Οι Ταινίες της ΣΙΝΕΦΙΛ Εβδομάδας

ΣΙΝΕΦΙΛ DIGGER: Ένας βουνίσιος αγρότης που ζει και εργάζεται μόνος του σε μια αγροικία στην καρδιά ενός ορεινού δάσους στη Βόρεια Ελλάδα, εδώ και χρόνια, παλεύει με ένα αναπτυσσόμενο βιομηχανικό τέρας που σκάβει το δάσος, διαταράσσει την πλούσια χλωρίδα και απειλεί την περιουσία του. Ωστόσο, η μεγαλύτερη απειλή έρχεται με την ξαφνική άφιξη του μικρού γιου του, μετά από είκοσι χρόνια χωρισμού. Πατέρας και γιος μετατρέπονται σε εχθρούς κάτω από μια στέγη και έρχονται αντιμέτωποι με τη φύση ως μοναδικό παρατηρητή τους. Για να αποφευχθεί η απομάκρυνση του λασπωμένου εδάφους από τα πόδια τους για κέρδος, οι δυο τους, θα πρέπει να σκάψουν βαθιά μέσα σε αυτό. Ο νεαρός έρχεται να διεκδικήσει το μερίδιό του από την πατρική περιουσία για έναν πολύ συγκεκριμένο λόγο τον οποίο δεν θα αποκαλύψει στον πατέρα του παρά λίγο πριν πάρουν και οι δύο τις κρυφές μεταξύ τους αποφάσεις, προς αντίθετες κατευθύνσεις από αυτές που θα περίμενε ο κάθε ένας από τον άλλον.

Η ένταση ανεβαίνει συνέχεια σε αυτό το εξαιρετικό ντεμπούτο του Τζώρτζη Γρηγοράκη, που είναι μία από τις πιο ολοκληρωμένες ελληνικές ταινίες που είδαμε τα τελευταία χρόνια. Ο νεαρός σκηνοθέτης αξιοποιεί την παρουσία του φυσικού κόσμου με την μορφή (και ψυχολογική σημειολογία), του πυκνού δάσους και της επερχόμενης απειλής των εκσκαφέων (των digger του τίτλου, που έρχονται για να καταβυθίσουν το έδαφος κάτω από τα πατρικά χώματα), σαν να είναι δύο επιπλέον κεντρικοί χαρακτήρες. Αποτυπώνει με γλαφυρό τρόπο, την βαριεστημάρα και την 'ακινησία' της περιχαρακωμένης, βουνίσιας ελληνικής επαρχίας, ενώ οι δύο κεντρικοί χαρακτήρες (υπέροχοι οι Βαγγέλης Μουρίκης και Αργύρης Πανταζάρας στους ρόλους πατέρα και γιου), πείθουν για την αλήθεια τους. Βραβείο Panorama Art Cinema Award (CICAE), το Βραβείο Ανδρικής Ερμηνείας στον Βαγγέλη Μουρίκη στο Φεστιβάλ του Σεράγεβο, Ειδικό Βραβείο της Κριτικής Επιτροπής και άλλα τέσσερα βραβεία στο Διεθνές Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, Ενώ έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Βερολίνου.

Info: Digger. Δραματική. Ελλάδα, Γαλλία 2020. Πρεμιέρα: Πέμπτη 17 Ιουνίου. Σκηνοθεσία: Τζώρτζης Γρηγοράκης. Παίζουν: Βαγγέλης Μουρίκης, Αργύρης Πανταζάρας, Σοφία Κόκκαλη, Θίο Αλεξάντερ, Θύτης, Μιχάλης Ιατρόπουλος, Παύλος Ιορδανόπουλος, Στέφανος Κουτσαρδάκης, Βασίλης Μπισμπίκης, Μαριάνθη Παντελοπούλου, Αντώνης Τσιοτσιόπουλος. Διανομή: Μικρόκοσμος.


ΥΠΟΣΧΟΜΕΝΗ ΝΕΑ ΓΥΝΑΙΚΑ: Όλοι πίστευαν ότι η Κάσι ήταν μία υποσχόμενη νέα γυναίκα… μέχρι που ένα μυστηριώδες γεγονός άλλαξε τελείως το μέλλον της. Αλλά τίποτα στη ζωή της δεν είναι όπως δείχνει: είναι σατανικά έξυπνη, γοητευτικά πονηρή και ζει μια άλλη μυστική ζωή κάθε βράδυ. Μια αναπάντεχη συνάντηση θα της δώσει την ευκαιρία να διορθώσει ό,τι δεν πήγε καλά στο παρελθόν.

Ενταγμένη στο κίνημα του #metooη βραβευμένη με Όσκαρ Πρωτότυπου Σεναρίου, πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της ηθοποιού Εμεραλντ Φένελ, μοιάζει αρχικά με μια πιο σπιρτόζα και σύγχρονη παραλλαγή του Looking for Mr. Goodbar (1977), του Ρίτσαρντ Μπρουκς, σε συνδυασμό με το I Spit on Your Grave (περισσότερο γνωστό και ως Η Ημέρα της Γυναίκας), της Μέιρ Ζάρχι. Στο πρώτο, η Νταϊάν Κίτον υποδύεται μια νεαρή δασκάλα που έλκεται από βίαιους άντρες τους οποίους ψωνίζει σε μπαρ γνωριμιών, ενώ στο δεύτερο, ένα άγριο b-movie με στοιχεία ταινίας τρόμου, μια γυναίκα θύμα ομαδικού βιασμού, εκδικείται θανάσιμα τους θύτες της.

Εδώ η ηρωίδα δεν θέλει να πάρει εκδίκηση για τον εαυτό της, αλλά για την καλύτερή της φίλη που οδηγήθηκε στην αυτοκτονία μετά από τον ομαδικό βιασμό της από ένα γκρουπ συμμαθητών της. Αυτό που μοιάζει αρχικά ως ιδιότυπο 'παιχνίδι' (η Κάσι παρασύρει τους άντρες στο κρεβάτι της, αποδεικνύοντας στον εαυτό της πως ελάχιστοι είναι αυτοί που δεν χάνουν την ευκαιρία να εκμεταλλευτούν σεξουαλικά ένα μεθυσμένο κορίτσι), μετατρέπεται σταδιακά σε ένα πολύ καλά οργανωμένο σχέδιο εκδίκησης. Ακολουθώντας αυτή τη πορεία και καθώς η αφήγηση κλιμακώνεται, η ταινία σοβαρεύει, χάνει το αρχικό σαρδόνιο χιούμορ της και ό,τι την κρατούσε μέσα στα ρεαλιστικά πλαίσια για να μετατραπεί σε μια κινηματογραφική παραβολή για το #metoo και σε ένα 'κανονικό' θρίλερ αγωνίας. Αν αυτό είναι καλό ή κακό, μπορεί να το κρίνει ο καθένας ανάλογα με τις εμπειρίες και τις προσδοκίες του. Εξαιρετική η Κάρεϊ Μάλιγκαν, η οποία ήταν υποψήφια για Όσκαρ Ερμηνείας, αλλά και ολόκληρο το καστ στο σύνολό του. Η ταινία ήταν υποψήφια για άλλα 3 Όσκαρ, Ταινίας, Σκηνοθεσίας και Μοντάζ.

Info: Υποσχόμενη Νέα Γυναίκα (Promising Young Woman). Δραματική Κομεντί. ΗΠΑ 2020. Πρεμιέρα: Πέμπτη 17 Ιουνίου. Σκηνοθεσία: Εμεραλντ Φένελ. Παίζουν: Κάρεϊ Μάλιγκαν, Μπο Μπέρναν, Αλισον Μπρι, Κλάνσι Μπράουν, Τζένιφερ Κούλιτζ, Λαβέρν Κοξ, Κόνι Μπρίτον. Διανομή: Spentzos Film.


ΟΡΝΙΘΕΣ (Ή ΠΩΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΠΟΥΛΙ): Δύο φίλοι, ο Πεισθέταιρος και ο Ευελπίδης, εγκαταλείπουν απογοητευμένοι από τη κοινωνικοπολιτική πολιτική κατάσταση και από τη δικομανία των συμπολιτών τους, την Αθήνα για να αναζητήσουν μια νέα πολιτεία - μαλακή και παχουλή σαν πουπουλένιο στρώμα ή σαν την κοιλίτσα του μωρού -. και τη βρίσκουν στον ουρανό στη χώρα των πουλιών, που την ονομάζουν Νεφελοκοκκυγία. Τα πουλιά διστακτικά στην αρχή, δέχονται τους δύο ξένους, τους δίνουν φτερά και όλοι μαζί ρίχνονται με ενθουσιασμό στην ανοικοδόμηση ενός τείχους στους αιθέρες, που αποκόπτει την επικοινωνία ανάμεσα στους θεούς και τους ανθρώπους. Η απουσία της τσίκνας των θυσιών ανησυχεί τους θεούς, ενώ θεοί και άνθρωποι στέλνουν τους αντιπροσώπους τους να δουν τι συμβαίνει. Τελευταίοι φτάνουν ο Περσέας, ο Ηρακλής κι ο βάρβαρος θεός των Τριβάλλων, για να ξεκαθαρίσουν τη κατάσταση.

Αυτή είναι η υπόθεση των Ορνίθων, της κωμωδίας του Αριστοφάνη που είχε ως στόχο της τη διακωμώδηση της πολιτικής κατάστασης στην Αθήνα του 474 π.χ. στην οποία αντιπροτείνει την φυγή προς την Ουτοπία ως μια ελκυστική αν και ουσιαστικά ανέφικτη λύση. Η ταινία του Μπάμπη Μακρίδη (Οίκτος, L ), είναι ένα υβριδικό ντοκιμαντέρ για τη παράσταση των Ορνίθων την οποία ανέβασε το καλοκαίρι του 2016 στην Επίδαυρο αλλά και στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση τον Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς, ο ηθοποιός και σκηνοθέτης, Νίκος Καραθάνος σε διασκευή Γιάννη Αστερή, η οποία τονίζει μέσα από μια σύγχρονη οπτική τα νοήματα του έργου και την ανάγκη του ανθρώπου να πετάξει, να δημιουργήσει ένα νέο κόσμο και να έρθει σε επαφή με την αληθινή του επιθυμία.

Συναντά τους ηθοποιούς του έργου (τον Άρη Σερβετάλη και τον Νίκο Καραθάνο που έχουν τους δύο πρωταγωνιστικούς ρόλους, αλλά και όλους τους υπόλοιπους), τους οποίους ακολουθεί σε ένα πραγματικό ταξίδι, από την Αθήνα, στη Νέα Υόρκη (τη σύγχρονη Νεφελοκοκκυγία), στην Αίγυπτο, τη Παταγονία και την Ισλανδία, κάποιους ορνιθολόγους, αλλά και σύγχρονους αναχωρητές που αναζήτησαν την Ουτοπία τους επιλέγοντας να ζήσουν στα βουνά, ένα μοναχικό βίο εκτός οργανωμένης κοινωνίας. Όλοι τους λίγο πολύ, σε σχέση με την όποια ιδιότητά τους, εκφέρουν κάποιες προσωπικές απόψεις πάνω στα πουλιά και τους συμβολισμούς τους, στα 'ονειρά τους στα οποία πετούν, στην ανθρώπινη ανάγκη της φυγής, το δέος της απογείωσης, την μεθυστική αίσθηση της ελεύθερης πτήσης, τις όποιες επιθυμίες τους, τον ορισμό τους για την Ουτοπία, την όποια απογοήτευση ή αναγκαστική προσγείωση, ή πτώση. Ταυτόχρονα παρακολουθεί αποσπασματικά στιγμιότυπα από τη προετοιμασία και το ανέβασμα της παράστασης στη Στέγη.

Δεν παραλείπει τους συσχετισμούς ανάμεσα στο τείχος της Νεφελοκοκκυγίας με τα σύγχρονα συνοριακά τείχη του κόσμου μας και με τρόπο ποιητικό, ενίοτε χιουμοριστικό, με το τρόπο του σύγχρονου arthouse κινηματογράφου, δημιουργεί ένα μωσαϊκό από εικόνες, αισθήσεις και ιδέες που απογειώνουν την ταινία μεταφορικά αλλά και κυριολεκτικά, σε κάτι περισσότερο ουσιαστικό από μια απλή καταγραφή του ανεβάσματος μιας παράστασης καθώς αποτυπώνει στην αφήγησή της, 9 βήματα για να γίνει κάποιος πουλί. Η ταινία έκανε πρεμιέρα στο Τμήμα Voices του φεστιβάλ του Ρότερνταμ.

Info: Όρνιθες (ή Πως Να Γίνεις Πουλί)/Birds (Or How To Become One). Ντοκιμαντέρ, Φαντασίας, Δραματική Κομεντί. Ελλάδα 2020. Κινηματογραφική Πρεμιέρα: Πέμπτη 17 Ιουνίου. Σκηνοθεσία: Μπάμπης Μακρίδης. Παίζουν: Αλεξάνδρα Αϊδίνη, Μαρία Διακοπαναγιώτου, Βασιλική Δρίβα, Νίκος Καραθάνος, Έμιλυ Κολιανδρή, Γιάννης Κότσιφας, Έκτορας Λιάτσος, Χρήστος Λούλης, Γρηγορία Μεθενίτη, Κώστας Μπερικόπουλος, Κωνσταντίνος Μπιμπής, Στράτος Παπαδάκης, Άγγελος Παπαδημητρίου, Φοίβος Ριμένας, Μιχάλης Σαράντης, Γιάννης Σεβδικαλής, Άρης Σερβετάλης, Έλενα Τοπαλίδου, Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου, Χάρης Φραγκούλης, Γαλήνη Χατζηπασχάλη.


ΓΙΑΛΝΤΑ, Η ΝΥΧΤΑ ΤΗΣ ΣΥΓΧΩΡΕΣΗΣ: Η Μάριαμ είναι μια νεαρή γυναίκα, η οποία έχει καταδικαστεί σε θάνατο για τη δολοφονία του ηλικιωμένου συζύγου της. Τη νύχτα της 'Γιάλντα' θα παρουσιαστεί σε μια ζωντανή τηλεοπτική εκπομπή, για να απολογηθεί για το έγκλημά της. Για να σωθεί, θα πρέπει η Μόνα, η κόρη του θύματος, να την συγχωρήσει. Αλλά η συγχώρεση αποδεικνύεται δύσκολη υπόθεση, όταν οι δύο γυναίκες αναγκάζονται να ξαναζήσουν το παρελθόν. 

Η Γιάλντα είναι ένα περσικό έθιμο που έχει τις ρίζες του στη Ζωροαστρική παράδοση, είναι μία γιορτή του χειμερινού ηλιοστασίου. Στην πιο μεγάλη και πιο σκοτεινή νύχτα του χρόνου, οι άνθρωποι μαζεύονται, πίνουν και τρώνε έως αργά για να υποδεχτούν ασφαλείς και ανανεωμένοι την νέα μέρα.  

Ο νεαρός σκηνοθέτης Μασούντ Μπακσί, ακολουθεί τους δρόμους που έχουν στρώσει πριν από αυτόν σκηνοθέτες των δύο προηγούμενων γενεών του ιρανικού κινηματογράφου, όπως ο Τζαφάρ Παναχί (Ο Κύκλος), η Μαριέ Μαχμαλμπάφ (Η Μέρα που Έγινα Γυναίκα), ή ο Ασγκάρ Φαραντί, με τους δικούς τους προβληματισμούς πάνω στο γυναικείο ζήτημα σε ένα θεοκρατικό καθεστώς ή τις ταξικές διαφορές όπως τις αποτυπώνει ο Φαραντί στο μπακράουντ των θεμάτων με τα οποία ασχολείται, όπως στο Ένας Χωρισμός ή στο Ο Εμποράκος. Σε άλλες πάλι ταινίες, φεστιβαλικές ή μη, έχουμε δει τις αναφορές στο θέμα του προσωρινού γάμου, ενός θεσμού που εξυπηρετεί διάφορες ανάγκες, κυρίως σε ό,τι αφορά το σεξ το οποίο είναι απαγορευμένο εκτός έγγαμης ζωής, ή τις ανάγκες ενός χήρου άντρα όπως συμβαίνει εδώ.

Ολόκληρη η ταινία εξελίσσεται μέσα στο τηλεοπτικό στούντιο, πριν, κατά τη διάρκεια του σόου και μετά το πέρας του προγράμματος, και στο νου μας έρχεται η ανάλογη σκηνή με το μικρό αγόρι στη Μανόλια του Πολ Τόμας Αντερσον. Ο Μπακσί που έγραψε και το σενάριο βασιζόμενος σε πραγματικά γεγονότα, παραλλάσει το ανάλογο σόου το οποίο στην πραγματικότητα συνεχίζει μια συμφιλιωτική, περσική παράδοση αιώνων, όπου το θύμα καλείται να συγχωρέσει τον θύτη ή τους θύτες του. Δεν εισχωρεί στα θέματα που θίγει όσο θα θέλαμε προσωπικά ίσως, όμως ο ρυθμός ενός θρίλερ δωματίου τον οποίο υιοθετεί, είναι εξαιρετικός και κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον. Εξαιρετικές ερμηνείες, αλλά και η εντυπωσιακή διεύθυνση φωτογραφίας του Ζιλιάν Ατανάσοφ. Η ταινία κέρδισε το Βραβείο στο Διεθνές Διαγωνιστικό Τμήμα του Φεστιβάλ Σάντανς & είχε επίσημη συμμετοχή στο τμήμα Generation του Φεστιβάλ Βερολίνου. 

Info: Γιάλντα, Η Νύχτα της Συγχώρεσης (Yalda, A Night for Forgiveness). Δραματική. Γαλλία, Βέλγιο, Γερμανία, Ελβετία, Λουξεμβούργο, Ιράν, Λίβανος 2019. Πρεμιέρα: Πέμπτη 17 Ιουνίου. Σκηνοθεσία: Μασούντ Μπακσί. Παίζουν: Σαντάφ Ασγκαρί, Μπενάκ τζαφαρί, Μπαμπάκ Καριμί. Διανομή: Weird Wave.


ΕΡΩΤΙΚΗ ΕΠΙΘΥΜΙΑ: Ο Τσάου, αρχισυντάκτης μιας εφημερίδας, μετακομίζει με τη σύζυγό του σ’ένα καινούργιο σπίτι. Εκεί γνωρίζεται με τη Λι-Ζεν, την όμορφη γυναίκα της διπλανής πόρτας, σύζυγο ενός εμπορικού αντιπροσώπου, ο οποίος βρίσκεται συνήθως σε επαγγελματικό ταξίδι. Η σύζυγος του Τσάου λείπει, επίσης, συχνά από το σπίτι. Κάποτε θα συνειδητοποιήσουν ότι οι σύζυγοί τους είναι εραστές και τότε θα βρεθούν στα χνάρια μιας ερωτικής επιθυμίας που κανείς τους δεν παραδέχεται πως είναι δική του.

Πρόκειται για την ωραιότερη ταινία του Καρ Γουάι, και για μια από τις πρώτες και καλύτερες του νέου αιώνα που διανύουμε. Απόλυτος κυρίαρχος του μέσου του και γεμάτος από ιδέες και σινεφίλ αναφορές στο παρελθόν του Χονγκ Κονγκ και του σινεμά, συνδυάζει θεματική, εικονογραφία, μοντάζ και σάουντρακ με τέτοιο τρόπο που ακόμα και αν δεν καταφέρει να αγγίξει κάποιους θεατές που θα προτιμούσαν περισσότερη 'θέρμη' και λιγότερα υπαινικτικά βλέμματα και φευγαλέα αγγίγματα, σίγουρα θα τους εντυπωσιάσει με τη μπραβούρα, την τρυφερότητα και το στυλιζαρισμα της. Σε 4Κ ψηφιακές κόπια, για τα μάτια μας (και όχι), μόνο.

Info: Ερωτική Επιθυμία (In the Mood for Love). Αισθηματική Δραματική. Χονγκ Κονγκ, Κίνα 2000. Επανέκδοση: Πέμπτη 17 Ιουνίου. Σκηνοθεσία: Γουόνγκ Καρ Γουάι. Παίζουν: Τόνι Λιούνγκ, Μάγκι Τσενγκ. Διανομή: Cinobo.


ΤΟ ΔΥΣΤΥΧΗΜΑ: Μια Αυστριακή φοιτήτρια της Οξφόρδης γίνεται το ερωτικό μήλο της έριδος ανάμεσα σε έναν συμφοιτητή της, τον οποίο σχεδιάζει να παντρευτεί, και δύο καθηγητές της, στην δεύτερη αυτή συνεργασία του Τζόζεφ Λόουζι (Μίστερ Κλάιν), με τον Χάρολντ Πίντερ μετά το, Ο Υπηρέτης (1963), που εδώ διασκευάζει με τον δικό του, 'πιντερικό' τρόπο, ένα μυθιστόρημα του Νίκολας Μόσλεϊ.

Ελλειπτικοί διάλογοι, ανομολόγητα πάθη, υπαινικτικό, σκοτεινό και ειρωνικό χιούμορ, σχηματίζουν μια καθόλου κολακευτική εικόνα για τον γεμάτο υποκρισία κόσμο της διανόησης των καθηγητών του πανεπιστημίου της Οξφόρδης, για την Βρετανική άρχουσα τάξη γενικότερα, αλλά και ό,τι αφορά τη θέση της γυναίκας μέσα σε αυτές τις δύο 'ανώτερες'  κοινωνικές ομάδες, ειδικότερα. Διάλογοι εκτός κάδρου, αλλά και μια μινιμαλιστική κινηματογραφικά προσέγγιση, εικονογραφούν αυτή τη φλεγματική ιστορία αρσενικού ανταγωνισμού για επικυριαρχία, που ξεκινά να ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια του θεατή, μετά το δυστύχημα του τίτλου, μια νύχτα, έξω από το σπίτι του κεντρικού χαρακτήρα τον οποίο υποδύεται υποδειγματικά ο Ντερκ Μπόγκαρντ (Θάνατος στη Βενετία).

Info: Το Δυστύχημα (Accident). Κοινωνική Δραματική. Βρετανία 1967. Επανέκδοση: Πέμπτη 17 Ιουνίου. Σκηνοθεσία: Τζόζεφ Λόουζι. Παίζουν: Ντερκ Μπόγκαρντ, Στάνλεϊ Μπέικερ, Ζακλίν Σασάρντ, Μάικλ Γιορκ. Διανομή: Bibliotheque. 

εμφάνιση σχολίων