5
5
σχόλια
2003
λέξεις
ΣΙΝΕΦΙΛ

Toni Erdmann. Η Μεγάλη Αναμονή. Όλγα. Οι Άγνωστοι. Doctor Strange

ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΑΚΗΣ ΛΑΚΤΑΡΙΔΗΣ [email protected]
26 Οκτωβρίου 2016
Πατήστε στις φωτό για να τις δείτε σε μεγάλη διάσταση


TONI ERDMANN: Ο αιώνια πλακατζής Γουίνφριντ λατρεύει να ενοχλεί την κόρη του. Τρυπώνει στη ζωή της, στις συναντήσεις της, τις εξόδους της, προσπαθώντας να την πλησιάσει. Ενοχλημένη του ζητά να σταματήσει. Τότε συστήνεται το alter ego του Γουίνφριντ- ο Τόνι Έρντμαν. Ο Τόνι είναι ένας περίεργος τύπος με κακό κοστούμι, τραγική περούκα κι ακόμη χειρότερη οδοντοστοιχία. Όσο πιο εκκεντρικός γίνεται, τόσο η κόρη του φαίνεται να ανταποκρίνεται.

Η πιο αναμενόμενη ευρωπαϊκή ταινία της σεζόν, είναι εδώ. Παρόλο που κέρδισε την αγάπη του κοινού και την υψηλότερη βαθμολογία από τους κριτικούς κινηματογράφου, στο τελευταίο φεστιβάλ των Κανών, ως μη κοινωνικά ανήσυχη, δεν πήρε κανένα βραβείο, τουλάχιστον όχι από την κριτική επιτροπή του φεστιβάλ. Αυτό δεν πτόησε την μαύρη κωμωδία της Μάρεν Άντε, η οποία γνωρίζει μεγάλη επιτυχία σε ολόκληρο τον κινηματογραφικό κόσμο, ειδικών και μη, χάρη στην φρεσκάδα της και στην άρνησή της να μπει σε ένα συγκεκριμένο καλούπι, σε αντίθεση με τον ήρωα της ταινίας, ο οποίος αλλάζει κουστούμια και προσωπικότητες, σε μια προσπάθεια να τα ξαναβρεί με την αποξενωμένη ενήλικη κόρη του, η οποία ζει και δουλεύει στο Βουκουρέστι της Ρουμανίας.

Άλλωστε το θέμα της επανένωσης πατέρα και κόρης είναι η αφορμή για την ταινία να μιλήσει, υπαινικτικά ή όχι, για την ηθική στάση του καθενός μας απέναντι στον κόσμο γενικότερα, τις αξίες που διέπουν την επαγγελματική καριέρα, την κουλτούρα και τις διαπροσωπικές σχέσεις μας, καθώς, ως σύγχρονοι Ευρωπαίοι, ζούμε και κινούμαστε, σε μια κατακερματισμένη ήπειρο η οποία θέλει να είναι μαζί, αλλά και χώρια. Η ταινία της Άντε, πάντα με χιούμορ (το σενάριο, αν και ακολουθούσε μια γενική γραμμή, χώρεσε ένα μεγάλο μέρος από τους αυτοσχεδιασμούς των εξαιρετικών πρωταγωνιστών, αλλά και ιδεών της τελευταίας στιγμής πάνω στο σετ), υπογραμμίζει το στρεβλό νόημα που δίνουμε στην ζωή και τις πράξεις μας, επιλέγοντας ή αποκλείοντας, ανθρώπους και καταστάσεις, την ίδια στιγμή που αποφεύγουμε, όπως ο διάβολος το λιβάνι, να παρεκκλίνουμε από την αδιέξοδη πραγματικότητά μας και να αντιμετωπίσουμε τους μικρούς ή μεγαλύτερους φόβους μας κατά πρόσωπο. Από τις σπουδαιότερες ταινίες της χρονιάς. Μια έκπληξη χωρίς προηγούμενο, σε ό,τι αφορά τον Γερμανικό, αλλά και τον Ευρωπαϊκό κινηματογράφο, γενικότερα.


Info: Toni Erdmann. Δραματική Κωμωδία. Γερμανία - Αυστρία 2016. Πρεμιέρα: Πέμπτη 27 Οκτωβρίου. Σκηνοθεσία; Μάρεν Άντε. Παίζουν: Σάντρα Χίλερ, Πέτερ Σιμόνισεκ, Ίνγκριντ Μπισού. Διανομή: Seven Films.




Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΑΜΟΝΗ: Η Άννα, λόγω ενός απρόοπτου συμβάντος, περνά μοναχικά τις ημέρες της στα μεγάλα δωμάτια μιας παλιάς βίλας την οποία περιβάλει η άγρια ομορφιά της υπαίθρου της Σικελίας. Αμέσως μετά το συμβάν, εμφανίζεται η Γαλλίδα Ζαν, η κοπέλα του γιου της επίσης γαλλικής καταγωγής Άννας, Τζουζέπε, υποστηρίζοντας ότι ο ίδιος την κάλεσε στην Σικελία, με σκοπό να περάσουν τις διακοπές του Πάσχα μαζί. Παρόλο που η Άννα μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν γνώριζε καν την ύπαρξή της, την διαβεβαιώνει ότι ο γιος της θα επιστρέψει σύντομα και ότι αν ήθελε, θα μπορούσε να τον περιμένει εκεί, όπως και κάνει. Οι δύο γυναίκες περνούν τις ημέρες τους γνωρίζοντας καλύτερα η μία την άλλη, περιμένοντας το Πάσχα όπου ο Τζουζέπε πρόκειται να επιστρέψει επιτέλους σπίτι, αλλά και που μια μεγάλη παραδοσιακή πομπή θα πραγματοποιηθεί στο χωριό.

Η πρώτη ταινία μεγάλου μήκους του 35χρονου Σικελού, Πιέρο Μεσίνα, η οποία όχι μόνο έφτασε στο Φεστιβάλ Βενετίας, αλλά κατάφερε και να του εξασφαλίσει διάφορα βραβεία πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη, σε διάφορες κινηματογραφικές διοργανώσεις, είναι ένα, αρκετά συγκρατημένο ψυχολογικό δράμα, το οποίο βασίζεται πάνω σε ένα θεατρικό έργο του, επίσης Σικελού,  Λουίτζι Πιραντέλο (1867 - 1936).

Πρόκειται για μια ελεγεία πάνω στον πόνο της απώλειας, ο οποίος για διαφορετικούς λόγους, εγκλωβίζει τις δυο γυναίκες μέσα σε έναν κύκλο ψέματος και ενοχής, η έξοδος από τον οποίον, αν και ιδιαίτερα επώδυνη, θα αποβεί εντέλει και κατά κάποιο τρόπο, λυτρωτική. Εικαστικά συναρπαστικός, ο Μεσίνα εκμεταλλεύεται τον χώρο της βίλας, με τα τεράστια σιωπηλά δωμάτια καθώς και την ύπαρξη μιας παρακείμενης λίμνης, για συνθέσει κάποιες ατμοσφαιρικές σεκάνς στα όρια του ονειρικού, με έναν τρόπο ληθαργικό, όπου κάθε λεπτομέρεια (το άγαλμα της παρθένου τυλιγμένο με μαύρη σακούλα στην καρότσα ενός φορτηγού, το πέρασμα με ασβέστη του κορμού ενός δέντρου της αυλής, η χειροποίητη παρασκευή μαύρων ζυμαρικών από χαρουπάλευρο), εκτός από τοπικό, αποκτά κι έναν συμβολικό χαρακτήρα σε σχέση με την εξέλιξη των συμβάντων.

Χωρίς να λείπουν τα σεναριακά κενά (όπως το γιατί η Άννα δεν αναζητά το κινητό του γιου της όταν αυτό εξαφανίζεται, ενώ βλέπει την Ζαν να του αφήνει άλλο ένα μήνυμα από το δικό της, εμφανώς αναστατωμένη), ή οι υπερβολές στην χρήση των συμβολισμών (η ταύτιση του πόνου της Άννας με εκείνου της Παναγίας), είναι τα ψήγματα πληροφοριών που τελικά δίνονται στον θεατή με το σταγονόμετρο, για τις δύο ηρωίδες, αλλά και για τον απόντα Τζουζέπε, τα  οποία λειτουργούν εις βάρος της συγκινησιακής φόρτισης που προφανώς θα ήθελε η ταινία να μεταδώσει. Ας είναι, οι θετικές εντυπώσεις, ανάμεσά τους και η χρήση της μουσικής, αλλά και οι εξαιρετικές ερμηνείες, ολόκληρου του καστ, υπερτερούν τελικά και η στήλη θα περιμένει με ανυπομονησία την επόμενη δουλειά του Μεσίνα. Αναμονή λοιπόν.

Info: Η Μεγάλη Αναμονή. (L' Attesa). Κοινωνική Δραματική. Ιταλία - Γαλλία 2015. Πρεμιέρα: Πέμπτη 27 Οκτωβρίου. Σκηνοθεσία: Πιέρο Μεσίνα. Παίζουν: Ζιλιέτ Μπινός, Λου ντε Λαζ, Τζιόρζιο Κολαντζέλι. Διανομή: StraDa Films.




ΟΛΓΑ: Η Ολγα Μπενάριο Γκούντμαν Πρέστες, μια από τις πιο ηρωικές γυναικείες φιγούρες παγκοσμίως, γεννήθηκε στη Γερμανία από εβραϊκή οικογένεια και εντάχθηκε στο κομμουνιστικό κίνημα από τα 15 της χρόνια. Όταν το 1930, ο πρώτος της σύζυγος και στέλεχος του ΚΚ Γερμανίας Όττο Μπράουν συλλαμβάνεται και φυλακίζεται από τη δημοκρατία της Βαϊμάρης η Όλγα οργανώνει μια παράτολμη ένοπλη επιχείρηση για την απόδρασή του μέσα από την αίθουσα όπου δικαζόταν. Διαφεύγουν μαζί στην Τσεχοσλοβακία κι από εκεί στη Σοβιετική Ένωση. Αναλαμβάνει και εκτελεί πολλές διεθνείς αποστολές για λογαριασμό της Κομιντέρν, πράγμα που της στοίχισε μια σύλληψη στη Μεγάλη Βρετανία για κατασκοπεία. Το 1934, κι ενώ έχει χωρίσει από τον πρώτο της σύζυγο, της ανατίθεται η αποστολή να βοηθήσει τον ηγέτη του ΚΚ Βραζιλίας Λουίς Κάρλος Πρέστες στην προσπάθειά του να εισέλθει παράνομα στη χώρα του. Υποδύονται το ζευγάρι Πορτογάλων, περνούν από μια σειρά χώρες για να μην κινήσουν υποψίες, μέχρι που φτάνουν στο Ρίο ντε Τζανέιρο. Η κάλυψη έχει στο μεταξύ μετατραπεί σε πραγματικότητα και η Όλγα Μπενάριο είναι πλέον ζευγάρι με τον Πρέστες. Μαζί με άλλους ξεκινούν την προσπάθεια ανασυγκρότησης του ΚΚ Βραζιλίας. Η αποτυχημένη απόπειρα τους να ρίξουν την στρατιωτική χούντα που κυβερνά την χώρα, θα τους βάλει σε δυσάρεστες περιπέτειες, όπου όταν η Όλγα συλληφθεί, αν και έγκυος, θα σταλεί ως δώρο από τον Βραζιλιάνο δικτάτορα Βάργκας στον Χίτλερ και θα καταλήξει σε στρατόπεδο συγκέντρωσης ανθρώπων εβραϊκής καταγωγής.

Από το στρατόπεδο ξεκινά και η ταινία, από όπου μέσα από ένα εκτενές φλας μπακ, παρακολουθούμε την πορεία της ηρωίδας ως εκεί. Ο σκηνοθέτης Χαϊμέ Μορζαντίμ, με προυπηρεσία σε τηλεοπτικές σειρές και βραζιλιάνικες τηλενουβέλες, υιοθετεί την αισθητική τους (πολλοί και πυκνογραμμένοι διάλογοι, πληθώρα εσωτερικών σκηνών, μουσική η οποία υποδεικνύει στον θεατή το πως θα έπρεπε να αισθανθεί) στην οποία καταφέρνει όμως στιγμές να δώσει επικές διαστάσεις,(οι σκηνές πλήθους είναι άψογα εκτελεσμένες), αλλά και να γίνει έντονα και σκληρά περιγραφικός (μετά την Λίστα του Σίντλερ άλλωστε, πώς θα  μπορούσε να είναι αλλιώς;), στην απεικόνιση της φασιστικής - ναζιστικής βίας. Παραδόξως, ιδιαίτερα για καλοπροαίρετους και αριστερών πεποιθήσεων θεατές, το όλο συνονθύλευμα λειτουργεί, στην ουσία χάρη στην υπέροχη πρωταγωνίστρια Καμίλα Μοργκάντο, η οποία εκτός από πολύ ταλαντούχα, εκπέμπει και μια ακτινοβολούσα, στιγμές ανδρόγυνη, ομορφιά. Η ταινία από μόνη της, χρηματοδοτημένη από τράπεζες και πετρελαϊκές εταιρείες, με ηρωίδα μια κομουνίστρια επαναστάτρια, αποτελεί ένα παράδοξο, μέχρι που προσέχει κανείς ότι γυρίστηκε το 2004, τον πρώτο χρόνο παραμονής του Λούις Ινάσιο Λούλα ντα Σίλβα, στον προεδρικό θώκο της Βραζιλίας.

Info: Όλγα (Olga). Ιστορική Δραματική Βιογραφία. Βραζιλία 2004. Πρεμιέρα: Πέμπτη 27 Οκτωβρίου. Σκηνοθεσία: Χαϊμέ Μορζαντίμ. Παίζουν: Καμίλα Μοργκάντο, Κάκο Σιόκλελ, Λούις Μέλο. Διανομή: New Star.




ΑΓΝΩΣΤΟΙ: O Τομ και η σύζυγος του διοργανώνουν ένα πάρτυ για να γιορτάσουν τα γενέθλια του. Ένας από τους καλεσμένους φέρνει μαζί του σαν συνοδό την Άλις. Ο Τομ είναι πεπεισμένος ότι γνωρίζει αυτή την γυναίκα με διαφορετικό όμως όνομα και βιογραφικό. Η ίδια η Άλις δείχνει να μην τον έχει ξαναδεί ποτέ. Όταν αυτή αποχωρεί βιαστικά, ο Τομ αποφασίζει να την ακολουθήσει μέσα στη νύχτα. Μέσα στην ανωνυμία της μεγάλης πόλης, οι δύο αυτοί άνθρωποι θα περάσουν μια μικρή οδύσσεια, ο ένας στην ανάγκη του να αλλάξει τη ζωή του και η άλλη υπό την απορία του πώς θα μπορέσει να σταματήσει να την αλλάζει.

Το The Man From Earth (2007), μια ταινία του Ρίτσαρντ Σένκμαν σε σενάριο του βετεράνου στην Επιστημονική Φαντασία, Τζέρομ Μπίξμπι (Fantastic Voyage, Star Trek, Twilight Zone), αφηγείται την ιστορία ενός καθηγητή πανεπιστημίου ο οποίος καλεί σε δείπνο τους συναδέλφους του, για να τους πει ένα μυστικό σε σχέση με την υπόστασή του, το οποίο θα ανατρέψει τις όποιες πεποιθήσεις τους πάνω στην ανθρώπινη ιστορία και στην ύπαρξη, ή μη, του Θεού. Θεατρικής υφής, αλλά έντονα μεταφυσική και αναπάντεχα ενδιαφέρουσα, γνώρισε cult λατρεία, τόση, που μια συνέχεια είναι ήδη σε φάση post production, σε σενάριο του υιού Μπίξμπι, αυτή τη φορά.

Οι Άγνωστοι (ή μήπως θα έπρεπε να είναι Η Άγνωστη;), του Τζόσουα Μάρζτον, βασίζεται σε μια παρόμοια ιδέα, η οποία έχει υπαρξιακές μεν, αλλά όχι και μεταφυσικές ανησυχίες. Η ηρωίδα εμφανίζεται ξαφνικά από το πουθενά και μοιάζει να έχει προλάβει να πραγματοποιήσει όλες τις φανερές (και κάποιες κρυφές), επιθυμίες, όλων όσων την συναντούν. Αυτοί δυσπιστούν απέναντί της, αλλά εκείνη δεν το βάζει κάτω. Η αντιπαράθεσή της μαζί τους, αλλά και με τον, μάλλον πρώην εραστή, Τομ, όσο ενδιαφέρον κι αν παρουσιάζει, σε υπέροχα γραμμένους (και ερμηνευμένους), θεατρικούς διαλόγους οι οποίοι κρατούν αναπόσπαστο το ενδιαφέρον του θεατή, δεν καταφέρνει να εμπλουτίσει νοηματικά την απλοϊκή ιδέα των ανεκπλήρωτων επιθυμιών πάνω στην οποία βασίζεται η όλη κατασκευή (αυτήν ακριβώς την αίσθηση βγάζει), με αποτέλεσμα να αναρωτιέται κανείς, τι στο καλό ακριβώς, ήταν αυτό που είδε; Ταινία Μυστηρίου, κυριολεκτικά.

Ιnfo: Άγνωστοι (Complete Unknown). Δραματική Μυστηρίου. ΗΠΑ 2016. Πρεμιέρα: Πέμπτη 27 Οκτωβρίου. Σκηνοθεσία: Τζόσουα Μάρζτον. Παίζουν: Ρέιτσελ Γουάιζ, Μάικλ Σάνον, Έριν Ντάρκι. Διανομή: Spentzos Film.




DOCTOR STRANGE: H ιστορία του διάσημου νευροχειρούργου Στίβεν Στρέιτζ, ο οποίος αναρρώνοντας μετά από ένα τρομερό αυτοκινητιστικό ατύχημα, θα ανακαλύψει μαγικές ιδιότητες σε ένα μέρος γνωστό ως Kamar-Taj, και θα βρεθεί στην πρώτη γραμμή μάχης ανάμεσα στις σκοτεινές δυνάμεις που απειλούν να καταστρέψουν την πραγματικότητα, όπως την ξέρουμε.

H Marvel, συνεχίζει ακάθεκτη την πορεία της, εμπλουτίζοντας το πάνελ των ηρώων της στο σινεμά με άλλον έναν χαρακτήρα που μεταπηδά από τα καρέ των κόμικς στην μεγάλη οθόνη με μεγάλη επιτυχία. Σε αντίθεση με την αντίπαλο εταιρεία, την DC  των χλιαρών Μπάτμαν Εναντίον Σούπερμαν και Suicide Squad, δεν φοβήθηκε να εμπιστευτεί νέους και ταλαντούχους σκηνοθέτες οι οποίοι ανανέωσαν ένα είδος στο οποίο, όπως αποδεικνύεται, τα εντυπωσιακά ειδικά εφέ και μόνο, δεν αρκούν για την εμπορική (και καλλιτεχνική) επιτυχία μιας ταινίας.

Εδώ, ο ταλαντούχος Σκοτ Ντέρικσον του Εξορκισμού της Έμιλι Ρόουζ (2005), αξιοποιεί τις διπλές πανεπιστημιακές υποτροφίες του (ως undergraduate), σε φιλοσοφία, λογοτεχνία, θεολογία, κινηματογράφο (ενταγμένων σε έναν κύκλο σπουδών πάνω στην ανθρωπολογία και την επικοινωνία, αντίστοιχα), τις οποίες εκμεταλλεύεται στην συγγραφή και την σκηνοθεσία ενός στόρι το οποίο δεν αντιμετωπίζει διεκπαιρεωτικά, αλλά σαν δουλειά ουσίας. Το ίδιο συμβαίνει και με τον πρωταγωνιστή, τον πολύ Μπένεντικτ Κάμπερπατς (Το Παιχνίδι της Μίμησης), τον οποίον, όπως δήλωσε, έλκυσε η πνευματικότητα του ήρωα που υποδύεται, ενώ για να ετοιμαστεί για τον ρόλο, διδάσκοντας Αγγλικά, για έναν ολόκληρο χρόνο, σε ένα βουδιστικό μοναστήρι στο Νταρτζίλινγκ της Ινδίας.

Άσχετα με το πόσο ενδιαφέρουν κάποιον οι πνευματικές ανησυχίες σκηνοθέτη και πρωταγωνιστή, η περίπλοκη αφήγηση, δεν αεροβατεί ποτέ και η εικαστική πλευρά (εμπνευσμένη τόσο από το Matrix, τον Κιούμπρικ και τον Μιγιαζάκι, όσο και από τα ρέοντα σύμπαντα του Inception), είναι επαρκώς μυστηριώδης, αγωνιώδης, θεαματικά εκθαμβωτική και ψυχεδελική, με τον διευθυντή φωτογραφίας, Μπεν Ντέιβις, να αναφέρει σαν πηγή έμπνευσής του, την Φαντασία (1940), του Ντίσνεϊ. Με την σειρά τους, οι δημιουργοί του κόμικ, Σταν Λι και Στιβ Ντίτκο, είχαν βασίσει τον χαρακτήρα του Doctor Strange, πάνω στον Βίνσεντ Πράις, γι αυτό του είχαν δώσει και το Βίνσεντ, σαν middle name. Αυτή είναι η 16η ταινία του μαγικού της Marvel και ναι, she did it again!

Ιnfo: Doctor Strange. Περιπέτεια Φαντασίας. ΗΠΑ 2016. Πρεμιέρα: Πέμπτη 27 Οκτωβρίου. Σκηνοθεσία: Σκοτ Ντέρικσον. Παίζουν: Μπένεντικτ Κάμπερμπατς, Τσιγουετέλ Ετζιοφόρ, Ρέιτσελ ΜακΑνταμς, Τίλντα Σουίντον. Διανομή: Feelgood Entertainment.


 
εμφάνιση σχολίων