0
2
σχόλια
296
λέξεις
Α' ΠΡΟΣΩΠΟ

Ο σύντροφος του Μηνά Χατζησάββα, Κώστας Φαλελάκης, για το σύμφωνο συμβίωσης. Στη χώρα όπου τα «αυτονόητα» δεν είναι αυτονόητα

ΜΑΡΙΑΝΙΝΑ ΠΑΤΣΑ
3 Δεκεμβρίου 2015
Ο Μηνάς Χατζησάββας έφυγε και άφησε πίσω του, εκτός από το έργο του, πολλή αγάπη. Άφησε πολλούς ανθρώπους να τον σκέφτονται, να τον τιμούν, να τον θυμούνται. Άφησε φίλους, τις αδερφές του, τα ανίψια του και έναν πολυαγαπημένο σύντροφο.


Ο επί 25 χρόνια σύντροφος του Μηνά Χατζησάββα, Κώστας Φαλελάκης, μίλησε δημόσια στην κηδεία, για το πόσο δύσκολα είναι για τα ομόφυλα ζευγάρια τα αυτονόητα: 25 χρόνια μαζί, και -εξαιτίας ενός σύμφωνου συμβίωσης, που όλο έρχεται μα ποτέ δεν φτάνει σε αυτή τη χώρα- για να πάρει το σώμα του ανθρώπου του, έπρεπε να κινήσει γη και ουρανό επειδή «δεν είναι συγγενής 1ου βαθμού».

«Ήταν απίστευτο, πάντως, αυτό που έζησα στο νοσοκομείο όταν πήγα για να πάρω τη σορό του και αυτό είναι ένα μήνυμα στον πρωθυπουργό για το σύμφωνο συμβίωσης. Ήμουν ο άνθρωπος του τα τελευταία 25 χρόνια και όμως δεν ήταν αυτονόητο ότι μπορούσα να πάρω εγώ τη σορό του».

Στην Ελλάδα, αυτά που θα έπρεπε να είναι «απλά διαδικαστικά», από ένα κοινό σπίτι και μια επιχείρηση, μέχρι μια σύνταξη, μια ασθένεια ή μια κηδεία, γίνονται μια μαύρη τρύπα που καταπίνει όλα τα ανθρώπινα και συντροφικά δικαιώματα για τα ομόφυλα ζευγάρια.

«Προσδοκούσε αυτό το γαμημένο σύμφωνο συμβίωσης που δεν έρχεται. Υπάρχουν και διαφορετικοί άνθρωποι στην κοινωνία που είναι ομοφυλόφιλοι. Αυτό το λέω και στην κοινωνία. Δεν το έκρυψε ο Μηνάς ποτέ αυτό. Δεν ντράπηκε ποτέ γι' αυτό. Θέλουμε να ζήσουμε με αξιοπρέπεια και να πεθαίνουμε με αξιοπρέπεια. Δώστε μας αυτή την δυνατότητα επιτέλους».

Η σημερινή έκκληση του Κώστα Φαλελάκη προς τους Έλληνες πολιτικούς, δεν είναι προσωπική υπόθεση. Είναι θέμα συλλογικό, θέμα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και σε τελική ανάλυση θέμα δικαιοσύνης και ανθρωπιάς. Ας γίνουν επιτέλους τα «αυτονόητα»… αυτονόητα. Χωρίς εισαγωγικά. Για όλους.
εμφάνιση σχολίων