ΣΙΝΕΦΙΛ Κάλλας και Παζολίνι

ΣΙΝΕΦΙΛ Η Μαρία Κάλλας, ο Πιερ Πάολο Παζολίνι και η Οριάνα Φαλάτσι

«Αν και η σχέση της Μαρίας Κάλλας με τον Πάολο Παζολίνι δεν ήταν μόνο επαγγελματική, ποτέ δεν επιβεβαιώθηκε αν ήταν επίσης ερωτική. Οι φήμες όμως έγιναν πολύ έντονες όταν το καλοκαίρι του 1969, ο Παζολίνι βοήθησε την Κάλλας να ξεπεράσει τον Αριστοτέλη Ωνάση -ο οποίος την είχε αφήσει για να παντρευτεί τη Τζάκι Κένεντι- και η Κάλλας με τη σειρά της τον βοήθησε να ξεπεράσει τη διάσταση από τον σύντροφό του κατά τη διάρκεια της περιοδείας τους για τη «Μήδεια» και στη συνέχεια στις κοινές καλοκαιρινές τους διακοπές σε έναν ελληνικό προορισμό. Στο μεταξύ η Οριάνα Φαλάτσι έστελνε γράμματα-ψυχογραφήματα στον Παζολίνι για τον τρόπο με τον οποίο μπορούσε να υπομένει κάθε της καπρίτσιο ενώ οι παπαράτσι έκαναν πάρτι όποτε τους πετύχαιναν.

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 1969.  ΠΕΤΑΛΙΟΙ ΣΤΟΝ ΝΟΤΙΟ ΕΥΒΟΪΚΟ. Η ντίβα της όπερας Μαρία Κάλλας απολαμβάνει τις διακοπές παρέα με τον Ιταλό σκηνοθέτη Πιερ Πάολο Παζολίνι. Ένα χρόνο πριν, η Κάλλας είχε καταρρεύσει ψυχολογικά, επειδή ο Αριστοτέλης Ωνάσης, ενώ διατηρούσε ακόμα σχέση μαζί της, παντρεύτηκε την Τζάκι Κένεντι. Στο πρόσωπο του Ιταλού σκηνοθέτη βρήκε ένα φίλο που της συμπαραστεκόταν. Ήταν άλλωστε και εκείνος απογοητευμένος, μιας και ο σύντροφός του Νινέτο είχε αρχίσει ν’ απομακρύνεται. Παζολίνι και Κάλλας πέρναγαν πολλές ώρες μαζί στην παραλία.

ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΕΙΧΕ ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΕΙ ΚΑΙ Η ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΟΥΣ ΣΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ, με την ταινία «Μήδεια». Ο σκηνοθέτης επέλεξε την Κάλλας για τον πρωταγωνιστικό ρόλο και ανέφερε σε συνέντευξή του ότι ήταν από τις λίγες φορές που ήξερε ποιος θα ερμηνεύσει τον ρόλο που ετοίμαζε: «Κάποιες φορές γράφω τα σενάριά μου χωρίς να γνωρίζω ποιος ηθοποιός θα ερμηνεύσει κάθε ρόλο. Σ’ αυτή την περίπτωση γνώριζα ότι θα ήταν η Μαρία Κάλλας, οπότε προσάρμοσα το γράψιμό μου πάνω της. Είχε μεγάλη επίδραση στη συγκρότηση του χαρακτήρα της ηρωίδας. […] Η βαρβαρότητα βαθιά μέσα της, που βγαίνει από το βλέμμα της, από τα χαρακτηριστικά της, δεν διακρίνεται άμεσα. Ανήκει σ’ έναν αγροτικό κόσμο, στην επαρχιακή Ελλάδα που μετά ανατράφηκε με την αστική κουλτούρα. Κατά κάποιο τρόπο, προσπάθησα να επικεντρώσω την πολυπλοκότητα της Μήδειας πάνω στον χαρακτήρα της»....

Πριν καταλήξουν στην Ελλάδα, Κάλλας και Παζολίνι είχαν ταξιδέψει στο εξωτερικό (Παρίσι και Νότιο Αφρική) για να προωθήσουν την ταινία τους. Τα ταξίδια αυτά τους έφεραν ακόμα πιο κοντά και τότε κυκλοφόρησε η φήμη ότι δεν ήταν απλά συνεργάτες αλλά και εραστές. Ο Παζολίνι είχε αφιερώσει το ποίημά του «Δαχτυλίδι» στην Κάλλας, μαζί με ένα αληθινό δαχτυλίδι.

Ο ΠΑΖΟΛΙΝΙ ΕΙΧΕ μεγάλη αδυναμία στη Μαρία. Αυτό φαίνεται και από μια επιστολή της δημοσιογράφου και συγγραφέα Οριάνα Φαλάτσι προς τον Παζολίνι: «Ήταν στο Ρίο ντε Ζανέιρο. Είχες έρθει για διακοπές με τη Μαρία Κάλλας. Οι εφημερίδες έγραφαν πως ήσασταν εραστές. Ήσασταν; Ξέρω πως δύο φορές στη ζωή δοκίμασες ν’ αγαπήσεις μια γυναίκα και δεν τα κατάφερες. Αλλά νομίζω πως δεν ήταν η Μαρία μία από τις δύο. Ήσασταν πολύ διαφορετικοί χαρακτήρες, άλλη η αισθητική του ενός, άλλη του άλλου. Κι όμως, δείχνατε τόσο ενωμένοι. Κάτι σας έδενε. Μια συνέργεια. Μια μυστήρια συνενοχή. Υποψιάζομαι πως εσύ την έβλεπες σαν αδελφή σου κι έκανες ό,τι μπορούσες για να ξεχάσει τον Ωνάση.

Δεν τη βαριόσουνα ποτέ. Τη βοηθούσες ακόμη και να βάλει ή να βγάλει τα ρούχα της. Στην παραλία την περιποιόσουν αλείφοντας την πλάτη της με λάδι. Στα εστιατόρια δεχόσουν ήρεμος και με συγκατάβαση όλα της τα καπρίτσια, σαν υπομονετικός νοσηλευτής δημόσιου νοσοκομείου. Ναι, είχες μέσα σου τον ηρωισμό του ιεραπόστολου που βοηθάει λεπρούς, την καλοσύνη του αγίου που υπομένει με χαρά το μαρτύριο. Ένα απόγευμα στην Κοπακαμπάνα (ο ουρανός ήταν χρυσοκόκκινος κι η Μαρία είχε αποκοιμηθεί στην άμμο), άρχισα να σου μιλώ για το πώς βασάνιζαν οι Βραζιλιάνοι τους πολιτικούς κρατουμένους. Σου περιέγραφα τα ηλεκτροσόκ, μ’ άκουγες απρόθυμα, σχεδόν ενοχλημένος που οι περιγραφές μου χαλούσανε τη μαγεία του ηλιοβασιλέματος. Κι όταν το κατάλαβες πως η αδιαφορία σου με πλήγωνε, άλλαξες κουβέντα».

ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ: Διατήρησαν τη φιλία τους μέσω αλληλογραφίας. Σ' ένα γράμμα της Κάλλας προς τον Παζολίνι τον Ιούλιο του 1971, τον παρηγορεί για τον χωρισμό του με τον Νινέτο: «Πρέπει να βρούμε τη δύναμη στο εσωτερικό του εαυτού μας, τουλάχιστον φαινομενικά. Δεν σου μιλάω σαν μητέρα, αγαπημένε μου Πιερ Πάολο, ούτε εγώ σε είδα ποτέ σαν τον πατέρα μου. Τα βιβλία ξέρουν πολλά πράγματα, όχι όμως τη σκληρή πραγματικότητα και δεν διδάσκουν ό,τι σκέπτομαι και θα πιστεύω μέχρι τον θάνατό μου, δηλαδή αυτό που μόνο ο άνθρωπος μπορεί να κάνει, με μόνη τη θέλησή του, την αγάπη στον εαυτό του και την υπερηφάνεια του».

Πηγή: Μηχανή του Χρόνου
 

εμφάνιση σχολίων