«Θα σου έγραφα ότι η φιγούρα σου, που φαινόταν κόντρα στον ορίζοντα, μου φάνηκε το ωραιότερο πράγμα που ο χρόνος συνέλαβε»
Σκέφτομαι ότι, μια μέρα, θα ήθελα να σου γράψω ένα γράμμα. Θα ήταν γραμμένο με λέξεις απλές και επαναλαμβανόμενες, φθαρμένες από τη χρήση όσων ανθρώπων τις εκστόμισαν και σχεδόν αφελείς, με το ρίγος του πάθους του παρελθόντος.DOCTV.GR | UNSPLASH
14 Μαρτίου 2022
Θα σου έγραφα ότι δεν ήξερα πως ο χρόνος δεν περιμένει, πραγματικά δεν το ήξερα, κανείς δεν σκέφτεται ποτέ ότι ο χρόνος αποτελείται από σταγόνες και ότι αρκεί μια περισσή σταγόνα για να χυθεί το υγρό στο χώμα και να απλωθεί σαν κηλίδα και να χαθεί. Και θα σου έλεγα πως αγαπώ, πως αγαπώ ακόμα, παρότι οι αισθήσεις μοιάζουν κουρασμένες (...)
θα σου έγραφα ότι η φιγούρα σου, που φαινόταν κόντρα στον ορίζοντα, μου φάνηκε το ωραιότερο πράγμα που ο χρόνος συνέλαβε. Κι ύστερα θα σου έλεγα για εκείνες τις νύχτες που μιλούσαμε, για εκείνο το σπίτι στη θάλασσα
Και θα σου έλεγα επίσης πως σε περιμένω, παρότι δεν περιμένει κανείς κάποιον που δεν μπορεί πια να γυρίσει.
Είναι αργά, όλα και πιο αργά, μετάφραση Ανταίος Χρυσοστομίδης, εκδ. Άγρα. Ο Αντόνιο Ταμπούκι (24 Σεπτεμβρίου 1943 - 25 Μαρτίου 2012) ήταν Ιταλός συγγραφέας, μεταφραστής, δοκιμιογράφος, αρθρογράφος και πανεπιστημιακός καθηγητής Πορτογαλικής γλώσσας και λογοτεχνίας στο πανεπιστήμια της Σιένα. Τιμήθηκε με το Ευρωπαϊκό βραβείο Λογοτεχνίας για το μυθιστόρημα Sostiene Pereira («`Ετσι ισχυρίζεται ο Περέιρα», 1994) και με το γαλλικό βραβείο Médicis étranger για τη νουβέλα Notturno indiano («Νυχτερινό στην Ινδία», 1984). Ο Ταμπούκι έμαθε πορτογαλικά από την σύζυγο του Maria Josè de Lancastre, γεννημένη και μεγαλωμένη στην Πορτογαλία. Ερωτευμένος με την Πορτογαλία, ο Ταμπούκι ήταν ειδικός, κριτικός και μεταφραστής των έργων του Φερνάντο Πεσσόα, από τον οποίο άντλησε έννοιες όπως η saudade. Τα έργα και τα δοκίμιά του έχουν μεταφρασθεί σε 18 γλώσσες.
Διαβάστε επίσης:
Πεσσόα: Έχουμε όλοι δυο ζωές
Ταμπούκι: Τι είναι η saudade;
εμφάνιση σχολίων