0
6
σχόλια
975
λέξεις
CULTURE
Βία, φεμινισμός, σεξουαλικότητα, ταυτότητα, οικολογική καταστροφή. 6 καλλιτέχνες εκτός του Δυτικού κόσμου μας μιλάνε
 
ΜΑΡΙΑΝΙΝΑ ΠΑΤΣΑ
23 Οκτωβρίου 2018
Ρατσισμός, ομοφοβία, ελευθερία, οι ρόλοι των φύλων, η αντίσταση, οι νόρμες που απαιτούν να τις σπάσουμε για να προχωρήσουμε μπροστά. Όλα αυτά συναντιούνται στη σκηνή της Στέγης με κοινό παρονομαστή το πρώτο και σημαντικότερο εργαλείο που έχει ο άνθρωπος στη διάθεσή του: το ανθρώπινο σώμα. Στο φεστιβάλ Body Politics, έξι καλλιτέχνες από διαφορετικές γωνιές του πλανήτη αναδεικνύουν με το έργο τους το σώμα ως σημείο διαλόγου, αντιπαράθεσης και αφετηρίας για αλλαγή.

 

Πώς είναι να είσαι γυναίκα και να ζεις σε μια χώρα όπου, όση βία κι αν δέχεσαι από άνδρες, θεωρείσαι η μόνη ένοχη;

Be Careful – Mallika Taneja: Οι γυναίκες αντιμετωπίζουν τη βία σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής τους στην Ινδία. Πώς είναι να είσαι γυναίκα και να ζεις σε μια χώρα όπου, όση βία κι αν δέχεσαι από άνδρες, θεωρείσαι η μόνη ένοχη; Η Mallika Taneja είναι θεατρική καλλιτέχνης που ζει και εργάζεται στο Δελχί της Ινδίας. Η έκθεση του γυμνού γυναικείου σώματος, ακόμα και στο θέατρο, είναι κάτι αδιανόητο στην ινδική κοινωνία. Πριν από τη Taneja, έχουν υπάρξει μόνο δύο προηγούμενα περιστατικά έκθεσης του γυμνού γυναικείου σώματος: πρώτα από την ηθοποιό Sabitri Heisnam το 2002 για έναν θεατρικό ρόλο θύματος βιασμού, κι έπειτα το 2006 από δώδεκα γυναίκες της φυλής Meitei, που εμφανίστηκαν γυμνές έξω από το αρχηγείο της τοπικής αστυνομίας στην πόλη Ιμφάλ, ως πράξη διαμαρτυρίας για τον βιασμό και τη δολοφονία μιας γυναίκας από ομάδα αστυνομικών. Από αυτές εμπνέεται και η ίδια και χρησιμοποιεί το σώμα ως όχημα διαμαρτυρίας.


Μια τολμηρή καλλιτεχνική πρόταση από τον/τη Sorour Darabi που έχει μητρική του/της μια γλώσσα χωρίς γένη, τα περσικά (φαρσί)

FARCI.E – Sorour Darabi: Πώς θα ήταν τελείως ξαφνικά, τα πάντα να είχαν ένα φύλο; Τι ρόλο παίζουν η γλώσσα και οι προκαθορισμένες αντιλήψεις στον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται το φύλο μια κοινωνία; Μια τολμηρή καλλιτεχνική πρόταση από τον/τη Sorour Darabi που έχει μητρική του/της μια γλώσσα χωρίς γένη, τα περσικά (φαρσί). O/Η Σορούρ Νταραμπί είναι αυτοδίδακτος/-η διεμφυλικός/-ή Ιρανός/-ή καλλιτέχνης που ζει και εργάζεται στο Παρίσι. Όταν ζούσε στην Τεχεράνη, ήταν ενεργό μέλος της ομάδας ICCD, η οποία παρουσίαζε τα έργα της στο underground φεστιβάλ Untimely που διοργάνωναν τα ίδια τα μέλη της πριν φύγουν για τη Γαλλία. «Από τότε που ήρθα στη Γαλλία και άρχισα να μιλώ γαλλικά, νιώθω άβολα με το γεγονός ότι η ίδια η γλώσσα απαιτεί από μένα να δηλώνω το φύλο μου σε κάθε πρόταση» λέει ο/η ίδιος/α. «Τι είναι αυτό που κάνει τη δήλωση του γένους υποχρεωτική;»
 

Η Eisa Jocson, χορογράφος από τις Φιλιππίνες, αναλαμβάνει τον ανδρικό ρόλο του «μάτσο χορευτή»              

Macho Dancer – Eisa Jocson: Το macho dancing είναι ένα τοπικό φαινόμενο στις Φιλιππίνες: ένας χορός που στη βιομηχανία του θεάματος της ηδονής χορεύεται αποκλειστικά από άνδρες σε κλαμπ για γυναίκες ή ομοφυλόφιλους. Ένας χορός επίδειξης «ανδρισμού», μέσα σε ένα πλαίσιο οικονομικής συναλλαγής. Τι συμβαίνει όμως όταν αυτός ο χορός εκτελεστεί από μια γυναίκα; Η Eisa Jocson, χορογράφος από τις Φιλιππίνες, αναλαμβάνει τον ανδρικό ρόλο του «μάτσο χορευτή», μετατοπίζοντας όλους τους ρόλους, για να αναδιαμορφώσει τις σχέσεις μεταξύ χορευτή και πλήθους. Ο χορευτής μοιάζει να έχει την εξουσία. Ή μήπως όχι; Το “Macho Dancer” είναι το δεύτερο μέρος μιας τριλογίας έργων της Eisa Jocson για το σώμα ως αντικείμενο στον χώρο εργασίας της βιομηχανίας της ηδονοβλεψίας – που η ίδια ονομάζει «βιομηχανία παραγωγής ευτυχίας».
 

Ένα σώμα θα βρει τον τρόπο να υπάρξει σε έναν κόσμο που αρνείται να το αποδεχτεί;

And So You See – Robyn Orlin: «To νοτιοαφρικανικό σύνταγμα αναφέρεται στην ισότητα των πολιτών ως προς το φύλο τους, κι εγώ έχω πολλά ερωτήματα για την ομοφοβία και τον επανορθωτικό βιασμό, που συμβαίνουν στη χώρα μου, αλλά και στο μεγαλύτερο μέρος της Αφρικής». Αυτό γράφει στο σημείωμά της για την παράσταση η Νοτιοαφρικανή χορογράφος Robyn Orlin και μαζί με τον ερμηνευτή της, Albert Khoza, παρουσιάζουν ένα “one man show” για τον ρατσισμό, την ελευθερία και για όλα όσα αποσιωπώνται στη χώρα της. Πώς διεκδικείται η ταυτότητα του φύλου εκεί; Υπάρχει πραγματική ελευθερία; Άραγε, αυτό το σώμα θα βρει τον τρόπο να υπάρξει σε έναν κόσμο που αρνείται να το αποδεχτεί;
 

Η Αφρική διψά μα ταυτόχρονα πνίγεται μέσα σε τόνους από πλαστικά απόβλητα του Δυτικού κόσμου                

Quartiers Libres – Nadia Beugré: Το Quartiers libres είναι ιδιωματισμός της γαλλικής γλώσσας που σημαίνει τον χώρο της ελευθερίας. Η έλλειψη πόσιμου νερού σε πολλές χώρες της αφρικανικής ηπείρου έχει ως αποτέλεσμα οι άνθρωποι να αγοράζουν εμφιαλωμένο νερό και ποτά, υπερκαταναλώνοντας πλαστικές συσκευασίες. Σε χώρες όπως η Ουγκάντα, βουνά από πλαστικά μπουκάλια πνίγουν τις κατοικημένες περιοχές. Γι’ αυτό, η εικόνα σωρών πλαστικών μπουκαλιών συχνά παραπέμπει στην αφρικανική καθημερινή πραγματικότητα. Ωστόσο, η ρίζα του προβλήματος είναι η έλλειψη πόσιμου νερού. Η Nadia Beugré, από την Ακτή Ελεφαντοστού, με τη δύναμη της κίνησης προσπαθεί να ακουστεί καθώς η Αφρική διψά μα ταυτόχρονα πνίγεται μέσα σε τόνους από πλαστικά απόβλητα του Δυτικού κόσμου. Μπορεί η απάθεια αυτή να ανατραπεί;

Μπορεί ένα σώμα να αφήσει να διαφανούν οι μορφές βίας που κρύβονται σε μια χειρονομία, σε ένα βλέμμα;                       

To Rest on a Slope – Danya Hammoud: Μπορεί ένα σώμα να αφήσει να διαφανούν οι μορφές βίας που κρύβονται σε μια χειρονομία, σε ένα βλέμμα και στην απόσταση που παίρνουμε από τον άλλον; Η Λιβανέζα χορογράφος Danya Hammoud διερευνά το σώμα ως πεδίο εγγραφής της συλλογικής μνήμης, της αιώνιας αναζήτησης, της τραγικότητας και της ποίησης. H Hammoud είναι χορογράφος και περφόρμερ από τη Βηρυτό. Έχει παρουσιάσει έργα της σε μεγάλα φεστιβάλ και θέατρα όπως τα Φεστιβάλ Χορού Μονπελιέ και June events (Παρίσι), Tanztage Festival (Πότσνταμ), Tanzquartier (Βιέννη), D-Caf Festival (Κάιρο), Sophiensaele και HAU2 (Βερολίνο), ενώ έχει επίσης τιμηθεί με το Βραβείο Χορογραφίας του Ιδρύματος Boghossian για την καλύτερη χορογραφία στον Λίβανο το 2016.


Info: Body Politics, 26-30 Οκτωβρίου, Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών, Συγγρού 107. Στάση μετρό: Συγγρού-Φιξ.
εμφάνιση σχολίων