0
1
σχόλια
391
λέξεις
Α' ΠΡΟΣΩΠΟ

Ο Σλαβόι Ζίζεκ μιλάει για τις νέες μορφές σκλαβιάς που μάς σερβίρονται ως νέες ελευθερίες

DOCTV.GR
7 Μαΐου 2016
«ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΠΑΓΙΩΜΕΝΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ότι οι άνθρωποι εξεγείρονται όταν φτάσουν στην απόγνωση. Όμως δεν είναι έτσι. Οι τωρινοί κυρίαρχοι το ξέρουν, έχουν μάθει το μάθημά τους. Είναι θλιβερό φυσικά, αλλά το παράδοξο είναι ότι οι άνθρωποι μοιάζουν όλο και περισσότερο να αποδέχονται τη μοίρα τους σε κοινωνικό επίπεδο, αλλά να απολαμβάνουν σε ατομικό επίπεδο ένα είδος λανθάνουσας ελευθερίας».

«ΕΙΜΑΣΤΕ, ΛΟΙΠΟΝ, ΜΟΙΡΟΛΑΤΡΕΣ σε κοινωνικό επίπεδο. Πιστεύουμε ότι δεν μπορούμε να αλλάξουμε την κοινωνία, αλλά σε ατομικό επίπεδο πιστεύουμε ειλικρινά ότι είμαστε ελεύθεροι. Είναι γενικευμένο φαινόμενο, γιατί, σύμφωνα με τη σημερινή κοινωνία, η λέξη "ελευθερία" σημαίνει περισσότερη ελευθερία στις ατομικές μας επιλογές. Δηλαδή μια ανάπηρη ελευθερία γεμάτη κυνισμό. Για παράδειγμα, μπορείς να επιλέξεις να εργαστείς όπου θες, αλλά ποιες είναι οι επιλογές σου;»

«ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΛΩ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΕΙΔΟΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ώστε να μπορώ να καθορίσω τις επιλογές μου. Αυτό είναι το αποκορύφωμα της σημερινής ιδεολογίας, ότι οι νέες μορφές σκλαβιάς μάς σερβίρονται ως νέες μορφές ελευθερίας. Όπως ο Άντονι Γκίντενς, αυτός ο τύπος των Εργατικών του Μπλερ, ο οποίος, όταν ένας παλιός αριστερός του επισήμανε ότι οι μόνες δουλειές που υπάρχουν είναι αυτές χωρίς συλλογικές συμβάσεις, εκείνος απάντησε ότι είναι υπέροχο αφού μπορείς να αλλάζεις δουλειές και κάθε φορά να ξανα-ανακαλύπτεις τις δυνατότητές σου. Δηλαδή, αφού δεν μπορείς να έχεις πρόσβαση στη δημόσια Υγεία, είσαι ελεύθερος να επιλέξεις όποια ιδιωτική ασφάλιση θέλεις. Οπότε η έλλειψη ελευθερίας μας σερβίρεται ως το αντίθετό της, δηλαδή ως ελευθερία».

«ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ή την Παιδεία ή στην παροχή ηλεκτρικού ρεύματος. Το πιο σημαντικό στη δομή του σημερινού κράτους είναι ότι κάποιοι ανώνυμοι γραφειοκράτες φροντίζουν ώστε να έχουμε ηλεκτρικό ρεύμα, σχολεία και νοσοκομεία».

«ΌΠΩΣ ΛΕΩ ΕΙΡΩΝΙΚΑ, ΕΝΑ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΕΙΔΟΣ ΔΟΓΜΑΤΙΣΜΟΥ είναι πολύ χρήσιμο. Αλλιώς θα καταλήξουμε σαν τους Αμερικανούς, οι οποίοι πριν από λίγα χρόνια θέλησαν να γίνει δημόσιος διάλογος σχετικά με το πόσο ηθικό είναι να βασανίζεις κάποιον ύποπτο για τρομοκρατία. Δεν θέλω να επιχειρηματολογήσω για κάτι τέτοιο, θέλω να ζω σε μια κοινωνία όπου τα βασανιστήρια θεωρούνται de facto κάτι φρικαλέο. Εδώ φτάσαμε, πράγματα που θεωρούνταν αδιανόητα παρουσιάζονται τώρα ως αντικείμενα διαλόγου».


Αποσπάσματα από συνέντευξη που έδωσε ο Σλοβένος στοχαστής και συγγραφέας, Σλαβόι Ζίζεκ. στον Δημήτρη Αναστασόπουλο και την εφημερίδα Αυγή με αφορμή της κυκλοφορία του βιβλίου του «Προβλήματα στο Παράδεισο: Ο κομμουνισμός μετά το τέλος της Ιστορίας» (εκδ. Μεταίχμιο, μετάφραση Ελένη Αστερίου).
 
εμφάνιση σχολίων