«Νιώθω αλληλέγγυος και συνυπεύθυνος με όσους αγωνίστηκαν, αγωνίζονται και θα αγωνίζονται εναντίον όλων των τυράννων». Άρης Αλεξάνδρου
«Δεν ανήκω σε κανένα κόμμα και σε καμία πολιτική οργάνωση. Δεν είμαι μέλος καμιάς εκκλησίας. Δεν είμαι οπαδός καμιάς θρησκείας. Όπως το ‘χω ξαναπεί, δεσμώτης τήδε ίσταμε, τοις ένδον ρήμασι πειθόμενος.DOCTV.GR
9 Ιουλίου 2019
Έχοντας περάσει από τα ξερονήσια και τις φυλακές, νιώθω πως είμαι συγκρατούμενος όχι μόνο με όσους υποφέρουν στα φασιστικά στρατόπεδα μα και με όσους βασανίζονται στο Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ.
Νιώθω αλληλέγγυος και συνυπεύθυνος με όσους αγωνίστηκαν, αγωνίζονται και θα αγωνίζονται εναντίον όλων των τυράννων. Ανήκω στο ανύπαρκτο κόμμα των ποιητών».
Ο Άρης Αλεξάνδρου (Αριστοτέλης Βασιλειάδης, Πέτρογκραντ, 24 Νοεμβρίου 1922 - Παρίσι, 2 Ιουλίου 1978) ήταν Έλληνας αντιστασιακός, ποιητής, πεζογράφος, και μεταφραστής έργων κυρίως της ρωσικής λογοτεχνίας. Ο Αριστοτέλης Βασιλειάδης (24 Νοεμβρίου 1922 - Παρίσι, 2 Ιουλίου 1978) γεννημένος το 1922 στο Λένινγκραντ, ήρθε με τους γονείς του το 1928 και εγκαταστάθηκε αρχικά στη Θεσσαλονίκη, και λίγο αργότερα στην Αθήνα. Το 1942 αρχίζει η δουλειά του μεταφραστή. Από τα γυμνασιακά χρόνια ο Αριστοτέλης μετάφραζε με πάθος τη μητρική του γλώσσα [ρωσικά] στην πατρική [ελληνικά]. Ο Γιάννης Ρίτσος, που τον είχε γνωρίσει το 1941, είχε διαβάσει τις μεταφράσεις του Πούσκιν και τις θεωρούσε άριστες. Τότε εργαζόταν ο ίδιος στις εκδόσεις Γκοβόστη ως διορθωτής και επιμελητής χειρογράφων. Το ’42 παρουσίασε λοιπόν τον νεαρό του φίλο στον Γκοβόστη με τα θερμότερα λόγια και η μακρά συνεργασία του Άρη Αλεξάνδρου με τον εκδότη αυτό πρόσφερε από τότε πολλά στη γνωριμία μας με την ξένη λογοτεχνία. […] Στου Γκοβόστη συνεργαζόταν τότε ένας άλλος Βασιλειάδης, μεταφραστής· η συνωνυμία θα δημιουργούσε πρόβλημα. Έπρεπε να βρει ένα ψευδώνυμο. Ο Ρίτσος του το επέβαλε. Ως μεταφραστής πρωτοϋπέγραψε: Άρης Αλεξάνδρου. Οι μεταφράσεις του στα μυθιστορήματα του Φίοντορ Ντοστογιέφσκι θεωρούνται κορυφαίες. Το μοναδικό του μυθιστόρημα είναι το Κιβώτιο (στο βιβλίο αυτό, όπως και στο σύνολο του έργου του, φαίνεται η απομάκρυνση του συγγραφέα από τον κομματικό δογματισμό και η επιθυμία του για διαφύλαξη της ανθρώπινης αξιοπρέπειας).
Διαβάστε επίσης:
Ντοστογιέφσκι: Για την ελευθερία
Αξελός: Πώς να ζήσουμε
Πιραντέλλο: Να ξαναγεννιέμαι
εμφάνιση σχολίων