Σινόπουλος: Θα τα Α' ΠΡΟΣΩΠΟ ξεχάσεις όλα

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Η ενοχή των ενόχων,
η ενοχή των αθώων.

Η σφαγή των αθώων και το ψέμα,
ύστερα πάλι το ψέμα, η αλήθεια, το ψέμα,
ύστερα η νύχτα, κοιμήσου, κοιμήσου.

Θα τα ξεχάσεις όλα, θα τα ξεχάσεις.
Θα σε σαρώσουν κι εσένα τα χρόνια, σκουπίδι.
Όπως πάντα στην Ιστορία φυσάει διαβολεμένος αέρας.


Από την ανθολογία «Δεκαοχτώ Κείμενα» κατά της λογοκρισίας της χούντας, από τις εκδόσεις Κέδρος. Τον Ιούλιο του 1970, μια συλλογική φωνή σπάζει τη «σιωπή» που επέβαλε η χουντική λογοκρισία. Εκδίδεται ένας συλλογικός τόμος διηγημάτων, τα Δεκαοχτώ κείμενα, από τις εκδόσεις Κέδρος. Στην έκδοση συμμετείχαν οι: Γιώργος Σεφέρης, Μανόλης Αναγνωστάκης, Νόρα Αναγνωστάκη, Αλέξανδρος Αργυρίου, Θανάσης Βαλτινός, Λίνα Κάσδαγλη, Νίκος Κάσδαγλης, Αλέξανδρος Κοτζιάς, Τάκης Κουφόπουλος, Μένης Κουμανταρέας, Δημήτρης Μαρωνίτης, Σπύρος Πλασκοβίτης, Ρόδης Ρούφος, Τάκης Σινόπουλος, Καίη Τσιτσέλη, Στρατής Τσίρκας, Θεόφιλος Δ. Φραγκόπουλος και Γιώργος Χειμωνάς. Μια ανομοιογενής ομάδα Ελλήνων συγγραφέων και λογίων τόλμησαν να δημοσιεύσουν επώνυμα κείμενα στα οποία με λιγότερο ή περισσότερο υπαινικτικό τρόπο υπερασπίζονταν την ελεύθερη πνευματική και καλλιτεχνική δημιουργία.


Ο Τάκης Σινόπουλος (17 Μαρτίου 1917-25 Απριλίου 1981) ήταν γιατρός, συγγραφέας και βραβευμένος ποιητής. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους ποιητές της λεγόμενης Πρώτης Μεταπολεμικής Γενιάς. Το 1934 δημοσίευσε το ποίημα «Προδοσία» και το διήγημα «Η εκδίκηση ενός ταπεινού» στην Πυργιώτικη εφημερίδα «Νέα Ημέρα» με το ψευδώνυμο Αργυρός Ρουμπάνης. Το 1941 επιστρατεύτηκε ως λοχίας υγειονομικού στο Λουτράκι, ενώ κατά τη διάρκεια της κατοχής δημοσίευσε μεταφράσεις Γάλλων ποιητών καθώς και μερικά δοκίμια για την ποίηση. Το 1942 φυλακίστηκε από τους Ιταλούς ως αντιστασιακός ενώ την περίοδο του εμφυλίου ήταν γιατρός σε τάγμα πεζικού. Επηρεάστηκε ιδιαίτερα από τους Τ.Σ. Έλιοτ, Σεφέρη και Έζρα Πάουντ. Έγραψε επίσης τις ποιητικές συλλογές «Το άσμα της Ιωάννας και του Κωνσταντίνου», που τιμήθηκε με το κρατικό βραβείο ποίησης το 1961, «Γνωριμία με τον Μαξ», «Νύχτα και αντίστιξη», καθώς και διάφορες μελέτες και δοκίμια όπως την «Στροφή» για το έργο του Σεφέρη. Του απονεμήθηκε το 2ο Κρατικό Βραβείο Ποίησης για «Το άσμα της Ιωάννας και του Κωνσταντίνου» το 1962. 


Διαβάστε επίσης:
«Εγώ γεμάτος διάστημα, εσύ γεμάτη μ' άστρα»
Μπόρχες: Τίποτα δε φεύγει
Χιόνης: Ο άνθρωπος που έγινε δέντρο ζωής
 

εμφάνιση σχολίων