Ντε Νίρο: Ο CULTURE γκέι μπαμπάς μου

CULTURE Έχουν περάσει περισσότερα από 20 χρόνια από τον θάνατο του Ρόμπερτ ντε Νίρο του πρεσβύτερου, αλλά η μνήμη του είναι φρέσκια για τον γιο του, ο οποίος κάνει ένα ντοκιμαντέρ αφιερωμένο σε αυτόν, όπου διαβάζει τα ημερολόγιά του και μοιράζεται προσωπικές ιστορίες απελπισίας του πατέρα του για τον σεξουαλικό προσανατολισμό του (αλλά και για τη στάσιμη καλλιτεχνική του φήμη).

Ο πατέρας του ήταν φημισμένος εξπρεσιονιστής ζωγράφος της εποχής μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Στο ντοκιμαντέρ Remembering The Artist Robert De Niro Sr σε σκηνοθεσία Perri Peltz, ο Ρόμπερτ ντε Νίρο μιλά για τον πατέρα του με την ελπίδα να βοηθήσει κι άλλες σχέσεις μεταξύ πατεράδων και γιών.

«Κράτησα τον καλλιτεχνικό χώρο του πατέρα μου όπως ακριβώς ήταν. Είναι μια διαφορετική εμπειρία όταν είσαι εδώ από ό,τι να το βλέπεις στις φωτογραφίες. Έχω φέρει αρκετούς ανθρώπους εδώ όλα αυτά τα χρόνια. Έκανα μια-δυο δεξιώσεις. Όταν σκέφτηκα ότι πρέπει να τον παρατήσω, τρία ή τέσσερα χρόνια πριν, τον βιντεοσκόπησα και τον φωτογράφισα. Στη συνέχεια όμως είπα, “δεν μπορώ να κάνω κάτι τέτοιο”. Τον κράτησα για τα εγγόνια και τα μικρά παιδιά μου, που δεν ήξεραν τον παππού τους. 

Ήταν ο μόνος τρόπος να διατηρήσω την ύπαρξή του στη ζωή. Για μένα, ήταν πάντα ένας μεγάλος καλλιτέχνης.

»Δεν έχω καν διαβάσει όλα τα ημερολόγια του πατέρα μου. Ξεκίνησα να τα διαβάζω. Διάβασα κάποια για το φιλμ αλλά δεν τα τελείωσα όλα. Το έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι θα το κάνω.

»Δεν ήμασταν ο τύπος πατέρα και γιου που έπαιζαν μπέιζμπολ μαζί, όπως μπορείτε να υποθέσετε. Αλλά είχαμε μια σύνδεση.

»Δεν ήμουν μαζί του πολύ, διότι η μητέρα μου και εκείνος ήταν διαζευγμένοι. Όπως λέω και στο ντοκιμαντέρ, τον φρόντιζα με συγκεκριμένους τρόπους.

»Μάλλον ήταν σε σύγκρουση με τη σεξουαλικότητά του. Δεν γνώριζα και πολλά γι’ αυτό. Μακάρι να είχαμε μιλήσει πολύ περισσότερο.»Σκέφτομαι τα παιδιά μου. Προσπαθώ να επικοινωνώ μαζί τους, αλλά είναι δύσκολο. Αστειεύομαι μαζί τους σχετικά με αυτό. Έχουν τα δικά τους ζητήματα ως έφηβοι. Θα τους δώσω τον χώρο τους, αλλά όταν πρέπει να παρέμβω και να είμαι σταθερός για κάτι, είμαι.

»Ο πατέρας μου δεν ήταν κακός πατέρας ή απών. Απουσίαζε με κάποιους τρόπους. Ήταν πολύ τρυφερός. Με λάτρευε, όπως λατρεύω κι εγώ τα παιδιά μου.

»Ήταν δική μου ευθύνη να κάνω ένα ντοκιμαντέρ για εκείνον. Ήταν πάντα στα σχέδιά μου αλλά ποτέ δεν το προγραμμάτισα. Η Jane Rosenthal, συνεργάτης μου στο Tribeca, μου είπε: “Πρέπει να το αρχίσεις. Πρέπει να το κάνεις τώρα”. Και το έκανα».

εμφάνιση σχολίων