Μαιευτηριακή βία (και ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ μια βαριοπούλα!)

ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ Είμαι φοιτήτρια μαιευτικής, στο 3ο έτος. Φέτος επέλεξα μεγάλο δημόσιο μαιευτήριο του κέντρου για τις κλινικές μου. Απέρριψα ένα νοσοκομείο των δυτικών προαστίων λόγω απόστασης και απέρριψα το άλλο μεγάλο μαιευτήριο του κέντρου, ίσως λόγω των θεραπειών που έκανα εκεί πριν μερικά χρόνια.

Πριν μερικές μέρες ξεκινήσαμε το πρώτο εργαστήριο λοιπόν για τη φετινή χρονιά. «Περιεγχειρητικη φροντίδα». Φτάνοντας, αντίκρισα έναν χώρο χειρουργείων με ξεφτισμένους τοίχους, υγρασία, ξεχαρβαλωμένες πόρτες και σπασμένα παράθυρα. Λογικό αν αναλογιστούμε ότι το κτήριο στέκεται εκεί για σχεδόν 90 χρόνια. Έχοντας κάνει η ίδια 3 χειρουργεία, μέχρι στιγμής, πολλά πράγματα μου ξένισαν στον τρόπο που γίνονται τα χειρουργεία στο συγκεκριμένο μαιευτήριο:
– Οι πόρτες των χειρουργείων ήταν μόνιμα ανοιχτές.
– Όποι@ ήθελε έμπαινε και οποί@ ήθελε έβγαινε από το χειρουργείο ανά πάσα στιγμή, χωρίς να έχει πλυμένα χέρια και χωρίς ο χώρος να είναι αποστειρωμένος, όπως κανονικά θα έπρεπε.
– Γιατροί και μαίες/μαιευτές (μαθητ@, ειδηκευομεν@, επιμελητ@) μπαίναν με το καφεδάκι τους, πιάναν με γυμνά χέρια τον γιατρό από πίσω και κοιτούσαν τι κάνει στην ανοιχτή κοιλιά της γυναίκας ο χειρουργός, χωρίς ίχνος προστασίας (για τ@ ιδι@ αλλά και για την γυναίκα).
– Το προσωπικό του χειρουργείου συζητούσε για δύσκολα περιστατικά, πολλές φορές με κακοποιητικό λόγο, ή συζητούσε για το οποιοδήποτε θέμα, πάνω από μια γυναίκα που εκείνη τη στιγμή βρισκόταν στο χειρουργικό τραπέζι και ήταν ξύπνια!!! Πάνω από μια γυναίκα που αγωνιούσε για την έκβαση του χειρουργείου και για το αν θα γεννηθεί καλά το παιδί της.

Δεύτερο σοκ για εμένα ήταν όταν βρέθηκα στο θάλαμο με τα νεογνά. Κάποιες από τις μαίες ακουμπούσαν κάπως άγρια τα μωρά στη ζυγαριά ή στο κρεβατάκι τους. Καταλαβαίνω ότι κάνουν τη δουλειά αυτή πολλά χρόνια και έχουν μια διαφορετική εξοικείωση μαζί τους, αλλά υπήρχαν φορές που άκουσα το «γκουπ» από το κεφάλι του μωρού που έπεφτε πάνω στη σκληρή επιφάνεια της ζυγαριάς ή του κρεβατιού με το πολύ λεπτό στρωματάκι. Κάτι άλλο που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι πέρα από τις απαραίτητες για το μαιευτήριο διαδικασίες, τα μωρά αφήνονταν να κλαίνε με τις ώρες μόνα τους.
 

Δεν ζητήθηκε από καμία γυναίκα συγκατάθεση για την παρουσία μας. Είχε απλά 9 άγνωστα άτομα να της πασπατεύουν το μο@νί                   

Σήμερα ήταν η δεύτερη μέρα κλινικών για το συγκεκριμένο μάθημα. Είχα την ευκαιρία να παρεβρεθώ σε 2 καισαρικές, 2 φυσιολογικούς τοκετούς, να βοηθήσω στην εισαγωγή ουροκαθετήρα και να περιποιηθώ κάποια από τα μωρά. Το σημερινό δράμα ήταν το εξής:
– Κανείς δεν ενημέρωνε τις γυναίκες για τις διαδικασίες που θα ακολουθούσαν για τον ουροκαθετηρα. Έμπαινε μέσα η μαία, έλεγε στην γυναίκα, θα βάλουμε ουροκαθετήρα, άνοιξε τα πόδια σου. Μαζί με τη μαία μπαίναμε αλλά 8 άτομα. Δεν ζητήθηκε από καμία γυναίκα συγκατάθεση ή συναίνεση για την παρουσία μας εκεί. Είχε απλά 9 άγνωστα άτομα να της πασπατεύουν το μο@νί για να της βάλουν τον ουροκαθετήρα.
–Τα μωρά για μια ακόμα φορά κλαίγανε γοερά. Κανείς δεν ασχολιότανε εκτός αν κάποιο ήταν κυανοτικό που τότε το τσεκάρανε ανά 15 λεπτά. Τα υπόλοιπα αφημένα μόνα τους στα κρεβατάκια. Και οι μαμάδες τους στον απέναντι θάλαμο, γεμάτες στρες, να ακούνε τα μωρά τους να κλαίνε. Κανείς δεν έβαλε τα υγιή μωρά πάνω στις υγιείς μαμάδες τους για ώρες. Μία μαμά ζήτησε το μωρό της για να το θηλάσει και της είπαν ότι δεν μπορούν να της το πάνε, ενώ το μωρό της σπάραζε μόνο του μέσα σε ένα κρεβάτι, 10 μέτρα παραπέρα.
–Στις καισαρικές επικρατούσε το ίδιο σκηνικό με εχτές. Μπαίναν μαίες στο χειρουργείο τρώγοντας μανταρίνια και μιλώντας για τις ανταύγειες που θα κάνουν. Οι γιατροί κάναν χρήση ηλεκτρονικού τσιγαρου εξω ακριβώς από το χειρουργείο, με ανοιχτές τις πόρτες. Ένα χάος και οι γυναίκες, σαστισμένες, να παρακολουθούν τα πάντα, δεμένες στο χειρουργικό τραπέζι, αγωνιώντας για τα μωρά τους. Στο βιβλίο των καισαρικων οι πιο συνηθισμένες αιτιολογίες ήταν «καισαρική μετά από επιθυμία της μητέρας» ή «καισαρική λόγω προηγηθείσας καισαρικής».

Μόλις το παιδί γεννήθηκε, ο ένας γιατρός της είπε «είναι δυνατόν να ασχολούμαστε 4 γιατροί μαζί σου κυρία μου; Άλλη φορά καισαρική, έχουμε και άλλες δουλειές»                 

Στον φυσιολογικό τοκετό τα πράγματα ήταν πολύ χειρότερα. Υπήρξε μια γυναίκα που ενώ γεννούσε και πονούσε, της έλεγαν «δεν πονάς, σου εβαλα ξυλοκαΐνη». Η γυναίκα αυτή έφτασε στο μαιευτήριο στις 11 με διαστολή 3 και συσπάσεις ανά 5-8’. Στις 12:30 είχε τέλεια διαστολή και στις 12:40 γέννησε. Το κεφάλι του μωρού ήταν έτοιμο να βγει και χωρίς κανένα λόγο ο γιατρός της έκανε περινεοτομή. Δεν την ρώτησε, δεν την προειδοποίησε. Πήρε απλά το ψαλίδι και την έκοψε. Βέλαξε η καημένη από τον πόνο. Από τη γέννα δεν πόνεσε τόσο όσο από το ψαλίδι. Της έδωσαν το μωρό με το που γεννήθηκε κι εκείνο έπιασε βυζι αμέσως να θηλάσει. Στα 2 λεπτά της το πήραν για να το ζυγίσουν. 5 λεπτά μετά το μωρό παρουσίασε αναπνευστικη δυσχέρεια και δεν μπορούσε να κρατήσει θερμοκρασία. Έμεινε στις λάμπες με οξυγόνο για μια ώρα τουλάχιστον. Ράβοντας την ο γιατρός της είπε ότι «το επόμενο πρέπει να το κάνεις με καισαρική γιατί έτσι όπως το πας δεν θα προλάβεις και θα το γεννήσεις στο σπίτι».

Η δεύτερη γυναίκα που γέννησε φυσιολογικά ταλαιπωρήθηκε λόγω δυστοκίας ώμων. Πέσαν πάνω της 4 γιατροί να της ζουμπάνε την κοιλιά για να καταφέρει να γεννηθεί το παιδί. εκείνη φώναζε από τον πόνο και οι γιατροί της φώναζαν να μη φωνάζει και ότι τους δυσκολεύει. Μόλις το παιδί γεννήθηκε, ο ένας γιατρός της είπε «είναι δυνατόν να ασχολούμαστε 4 γιατροί μαζί σου κυρία μου;; Άλλη φορά καισαρική, έχουμε και άλλες δουλειές». Κανείς δεν της έλυσε τα πόδια να τα κινήσει για να ανοίξει η λεκάνη και να γεννηθεί πιο εύκολα το μωρό.

Σε όλα αυτά ήμασταν μάρτυρες 8 φοιτήτριες μαιευτικής. Οι περισσότερες τρομοκρατήθηκαν και προβληματίστηκαν για το αν α) θα κάνουν ποτέ παιδί και β) για το αν θα γεννήσουν φυσιολογικά. Αρκετές από αυτές έκαναν σχόλια του τύπου «γιατί παιδευονται με το φυσιολογικό τοκετό και δεν κάνουν καισαρικές να ξεμπερδεύουν;»

Κατανοώ ότι τα νοσοκομεία της Αθήνας λειτουργούν κυρίως από τους ειδικευόμενους γιατρούς, τ@ πρακτικαρι@ και τ@ φοιτητ@. Κατανοώ ότι από το 2009 με την κρίση, όλο και λιγότερα χρήματα δαπανούνται στην υγεία. Κατανοώ επίσης ότι τα κτήρια είναι παμπάλαια και είναι δύσκολο να συντηρηθούν.

Δεν κατανοώ όμως σε κανένα βαθμό την εμπορευματοποίηση του τοκετού, την αντικειμενοποίηση (υπάρχει αυτή η λέξη άραγε; ) του σώματος της γυναίκας και του μωρού.

Από τη 13:00 το μεσημέρι προσπαθώ να συνέλθω από όλα αυτά που αντίκρισα και βίωσα σήμερα. Αυτό που βίωσα έχει όνομα, και λέγεται ΜΑΙΕΥΤΗΡΙΑΚΗ ΒΙΑ!!! Την έχει υποστεί κάθε γυναίκα που γέννησε στην Ελλάδα (και όχι μόνο) ακόμα και αν δεν το κατάλαβε ή αν το εκλογίκευσε για να μπορεί να διατηρηθεί στα λογικά της. Για να μη πάρει μια βαριοπούλα και τα κάνει όλα λαμπόγυαλο. Και έχω μια μέρα ακόμα κλινικής άσκησης στο συγκεκριμένο τμήμα. Φοβάμαι για αυτα που θα αντικρίσω..»

Ανώνυμη πηγή γιατί αν ονοματίσει την εαυτή της, δεν θα ξημερώσει η μέρα που θα δει πτυχίο…


Διαβάστε επίσης: Η Ελλάδα αποτελεί την ντροπή της Μαιευτικής παγκοσμίως

εμφάνιση σχολίων