0
1
σχόλια
1151
λέξεις
Α' ΠΡΟΣΩΠΟ
Ο Μάνος Λαμπράκης πήρε μια από τις πιο τελευταίες συνεντεύξεις της Μαλβίνας Κάραλη, τον ευχαριστούμε
 
DOCTV.GR
3 Φεβρουαρίου 2022
«Τον καιρό που δόθηκε αυτή η συνέντευξη, μερικές μέρες μετά τα γενέθλια της τον Φεβρουάριο του 2000, η Μαλβίνα δεν γνώριζε πως ήταν άρρωστη. Κατέληξε χτυπημένη από καρκίνο, στις 7 Ιουνίου του 2002. Η συνέντευξη αυτή δεν δημοσιεύθηκε ποτέ.» λέει ο Μάνος. Για εμάς που την αγαπάμε, αυτό είναι ένα πολύτιμο απόσπασμα. Ο Μάνος Λαμπράκης είναι θεατρικός συγγραφέας, δραματουργός και μεταφραστής.

Mαλβίνα, γιατί τέτοια εμμονή με τα ερωτικά; Κοίτα μικρέ. Εγώ τον έρωτα τον αντιλαμβάνομαι σαν την πιο φοβερή χειραψία προς τη ζωή. Και ξέρω πως αν μου πάρεις τον έρωτα από μέσα μου θα μου πάρεις τη ζωή μαζί. Θα με στριμώξεις και θα με ταπεινώσεις άγρια με αυτό τον τρόπο.

Υπάρχουν συνταγές στον έρωτα; Πλάκα μου κάνεις; Πως δεν υπάρχουν. Οι οποίες κι απαιτούν επιθετικότατη ακρίβεια στην εκτέλεση.

Τη μάνα σου πως τη λένε; Χάνα. Και της χρωστάω πολλά. Και ιδίως τον πιο ζορισμένο και κυνικό μου εαυτό. Κάποτε πίστευα πως η επιτυχία είναι η καλύτερη εκδίκηση. Μπορεί να πέτυχα, μόνο και μόνο για να την βγω στη μάνα μου. Μπορεί κι επειδή ήθελα απ' όλους τους ανθρώπους μόνο τη δική της αναγνώριση.

–  Αγαπάς τον πλησίον σου; Αν είναι κακό να σκοτώνεις τον πλησίον σου δίχως λόγο, είναι χίλιες φορές πιο κακό να ερωτεύεσαι και να αγαπάς τον πλησίον σου δίχως λόγο.

–  Τι συνιστά μια καψούρα; Τα επιχειρήματα. Άμα έχεις επιχειρήματα κάνε ό,τι σου κατέβει. Δικαίωμα σου.

Από τί θα ήθελες να σωθείς; Την κριτική. Μισώ την κριτική.

Το πραγματικό σου όνομα; Μαλβίνα (γέλια)

Και τί θα πει «μου κάθεται καλά η ζωή;» Υγεία κι οίστρος ερωτικός.

Όλο γύρω από τον έρωτα το πας. Ο Έρωτας είναι πολιτική πράξη.

'Εχω έμμονες ιδέες. Που για μένα δεν είναι άλλο παρά αβλαβή τσιμπούρια της σκέψης.                 

– Ποιά είναι η χειρότερη ώρα ενός ανθρώπου; Το είπε η Αναγνωστάκη « Η χειρότερη ώρα, είναι η ώρα που ενδέχεται να ανακαλύψεις την ομοιότητα αυτών που αγαπάς, με τους ανθρώπους που τους περιβάλλουν.»

– Τώρα τί γράφεις; Ένα σενάριο πάνω στον Αη Γιώργη του Χατζή. Για τη ματαιότητα της ομορφιάς. Αν δεν το πετάξω ολοκληρώνοντάς το κι αυτό στα σκουπίδια.

– Το ‘χεις ξανακάνει; Με κείμενά μου όταν διαβάζω κείμενα του Παπαγιώργη.

– Αγαπάς την ομορφιά; Ποιός δεν την αγαπάει; Ιδίως όταν απορρυθμίζει τους επικριτές της.

– Αγαπημένη ατάκα χειμωνιάτικη;Υπεράνω εποχής «Κάθε άνθρωπος μπορεί να αγαπηθεί αρκεί να είναι συμβάν κι όχι σύμπαν».

–  Γιατί τα μαλλιά σου τα βάφεις πάντα μαύρα; Αν τα μαύρα μαλλιά γίνουν μόδα ο κόσμος θα ζήσει καλύτερα. (γελάει)

–  Ψυχανάλυση έχεις κάνει; Όχι. Τα τελευταία χρόνια κρατάω ημερολόγιο. Από εκείνα τα κοριτσίστικα. Με το κλειδάκι. Είναι μια πολύ αναστενάρικη εμπειρία. Γιατί είναι πολύ οδυνηρό να παραδέχεσαι, έστω και στο μοναχικό σου ημερολόγιο, που δεν θα το δει ποτέ κανείς, ποιά είσαι στην πραγματικότητα, που υπήρξες κάθαρμα, ποιούς πήρες στο λαιμό σου... Ένας χώρος ευρύς που σε στενεύει και όπου δεν χρειάζεται να συνηγορείς υπέρ του κάλπικου και ψευτοαθώου εαυτού σου. Αυτό είναι το ημερολόγιο. Το πρώτο πράγμα πάντως που συνειδητοποίησα κρατώντας ημερολόγιο, είναι πως κάθε θηλυκό πλάσμα έχει τη μοιραία σφραγίδα της μάνας του. Και καμιά δεν γλιτώνει τον κανόνα.

– Τί θα τα κάνεις; Σκέφτεσαι να τα δημοσιεύσεις κάποτε; Θα τα χαρίσω στις κόρες μου. Ίσως κάποτε φεύγοντας εγώ αλλά και ο παραμορφωτικός καθρέφτης της ωραιοποίησής μου ως μάνας, μέσα από αυτή την αυτοταπεινωτική γραφή, αναγνωρίσουν κομμάτια του εαυτού τους. Ίσως τις βοηθήσει αυτό μέσα στη δίκαιη ανακατανομή που θα κάνει κάποτε ο χρόνος να με καταλάβουν και καλύτερα.

– Σήμερα τί φοβάσαι πιο πολύ Μαλβίνα; Να γυρίσει κάποιος και να μου πει "Κάποτε σε αγαπούσα." Ή να γυρίσω κάποια μέρα η ίδια και να πω στον εαυτό μου πως "μέσα μου τελειώνουν οι άνθρωποι."

– Και πώς θέλεις να συνεχίσεις να ζεις; Να μην καταλαβαίνω πως μια ζωή πλούσια σε αυταπάτες είναι μια φτωχή ζωή. Και να μαθαίνω κάθε μέρα στα παιδιά μου να μην πάρουν κανένα από τα δικά μου πατήματα, όπως δεν πήρα εγώ τα πατήματα της μάνας μου. Και να συνεχίσω να προσφέρω στον άντρα που τώρα αγαπώ τον μόνο ρόλο που ένας αληθινός άντρας ξέρει να παίζει: τον ρόλο του προστάτη. Όλα τα άλλα τον άντρα τον τρελαίνουν.

– Σήμερα δυο άνθρωπο μπορούν να ζήσουν για πάντα μαζί; Να βρουν έναν οριστικό άνθρωπο; Οι άνθρωποι όταν είναι να ξεπεραστούν ξεπερνιούνται όπως οι μόδες. Στα είκοσι σου, βρίσκεσαι με έναν άντρα. Αν στα σαράντα δεν έχεις προσπεράσει τις επιολογές των είκοσι σου, αυτό σημαίνει δυο πράγματα. Ή πως είσαι τυχερή και κατάφερες να βρεις έναν άνθρωπο του ίδιου βεληνεκούς και να εξελιχθείτε παράλληλα φτιάχνοντας ΤΟ κλασικό ζευγάρι ή αν αυτό δεν συνέβη, πως το μυαλό σου είναι για πέταμα.

– Πολλές γυναίκες παρατάνε τους άντρες τους επειδή λένε εκείνος άλλαξε. Φοβάμαι πως δεν αλλάζει αυτός. Απλώς εκείνες τον γνωρίζουν καλύτερα. Κι όταν τον γνωρίσουν καλύτερα και αυτό που βλέπουν δεν τους αρέσει και θέλουν δίκαια να το αλλάξουν, γνωρίζουν κάποιον άλλο. Καμία κατηγορία για αυτές που εγκαταλείπουν ρίχνοντας μαύρη πέτρα πίσω και καταδικάζουν τους πρώην σε λήθη, γιατί ανήκω σ' αυτούς. Επί είκοσι χρόνια έφευγα. Κι ούτε τύψη ούτε αγάπη ούτε αδιαφορία ούτε μίσος ούτε συμπάθεια ούτε νοσταλγία. Όταν φεύγεις, ακόμη κι αν φύγεις με ξύλο, το πρώτο πράγμα που κερδίζεις είναι η απάλειψη της ντροπής σου. Της ντροπής να είσαι με κάποιον, που μαζί του νιώθεις λιγότερο μουράτη, απ' όσο όταν είσαι μόνη σου.

–  Η μοναξιά δεν σε φοβίζει δηλαδή; Δεν είπα αυτό. Είπα πως απ' όλα τα αισθήματα, εκείνο που υπερχειλίζει στον άνθρωπο είναι η ντροπή. Η ντροπή και η ταπείνωση να είσαι γυναίκα κάποιου που δεν θέλεις.

–  Η Μήδεια γιατί σκοτώνει τα παιδιά της Μαλβίνα; Για να εξαναγκάσει τον Ιάσονα να συναντηθεί μαζί της, αν όχι στον έρωτα, τουλάχιστον στον Πόνο, τον πιο κοινό παρανομαστή της ανθρώπινης φύσης.


– Πολλοί λένε πως έχεις πολλές εμμονές. 'Εχω έμμονες ιδέες. Που για μένα δεν είναι άλλο παρά αβλαβή τσιμπούρια της σκέψης.

– Συνεχίζει να σου αρέσει ο Ιαπωνικός Κινηματογράφος; Πως μπορεί να μην μου αρέσει ένας λαός που σε όλες τις εκφράσεις της καθημερινότητας και της Τέχνης, επιλέγει το Ελάχιστο; Στην Ιαπωνία τα πράγματα μικραίνουν, κομματιάζονται για να πραγματώνουν μέχρι το παραμικρό,την ουσία και το βαθύτερο νόημα που διατρέχει αυτό τον πολιτισμό: τη σμικρότητα. Για αυτό και τρελλαίνομαι με όλη αυτή την μέγιστη παρανόηση που γίνεται στην ψευτοεστέτ αποδομημένη ελληνική κουζίνα με τις ελάχιστες μερίδες σχεδόν κακογουστιάς. Η μερίδα σούσι έχει σχέση με αυτό το βαθύτερο νόημα του πολιτισμού που ο έλληνας σεφ δεν μπορεί να κατανοήσει. Όπως δεν μπορεί ο ημιμαθής Αμερικάνος να καταλάβει ένα σινεμά χωρίς γυροστατικά μηχανήματα , σινεμά με μια κάμερα που παραμένει ωστόσο ακίνητη απέναντι από διαφανείς τοίχους από ρυζόχαρτο και σε αδιαφανείς ανθρώπους.

–  Τί διαβάζεις αυτή την περίοδο; Ξαναδιαβάζω την Ωμότητα των Πραγμάτων του Θεού Μπέϊκον. Κάπου λέει. «Λόγω της απληστίας μου για τη ζωή δεν παίζω το παιχνίδι του θανάτου όπως κάνουν μερικοί. Η ζωή είναι τόσο μικρή, που όσο μπορώ να κινούμαι, να βλέπω, να αισθάνομαι, θέλω να εξακολουθώ να υπάρχω.» Έτσι αισθάνομαι κι εγώ. Κι ας είναι η ζωή χωρίς νόημα...


Διαβάστε επίσης:
Λευτέρης Βογιατζής 
Βογιατζής: Με βολεύει να νιώθω ότι η Μαλβίνα ζει
Μαλβίνα, μια επίμονη ερώτηση


 
εμφάνιση σχολίων