3
1
σχόλια
811
λέξεις
ΣΙΝΕΦΙΛ

Captain America: Ο Στρατιώτης του Χειμώνα. Ζήτω η Ελευθερία. Το Ακρωτήρι της Βίας

ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΑΚΗΣ ΛΑΚΤΑΡΙΔΗΣ [email protected]
3 Απριλίου 2014

CΑPTAIN AMERICA: Ο ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ ΤΟΥ ΧΕΙΜΩΝΑ: Μετά τα γεγονότα που άλλαξαν τη ζωή του και τον έφεραν στο σήμερα (όπως τα παρακολουθήσαμε στους Εκδικητές), ο Στιβ Ρότζερς (Κρις Έβανς) παλεύει ακόμα να προσαρμοστεί στον σύγχρονο κόσμο. Οι συνθήκες τον υποχρεώνουν να συνασπιστεί με τη Νατάσα Ρομανόφ (Σκάρλετ Γιόχανσον), γνωστή ως Μαύρη Χήρα, για να αντιμετωπίσει έναν πανίσχυρο αλλά συγκαλυμμένο εχθρό μέσα στη S.H.I.E.L.D., την υπηρεσία στην οποία προσφέρει τις υπηρεσίες του.

Ήδη από το 2002, με το X-MEN 2 του Μπράιαν Σίνγκερ, οι ταινίες που έχουν σαν βάση τους τα κατορθώματα των υπερηρώων των κόμικς πέρασαν σε ένα άλλο επίπεδο κινηματογραφικού ενδιαφέροντος, στοχεύοντας σε ένα πιο ενήλικο και πιο μορφωμένο κοινό. Η αντίδραση του Χόλιγουντ στον μανιχαϊσμό της μετά 9/11 εποχής μάς έδωσε μερικούς από τους πιο συναρπαστικούς και περίπλοκους ήρωες, όπου η θέση τους ανάμεσα στο καλό και το κακό δεν ήταν καθαρά οριοθετημένη. Στην περίπτωση του Captain America, ακόμα κι αν εκείνος εκπροσωπεί το Καλό, δεν μπορεί ποτέ να είναι σίγουρος ότι το υπηρετεί πραγματικά.

Στο Captain America: Ο Στρατιώτης του Χειμώνα,οι σεναριογράφοι μάς τον παρουσιάζουν σαν ένα είδος Τζέισον Μπορν, έναν πράκτορα στοχοποιημένο από την ίδια την υπηρεσία του. Πολύ έξυπνα, εμπλέκουν το αμφιλεγόμενο παρόν με το ένοχο παρελθόν των Μυστικών Υπηρεσιών της χώρας τους και ξεκάθαρα μας μιλάνε για τη μετά NSA και Έντουαρντ Σνόουντεν καταπάτηση των πολιτικών και ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών της σημερινής εποχής. Η αφήγηση είναι υποδειγματική, οι σκηνές δράσης κόβουν την ανάσα, ενώ τα τελευταία 20 λεπτά θα σας κρατήσουν στην άκρη του καθίσματός σας. Μαζί με τους Εκδικητές, η ταινία των Άντονι και Τζο Ρούσο βάζει τον πήχη των ταινιών του είδους ακόμη ψηλότερα. Η παρουσία του Ρόμπερτ Ρέντφορντ μάς κλείνει το μάτι, θυμίζοντάς μας μια άλλη εποχή, όταν ήταν ο ίδιος κυνηγημένος από τη CIA σε μια άλλη κινηματογραφικά συναρπαστική εποχή, στις 3 Μέρες του Κόνδορα (1975). Μετά τους τίτλους τέλους, μην ξεχάσετε να δείτε τη σκηνή που συνδέει την ταινία με τους επόμενους Εκδικητές.

Ιnfo: Captain America: Ο Στρατιώτης του Χειμώνα (Captain America: The Winder Soldier). Περιπέτεια Φαντασίας. ΗΠΑ 2014. Πρεμιέρα: Πέμπτη 3 Απριλίου. Σκηνοθεσία: Άντονι & Τζο Ρούσο. Παίζουν: Κρις Έβανς, Σκάρλετ Γιόχανσον, Σάμιουελ Τζάκσον, Ρόμπερτ Ρέντφορντ, Άντονι ΜακΓκί, Σεμπάστιαν Σταν. Διανομή: Feelgood Entertainment




ΖΗΤΩ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ: Ο γενικός γραμματέας του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης Ενρίκο Ολιβέρι, μην αντέχοντας τον έντονο ρυθμό της προεκλογικής περιόδου, εξαφανίζεται. Οι επικεφαλής βάζουν στη θέση του τον δίδυμο αδερφό του Ενρίκο, Τζιοβάνι, ο οποίος, αν και έχει ιστορικό νοσηλείας σε ίδρυμα λόγω κατάθλιψης, παίζει με ζήλο τον ρόλο του. Ξαφνικά, οι δημοσκοπήσεις φέρνουν χαμόγελα, οι κάμερες τον αγαπούν και συναντά πρωτοφανείς εκδηλώσεις θαυμασμού, σε κάθε δημόσια και ιδιωτική παρουσία του. Μήπως τελικά έχει αυτός το προφίλ του ιδανικού ηγέτη;

Το Ζήτω η Ελευθερία δανείζεται την ιδέα από το Να είσαι Εκεί Κύριε Τσανς (1979) και το Dave (1993), όπου ένας σωσίας παίρνει τη θέση του προέδρου και κάνει την ανατροπή. Σκοπός του σκηνοθέτη είναι να στηλιτεύσει την πολιτική κατάσταση της χώρας του εν καιρώ κρίσης, αλλά και να διασκεδάσει σατιρίζοντας τα αδιέξοδα της κεντροαριστεράς στην Ιταλία και όχι μόνο. Η παρουσία του ηθοποιού-χαμαιλέοντα Τόνι Σερβίλο (Η Τέλεια Ομορφιά) στον ρόλο των διδύμων, ανεβάζει το έτσι κι αλλιώς υψηλό επίπεδο ενδιαφέροντος της ταινίας. Μονάχα σε σύγκριση με το Il Divo -και πάλι λόγω Σερβίνο- του Πάολο Σορεντίνο (Η Τέλεια Ομορφιά) χάνει πόντους, αλλά και πάλι είναι ιδιαίτερα αστεία, καυστική και απολαυστική.

Ιnfo: Ζήτω η Ελευθερία (Viva la Liberta). Πολιτική Σάτιρα. Ιταλία - Γαλλία 2013. Πρεμιέρα: Πέμπτη 3 Απριλίου. Σκηνοθεσία: Ρομπέρτο Αντό. Παίζουν: Τόνι Σερβίλο, Βαλέριο Μαστραντρέα, Βαλέρια Μπρούνι Τεντέσκι, Μικέλα Σεσόν. Διανομή: Δαναός.




ΤΟ ΑΚΡΩΤΗΡΙ ΤΗΣ ΒΙΑΣ: Στη σύγχρονη Νότιο Αφρική, δύο αστυνομικοί, ένας μαύρος κι ένας λευκός, ερευνούν τον θάνατο δύο γυναικών -μεταξύ των οποίων και της κόρης ενός από τους παίκτες της πρωταθλήτριας ομάδας ράγκμπι- στο Κέιπ Τάουν. Τα βήματά τους θα τους εμπλέξουν σε μια σκοτεινή υπόθεση που τη στοιχειώνουν τα φαντάσματα της περιόδου του απαρτχάιντ και οι σκιές που κρύφτηκαν πίσω από τη βιτρίνα της Εθνικής Συμφιλίωσης.

Ο Ζερόμ Σαλ είναι ο σκηνοθέτης του κοσμοπολίτικου Anthony Zimmer (2005), ταινία της οποίας κακό ριμέικ ήταν Ο Τουρίστας, με τον Τζόνι Ντεπ. Στο Ακρωτήρι της Βίας σκηνοθετεί και πάλι με νεύρο και κομψότητα. Κρίμα που το σενάριο -βασισμένο σε βιβλίο του Caryl Ferey- είναι γεμάτο υπερβολές, χωρίς να έχει τίποτα καινούργιο να μας αφηγηθεί. Όσο κι αν θίγει όλα τα επίκαιρα θέματα που απασχολούν τη μετά απαρτχάιντ νοτιοαφρικάνικη κοινωνία (ανεργία, εγκληματικότητα, συμμορίες, αμνηστευμένοι λευκοί και μαύροι κακούργοι) κι όσο κι αν πείθει για την αυθεντικότητα των προθέσεών της, όλα τα γνωρίζουμε ήδη, από άλλες καλύτερες ταινίες. Παραμένει όμως μια ευγενών σκοπών, καλογυρισμένη και προβλέψιμη αστυνομική περιπέτεια. Πάντα καλός ο Φόρεστ Γουίτακερ, λίγο άχρωμος δίπλα του ο Ορλάντο Μπλουμ.

Ιnfo: Το Ακρωτήρι της Βίας (Zulu). Αστυνομικό Θρίλερ. Γαλλία - Νότια Αφρική 2013. Πρεμιέρα: Πέμπτη 3 Απριλίου. Σκηνοθεσία: Ζερόμ Σαλ. Παίζουν: Φόρεστ Γουίτακερ, Ορλάντο Μπλούμ, Τάνια Βαν Γκράαν, Νατάσα Λόρινγκ, Κόνραντ Κεμπ. Διανομή: Odeon



εμφάνιση σχολίων