3
1
σχόλια
360
λέξεις
ΚΟΣΜΟΣ

Δείτε εδώ τρία ντοκιμαντέρ για το ψυχεδελικό ναρκωτικό που ανακάλυψε ο χημικός Χόφμαν πριν 69 χρόνια

DOC TV
27 Απριλίου 2012
Η τυχαία ανακάλυψη έφερε μια μικρή ψυχεδελική επανάσταση. Ένας μύκητας που αναπτύσσεται στη σίκαλη, ένας Ελβετός επιστήμονας που πειραματιζόταν πάνω στις θεραπευτικές ιδιότητες και την ιατρική χρήση του στα εργαστήρια φαρμακευτικής εταιρείας, και εγένετο διαιθυλαμίδιο του λυσεργικού οξέος, aka LSD.

Ήταν το 1938 όταν ο Άλμπερτ Χόφμαν παρασκεύασε το LSD, όμως έπρεπε να περάσουν πέντε χρόνια, ως το 1943, όταν ο ίδιος από λάθος εκτέθηκε σε μια ποσότητα της ουσίας και έκανε το πρώτο «τριπάκι» στον ψυχεδελικό του κόσμο. «Σε μια σχεδόν ονειρική κατάσταση, με τα μάτια κλειστά, βίωσα μια αδιάλειπτη ροή φανταστικών εικόνων, εξωπραγματικών φιγούρων με έντονες, καλειδοσκοπικές εναλλαγές χρωμάτων».

Αυτό ήταν η αρχή. Το LSD «έφυγε» από τα εργαστήρια του Χόφμαν και συνδέθηκε με τους «χίπις» τη δεκαετία του ’60 και της ψυχεδελικής κουλτούρας μιας ολόκληρης εποχής. Δοκιμάστηκε επίσης για κλινική ψυχοθεραπεία, για το στρατό και πολλά άλλα, και κατέληξε ένα εκτός ελέγχου ναρκωτικό που επιβιώνει έως και σήμερα.

Υπήρξαν φυσικά στην ποπ κουτλτούρα οι φανατικοί υπερασπιστές του. Ο  Τζορτζ Χάρισον  των Beatles ένιωθε ευτυχής όταν οργάνωνε “ταξίδια” στη διάσημη βίλα του, έως ότου στράφηκε στι ς ανατολικές θρησκείες. Ο μακαρίτης Steve Jobs δήλωσε κάποτε ότι «το LSD είναι ένα από τα σημαντικότερα πράγματα που έχω κάνει ποτέ» υποδηλώνοντας ότι τον έκανε πιο δημιουργικό. Ο νομπελίστας χημικός Kary Mullis που ανακάλυψε το PCR (αλυσιδωτή αντίδραση πολυμεράσης, η οποία βοηθάει στην απομόνωση μιας αλληλουχίας DNA) είχε αναφέρει σε σχετικό ντοκιμαντέρ του BBC (Psychedelic Science) ότι σε αυτή του την ανακάλυψη τον είχε «βοηθήσει» το LSD. Και από την άλλη ο Μισέλ Φουκώ λέγεται ότι έγραψε ένα από τα μεγαλύτερα έργα του, το «Επιτήρηση και Τιμωρία. Η γέννηση της φυλακής» μετά από ένα ψυχεδελικό «ταξίδι» στο Death Valley National που ο ίδιος χαρακτήρισε ως την «καλύτερη εμπειρία της ζωής του».

Αυτά είναι ισχυρισμοί των ιδίων βέβαια. Γιατί εκτεταμένες έρευνες των δεκαετιών ’50-’60 πάνω στη σχέση ψυχεδελικών ουσιών και δημιουργικότητας έδειξαν ότι αν δεν πρόκειται για έναν ήδη δημιουργικό άνθρωπο, οι ουσίες δεν κάνουν θαύματα. Κι ότι ποσοστό των χρηστών βιώνουν ψυχωτικά επεισόδια, που ταυτίζονται με την παράνοια. Αυτή είναι μια συλλογή με επιστημονικά και άλλα ντοκιμαντέρ επί του θέματος…







εμφάνιση σχολίων