συμμετεχόντων για να αξιολογηθούν οι συναισθηματικές τους αντιδράσεις. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι άνθρωποι που θεωρήθηκαν ότι έχουν Αισθητηριακή Ευαισθησία Επεξεργασίας (δηλαδή είναι πιο ευαίσθητοι) είχαν μεγαλύτερη ροή αίματος σε περιοχές του εγκεφάλου που εμπλέκονται με τη συγκίνηση, την ευαισθητοποίηση και την ενσυναίσθηση -πράγμα που αποδεικνύει ότι η ευαισθησία είναι και μια έμφυτη ιδιότητα, χωρίς βέβαια να αγνοούμε τους εξωγενείς παράγοντες, όπως το πολιτισμικό μας περιβάλλον και τον τρόπο με τον οποίο μεγαλώνουμε.

Μια άλλη μελέτη του 2012 εξέτασε ακόμη περισσότερο τη βιολογική απόδειξη της ευαισθησίας. Σε αυτή την έρευνα, οι επιστήμονες Rachael Grazioplene, Colin DeYoung, Fred Rogosch και Dante Cicchetti μελέτησαν το χολινεργικό σύστημα του οργανισμού μας, το οποίο στην ουσία καθορίζει το πώς ανταποκρινόμαστε σε νέα περιβάλλοντα και πόσο ευαίσθητοι είμαστε σε ερεθίσματα. Αυτό το σύστημα ενεργοποιείται όταν βιώνουμε μια «αναμενόμενη αβεβαιότητα», μια κατάσταση στην οποία προβλέπουμε ότι θα μάθουμε κάτι καινούργιο (όπως όταν αλλάζουμε για πρώτη φορά περιβάλλον, πάμε στο κολέγιο ή σε μία κατασκήνωση αλλά αναρωτιόμαστε πώς θα τα βγάλουμε πέρα, αν θα κάνουμε φίλους κ.ο.κ). Κάποιοι αντιλαμβανόμαστε αυτές τις νέες εμπειρίες ως αγχωτικές, που σημαίνει ότι προχωράμε με προσοχή. Άλλοι τις βλέπουμε ως ενδιαφέρουσες, που μας προκαλούν να εξερευνήσουμε γρήγορα το παρακάτω. Το πώς ανταποκρινόμαστε στα νέα αυτά περιβάλλοντα επηρεάζεται από τις γενετικές παραλλαγές στο χολινεργικό μας σύστημα.

Στην έρευνά τους, οι επιστήμονες μελέτησαν τις παραλλαγές του γονιδίου CHRNA4, ενός βασικού χολινεργικού υποδοχέα που καθορίζει το αν βιώνουμε την αβεβαιότητα ως απειλητική ή συναρπαστική. Εξετάζοντας 614 παιδιά σε μια κατασκήνωση, από τα οποία τα μισά είχαν εκτεθεί σε συνθήκες κακοποίησης ή αμέλειας καθώς μεγάλωναν, διαπίστωσαν ότι η γενετική παραλλαγή του γονιδίου CHRNA4, η ανατροφή και το κοινωνικό περιβάλλον, επηρεάζουν το πώς αντιλαμβάνεται κάθε άτομο την αβεβαιότητα.

Κατηγορήστε το DNA και κλάψτε άφοβα.

εμφάνιση σχολίων