Είναι στιγμές που Α' ΠΡΟΣΩΠΟ αισθάνεσαι άρρωστος, χωρίς να είσαι…

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Είναι κάποιες στιγμές που αισθάνεσαι άρρωστος. Χωρίς να είσαι. Αισθάνεσαι ένα κοινωνικό μαγάρισμα. Τι λέξη και αυτή… Είναι οι στιγμές που κάτι έχει πλακώσει την κοινωνία, τις παρέες, τα άτομα. Αυτό βέβαια συμβαίνει στους συναισθηματικούς τύπους. Μία άλλη μερίδα απολαμβάνει έναν βίο με ρεαλισμό, λογικές εξηγήσεις και κοινωνιολογικές ερμηνείες. Δυστυχώς έχουμε φτάσει στην απώλεια άμεσων αντανακλαστικών μέσω της ερμηνείας.

Όταν κάτι συμβαίνει, όσο ανήθικο και αν είναι, όσο μαυρισμένο, όσο απάνθρωπο, πάντα βρίσκονται αυτοί που ενώ το καυτηριάζουν δεν σφίγγεται το στομάχι τους, μιας και το έχουν ερμηνεύσει με λογικό τρόπο. Έγινε αυτό γιατί έχει γίνει εκείνο και το άλλο… Αυτή η δικαστική, παγωμένη και ρεαλιστική ερμηνεία προστατεύει τα στομάχια πολλών. Και τις συνειδήσεις. Αλλά πάνω απ’ όλα απηχεί την αποδοχή της κοινωνίας για πολλά από όλα όσα συμβαίνουν - ανατριχιαστικά.
 

Το τσουβάλιασμα ποτέ δεν βοηθάει. Αλλά όπως δεν ισχύει το «Όλοι οι Κρητικοί έτσι είναι«, έτσι δεν ισχύει και το «παντού τα ίδια είναι»   

Είναι κάποιες στιγμές που αισθάνεσαι άρρωστος. Ο νέος που «ξαλαφρώνει το πακέτο του», που παίζει με τον βιασμό, που αντιπροσωπεύει τον άνδρα… Τι κι αν εκδιώχθηκε από το τηλεπαιχνίδι; Τι κι αν οι χορηγοί ακύρωσαν την συμμετοχή τους (κερδισμένοι βγήκαν). Τι κι αν η κυβέρνηση τοποθετήθηκε πολύ γρήγορα; Το πρόβλημα δεν είναι εκεί…

Είναι στο μελαγχολικό βλέμμα του Μικρούτσικου, στο ψεύδισμα του τηλεπαρουσιαστή, στις εκατοντάδες χιλιάδες που έχουν ανάγκη το παιχνίδι. Μια κατάσταση ντεκαντάνς. Ο τυπάκος με το πακέτο υπάρχει, όχι σαν μια μεμονωμένη φιγούρα. Υπάρχει γύρω μας, μέσα μας, δίπλα μας… Είναι η έκκριση ενός οργανισμού που τρώει «ανθυγιεινά φαγητά» εδώ και δεκαετίες. Που ανηθικολογεί στις διαφημίσεις, στα τραγούδια (έχετε ακούσει τραπ;), στα βίντεο, στις σέλφις, στις παρέες. Που χαίρεται για το μεταμοντέρνο «κάνω ότι γουστάρω», που εκφράζεται όπως θέλει, που θεωρεί χαμένο χρόνο το διάβασμα, την μελέτη. Που ασφυκτιά με έννοιες όπως συλλογικότητα, όρια, ταυτότητα, κοινωνική ευθύνη.

Το τσουβάλιασμα ποτέ δεν βοηθάει. Αλλά όπως δεν ισχύει το «Όλοι οι Κρητικοί έτσι είναι«, έτσι δεν ισχύει και το «παντού τα ίδια είναι». Και αυτό τσουβάλιασμα είναι που αφήνει στο απυρόβλητο συμπεριφορές, παραδόσεις και κόλπα μαγκίτικα. Η κάθε κοινωνία ας δει τα δικά της. Γιατί ο γενικός κανόνας εκφράζεται με ειδικές μορφές ανάλογα την περίπτωση και το περιβάλλον. Και η Κρήτη, όπως και η επαρχία (και τελικά όπως όλοι μας) έχει τα δικά της κρίματα…

Όταν έχεις κόρη, αλήθεια τι κάνεις; Να της μάθεις να μην παίζει τον ρόλο που της επιφυλάσσει το σύστημα. Να μάθει πολεμικές τέχνες για να τα βγάλει πέρα. Να αποφεύγει τις ακρότητες, μιας και πολλά αγόρια καταπιέζονται από τους όποιους ρόλους. Αισθάνομαι άρρωστος, χωρίς να υπάρχει εμβόλιο, φάρμακο και μέτρα προστασίας.

Κάτι τελευταίο. Να κλείσει το Big Brother. Τόσο απλά, τόσο εύκολα. Και η μεγάλη ανηθικότητα είναι αυτών των στελεχών που επέλεξαν τους συγκεκριμένους ανθρώπους. Και όχι μόνο τον κύριο Πακέτο, αλλά και πολλούς από τους υπόλοιπους. Το ότι θα γινόταν «το έλα να δείς», όχι απλά ήταν δεδομένο και αναμενόμενο, αλλά και επιθυμητό. Απλά κλείστε το!

Πηγή: tvxs


Διαβάστε επίσης: Ο παίκτης απομακρύνθηκε. Η κουλτούρα του βιασμού, παραμένει

εμφάνιση σχολίων