5
5
σχόλια
2036
λέξεις
ΣΙΝΕΦΙΛ

Χαίρε, Καίσαρα!. Οι Σουφραζέτες. Anomalisa. Μια Αγκαλιά στην Άκρη του Κόσμου. Deadpool

ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΑΚΗΣ ΛΑΚΤΑΡΙΔΗΣ [email protected]
18 Φεβρουαρίου 2016
Πατήστε στις φωτό για να τις δείτε σε μεγάλη διάσταση


ΧΑΙΡΕ, ΚΑΙΣΑΡΑ!: Κατά τη Χρυσή Εποχή του Χόλιγουντ, δεκαετία του 1950, ο Έντι Μάνιξ, γενικός καταφερτζής του χώρου, βοηθάει στην παραγωγή μιας ταινίας, το Χαίρε, Καίσαρα!, στο οποίο πρωταγωνιστεί ο Μπερντ Γουίτλοκ. Αλλά ο ηθοποιός απάγεται από μια ομάδα που αυτοαποκαλείται Το Μέλλον. Τώρα, ο Μάνιξ είναι αυτός που βρίσκεται στην υπεύθυνη θέση να συλλέξει 100.000 δολάρια, ώστε να τον απελευθερώσει.

Μια εβδομάδα μετά τον Τράμπο, η καινούργια ταινία των αδερφών Κοέν, με την οποία ξεκίνησε το 66ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας (διαβάστε το άρθρο μας για την Berlinale 2016), μας μεταφέρει κι αυτή με τη σειρά της στο Χόλιγουντ της δεκαετίας του '50, με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο. Ειρωνικό, νοσταλγικό και αστείο.

Μακριά από τη σκοτεινή, μελαγχολική ατμόσφαιρα της προηγούμενης ταινίας τους (Inside Llewyn Davis), εδώ η προσέγγιση γίνεται σε πιο ανάλαφρο τόνο, με τον τρόπο που γυρίζουν συνήθως τις πάντα ιδιότυπες κωμωδίες τους (Καυτό Απόρρητο, Ω Αδερφέ πού είσαι;, O Μεγάλος Λεμπόφσκι), με τον Τζορτζ Κλούνι στον ρόλο ενός αλά Τσάρλτον Ίστον (Μπεν Χουρ, Οι 10 Εντολές) σταρ της εποχής και τον Τζος Μπρόλιν στον ρόλο ενός παραγωγού ατζέντη, που έχει αποστολή του να τιθασεύει για χάρη των στούντιο, τους σταρ και να καλύπτει τις τυχόν ατασθαλίες τους.


Ανάμεσα στα Χρυσά '40s και τα '60s της Αμφισβήτησης, η δεκαετία του '50 ήταν η δεκαετία της μεταπολεμικής αισιοδοξίας, των Baby Boomers, του ψυχρού πολέμου, του σινεμασκόπ, των γιγαντιαίων θεαμάτων, των σταρ και των σκανδάλων. Πραγματική παιδική χαρά για τους τρομερούς κινηματογραφόφιλους αδερφούς, που στήνουν μια σειρά από χιουμοριστικά επεισόδια, τα οποία σατιρίζουν με σινεφιλική νοσταλγία την εποχή και το κλίμα της. Παραμένοντας πάντα πιστοί στη γνωστή θεματική τους πάνω στη δυναμική της ανθρώπινης ανοησίας, την υπαρξιακή αγωνία και την τραγελαφική, γεμάτη αναταράξεις πορεία της μοίρας των θνητών (ανάμεσα σε πολλά άλλα), στήνουν μια σινεφίλ πανδαισία, η οποία όμως τελικά δεν διαθέτει την απαραίτητη σεναριακή ραχοκοκαλιά που θα μπορούσε να τη στηρίξει.

Το αποτέλεσμα είναι μεν διασκεδαστικό και σποραδικά αστείο, αλλά σαν σύνολο καταλήγει τελικά άνισο. Κάτι που ισχύει για σχεδόν όλες τις κωμωδίες των Κοέν. Οι, ας πούμε, πιο σοβαρές ταινίες τους είναι τελικά πολύ πιο χιουμοριστικές, με έναν σκοτεινό και σίγουρα πιο ενδιαφέροντα τρόπο.Το all star καστ, το ιδιότυπο χιούμορ και οι αμέτρητες σινεφίλ αναφορές κρατούν το ενδιαφέρον αμείωτο, σε μια ταινία που μοιάζει να φτιάχτηκε για τη χαρά του σινεμά, από και για ανθρώπους που αγαπούν το σινεμά χωρίς όρους, με αγάπη άδολη και αγνή. Το σάουντρακ του Κάρτερ Μπάργουελ (Anomalisa, Carol, Δίδυμοι Θρύλοι) γράφει και πάλι πάνω στις κοενικές εικαστικές συλλήψεις, ενώ η φωτογραφία του Ρότζερ Ντίκινς (Sicario, Skyfall) μιμείται υπέροχα τα παστέλ χρώματα των ταινιών της εποχής. Μια ταινία feelgood, κινηματογραφόφιλη και αποενοχοποιημένη.

Ιnfo: Χαίρε, Καίσαρα! (Hail Caesar!). Κωμωδία Εποχής. Βρετανία - ΗΠΑ 2016. Πρεμιέρα: Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου. Σκηνοθεσία-Σενάριο: Ίθαν & Τζόελ Κοέν. Παίζουν: Τζος Μπρόλιν, Τζορτζ Κλούνι, Άλντεν Έρενραϊχ, Ρέιφ Φάινς, Σκάρλετ Τζόχανσον, Τίλντα Σουίντον, Τσάνινγκ Τέιτουμ, Τζόνα Χιλ. Διανομή: UIP.




ΟΙ ΣΟΥΦΡΑΖΕΤΕΣ: Η ιστορία του κινήματος υπέρ του δικαιώματος ψήφου στις γυναίκες. Οι Σουφραζέτες δεν προέρχονταν από αριστοκρατικές τάξεις, ήταν εργαζόμενες γυναίκες που συνειδητοποίησαν ότι η ειρηνική διαμαρτυρία δεν έφερνε αποτελέσματα. Στραμμένες στη βία ως τη μόνη διέξοδο, ήταν έτοιμες να χάσουν τα πάντα στον αγώνα τους για ισότητα στις δουλειές τους, στα σπίτια τους, στα παιδιά τους, στις ζωές τους. Η Μοντ είναι μία από αυτές. Ο αγώνας της για αξιοπρέπεια μοιάζει αδιέξοδος, αλλά είναι ταυτόχρονα συγκινητικός και θα εμπνεύσει πολλές γενιές γυναικών στην πορεία του.

Αδικημένη από τα Όσκαρ, λόγω του υπερβολικά (και in your face) πολιτικά -για τα μέλη της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου- φορτισμένου θέματός της, το οποίο δεν διστάζει να προτείνει (αναπαριστώντας πραγματικά γεγονότα της εποχής), τον ένοπλο (τρομοκρατικό για την εξουσία) αγώνα ενάντια στο σύστημα καταπίεσης των γυναικών της εποχής, η ταινία της Σάρα Γκάβρον (Brick Lane) είναι μια από τις πιο ενδιαφέρουσες και πολιτικά συναρπαστικές και επίκαιρες ταινίες της σεζόν που διανύουμε.

Κρατώντας ή εφευρίσκοντας όλα εκείνα τα δραματικά στοιχεία που θα δομήσουν ακαδημαϊκά μεν, ουσιαστικά δε, τη συναρπαστική ροή των γεγονότων της ιστορίας, και περιγράφοντας με εξαιρετική καθαρότητα τον τρόπο με τον οποίο ένας φοβισμένος ή αδιάφορος για την πολιτική διάσταση της καταπιεστικής καθημερινότητάς του πολίτης, μπορεί να βρεθεί στην πρώτη γραμμή του αγώνα, αφήνοντας πίσω του όλες τις βεβαιότητες και όλα όσα θεωρούσε σαν σταθερές της ύπαρξής του, όταν συνειδητοποιεί πως το μοναδικό πράγμα που έχει να χάσει τελικά είναι οι αλυσίδες του, η διαδρομή προς τα εμπρός και κατά μέτωπο που ακολουθεί η ταινία έχει δύναμη και συνεπαίρνει.

Με εξαιρετική αίσθηση της εποχής και ένα συναρπαστικό γυναικείο και αντρικό καστ, από την Έιμι Μάλιγκαν, την Έλενα Μπόναμ Κάρτερ, τη Μέριλ Στριπ και την εκπληκτική Αν-Μαρί Νταφ (σύζυγο του Τζέιμς ΜακΑβόι), μέχρι τον Μπρένταν Γκλίσον και τον Μπεν Γουίσοου που μοιάζει να έχει παίξει μικρούς ρόλους σε όλες τις εγγλέζικες ταινίες το 2015 (και στον Αστακό), Οι Σουφραζέτες μπορεί να μην κέρδισαν τα βραβεία που τους άξιζαν, αλλά αυτό δεν έχει την παραμικρή σημασία. Άλλωστε ο αγώνας των γυναικών για πραγματική ισότητα συνεχίζεται στις μέρες μας ακόμα.

Ιnfo: Οι Σουφραζέτες (Suffragette). Πολιτική Ιστορική Δραματική Βιογραφία Εποχής. Βρετανία 2015. Πρεμιέρα: Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου. Σκηνοθεσία: Σάρα Γκάβρον. Παίζουν: Έιμι Μάλιγκαν, Αν-Μαρί Νταφ, Έλενα Μπόναμ Κάρτερ, Μπρένταν Γκλίσον, Μπεν Γουίσοου, Μέριλ Στριπ. Διανομή: Seven Films & Spentzos Film.




ANOMALISA: Ο Μάικλ Στόουν, σύζυγος, πατέρας και σεβαστός συγγραφέας του βιβλίου οδηγού ενός πετυχημένου πωλητή How May I Help You Help Them?, είναι ένας άνδρας βαλτωμένος στην πεζή καθημερινότητά του. Ταξιδεύοντας στο Σινσινάτι, όπου θα μιλήσει σε ένα συνέδριο για επαγγελματίες στην εξυπηρέτηση πελατών, ο Μάικλ φτάνει στο ξενοδοχείο Fregoli και συναντά τη Λίσα, μία ντροπαλή αντιπρόσωπο πωλήσεων που ίσως είναι η αγάπη της ζωής του.

Μπαίνοντας κατευθείαν στο ψητό, θα λέγαμε πως αυτή τη σεζόν -κατά την γνώμη μας- έχουμε το εξής παράδοξο: οι δύο καλύτερες (μέχρι στιγμής) αμερικανικές ταινίες της χρονιάς να είναι δύο animated ταινίες. Η μία το ψηφιακό cartoon Τα Μυαλά Που Κουβαλάς των Πιτ Ντόκτερ & Ρόνι Ντελ Κάρμεν, και η άλλη, η Anomalisa, των Ντιουκ Τζόνσον και Τσάρλι Κάουφμαν.

Ο Κάουφμαν, σκηνοθέτης του Συνεκδοχή Νέα Υόρκη (2008) και σεναριογράφος του Στο Μυαλό του Τζον Μάλκοβιτς (1999), του Addaptation (2002) και της Αιώνιας Λιακάδας Ενός Καθαρού Μυαλού (2004), επιστρέφει με έναν απαισιόδοξο στοχασμό πάνω στην απουσία νοήματος της ύπαρξης στον σύγχρονο (δυτικό) κόσμο, όπου οι επιταγές του καταναλωτισμού και το κυνήγι της επαγγελματικής επιτυχίας υπερκαλύπτουν όλες τις υπόλοιπες ανθρώπινες συναισθηματικές ανάγκες.

Ο Μάικλ Στόουν, αν και παντρεμένος, επαγγελματικά επιτυχημένος και οικονομικά ευκατάστατος, νιώθει πως η ζωή του δεν έχει νόημα καθώς έχει χάσει την ψυχή του για να τα καταφέρει όλα αυτά. Ένα επαγγελματικό ταξίδι στο Σινσινάτι θα του θυμίσει πως εκεί έμενε μια παλιά του αγάπη, την οποία είχε τότε, χωρίς λόγο, εγκαταλείψει. Μετά από μια αποτυχημένη επανασύνδεση μαζί της, θα πέσει τυχαία πάνω στη Λίσα, που έχει πάει εκεί για να ακούσει τη διάλεξή του. Πρόκειται για μια επίσης μοναχική γυναίκα, η οποία θα του κινήσει αμέσως το ενδιαφέρον και θα αναπτερώσει την πληγωμένη πίστη του στον έρωτα και στην ανθρώπινη επαφή. Πιστεύει πως έχει βρει το άλλο του μισό. Ή έτσι τουλάχιστον νομίζει στην αρχή.

Με υπόγειο χιούμορ και περισσή μελαγχολία, η ταινία, αν και γυρισμένη, με κούκλες σε stop motion (και με χρήματα που συγκέντρωσε μέσω Crowdfunding από το διαδίκτυο), καταφέρνει να συγκινήσει και να επικοινωνήσει το μήνυμά της με εντελώς άμεσο τρόπο. Κάποιος θα μπορούσε μονάχα να φανταστεί τη συναισθηματική δύναμη που θα είχε η ταινία, αν ήταν γυρισμένη με πραγματικούς ηθοποιούς. Βασικά η δική μας στήλη θα το προτιμούσε.

Βασισμένη σε ένα θεατρικό έργο που έγραψε ο Κάουφμαν για το ραδιόφωνο και σε παραγωγή των animators Νταν Χάρμον και Ντίνο Σταματόπουλος της Starburns Industries (Community, Moral Orel), με τις φωνές των ίδιων ηθοποιών της πρώτης εκδοχής, κατάφερε να γίνει η πρώτη ακατάλληλη ταινία κινούμενων σχεδίων, η οποία φτάνει στις υποψηφιότητες του αντίστοιχου Όσκαρ. Φυσικά δεν της λείπουν οι μικρές πινελιές του γνωστού σεναριογράφου, που έχουν να κάνουν με τις εμμονές του για τα διάφορα ψυχοπαθολογικά σύνδρομα. Fregoli, το όνομα του ξενοδοχείου αυτή τη φορά, είναι το όνομα του συνδρόμου όπου κάποιος νομίζει ότι όλοι γύρω του είναι το ίδιο πρόσωπο. Η σκηνή του εφιάλτη είναι άκρως παράδοξη και ανατριχιαστική. Χωρίς την τελευταία της σκηνή, η ταινία κάλλιστα θα μπορούσε να ιδωθεί σαν ένας ιδιότυπος καφκικός εφιάλτης.

Ιnfo: Anomalisa. Κοινωνική Δραματική Κομεντί, Animation. ΗΠΑ 2015. Πρεμιέρα: Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου. Σκηνοθεσία: Τσάρλι Κάουφμαν, Ντιουκ Τζόνσον. Με τις φωνές των: Ντέιβιντ Θιούλις, Τζένιφερ Τζέισον Λι, Τομ Νούναν. Διανομή: Odeon.




ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ: Ο Ζαν Ντιζαρντέν συνεργάζεται με τον εμβληματικό σκηνοθέτη Κλοντ Λελούς, για μια ρομαντική κωμωδία που ταξιδεύει στην εξωτική Ινδία για να διηγηθεί την ιστορία ενός άνδρα που δεν δίνει δεκάρα για τίποτα πέρα από τη δουλειά του -μέχρι που γνωρίζει μια γυναίκα. Ο Αντουάν θυμίζει τους ήρωες των ταινιών για τις οποίες γράφει μουσική. Είναι χαριτωμένος, είναι επιτυχημένος και περνά τη ζωή του με χιούμορ και ανάλαφρη διάθεση. Όταν φεύγει για την Ινδία, για να δουλέψει σε μια πολύ πρωτότυπη εκδοχή του Ρωμαίος και Ιουλιέτα, συναντά την Άννα, μία γυναίκα που δεν του μοιάζει σε τίποτα, αλλά τον ελκύει περισσότερο από όλες τις άλλες γυναίκες που έχει γνωρίσει. Μαζί θα ζήσουν μια απίστευτη περιπέτεια.

Ο βετεράνος Γάλλος σκηνοθέτης Κλοντ Λελούς του Ένας Άντρας και Μια Γυναίκα (1966), που κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα των Καννών και το ξενόγλωσσο Όσκαρ εκείνης της χρονιάς, στα 78 του χρόνια πλέον έρχεται πάλι στην επικαιρότητα, με μια ελαφριά και προβλέψιμη αισθηματική κομεντί με πρωταγωνιστές τον Ζαν Ντιζαρντέν (The Artist) και την Ελσά Ζιλμπερστάιν.

Ο πραγματιστής Αντουάν γνωρίζει την ονειροπόλα Άννα στην Ινδία, μια χώρα όπου η ευτυχής συνάντηση κάποιου μαζί της προϋποθέτει κατά κάποιο τρόπο την πίστη του στο υπερβατικό, για να μπορέσει να αντιμετωπίσει τη ζοφερή (για τον δυτικό άνθρωπο) πραγματικότητα των κατοίκων της. Εκ διαμέτρου αντίθετοι χαρακτήρες, θα περάσουν από διάφορα προβλέψιμα στάδια μιας δύσκολης σχέσης, μέχρι το τέλος το οποίο μπορεί εύκολα να μαντέψει κανείς. Η απεικόνιση της χώρας είναι γυαλιστερή και καρτποσταλική, ένα όμορφο, εξωτικό ντεκόρ για τις αισθηματικές περιπέτειες του Αντουάν και της Άννα, καθώς όλη η δύναμη της ταινίας αφήνεται, κυριολεκτικά εδώ που τα λέμε, στη γοητεία του πρωταγωνιστικού ζευγαριού της.

Ιnfo: Μια Αγκαλιά στην Άκρη του Κόσμου (Un + Une). Αισθηματική Κομεντί. Γαλλία 2015. Πρεμιέρα: Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου. Σκηνοθεσία: Κλοντ Λελούς. Παίζουν: Ζαν Ντιζαρντέν, Ελσά Ζιλμπερστάιν, Κριστοφέρ Λαμπέρ. Διανομή: Odeon.




DEADPOOL: Βασισμένο στον πιο αντισυμβατικό αντι-ήρωα των Marvel Comics, το Deadpool αφηγείται την ιστορία του Ουέιντ Ουίλσον, ενός πρώην πράκτορα των Ειδικών Δυνάμεων και νυν μισθοφόρου, ο οποίος, μετά από ένα μη εγκεκριμένο πείραμα που του δίνει την ικανότητα να θεραπεύεται πολύ γρήγορα, υιοθετεί το alter ego Deadpool. Οπλισμένος με νέες ικανότητες και μία σκοτεινή, διεστραμμένη αίσθηση του χιούμορ, ο Deadpool κυνηγά τον άνδρα που σχεδόν κατέστρεψε τη ζωή του.

15 χρόνια μετά τη στροφή των βασισμένων σε κόμικς ταινιών, με τους X-Men του Μπράιαν Σίνγκερ, προς ένα πιο ενήλικο κοινό (αυτό που είχε μεγαλώσει διαβάζοντάς τα), η Marvel, ήδη από το 2014 με τους Φύλακες του Γαλαξία όπως και με το περσινό Ant-Man, στρέφεται και πάλι σε πιο ανάλαφρα μονοπάτια, προς το κοινό της νέας γενιάς, που έχει μεγαλώσει με τα video games και το οποίο αδιαφορεί ακόμα για τη ζοφερότητα της σημερινής πραγματικότητας, ή την αντιμετωπίζει ενστικτωδώς με σαρκαστικό χιούμορ. Μετά από μια εξαιρετικά επιτυχημένη προωθητική καμπάνια, η οποία περιελάμβανε και βίντεο για την πρόληψη του καρκίνου, αντρών (όρχεις) και γυναικών (στήθους), ο πιο σεξουαλικά αποενοχοποιημένος αντι-ήρωας της Marvel έρχεται να τα κάνει λίμπα.

Θόρυβος, εφέ, ακροβατικά, εκρήξεις, ανατροπές οχημάτων, καρτουνίστικη βία, ακρωτηριασμοί, εκατόμβες αίματος και σφαίρες που διατρυπούν υπερ-ηρωικά κορμιά, όλα σε θεαματικό slow motion και χαρακτήρες που μιλούν σχεδόν μόνο με χιουμοριστικά one liners, υπηρετούν ένα υποτυπώδες σενάριο που έχει να προτείνει μεγάλες δόσεις αποενοχοποιημένης απόλαυσης του αμφιβληστροειδούς, για αυτούς που τη γουστάρουν και την αποζητούν. Απολαυστικός και ο Ράιαν Ρέινολντς στον κεντρικό ρόλο, μοιάζει να τον απολαμβάνει ενώ σε κάποιες από τις πολλές εκδοχές της ταινίας (unratted ή μη σε ό,τι αφορά στη βία και στο γυμνό), μοστράρει και τα γεροδεμένα οπίσθιά του. Οι επιλογές του σάουντρακ έχουν χιούμορ και θα φέρουν χαμόγελα και νοσταλγία.

Αν και σίγουρα τα παιδιά σήμερα παίζουν ανάλογα ή ακόμα πιο βίαια πολεμικά βιντεοπαιχνίδια, καλό θα ήταν οι πιο μικρές ηλικίες να το αποφύγουν, προς το παρόν.

Ιnfo: Deadpool. Περιπέτεια Φαντασίας. ΗΠΑ 2016. Πρεμιέρα: Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου. Σκηνοθεσία: Τιμ Μίλερ. Παίζουν: Ράιαν Ρέινολντς, Μορένα Μπακάριν, Εντ Σκριν, Τζίνα Καράνο, Τ.Τζ. Μίλερ, Μπριάνα Χίλντεμπραντ. Διανομή: Odeon.


 
εμφάνιση σχολίων