0
1
σχόλια
709
λέξεις
Α' ΠΡΟΣΩΠΟ

Οι 4 τύποι προσωπικότητας απο τον θεμελιωτή του συστήματος της Ατομικής Ψυχολογίας

DOCTV.GR
7 Φεβρουαρίου 2019
Ο Άλφρεντ Άντλερ (1870 - 1937) ήταν αυστριακός εβραϊκής καταγωγής και συνάδελφος του Φρόιντ, αλλά όχι μαθητής του όπως λέγεται. Ο ακρογωνιαίος λίθος της θεωρίας του Άντλερ έγκειται στο ότι αυτό που χαρακτηρίζει το άτομο είναι η έμφυτη κοινωνικότητά του. Αυτό σημαίνει ότι σε αντίθεση με τον Φρόιντ, πρώτος ο Άντλερ τονίζει τις κοινωνικές παραμέτρους της προσωπικότητας.

Τα άτομα κατά τη θεωρία του έχουν την ικανότητα να χαράζουν τη δική τους πορεία στη ζωή να υπερνικούν τα αρχέγονα ένστικτα και ένα ανεξέλεγκτο περιβάλλον, καθώς αναζητούν την ολοκλήρωση στη ζωή τους και τέλος να κατανοούν τους εαυτούς τους καθώς και τον εξωτερικό κόσμο, μέσω της αυτό-κατανόησης Ο Άντλερ επίσης πιστεύει όπως ο Αριστοτέλης ότι η συμπεριφορά μας προσδιορίζεται όχι από το παρελθόν αλλά από τις προσδοκίες μας για το μέλλον.

Ο Άντλερ υποστήριξε ότι όχι μόνο η οργανική αδυναμία, αλλά και τα υποκειμενικά ψυχολογικά αισθήματα κατωτερότητας μπορούν να οδηγήσουν το άτομο σε έναν αγώνα κατάκτησης της τελειότητας. Τα άτομα ήδη από τη βρεφική ηλικία, καθώς είναι απολύτως εξαρτώμενα από τους γεννήτορές τους, αναπτύσσουν ένα κόμπλεξ κατωτερότητας. Όλη η ανθρώπινη συμπεριφορά καθοδηγείται από την προσπάθεια υπερνίκησης αυτών των αισθημάτων. Αισθήματα κατωτερότητας εμφανίζονται ιδίως σε άτομα που έχουν κάποια οργανική αδυναμία ή έχουν παραχαϊδευτεί ή αντιθέτως παραμεληθεί κατά την παιδική τους ηλικία. Μία ακραία περίπτωση ψυχολογικής ανταμοιβής αποτελεί το αίσθημα ανωτερότητας, τα άτομα δε που καταφεύγουν σε αυτή την τεχνική αυτοπροστασίας είναι αλλαζονικά και εγωκεντρικα.

Στόχος της ανθρώπινης δραστηριότητας είναι η υπερνίκηση της κατωτερότητας μέσω της αυτοπραγμάτωσης ως ψυχολογικής ανταμοιβής (psychological compensating). Κατά τον Άντλερ η αυτοπραγμάτωση, η αυτό-εξέλιξη και η τάση για τελειότητα αποτελούν έμφυτες ικανότητες του ατόμου. Η τάση για τελειότητα μπορεί να εκλάβει δύο μορφές, μία αρνητική για την κοινωνία, όταν το άτομο αντιλαμβάνεται την αυτοπραγμάτωση εγωιστικά, ως προσωπική λάμψη σε βάρος των άλλων και θετική όταν λαμβάνει υπόψη τη γενικότερη κοινωνική ευημερία και τη διοχετεύει σε ευγενείς δραστηριότητες.

Ο Άντλερ διέκρινε τέσσερεις τύπους προσωπικότητας ανάλογα με το βαθμό δραστηριοποίησης (degree of activity) του ατόμου για την επίλυση των προβλημάτων της ζωής (π.χ. στον τομέα της εργασίας, της φιλίας και των προσωπικών σχέσεων), τον αρχομανή, τον παρασιτικό, τον αποφεύγοντα και τον χρήσιμο τύπο.

Κυριαρχικός τύπος: Εμφανίζει μεγάλο βαθμό δραστηριότητας για την επίτευξη του στόχου του, παρουσιάζει, όμως, έλλειψη του αισθήματος κοινωνικότητας, γεγονός που τον κάνει να φέρεται με έναν αντικοινωνικό τρόπο. Ισοδύναμο του χολερικού τύπου (του Ιπποκράτη).

Δεκτικός τύπος: Παρουσιάζει έλλειψη, της δραστηριότητας και του αισθήματος κοινωνικότητας, δηλαδή του πραγματικού ενδιαφέροντος για τους άλλους, ενώ αναμένει από τους άλλους να ενδιαφέρονται γι΄ αυτόν. Είναι αυτός που έχει χάσει την ανεξαρτησία του, δεν ξέρει πως μπορεί να κάνει ο ίδιος πράγματα για τον εαυτό του, και, όταν έρχεται αντιμέτωπος με κάποια δυσκολία, συνεχώς απαιτεί από τους άλλους. Ισοδύναμο του φλεγματικού τύπου (του Ιπποκράτη).

Ο αποφεύγων τύπος: φοβάται την αποτυχία, στερείται κοινωνικών και προσωπικών στόχων και ζει με την ελάχιστη προσωπική δραστηριοποίηση. Ανέπτυξε αυτόν τον τύπο προσωπικότητας, ως αποτέλεσμα της ψυχρότητας που ένιωσε, κάποια στιγμή, να υπάρχει στην κοινωνία, στοιχείο που αναμένει πως θα υπάρχει πάντα. Γι΄ αυτό στόχος του είναι να αποδράσει και να διατηρήσει μια απόσταση ασφαλείας από τους άλλους ανθρώπους. Ισοδύναμο του μελαγχολικού τύπου (του Ιπποκράτη).

O κοινωνικά χρήσιμος τύπος: επιτομή της ψυχολογικής ωρίμανσης, εκδηλώνει ένα χρήσιμο ενδιαφέρον για τον κόσμο που τον περιβάλλει. Ισοδύναμο του εύθυμου τύπου (του Ιπποκράτη).

Ο όρος κοινωνικό ενδιαφέρον, που αποτελεί μετάφραση του αρχικού γερμανικού όρου Gemeinschaftsgefühl συνιστά ένα έμφυτο στοιχείο της ανθρώπινης προσωπικότητας, αλλά χρειάζεται και να καλλιεργηθεί από το κοινωνικό περιβάλλον, σημαντικό ρόλο δε διαδραματίζει η μητρική φιγούρα και σε δεύτερο λόγο η πατρική ως προς την ανάπτυξη της κοινωνικότητας. Το κοινωνικό ενδιαφέρον αποτελεί κατά τον Άντλερ το βαρόμετρο της ψυχικής υγείας.


Ο Άντλερ γεννήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1870 στη Βιέννη, και πέθανε στις 28 Μαΐου 1937 στο Αμπερντήν της Σκωτίας. Ο Άλφρεντ Άντλερ ήταν ιδρυτής της σχολής της ατομικής ψυχολογίας. Σε συνεργασία με τον Σίγκμουντ Φρόυντ και μία μικρή ομάδα συνεργατών του τελευταίου, ο Άντλερ ήταν μεταξύ των συνιδρυτών του ψυχαναλυτικού κινήματος. Συνεργάτης του Φρόυντ για 9 περίπου χρόνια, εξέφρασε δικές του ανεξάρτητες απόψεις για το πρόβλημα των νευρώσεων. Έτσι, δέχτηκε μεν την άποψη ότι υπάρχουν ασυνείδητες δυνάμεις που συμμετέχουν αποφασιστικά στη διαμόρφωση της συμπεριφοράς και της προσωπικότητας γενικά του ατόμου, απέρριψε όμως τις απόψεις του Φρόυντ σχετικά με το περιεχόμενο του ασυνείδητου και την παντοδυναμία της λίμπιντο.

Via
εμφάνιση σχολίων