Οι Ταινίες της ΣΙΝΕΦΙΛ Εβδομάδας

ΣΙΝΕΦΙΛ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΠΟΥ ΕΧΤΙΣΕ Ο ΤΖΑΚ: Δεκαετία του 70 στις ΗΠΑ. O Τζακ, ένας κατά συρροή δολοφόνος, περιγράφει με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες τους φόνους που διέπραξε τα τελευταία δώδεκα χρόνια της ζωής του. Πέντε δολοφονίες, Έργα Τέχνης κατά τους ισχυρισμούς του, οι οποίες καθόρισαν την εξέλιξή του.

Από την εποχή των Ηλιθίων (1998) και μετά, 20 χρόνια τώρα ο Λαρς φον Τρίερ γράφει και σκηνοθετεί προβοκατόρικες ταινίες με αιτία. Σε αντίθεση με το έργο κάποιων άλλων δημιουργών, που προκαλούν για την πρόκληση, το ντόρο, τα έσοδα ή τη δημοσιότητα που τους προσφέρει κάτι τέτοιο, εκείνος, μέσα από τις πάντοτε προσεκτικά διατυπωμένες, τολμηρές παραβολές του, ασχέτως καλλιτεχνικής επιτυχίας του τελικού αποτελέσματος, έχει πάντα κάτι ενδιαφέρον να πει κι έχει με τα χρόνια αναπτύξει ένα πολύ προσωπικό στιλ, αναγνωρίσιμο από ταινία σε ταινία.

Μετά από μια μεγάλη σειρά από ταινίες με γυναίκες που βρίσκουν την απολύτρωση μέσω βασάνων (Δαμάζοντας τα Κύματα, Χορεύοντας στο Σκοτάδι, Dogville, Nymphomaniac Ά & ΄Β) και θεματικές που ενοχλούσαν τους φεμινιστικούς κυρίως κύκλους, στο Σπίτι Που Έχτισε ο Τζακ, μιλάει συμβολικά μέσω του κεντρικού χαρακτήρα που εξομολογείται τις αποτρόπαιες πράξεις του σε έναν άλλον άντρα που ονομάζεται Βερτζ (προφανώς υπονοώντας τον Βιργίλο, ποιητή και οδηγού του Δάντη στους 9 κύκλους της κολάσεως), για τα δικά του προσωπικά, κινηματογραφικά –κατά πολλούς– εγκλήματα και στοχάζεται πάνω στην αξία και τα ηθικά όρια της καλλιτεχνικής δημιουργίας, καθώς και για τον ρόλο της Αγάπης και της Ανθρωπιάς στην τέχνη γενικότερα. Με σκληρές εικόνες και κατάμαυρο χιούμορ, ο Τρίερ αφήνει κατά τα λεγόμενά του πίσω του τις καλές γυναίκες των προηγούμενων ταινιών του, για να ασχοληθεί αυτή τη φορά με έναν σατανικό άντρα. Τον εαυτό του, ως serial killer, σε μια πολυσχιδή φιλοσοφική, κινηματογραφική αλληγορία, που δεν θα έπρεπε να αφήσει αδιάφορο κανέναν από τους φίλους του σύγχρονου σινεμά.

Info: Το Σπίτι Που Έχτισε ο Τζακ (The House That Jack Built). Δραματική Θρίλερ Τρόμου. Δανία, Γαλλία, Γερμανία, Σουηδία 2018. Πρεμιέρα: Πέμπτη 11 Οκτωβρίου. Σκηνοθεσία: Λαρς φον Τρίερ. Παίζουν: Ματ Ντίλον, Μπρούνο Γκαντζ, Ούμα Θέρμαν, Ράιλι Κίο. Διανομή: Seven Films.




ΜΕ ΔΙΑΒΑΤΗΡΙΟ ΤΗ ΓΟΗΤΕΙΑ: Ο Ισμαήλ βρίσκεται στη Δανία. Είναι γύρω στα 30, πάντα καλοντυμένος, γοητευτικός και ευγενικός. Φλερτάρει επίμονα με τις γυναίκες και θέλει άμεσα να παντρευτεί. Ως εδώ τα πράγματα θα έμοιαζαν σχεδόν φυσιολογικά, αν η άδεια παραμονής του Ισμαήλ στη χώρα, δεν έληγε μέσα στις επόμενες ημέρες. Προκειμένου να μη δρομολογηθεί η επιστροφή του στο Ιράν, ο Ισμαήλ προσποιείται κάθε μέρα έναν άλλο εαυτό, προσπαθώντας να γοητεύσει μία ακόμη γυναίκα. Κυριευμένος από την αγωνία να τα καταφέρει, το σχέδιό του γίνεται εμμονή, μέχρι που συναντά τη Σάρα, μία Ιρανή που ζει στη Δανία και καταλαβαίνει αμέσως τα σχέδιά του.

Φρέσκια από τις Νύχτες Πρεμιέρας, η πρώτη ταινία του Ιρανού, μεγαλωμένου στη Σουηδία και πολίτη της Δανίας πλέον, Μιλάντ Αλαμί, είναι ένα εξαιρετικό ψυχολογικό δράμα που αντικατοπτρίζει την κατάσταση μεγάλου μέρους των προσφύγων χωρίς χαρτιά ή των παράτυπων μεταναστών που εκ των πραγμάτων, δεν μπορούν να γυρίσουν πίσω στις κατεστραμμένες ή επικίνδυνες γι αυτούς πατρίδες τους, αλλά ούτε και τους επιτρέπεται να ενταχθούν στους τόπους που έχουν καταλήξει, με αποτέλεσμα να χάνουν τον εαυτό τους και να νιώθουν πως δεν ανήκουν τελικά πουθενά, παρά μόνο στα γκέτο, στα οποία οι υποτιθέμενες προοδευτικές κοινωνίες όπως η Δανέζικη, ή η δική μας, δήθεν καταδικάζουν. Από την άλλη πάλι, είναι χαρακτηριστική και η απεικόνιση της επαφής του ήρωα, με την μεγαλοαστική κοινότητα των νόμιμα παροικούντων συμπατριωτών του, όπου ούτε κι εκεί αισθάνεται ή είναι ευπρόσδεκτος.

Εστιάζοντας στο ανθρώπινο δράμα κι αποφεύγοντας τον διδακτισμό, ο Αλαμί παραδίδει ένα σπουδαίο φιλμικό ντεμπούτο, δίνοντάς μας υποσχέσεις για ένα συναρπαστικό κινηματογραφικό μέλλον. Θα τον παρακολουθούμε και θα τον περιμένουμε. Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη Silver Hugo στο Διεθνές Φεστιβάλ Κιν/φου του Σικάγο. Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη στο Διεθνές Φεστιβάλ Κιν/φου του Παλμ Σπρινγκς. Βραβείο Fedeora στο Διεθνές Φεστιβάλ Κιν/φου του Σαν Σεμπαστιάν. Βραβείο Καλύτερης Ταινίας στο Lübeck Nordic Film Days. Βραβείο Καλύτερης Ταινίας στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βαρσοβίας.

Info: Με Διαβατήριο τη Γοητεία (Charmøren/The Charmer). Κοινωνική Δραματική. Δανία, Σουηδία 2017. Πρεμιέρα: Πέμπτη 11 Οκτωβρίου. Σκηνοθεσία: Μιλάντ Αλαμί. Παίζουν: Αρνταλάν Εσμαϊλί, Σόχο Ραζενεχάντ, Λαρς Μπρίγκμαν. Διανομή: Danaos Films. 




ΑΔΕΛΦΙΚΟΙ ΕΧΘΡΟΙ: Ο Νρις και ο Μανουέλ μεγάλωσαν σαν αδέλφια σε ένα κακόφημο και υποβαθμισμένο προάστιο. Καθώς ενηλικιώνονταν όμως, ακολούθησαν τελείως διαφορετικούς δρόμους: ο Μανουέλ επέλεξε τον υπόκοσμο ενώ αντίθετα ο Ντρις έγινε αστυνομικός.

Όταν ένα μεγάλο deal για ναρκωτικά πάει στραβά, οι δύο άντρες συναντιούνται ξανά και συνειδητοποιούν πως για να επιβιώσουν στους κόσμους τους, χρειάζονται ο ένας τον άλλο.

Πρόκειται για την ολοκαίνουργια ταινία του Νταβίντ Ελοφέν, Γάλλου σκηνοθέτη του εξαιρετικού, Μακριά Από τους Ανθρώπους (2014), ένα αστυνομικό θρίλερ με στοιχεία αρχαίας ελληνικής τραγωδίας, καθώς (όπως και στην περίπτωση της προηγούμενης ταινίας του), χειρίζεται τα κλισέ του είδους για να φτιάξει κάτι καινούργιο, πιο βαθύ αλλά αδιαπραγμάτευτα κινηματογραφικό. Πέρα λοιπόν από την τυπική απεικόνιση της ασφυκτικής ζωής δίπλα στο οργανωμένο έγκλημα των υποβαθμισμένων παρισινών προαστίων (απόρροια των φυλετικών και ταξικών ανισοτήτων), ή εκείνη της καθόλα υπαρκτής αστυνομικής διαφθοράς, αλλά και πέρα από τις (καθόλου εκβιαστικές), ανατροπές που κρατούν το σασπένς στα ύψη, ο Ελοφέν μαζί με τον συνσεναριογράφο του, Ζαν Απτεκμάν, εμβαθύνουν στους χαρακτήρες των δύο ηρώων τους, εξετάζοντας θέματα προσωπικής τιμής και υπαρξιακής αγωνίας. Το κλισέ εύρημα των δύο παιδικών φίλων που σαν ενήλικες βρίσκονται αντιμέτωποι από αντίθετα στρατόπεδα, μετατρέπεται σε όχημα κινηματογραφικής και συναισθηματικής προσέγγισης των δημιουργών σε δύο χαρακτήρες όμοιους, αλλά και διαφορετικούς. Το δραματικό πορτραίτο δύο ανδρών με κοινή καταγωγή, αλλά διαφορετική διαδρομή που τελικά τους οδηγεί στο ίδιο σημείο, στην ίδια τελική κατάληξη, δοκιμάζοντας τους παιδικούς δεσμούς τους, παντοτινής πίστης και αφοσίωσης. Εξαιρετικοί για άλλη μια φορά οι Ματίας Σόναρτς και Ρεντά Κατέμπ, αποδεικνύουν το στιβαρό και ευρύ ερμηνευτικό εκτόπισμα τους.

Info: Αδελφικοί Εχθροί (Frères Ennemis/Close Enemies). Αστυνομική Δραματική Θρίλερ. Βέλγιο, Γαλλία 2018. Πρεμιέρα: Πέμπτη 11 Οκτωβρίου. Σκηνοθεσία: Νταβίντ Ελοφέν. Παίζουν: Ματίας Σόναρτς, Ρεντά Κατέμπ, Αντέλ Μπενσερίφ. Διανομή: Spentzos Film. 




ΟΙ ΑΝΤΡΕΣ ΔΕΝ ΚΛΑΙΝΕ: Στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, 15 χρόνια μετά τον πόλεμο, μια ομάδα βετεράνων, με εμφανή τα σημάδια του πολέμου, από διαφορετικές πλευρές της Γιουγκοσλαβικής σύγκρουσης, συγκεντρώνονται από μια ειρηνευτική οργάνωση για να μοιραστούν τις εμπειρίες του πολέμου, και να προσπαθήσουν να ξαναχτίσουν τη χαμένη εμπιστοσύνη μεταξύ τους. Η συναισθηματική φόρτιση είναι μεγάλη καθώς παλιές έχθρες επανέρχονται στην επιφάνεια, αλλά οι συμμετέχοντες σταδιακά μαθαίνουν να ξεπερνούν αυτά που τους χωρίζουν και καταφέρνουν να βρουν ένα είδος κατανόησης και σεβασμού ο ένας για τον άλλο, ή τουλάχιστον ένα είδος ανοχής, παρά τις αιματοχυσίες του παρελθόντος.

Δράμα κυρίως εσωτερικών χώρων, το Οι Άνδρες Δεν Κλαίνε, πρώτη ταινία του Βόσνιου, Άλεν Ντρίζεβιτς, αφηγείται το χρονικό ενός ψυχοθεραπευτικού εργαστηρίου για βετεράνους πολέμου από χώρες της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Τους χαρακτήρες υποδύονται ηθοποιοί από τις διαφορετικές αυτές εθνότητες. Οι άντρες θα κληθούν, όχι μόνο να εξομολογηθούν δημόσια για τις πράξεις τους, αλλά και να παίξουν ένα παιχνίδι ρόλων που θα επιφέρει συγκρούσεις, αλλά και θα προσφέρει κάποιου είδους απολύτρωση.

Απόλυτα κινηματογραφικό και με εξαιρετικούς διαλόγους και ερμηνείες, καταφέρνει να μιλήσει καθαρά για την ανοησία των φυλετικών/θρησκευτικών διαχωρισμών και την βαρβαρότητα των πολέμων, απανταχού γης.

Ειδικό Βραβείο Επιτροπής στο Φεστιβάλ του Κάρλοβι Βάρι, επίσημη υποβολή της Βοσνίας – Ερζεγοβίνης για τα Ξενόγλωσσα Όσκαρ 2018.

Info: Οι Άντρες Δεν Κλαίνε (Muskarci Ne Placu/Men Don’t Cry). Δραματική. Βοσνία και Ερζεγοβίνη 2017. Πρεμιέρα: Πέμπτη 11 Οκτωβρίου. Σκηνοθεσία: Άλεν Ντρίζεβιτς. Παίζουν: Μπόρις Ισάκοβιτς, Λέον Λούτσεβ, Εμίρ Χατζιηχαφιζμπέκοβιτς, Σεμπάστιαν Καβάτζα. Διανομή: Neo Films.




COLETTE: Κομμάτι από τη βιογραφία της εμβληματικής Γαλλίδας συγγραφέα της αβάν γκαρντ Κολέτ που, μέσα από το έργο της, έγινε σύμβολο της γυναικείας χειραφέτησης κατά τον 20ο αιώνα. Ο γάμος της με τον συγγραφέα Ανρί Γκοτιέ Βιλάρ την απομάκρυνε από την απλοϊκή ζωή της επαρχίας και την εισήγαγε στη θορυβώδη ζωή του Παρισιού, όπου και ανέπτυξε το συγγραφικό της ταλέντο μεταξύ άλλων. Τα πρώτα της βιβλία εκδόθηκαν με το ψευδώνυμο του άντρα της Βίλλι και έγιναν ανάρπαστα. Εύστροφη, δυναμική και γεμάτη αυτοπεποίθηση, η Κολέτ δεν ήταν μόνο μια χαρισματική συγγραφέας, ηθοποιός και δημοσιογράφος, αλλά και μια πρωτεργάτρια του φεμινιστικού κινήματος που αγωνιζόταν για τα δικαιώματα της γυναίκας σε μια ανδροκρατούμενη κοινωνία.

Πρόκειται για ένα παλιό σχέδιο του σκηνοθέτη Γουός Γουέστμορλαντ και του σεναριογράφου Ρίτσαρντ Γκλέιτζερ (Κάθε Στιγμή Μετράει), το οποίο αφορά την περίοδο της ζωής της Κολέτ με τον Βιλάρ ( η ταινία ξεκινά με τη γνωριμία τους και τελειώνει με το διαζύγιό τους) και της παράλληλης σχέσης της με την διεμφυλική Μίσι την οποία εδώ παίζει μια γυναίκα ηθοποιός, η Ντενίς Κιου (’71). Οι ερωτικές σκηνές είναι πολύ συγκρατημένες για έναν σκηνοθέτη που ξεκίνησε από τα γκέι πορνό για να γίνει στη συνέχεια γνωστός και αγαπητός, από το άπαιχτο στη χώρα μας The Fluffer (2001). Γενικά πέρα από την στερεοτυπικά (πάντα ίδια κατά τη γνώμη του γράφοντος), καλή ερμηνεία της Κίρα Νάιτλι και των υπόλοιπων ηθοποιών, η προσέγγιση είναι αρκετά ακαδημαϊκή και καρτποσταλική, χωρίς ίχνη πραγματικού πάθους, κάτι που σίγουρα διέθετε η πραγματική Κολέτ.

Info: Colette. Δραματική Αισθηματική Βιογραφία. Βρετανία, ΗΠΑ 2018. Πρεμιέρα: Πέμπτη 11 Οκτωβρίου. Σκηνοθεσία: Γουός Γουέστμορλαντ. Παίζουν: Κίρα Νάιτλι, Ντόμινικ Γουέστ, Έλινορ Τόμλινσον, Ντενίς Κιου, Φιόνα Σo. Διανομή: Audio Visual & Odeon. 




Η ΜΕΓΑΛΗ ΝΥΧΤΑ ΤΟΥ ΦΡΑΝΣΙΣΚΟ ΣΑΝΚΤΙΣ: Βρισκόμαστε στο Μπουένος Άιρες του 1977. Ο Φρανσίσκο Σάνκτις, ένας οικογενειάρχης που ζει μια ήσυχη ζωή, μαθαίνει για μια επικείμενη απαγωγή που ετοιμάζουν οι στρατιώτες του δικτατορικού καθεστώτος. Έχει μόνο μία νύχτα για να πάρει την πιο σημαντική απόφαση της ζωής του: θα προσπαθήσει να σώσει τη ζωή κάποιων αθώων θέτοντας σε κίνδυνο τη δική του;

Ταινία γεμάτη από την ασφυκτική αίσθηση μιας πανταχού παρούσας καταπιεστικής εξουσίας και μ’ ένα δυνατό ηθικό δίλημμα στο επίκεντρό της, πρόκειται για ένα αγωνιώδες ψυχολογικό θρίλερ με πολιτικές νύξεις, σε χαμηλούς τόνους, αλλά υψηλή αισθητική και ατμόσφαιρα, για ένα θέμα που ήδη από τον Αγνοούμενο (1982), του Κώστα Γαβρά, επανέρχεται σταθερά και δικαίως, στο Αργεντίνικο και το Λατινοαμερικάνικο σινεμά διαρκώς.

Info: Η Μεγάλη Νύχτα του Φρανσίσκο Σάνκτις (La Larga Noche de Francisco Sanctis/The Long Night of Francisco Sanctis). Δραματική. Αργεντινή 2016. Πρεμιέρα; Πέμπτη 10 Αυγούστου. Σκηνοθεσία: Φρανσίσκο Μάρκεζ, Αντρέα Τέστα. Παίζουν: Ντιέγκο Βαλάσκεζ, Λάουρα Παρέδες, Βαλέρια Λοίς. Διανομή: Weird Wave.




ALPHA: Το Άλφα είναι μια επική περιπέτεια που εκτυλίσσεται στην τελευταία Εποχή των Παγετώνων. H ιστορία του προσπαθεί να αποτυπώσει τις απαρχές της σχέσης του ανθρώπου με τον καλύτερό του φίλο. Ένα νεαρό, μαλθακό για τα ήθη της εποχής αγόρι, ο Κέντα, που τυχαίνει να είναι και ο γιος του αρχηγού της φυλής, τραυματίζεται στη διάρκεια του πρώτου του κυνηγιού με τους άντρες της φυλής του. Καθώς παραμένει ζωντανό και όχι πεθαμένο όπως νομίζουν εκείνοι που το εγκαταλείπουν, πρέπει να μάθει να επιβιώνει μόνο του στην ανελέητη άγρια φύση. Δεν ξέρει πως να ανάβει φωτιά, ούτε του αρέσει να σκοτώνει άλλα μικρά ζώα για να επιβιώσει. Όταν δειλά-δειλά δαμάζει ένα μοναχικό λύκο, εγκαταλειμμένο από την αγέλη του, οι δύο γίνονται αναπάντεχοι σύμμαχοι και μαθαίνουν να βασίζονται ο ένας στον άλλο, αντιμετωπίζοντας αμέτρητους κινδύνους και δυσκολίες για να καταφέρουν να γυρίσουν σπίτι πριν έρθει ο χειμώνας.

Αν δεν πεθάνεις για να αναστηθείς, αν δεν σκοτώσεις για να φας και αν δεν δαμάσεις λύκο, δεν γίνεσαι ποτέ άντρας μοιάζει να μας λέει αυτή η θεαματική ταινία της Sony που θέλει να γίνει Disney στη θέση της Disney την οποία ήδη κατέχει. Ούτε ακριβώς παιδική, αλλά ούτε και ενήλικη, αυτή η ταινία επιβίωσης, παρουσιάζει σχετικό ενδιαφέρον και ταιριάζει καλύτερα στη μεγάλη οθόνη και σε 3-D, όπου αυτό υπάρχει.

Info: Alpha. Περιπέτεια. ΗΠΑ 2018. Πρεμιέρα: Πέμπτη 11 Οκτωβρίου. Σκηνοθεσία: Άλμπερτ Χιούζ. Παίζουν: Κόντι Σμιτ-ΜακΦι, Γιοχάνες Χαουκούρ Γιοχάνενσον. Διανομή: Feelgood Entertainment.




ΣΚΟΤΕΙΝΟΣ ΔΙΑΔΡΟΜΟΣ: Η Κιτ, μία δύστροπη έφηβος, καταλήγει στο μυστηριώδες οικοτροφείο Μπλάκτγουντ, όταν η θερμόαιμη φύση της παρεκτρέπεται και η μητέρα της αποφασίζει ότι δεν μπορεί να τη χειριστεί άλλο. Μόλις καταφθάσει, κάνει τη γνωριμία της εκκεντρικής διευθύντριας Μαντάμ Ντουρέ και συναντά τις λιγοστές υπόλοιπες μαθήτριες: τέσσερις νεαρές με ταραχώδες παρελθόν. Καθώς περιηγούνται τους λαβυρινθώδεις διαδρόμους του σχολείου, οι συμμαθήτριες ανακαλύπτουν ότι το Μπλάκγουντ κρύβει ένα παλιό μυστικό με βαθιές ρίζες στην καλλιτεχνική δημιουργία αλλά και στον μεταφυσικό τρόμο.

Μεταφορά στο σινεμά ενός εφηβικού μυθιστορήματος τρόμου, χρησιμοποιεί όλα τα γνωστά τρικ του είδους, αλλά όσο κι αν προσπαθεί – και εν μέρη καταφέρνει – να παραμείνει τουλάχιστον αξιοπρεπής, είναι ελάχιστα έως καθόλου τρομακτική για τους θεατές άνω των 13. Σκηνοθετεί ο Ισπανός Ροντρίγκο Κορτές του συμπαθούς και στενάχωρου Buried (2010).

Info: Σκοτεινός Διάδρομος (Down a Dark Hall). Φαντασίας Τρόμου. ΗΠΑ 2018. Πρεμιέρα: Πέμπτη 11 Οκτωβρίου. Σκηνοθεσία: Ροντρίγκο Κορτές. Παίζουν: Ούμα Θέρμαν, Άνα Σοφία Ρομπ, Ιζαμπέλ Φέρμαν, Βικτόρια Μοράλες. Διανομή: Tanweer.




ΕΥΡΩΠΗ, ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ: Τρεις έφηβοι, ένας Έλληνας, ένας Σύρος, και ένας Αφγανός, ονειρεύονται μία ελεύθερη και άνετη ζωή σε μια τέλεια  Ευρώπη. Μέσα από τις αγωνιώδεις προσωπικές τους διαδρομές, που τους φέρνουν πιο κοντά στο όνειρό τους, διαπιστώνουν πως τέλεια Ευρώπη δεν υπάρχει και πως τα όνειρά τους μπορούν να ακυρωθούν μέσα από σκληρές πρακτικές και εφιαλτικές καταστάσεις.

Ο 16χρονος Ανδρέας ζει στην Πάτρα με την οικογένειά του και ονειρεύεται το μεγάλο ταξίδι στην Ευρώπη για σπουδές και για δουλειά. Το μεγάλο εμπόδιο είναι η δεινή οικονομική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η οικογένειά του, αλλά και η δική του δυσκολία να προσαρμοστεί στη σκληρή πραγματικότητα. Ο 16χρονος Σύρος πρόσφυγας Αμπντάλα ζει σε έναν ξενώνα για ανήλικους άστεγους. Ο 17χρονος Αφγανός Αλή Ρεζά ζει στο εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο ΑΒΕΞ και προσπαθεί κάθε μέρα να περάσει παράνομα από το λιμάνι στην Ιταλία. Έχουν και οι τρεις τα ίδια όνειρα και αγωνίζονται, ο καθένας με το δικό του τρόπο του, να τα πραγματοποιήσουν. Η ταινία των Αννέτα Παπαθανασίου και Άγγελου Κοβότσου, παρακολουθεί τις ζωές τους σε Πάτρα, Βιέννη και Στοκχόλμη. Κι όλα αυτά σε μια δυσοίωνη ευρωπαϊκή πραγματικότητα που σύντομα μπορεί να μετατραπεί σε όνειρο – εφιάλτη γι’ αυτούς που εκπατρίζονται για να επιβιώσουν βιολογικά και οικονομικά.

Info: Ευρώπη, το Όνειρο. Ντοκιμαντέρ. Ελλάδα 2017. Πρεμιέρα: Πέμπτη 11 Οκτωβρίου. Σκηνοθεσία: Αννέτα Παπαθανασίου, Άγγελος Κοβότσος. Παραγωγή: TopCut-Modiano. Συμπαραγωγή ΕΡΤ. Με την υποστήριξη του ΕΚΚ και του Creative Europe / Media.

εμφάνιση σχολίων