0
3
σχόλια
774
λέξεις
Α' ΠΡΟΣΩΠΟ

Αγία Μέριλυν

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΝΟΠΟΥΛΟΣ
4 Αυγούστου 2012
Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΛΑΤΡΕΥΕΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΣΤΑΧΤΟΠΟΥΤΑΣ, το ένα στο εκατομμύριο κορίτσι που αποδεικνύει ότι η Αμερική είναι η χώρα της Ευκαιρίας, ή το λιγότερο η χώρα του ευκαιριακού. Ο καπιταλισμός αγαπάει τη νόθα, μεταξύ τρέλας και εξαθλίωσης Νόρμα Τζην Μόρτενσον που περνώντας από το ορφανοτροφείο στο οποίο η Σταχτοπούτα μας πληρωνόταν πέντε σεντς το μήνα για να τρίψει τουαλέτες κι ύστερα από τα πατώματα των αιθουσών μοντάζ στα γυμνά ημερολόγια και τα χαμόγελα φτάνει ως Μέριλυν στη διασημότητα και στην μοναξιά, στην τρέλα και στην αυτοκτονία που αποτελούν και το άγραφο τέλος κάθε Σταχτοπούτας.

ΑΝ, ΑΝ ΑΝ…ΕΑΝ Η ΜΕΡΙΛΥΝ ΑΦΗΝΟΤΑΝ ΝΑ ΠΑΙΞΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΟΘΟΝΗ όπως έκαναν οι υπέροχες γυναίκες πριν οι αμερικανοί άντρες φοβηθούν ακόμα και τη σκιά τους, την Μαμά τους και τους Κομμουνιστές, ΕΑΝ της επιτρεπόταν να δημιουργήσει τη δική της προσωπικότητα όπως έκαναν πριν από αυτήν Γυναίκες από την Τζόαν Κρώουφορντ και την Μπέτυ Ντέηβις μέχρι την Μέρλεν Ντήτριχ και την Άβα Γκάρντνερ, ΝΑΙ, θα ήταν ευτυχισμένη. Η Μ.Μ. ήταν κάτι παρά πάνω από τη συμπαθητική κοινωνική αναρριχήτρια που βλέπουμε στις ταινίες. Ήταν ένα κορίτσι που ζούσε για τον θεσπέσιο έρωτα και χρησιμοποίησε την αγάπη του κοινού σαν το τελευταίο της καταφύγιο.


ΕΠΑΙΞΕ ΑΝΟΗΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΑΝ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΞΥΠΝΑ, ενώ ήταν ένα έξυπνο κορίτσι που πίστευε ότι ήταν ανόητο. Ερμήνευσε γυναίκες που κυνηγούσαν πλούσιους άντρες, ενώ έδινε λευκές επιταγές στο Actor΄s Studio. Έπαιξε κορίτσια που όλα τους ερχόντουσαν εύκολα αλλά κάθε φορά περνούσε τις Συμπληγάδες με άλλο ένα φτερό σπασμένο ακόμα κι όταν η ομορφιά της ήταν προφανής. Έπαιξε γυναίκες που ξεχείλιζαν από ορμόνες -υγρά μάτια, υγρά χείλη, λευκή μεταξένια επιδερμίδα- αλλά η ζωή της ήταν μια διαρκής αποτυχία.

ΜΕΤΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΗΣ Η ΜΕΡΙΛΥΝ έγινε αναπάντεχα Παρθένος, μια Άμωμη Εικόνα -έγινε η ΜΕΡΙΛΥΝ, ένα ξεχωριστό είδος. Όσο ζούσε ήταν η γυναίκα των ανδρών επειδή οι άντρες την ποθούσαν. Πεθαίνοντας έγινε η γυναίκα των ανδρών επειδή πολλοί άντρες ήθελαν να είναι αυτή. Εδώ και δεκαετίες η «βιομηχανία Μονρόε» έχει μεταμορφωθεί σε Σταυροφορία, στην οποία οι πιστοί Της προσπαθούν να βοηθήσουν τη Μνήμη να μεταμορφώσει τη λυπημένη και θλιμμένη αυτοκτονία της σε μια φτηνή έπαυλη, ένα θάνατο με βρώμικα νύχια σε τσαλακωμένα σεντόνια, από τον θάνατο ενός ορφανού, σε μια δολοφονία, σε ένα γενναίο θάνατο στα ανήσυχα 60s από τις δυνάμεις της διαβολικής CIA και κάτω από τον εκλεπτυσμένο αέρα της βασιλικής οικογένειας των Κέννεντυ. Το κορίτσι δεν ήταν Chic -ήταν μια κινούμενη πληγή που έπαιζε την μαζορέτα και που στο τέλος της ζωής της βρέθηκε στην αρένα με αντίπαλο της την πρώτη κυρία του Sick και της Αμερικής, την Ζακλίν Μπουβιέ-Κέννεντυ με καυστικές ατάκες που κανένα σενάριο δεν φαντάστηκε ποτέ να βάλλει στα χείλη μιας δολοφονικής ερωμένης και μια παγωμένης σνομπ συζύγου. Η Μ.Μ. την ονόμαζε «το Άγαλμα» -«βάζω στοίχημα» έλεγε, «ότι ο Τζακ δεν ακουμπάει ποτέ το χέρι του στο φόρεμά της για να μη το τσαλακώσει»- κι αυτό το επιβεβαίωσε η Ζ.Μ.Κ λέγοντας σε μία φίλη της ότι «το σεξ είναι κακό πράγμα». Η Mέριλυν έχασε παρά το υψηλό IQ της, που έφτανε το 168 (αισθητά υψηλότερο από το 129 του Τζων Φ.Κέννεντυ).

Η ΑΓΙΑ ΜΕΡΙΛΥΝ! -ήταν πολύ ναρκωμένη για να αναλάβει τις ευθύνες για όλες τις φήμες που κυκλοφόρησαν όταν κοιμήθηκε τον ύπνο του αθώου- για τα κρεβάτια που έκανε τις εκτρώσεις, για τα κρεβάτια που την έριχναν οι παραγωγοί και οι φωτογράφοι, για τους αποτυχημένους τρείς γάμους της. Υπέφερε! Τιμωρήθηκε! Ζει δικαιωματικά στον Παράδεισο. Είναι το θύμα μέσα της που κάνει γκελ στις drag queens και στους άντρες διανοούμενους- που είναι ένα και το αυτό ε; Ο Νόρμαν Μέηλερ υπήρξε το αρχέτυπο των διανοούμενων που θέλησαν να τη «σώσουν» και οι ονειρώξεις του έγιναν πιο έντονες μετά το θάνατό της, με την Μέριλυν εσταυρωμένη σε ένα νεκροτομείο του Λος Άντζελες ως Υπόθεση Νο 81 128.

Η ΜΑΝΤΟΝΑ ΕΙΠΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΡΙΛΥΝ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΠΑΤΗΣΕ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΓΕΙΩΘΕΙ: «Η Μέριλυν ήταν θύμα. Εγώ δεν είμαι». Η ειρωνεία είναι ότι τελικά τα θύματα είναι που ζουν και γίνονται αθάνατα κάνοντας τόσο κακή δουλειά ως ανθρώπινα όντα. Η Μέριλυν, ο Τζέιμς Ντιν, ο Έλβις, ο Μάικλ, η Έιμι, ήταν όλοι αδύναμοι, ελαττωματικοί και δεν είχαν τίποτα υπό έλεγχο -ούτε καν τον εαυτό τους, κυρίως τον εαυτό τους. Αυτό που κάνει τόσο επιτυχημένη τη Μαντόνα -ο αυτοέλεγχός της συνδυασμένος με τον οργασμό που έρχεται από το ταμείο- είναι παραδόξως αυτό που θα της στερήσει την αθανασία. Ενώ το «θύμα», η Αγία Μέριλυν, από τις 5 Αυγούστου 1962 ανήκει για πάντα στη Μυθολογία.


Info: Η βιογραφία Norman Mailer/Bert Stern: Marilyn Monroe κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Taschen. Πρόκειται για μία από τις καλύτερες βιογραφίες που έχουν γραφτεί (η σπάνια ελληνική έκδοση κυκλοφόρησε το '73 από τις εκδόσεις Χατζηνικολή ).

εμφάνιση σχολίων