Οι λομπίστες επηρεάζουν το 75% των ευρω-νομοθετημάτων, σύμφωνα με εκτενές ρεπορτάζ του Guardian που μεταφράσαμε ενόψει των εκλογών
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΤΡΙΟΣ ΓΙΑ ΤΟ DOC TV
19 Μαΐου 2014
Το να κυκλοφορείς ανάμεσα στα τεράστια, άσχημα κτίρια που αποτελούν την ευρωπαϊκή περιοχή των Βρυξελλών ταυτίζεται με το να έρχεσαι αντιμέτωπος με την ισχύ των λόμπι. Κάθε γραφειακό συγκρότημα, κάθε κατασκευή από γυαλί και ατσάλι που βρίσκεται σε απόσταση χιλιομέτρου από την ευρωπαϊκή επιτροπή, το ευρωπαϊκό συμβούλιο και τη Βουλή, είναι στελεχωμένο από τα μεγαλύτερα εταιρικά ονόματα. Χιλιάδες εταιρείες, τράπεζες, σύμβουλοι δημόσιων σχέσεων και εμπορικοί όμιλοι βρίσκονται εκεί για να ακουστούν και να επηρεάσουν τις ρυθμίσεις και τους νόμους που διαμορφώνουν την ενιαία αγορά της Ευρώπης, να κλείσουν συμφωνίες και να εποπτεύσουν την οικονομική και εμπορική συμπεριφορά μιας ένωσης 507 εκατομμυρίων ανθρώπων.
Το λόμπινγκ είναι μια επιχείρηση δισεκατομμυρίων στις Βρυξέλλες. Σύμφωνα με το Παρατηρητήριο Εταιρικής Ευρώπης (μια οργάνωση-φύλακα που διεξάγει εκστρατεία για περισσότερη διαύγεια), υπάρχουν τουλάχιστον 30.000 λομπίστες στις Βρυξέλλες, σχεδόν ίσοι με τους 31.000 υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και δεύτεροι παγκοσμίως μετά την Ουάσινγκτον σε συγκέντρωση ανθρώπων, οι οποίοι προσπαθούν να επηρεάσουν τη νομοθεσία. Οι λομπίστες υπογράφουν μια φόρμα διαφάνειας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που όμως δεν είναι υποχρεωτική.
Σύμφωνα με κάποιους υπολογισμούς, επηρεάζουν το 75% των νομοθετημάτων. Στη θεωρία, οι λομπίστες δίνουν στους πολιτικούς πληροφορίες και επιχειρήματα κατά τη διάρκεια της διαδικασίας λήψης αποφάσεων.
Στην πράξη, οι διάδρομοι του κοινοβουλίου γεμίζουν συχνά από ανθρώπους που συναντούν ευρωβουλευτές στα γραφεία τους ή σε δημόσιους χώρους όπως το μπαρ του Μίκυ (παρατσούκλι που του δόθηκε εξαιτίας του σχήματος των καθισμάτων του) μέσα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Εξηγούν τις ανησυχίες τους, παραδίδουν αναφορές και στέλνουν προτάσεις για τροποποιήσεις και νόμους. Φυσικά οι τελικές αποφάσεις παίρνονται πάντα από τους ευρωβουλευτές. Υπάρχουν όμως πάμπολλα παραδείγματα έμμεσης καθοδήγησης.
Το λόμπινγκ είναι τόσο σημαντικό κομμάτι των Βρυξελλών ώστε να δημιουργηθούν εγχειρίδια, ένα ντοκιμαντέρ (Ποιος στα αλήθεια ελέγχει την ευρωπαϊκή ένωση, ακόμα και «το βραβείο του χειρότερου λόμπι»).
Αναμενόμενα, οι μεγαλύτεροι παίκτες προπαγανδίζουν για τις μεγαλύτερες βιομηχανίες, που έχουν τα περισσότερα να κερδίσουν -ή να χάσουν- από την ευρωπαϊκή νομοθεσία (…)
«Τα λόμπι δεν είναι όπως τα παρουσιάζουν στις ταινίες, αλλά πρέπει να είσαι προσεκτικός στις στρατηγικές σου», λέει ο Andrés Perelló, βετεράνος σοσιαλιστής ευρωβουλευτής και μέλος της Επιτροπής Περιβάλλοντος, Δημόσιας Υγείας και Ασφάλειας των Τροφίμων. Είναι συνηθισμένος να αντιδικεί με βιομηχανίες σχετικές με αυτοκίνητα, καύσιμα ή φάρμακα -όλες ευάλωτες σε αλλαγές κανονισμών-, αλλά δεν μπορεί να σκεφτεί καμία βιομηχανία που να πιέζει τόσο όσο οι βιομηχανίες καπνού. Δεν έχει κανένα πρόβλημα με τα λόμπι όταν παραμένουν σε έναν ικανό κώδικα συμπεριφοράς. Έχει επίσης απορρίψει πολλές από τις μανούβρες τους. «Είμαστε πάντοτε έτοιμοι για διάλογο, δεν αισθανόμαστε πίεση από κανέναν», λέει. Κάθε συνάντηση με λομπίστα γίνεται πάντα σε απόλυτη διαφάνεια, μας λέει και πάντοτε σε αυτές τις συναντήσεις κάποιος από τους βοηθούς του κρατάει σημειώσεις. «Για να είμαστε καθαροί», προσθέτει.
Ένας άλλος ευρωβουλευτής αισθάνθηκε πίεση από τις επισκέψεις τους, οι οποίες λέει «ήταν πολύ εγκάρδιες και απολύτως απειλητικές». Μας λέει πως τα λόμπι δεν επηρέασαν την τελική του ψήφο. «Μπορεί να μην ήταν καλόγουστο, αλλά όλες αυτές οι διαδικασίες ήταν νόμιμες», λέει. Με ένα τόσο ευαίσθητο θέμα όπως οι νομοθετικές ρυθμίσεις στο θέμα του καπνού, οι οργανώσεις του χώρου της υγείας δρουν ως αντι-λόμπι. «Αντιμέτωπες με την τεράστια πίεση των μονοπωλίων καπνού, οι νοσοκόμες έπρεπε να κάνουν κάτι στο οποίο δεν ήταν καθόλου συνηθισμένες. Λόμπι υπέρ της δημόσιας υγείας», λέει ο Francisco Rodríguez, πρόεδρος της εθνικής επιτροπής της Ισπανίας για την πρόληψη του καπνίσματος.
Παρ’ όλα αυτά, μακριά από την επιρροή των συνήθων διαύλων, ο χάρτης των πιέσεων σε μια ολιγοπωλιακή αγορά, τόσο σημαντική όσο του καπνού, φέρνει μαζί της όλα τα είδη των δολοπλοκιών πίσω από τα παρασκήνια. Εμπιστευτικά έγγραφα που δημοσιεύτηκαν από τον Guardian τον Σεπτέμβριο δείχνουν πώς ο γίγαντας του τομέα, Philip Morris International, κατάφερε να αναβάλει την ψηφοφορία από τους βουλευτές σχετικά με την οδηγία για την καταπολέμηση του καπνίσματος . «Ήταν αρκετά αηδιαστικό», λέει μια κοινοβουλευτική πηγή υψηλού επιπέδου…
Μπορείτε να δείτε όλο το κείμενο εδώ.
εμφάνιση σχολίων