Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Λαμπατούτ: Γίναμε αλκυόνες

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Η αποτυχία των μεγάλων αφηγήσεών μας να αποτυπώσουν με ακρίβεια το αίσθημα που βιώνει κανείς ζώντας στη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα, και η κατάρρευση αυτού του θείου δώρου, της υπέροχης ικανότητάς μας να βάζουμε τον κόσμο σε λέξεις, να κατανοούμε τον περίγυρό μας, και να συμμετέχουμε σε μια κοινή αφήγηση, βρίσκεται αναμφίβολα στη βάση της τωρινής μας σύγχυσης και του ολικού αποπροσανατολισμού μας.
 
Υποψιάζομαι όμως ότι υπάρχει και κάτι άλλο: δεν διαθέτουμε αφηγήσεις για να εξηγήσουμε επαρκώς το τι μας συμβαίνει, επειδή είμαστε παγιδευμένοι σε μια φρενήρη κούρσα, ξεκομμένοι από το παρελθόν και χωρίς τίποτα να μας συνδέει με μια σαφή εικόνα για το μέλλον, φαινομενικά ελεύθεροι από κάθε είδους περιορισμό, αλλά επί της ουσίας χαμένοι.
 
Θύματα της ταχύτητας, γίναμε αλκυόνες, πουλιά που βουτούν κατακόρυφα με τα μάτια κλειστά, παραζαλισμένοι από την ίδια μας την ορμή, πέφτουμε στα τυφλά στο νερό, σαν να μας έχει παρασύρει μια σαρωτική διαδικασία σχεδόν πλήρους κατάργησης της προβλεψιμότητας. Νιώθουμε ότι βγαίνουμε εκτός βιβλίου.
 
Το 1863, κατά τη διάρκεια του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Ντάμας παίχτηκαν σαράντα παρτίδες και έληξαν όλες ισόπαλες. Η εξήγηση είναι απλή: οι κινήσεις της ντάμας είχαν μελετηθεί και αναλυθεί τόσο διεξοδικά, μέχρι την παραμικρή τους λεπτομέρεια, ώστε οι παίκτες είχαν φτάσει πια στο σημείο να γνωρίζουν εξαρχής τα ιδανικά ανοίγματα και τις ιδανικές στρατηγικές, τις ιδανικές επιθέσεις και τις ιδανικές αντεπιθέσεις.
 
Ο κόσμος συνειδητοποίησε ότι ήταν δυνατό να παιχτεί μια τέλεια παρτίδα, ακολουθώντας απλώς τα βήματα που περιγράφονται στο Βιβλίο, μια τεράστια συλλογή όπου περιλαμβάνεται κάθε πιθανή παρτίδα και κάθε πιθανή κίνηση. Μετά την ντάμα, η ίδια διαδικασία εφαρμόστηκε και στο σκάκι· η πολυπλοκότητα ωστόσο αυτού του παιχνιδιού είναι τόσο μεγάλη, ώστε πολύ συχνά οι παίκτες μπορούν να φτάσουν σε ένα σημείο απόλυτα καινοφανές, σε μια διάταξη των πιονιών πάνω στη σκακιέρα που δεν έχει καταγραφεί ποτέ στο παρελθόν.
 
Αυτό ονομάζεται «εκτός βιβλίου». Και νομίζω ότι έχουμε φτάσει σε μια τέτοια στιγμή, σε μια στιγμή όπου ένα παλιρροϊκό κύμα καινοφάνειας ξεχύνεται στην ιστορία και, παρόλο που έχουμε αντιμετωπίσει πολλές τέτοιες αναστατώσεις στο παρελθόν, η ταχύτητα, η εμβέλεια και η ορμητικότητα της παρούσας κρίσης είναι, ίσως, άνευ προηγουμένου.
 
 
Μπενχαμίν Λαμπατούτ, Ο λίθος της τρέλας, μετάφραση: Αγγελική Βασιλάκου, ΔΩΜΑ. Ο Χιλιανός Μπενχαμίν Λαμπατούτ γεννήθηκε το 1980 στο Ρόττερνταμ. Μεγάλωσε στη Χάγη, το Μπουένος Άιρες και τη Λίμα πριν εγκατασταθεί, σε ηλικία 14 ετών, στο Σαντιάγο της Χιλής όπου ζει και εργάζεται ως συγγραφέας. Τα βιβλία του έχουν λάβει πολλές διεθνείς διακρίσεις. Το Όταν ¬παύουμε να καταλαβαίνουμε τον κόσμο έχει ήδη μεταφραστεί σε πάνω από 20 γλώσσες.


Διαβάστε επίσης:
Γκραθιάν: Να ξέρεις να μεταφυτεύεσαι
Σιμπόρσκα: Δυο λόγια για τις στατιστικές
Ανεστόπουλος: Οι χαμένες μου λέξεις

εμφάνιση σχολίων