Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Καλωσήρθατε στο ΙΚΑ

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Απρίλιος 2016. Πρωτοσέλιδο εφημερίδας κρέμεται περήφανο στο περίπτερο έξω από κεντρικό ΙΚΑ των Αθηνών και γράφει με μεγάλα γράμματα: «Ανοίγει το σύστημα δημόσιας υγείας για 2 εκατ. ανασφάλιστους!». Πράγμα το λιγότερο ειρωνικό όταν έχεις πάει στο ΙΚΑ τρεις φορές μέσα σε ένα μήνα για τον ίδιο λόγο και δεν έχεις κάνει τη δουλειά σου διότι δεν υπάρχουν ούτε τα βασικά.

Μια επιδερμική κυστούλα. Δέκα λεπτά υπόθεση. Και δύο ράμματα, που όμως δεν υπάρχουν! Ο γιατρός με στέλνει για τρίτη φορά στο σπίτι μου. «Δοκίμασε πάλι την επόμενη εβδομάδα. Εκτός αν θέλεις να πας σε μεγάλο φαρμακείο και να πάρεις δύο χειρουργικά ράμματα μεγέθους 2–0 και να ξανάρθεις» λέει και κουνάει το κεφάλι του με την κατάντια.

«Ευτυχώς που δεν έχω σπασμένο κεφάλι αλλιώς θα αναγκαζόσασταν να μου το πιάσετε με συρραπτικό» λέω κι εύχομαι να μην χρειαστεί κανείς ράμματα αλλιώς κλωστή-πεταλούδα και η δαχτυλήθρα δώρο. Με έναν πρόχειρο υπολογισμό, αν αθροίσω όλα τα χρήματα που μου παρακρατήθηκαν για τη δημόσια υγεία, θα αγόραζα τέτοια ιδιωτική ασφάλιση που θα έφερνα στο σπίτι πλαστικό χειρουργό ακόμα και για να μου σπάσει μπιμπίκι. Στο self service σύστημα της Ελλάδας όμως, το να πας στον χειρουργό με τα δικά σου ράμματα στο χέρι, είναι το λιγότερο. Σκέφτομαι τους καρκινοπαθείς που δεν μπορούν να αγοράσουν την αγωγή τους. Η κορυφή του παγόβουνου και κανείς δεν μπορεί να πει που τελειώνει.

Κάπως έτσι καταλαβαίνει κανείς την σπουδαιότητα των εθελοντικών συλλογών φαρμάκων, την αυταπάρνηση του Μητροπολιτικού Κοινωνικού Ιατρείου Ελληνικού και όλων αυτών των ΜΚΟ που προσπαθούν αλληλέγγυα να υποκαταστήσουν τις ελλιπέστατες δομές του κράτους.

Πήρα ένα ολόκληρο κουτί με ράμματα και τα άφησα για τον επόμενο που ίσως να μην μπορούσε αγοράσει. Αλληλεγγύη γιατί χανόμαστε.
 

εμφάνιση σχολίων