Χατζιδάκις: Για το CULTURE Πολυτεχνείο

CULTURE ΟΙ ΕΘΝΙΚΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΑΛΗΞΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΕΣ χωρίς αντίκρισμα και με αμφιλεγόμενο περιεχόμενο. Τα γεγονότα του Πολυτεχνείου είναι πρόσφατα -γιορτάζουμε μόλις τη 12η επέτειο- κι όμως μοιάζει η γιορτή σαν τον χρυσό σταυρό που κοσμεί τους λαιμούς νεαρών ερωτιδέων ή ηλιοκαμένων καμακιών. Καμιά επαφή με το ουσιαστικό περιεχόμενο του σταυρού. Στολίδι, ένταση του αισθησιασμού. Έτσι και οι γιορτές του Πολυτεχνείου κατέληξαν σε εκτόνωση, σε κομματικό σφετερισμό και σε συνθήματα άσχετα από το ιδεολογικό περιεχόμενο των γεγονότων που η μνήμη τους συνέθεσε τους επί «εθνικού» επιπέδου εορτασμούς της επετείου (...)

12η ΣΗΜΕΡΑ, 30ή ΑΥΡΙΟ, 50ή ΚΑΙ ΘΑ ΧΑΘΕΙ ΜΕΣ ΣΤΗΝ ΑΝΥΠΟΛΗΨΙΑ των μελλοντικών στολών και επετείων με μερικά λογύδρια στα σχολεία και παρελάσεις στους ασφαλτοστρωμένους δρόμους των ενόπλων δυνάμεων, διαλοστέλνοντας οι στρατιώτες τη γιορτή και την ταλαιπωρία των παρελάσεων (...)

ΟΜΩΣ ΤΟ ΤΡΑΓΙΚΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ. ΤΟ ΤΡΑΓΙΚΟ ΕΙΝΑΙ που κάθε κυβέρνηση βρίσκει τον τρόπο να συνδεθεί κατευθείαν με τις επετείους αυτές, αγνοώντας τα αληθινά μηνύματα των γεγονότων που τις συνέθεσαν (...)

ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΗΣ 17ης ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ΜΑΣ ΠΑΡΕΧΟΝΤΑΙ με περισσότερες λεπτομέρειες γι’ αυτούς που επέζησαν παρά γι’ αυτούς που χάθηκαν οριστικά. Οι εναπομείναντες παρελαύνουν επικεφαλής, βγάζουν λόγους, πραγματοποιούν τηλεοπτικές συνεντεύξεις και δεν τους άκουσα ούτε μια φορά να μνημονεύουν αυτούς που χάθηκαν οριστικά, που δεν είναι σε θέση να μιλήσουν σήμερα.

ΕΤΣΙ, ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΣΕΙΡΑ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ ΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ ενός Ινδιάνου που αμέριμνος, με την παραδοσιακή τεχνική αμύνης, υπερασπιζόταν το σπιτικό του και τον τόπο του από τους εισβολείς, ήσυχος για το δίκαιό του και για τον Θεό του. Όμως οι πιονέροι με τον δικό τους Θεό κατασκευάσανε ένα δικό τους δίκαιο και κατέκτησαν τους Ινδιάνους. Κι αφού τους εξαφάνισαν, άρχισαν να γυρίζουν ταινίες με το δίκαιο αμφίρροπο ανάμεσα στους Ινδιάνους και τους Αμερικανούς στρατιώτες. Όμως η κατάληψη είχε επιτελεστεί. Η Αμερική στους Αμερικανούς. Και η 17η Νοεμβρίου στους επιζήσαντες. 

ΑΥΡΙΟ, ΚΑΘΟΛΟΥ ΑΠΙΘΑΝΟ ΜΙΑ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΗ δικτατορία να οικειοποιηθεί την επέτειο του Πολυτεχνείου ως σύμβολο αντιστάσεως εναντίον των αντιπάλων της. Μήπως δεν έγινε παρόμοια πλαστοπροσωπία στα ανατολικά «σοσιαλιστικά» κράτη; Αγώνες νέων παιδιών μήπως δεν έγιναν σύμβολο εορτασμού τυραννικών καθεστώτων; Τα ’χουμε δει αυτά και τα ’χουμε -αλίμονο- συνηθίσει (...)

ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΚΑΛΑ-ΚΑΛΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ και ήλθε η είδηση. Ένας αστυνομικός σκότωσε τον δεκαπεντάχρονο Μιχάλη Καλτέζα. Κατασκευάζεται ήδη σενάριο με βάση το κατά πόσον ο νεαρός δεκαπεντάχρονος ήταν ή δεν ήταν «επικίνδυνος» αναρχικός. Ώστε η κτηνωδία του αστυνομικού να γίνει νόμιμη άμυνα...


Απόσπασμα από το «Ο καθρέφτης και το μαχαίρι» από τις Εκδόσεις Ίκαρος.

Ο Μάνος Χατζιδάκις (23 Οκτωβρίου 1925-15 Ιουνίου 1994) ήταν μουσικοσυνθέτης, διανοούμενος και ποιητής. Θεωρείται ο πρώτος που συνέδεσε με το έργο του, θεωρητικό και συνθετικό, τη λόγια μουσική με τη λαϊκή μουσική παράδοση. Πολλά από τα εκατοντάδες έργα του αναγνωρίζονται σήμερα ως κλασικά.

Πηγή: Manos Hadjidakis


Διαβάστε επίσης: Σαν σήμερα γεννήθηκε ο Μάνος
 

εμφάνιση σχολίων