6
1
σχόλια
2618
λέξεις
ΣΙΝΕΦΙΛ

Εξολοθρευτής: Γένεσις. Όσο Είμαστε Νέοι. Μακριά Από το Πλήθος. Ταξίδι Στην Ιταλία. Slow West. Ξεχασμένες Ζωές

ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΑΚΗΣ ΛΑΚΤΑΡΙΔΗΣ [email protected]
25 Ιουνίου 2015
ΕΞΟΛΟΘΡΕΥΤΗΣ: ΓΕΝΕΣΙΣ: Στα πρόθυρα μιας νίκης στον πόλεμο επί του Skynet, το 2029, ο Τζον Κόνορ στέλνει τον έμπιστό του υπολοχαγό Κάιλ Ρις πίσω στον χρόνο, ώστε να σώσει τη ζωή της μητέρας του και να διασφαλίσει την ίδια του την ύπαρξη. Αλλά αυτό που θα βρει στην απέναντι πλευρά είναι κάτι το απροσδόκητο. Βρίσκει τη Σάρα Κόνορ ορφανή από τα 9 της από έναν Εξολοθρευτή και μεγαλωμένη από έναν άλλον Εξολοθρευτή, προγραμματισμένο να την προστατεύει. Αυτός ο Εξολοθρευτής την εκπαιδεύει να συναντήσει το πεπρωμένο της, το οποίο αυτή ακατάβλητα πασχίζει να απορρίψει.

Ο Τζέιμς Κάμερον (Avatar, Τιτανικός), το 1984, έγραψε και σκηνοθέτησε μια, σχετικά χαμηλού κόστους, ταινία επιστημονικής φαντασίας, η οποία έμελλε να γίνει σημείο αναφοράς και future classic. Η ιστορία του Μαχητή που στέλνεται στο παρελθόν από τον μελλοντικό ηγέτη της ανθρώπινης Επανάστασης Ενάντια στις Μηχανές, για να σώσει τη μητέρα του από ένα ρομπότ Εξολοθρευτή (απεσταλμένο με τη σειρά του από τις μηχανές), που θέλει με αυτόν τον τρόπο να αποτρέψει τη γέννησή του -πέρα από το ευφάνταστο και τον ξεκάθαρο μεσσιανισμό της (συν την καταιγιστική δράση της)- στοίχειωσε την γενιά του '80, κυρίως λόγω κυκλικού και επαναλαμβανόμενου χρονικού σχήματος της αφήγησής της.

Καθώς τελικά αποδεικνύεται ότι ο Μαχητής είναι και ο πατέρας του μελλοντικού ηγέτη των ανθρώπων, και καθώς χάνει τη ζωή του λίγες ώρες μετά τη σεξουαλική του συνεύρεση (μια από τις ομορφότερες σκηνές σεξ του mainstream κινηματογράφου) με τη Σάρα Κόνορ, την οποία έχει καταφέρει να προστατέψει, σημαίνει ότι αυτή πάλι θα γεννήσει τον Τζον, ο οποίος πάλι θα στείλει τον μελλοντικό του πατέρα, σαν προστάτη αλλά και σπερματαγωγό, για να εξασφαλίσει τη μελλοντική γέννησή του. Το συμπέρασμα που βγαίνει από όλο αυτό είναι ότι ο κύκλος αυτός επαναλαμβανόταν, επαναλαμβάνεται και θα επαναλαμβάνεται σαν χρονική λούπα μέσα στο χρονικό άπειρο για πάντα.

Η μεγάλη επιτυχία έφερε όπως ήταν φυσικό και συνέχειες. Το Ο Εξολοθρευτής 2: Μέρα Κρίσης (1991), από τον ίδιο τον Κάμερον, ήταν μια πιο high tech εκδοχή του ίδιου θέματος (ένα εξημερωμένο μοντέλο του Εξολοθρευτή της πρώτης ταινίας, έρχεται να προστατέψει μητέρα και γιο από ένα άλλο, πιο σύγχρονο και πιο θανατηφόρο ρομπότ), ενώ η τρίτη και πιο αδύναμη συνέχεια, το 2003, είχε και στοιχεία αυτοπαρωδίας. Το reboot που έγινε το 2009, με το Εξολοθρευτής: Η Σωτηρία, είχε να κάνει με τον ενήλικο Τζον Κόνορ και τις μάχες του ενάντια στη Skynet, τη δημιουργό των μηχανών. Το Γένεσις, αν και προοριζόταν για remake της πρώτης ταινίας, κόλλησε σε κάποια νομικά θέματα κι έτσι προέκυψε σαν μια παραλλαγή εκείνης αλλά και της συνέχειάς της, με σύγχρονα σούπερ εφέ, ασταμάτητη δράση και τον ορίτζιναλ Σβαρτσενέγκερ να κάνει επανεμφάνιση, σε μια προσπάθεια επιστροφής στο μέλλον του σήμερα, όπου το Χόλιγουντ μοιάζει να έχει στερέψει από πρωτότυπες ιδέες.

Οι νεότεροι θα το λατρέψουν. Οι παλιοί fans ας μείνουν καλύτερα σε αυτό που ξέρουν και αγαπούν.

Ιnfo: Εξολοθρευτής: Γένεσις (Terminator Genisys). Φαντασίας. ΗΠΑ 2015. Πρεμιέρα: Πέμπτη 25 Ιουνίου. Σκηνοθεσία: Άλαν Τέιλορ. Παίζουν: Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ, Εμίλια Κλαρκ, Τζέι Κέι Σίμονς, Άλαν Κλαρκ, Τζέι Κέρτνι. Διανομή: UIP.




ΟΣΟ ΕΙΜΑΣΤΕ ΝΕΟΙ: Ο Τζος Σρέμπνικ είναι ένας σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ από τη Νέα Υόρκη, τον οποίο δεν θα τον έλεγες απόλυτα πετυχημένο. Καθώς εργάζεται στο μοντάζ της τελευταίας του ταινίας, είναι φανερό ότι έχει πιάσει δημιουργικό πάτο. Με τη σύζυγό του, Κορνίλια, αποφάσισαν να μην αποκτήσουν παιδιά κι ως προς αυτό είναι ικανοποιημένος. Υπάρχει κάτι άλλο που λείπει. Μετά τη διάρκεια ενός μαθήματος που διδάσκει, τον πλησιάζουν ο Τζέιμι και η Ντάρμπι, ένα νεαρό καλλιτεχνικό ζευγάρι που είναι έτοιμο να τα παρατήσει όλα για το νέο του πάθος, όποιο κι αν τυχαίνει να είναι αυτό, μιας και κάθε μέρα είναι κάποιο άλλο. Για τον Τζος, όμως, είναι ένα άνοιγμα στα δικά του νιάτα. Έτσι, το ανικανοποίητο ζευγάρι των σαραντάρηδων αφήνει στη άκρη τους φίλους της ηλικίας τους και στρέφεται πάνω στο φρέσκο, το «cool».

Μετά την επιτυχημένη του συνεργασία με την Γκρέτα Γκέργουικ στο Frances Ha (2012), ο Νόα Μπάουμπαχ επιστρέφει με άλλη μία ιστορία καθυστερημένης ενηλικίωσης, που αφορά ένα ζευγάρι καλλιτεχνών, λίγο μετά τα 40, σε μια φάση που τόσο η επαγγελματική όσο και η προσωπική σχέση μεταξύ τους (αλλά και μεταξύ των γονέων πλέον, συνομήλικων φίλων τους) έχει κολλήσει.

Η γνωριμία τους με ένα hip νεαρότερο ζευγάρι και η ενασχόλησή τους σε διάφορες δραστηριότητες μαζί του, που δεν συνάδουν με την ηλικία τους, θα ανανεώσουν αρχικά τη σχέση τους και τη διάθεσή τους για ζωή, σταδιακά όμως θα τους ωθήσει έξω από τα όριά τους, πράγμα που θα τους οδηγήσει στο να ανακαλύψουν ότι έχουν πέσει θύματα της νεανικής φιλοδοξίας του νεαρού, ανερχόμενου Τζέιμι, ο οποίος θέλει να γίνει Χαλίφης στη θέση του Χαλίφη.

Έχοντας πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού του τον Γούντι Άλεν, ο Μπάουμπαχ εμπνέεται χαλαρά από το Όλα Για την Εύα (1950) του Μάνκιεβιτς, τον Ταλαντούχο Κύριο Ρίπλεϊ της Πατρίτσια Χάισμιθ, αλλά και από τον Αρχιμάστορα Σόλνες του Ίψεν (η ταινία ξεκινά με έναν χαρακτηριστικό διάλογο από το έργο) και φτιάχνει μια καλοδουλεμένη στις επιμέρους λεπτομέρειές της δραματική κομεντί για την κρίση των 40, το σύγχρονο χάσμα των γενεών (ο πατέρας της Κορνίλια αντιπροσωπεύει την ακόμα προηγούμενη), την καλλιτεχνική, αλλά και τη hipster σκηνή της Νέας Υόρκης. Πλήθος οι σινεφίλ και οι μουσικές αναφορές, αυτή τη φορά και με την, ας πούμε, δικαιολογία της απενοχοποίησης ανάμεσα στο ποιοτικό και το ευτελές, με τον τρόπο που τα αντιμετωπίζει η νέα γενιά.

Κάποιες ξεκαρδιστικά αστείες σκηνές (ο εσωτερικός καθαρισμός από τον Γκουρού) δίνουν τη θέση τους στους έντονα δραματικούς τόνους μιας αλήθειας που πονάει (η σκηνή του επίσημου δείπνου στο τέλος, όπου ο Τζος εξομολογείται -μπροστά σε όλους- στον Τζέιμι πόσο πολύ τον είχε αγαπήσει) κι αν το συγκαταβατικό τέλος μοιάζει να προδίδει κάπως τις προσδοκίες μας, το αλά Μωρό της Ρόζμαρι (μία από τις πολλές ταινίες που αναφέρονται στο Όσο Είμαστε Νέοι) φινάλε της είναι όντως τρομακτικό και ταυτόχρονα αστείο. Ένα κλείσιμο του ματιού, όπως και ολόκληρη η ταινία άλλωστε. Διανοουμενίστικο μεν, διασκεδαστικότατο δεν.

Ιnfo: Όσο Είμαστε Νέοι (While We're Young). Δραματική Κομεντί. ΗΠΑ 2014. Πρεμιέρα: Πέμπτη 25 Ιουνίου. Σκηνοθεσία - Σενάριο: Νόα Μπάουμπαχ. Παίζουν: Μπεν Στίλερ, Ναόμι Γουότς, Άνταμ Ντράιβερ, Αμάντα Σέιφριντ. Διανομή: Seven Films & Spentzos Film.




ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΛΗΘΟΣ: Η ανεξάρτητη, όμορφη και πεισματάρα Μπάθσιμπα Εβερντίν πολιορκείται από τρεις πολύ διαφορετικούς μνηστήρες. Πρώτος απ’ όλους είναι ο βοσκός Γκάμπριελ Όουκ που μαγεύεται από τον δυναμισμό της, δεύτερος, ο όμορφος και παράτολμος λοχίας Φρανκ Τρόι και τρίτος, ο πλούσιος, ώριμος εργένης Ουίλιαμ Μπόλντγουντ. Η διαχρονική ιστορία των επιλογών και του πάθους της Μπάθσιμπα εξερευνά τη φύση των σχέσεων και της αγάπης, καθώς και της ικανότητας του ανθρώπινου πνεύματος να ξεπερνά τις δυσκολίες με αποφασιστικότητα και επιμονή.

Ο Τόμας Βίντεμπεργκ, ο Δανός σκηνοθέτης του Κυνηγιού (2012) και της δογματικής (και κλασικής πλέον) Οικογενειακής Γιορτής (1998), στην τρίτη αγγλόφωνη ταινία του μετά τα ημιαποτυχημένα It's All About Love (2003) & Dear Wendy (2004), μεταφέρει για άλλη μια φορά στην οθόνη το Μακριά Από το (Αγριεμένο) πλήθος, ένα εμβληματικό μυθιστόρημα του Τόμας Χάρντι (1840-1928), Βρετανού συγγραφέα του Τζουντ ο Αφανής και της Τες των ντ'Ουρμπερβίλ, που έχουν επίσης μεταφερθεί με μεγάλη επιτυχία στην οθόνη από τους Γουίντερμποτομ και Πολάνσκι, αντίστοιχα.

Το ίδιο ισχύει και για τη μεταφορά το 1697 του Μακριά Από το Αγριεμένο Πλήθος, από τον Τζον Σλέσινγκερ (Midnight Cowboy), με πρωταγωνιστές την Τζούλι Κρίστι, τον Πίτερ Φιντς και τον Άλαν Μπέιτς. Ο Βίντεμπεργκ εκσυγχρονίζει εκείνη την εκδοχή, με την έννοια ότι της δίνει μια πιο ρεαλιστική και πιο κοντά στα σημερινά δεδομένα μορφή, με τον τρόπο που το έκαναν στην εποχή τους οι Μέρτσαντ/Άιβορι με το Δωμάτιο Με Θέα, ή τα Απομεινάρια Μιας Μέρας.

Σκηνοθετική και τεχνική αρτιότητα, εκπληκτική αναπαράσταση της εποχής και παραλληλισμοί με τη σύγχρονη μετα-φεμινιστική πραγματικότητα, καταγράφονται στα υπέρ της ταινίας. Κι αν οι τρεις αντρικοί ρόλοι μοιάζουν και είναι μονοδιάστατοι και σχηματικοί, η Κάρεϊ Μάλιγκαν (Drive, Inside Llewyn Davis) -σαφώς πιο θερμή σαν παρουσία από την Τζούλι Κρίστι της ταινίας του Σλέσινγκερ- μεγαλουργεί ερμηνευτικά και κρατάει όλη την ταινία στους (βρετανικούς) ώμους της.

Ιnfo: Μακριά Από το Πλήθος (Far From the Madding Crowd). Δραματική Κοινωνική Εποχής. Αγγλία-ΗΠΑ 2015. Πρεμιέρα: Πέμπτη 25 Ιουνίου. Σκηνοθεσία: Τόμας Βίντερμπεργκ. Παίζουν: Κάρεϊ Μάλιγκαν, Ματίας Σένερτς, Μάικλ Σιν, Τομ Στέριτζ. Διανομή: Odeon.




ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ: Ο Ρομπ και ο Στιβ αναλαμβάνουν για άλλη μια φορά να παρουσιάσουν για λογαριασμό της εφημερίδας The Observer την κριτική τους για ορισμένα εστιατόρια. Ο Ρομπ, πατέρας ενός μικρού παιδιού, κουρασμένος από τις ευθύνες του, αναζητά λίγη περιπέτεια. Ο Στιβ έχει περάσει μια περίοδο σκληρής δουλειάς στο Λος Άντζελες μακριά από το σπίτι του, αλλά τώρα βρίσκεται σε μια παύση από τη δουλειά. Έχοντας πια τον χρόνο να επιστρέψει στην Ευρώπη, θέλει να δει τα παιδιά του. Οι δυο τους συζητούν για τη ζωή, την αγάπη, την εργασία και την ξενιτιά. Δεν πρόκειται μόνο για μια γαστρονομική εξερεύνηση, αλλά και για ένα πολιτιστικό ταξίδι, καθώς ακολουθούν τα βήματα των Άγγλων ρομαντικών ποιητών Βύρων και Σέλεϊ στην Ιταλία, αναζητώντας τα σημεία που οι δυο ποιητές πέρασαν μια καθοριστική για το έργο τους χρονική περίοδο.

Σε ένα ταξίδι από το Πιερμόντε μέχρι την Καμπανία και το Κάπρι, σε μια διαδρομή που περνάει από τη Λιγουρία, την Τοσκάνη και τη Ρώμη, από ορεινά καστροχώρια, παραθαλάσιες πόλεις και μεσαιωνικούς οικισμούς της δυτικής ακτογραμμής της γείτονος χώρας, ο Γουίντερμποτομ και οι δύο πρωταγωνιστές του δοκιμάζουν τοπική κουζίνα και φιλοξενούνται στα πιο παλιά, γραφικά, σινεφίλ και πιθανόν όχι ιδιαίτερα φτηνά καταλύματα των τοποθεσιών που επισκέπτονται.

Όπως και στο προηγούμενο ταξίδι τους στην Γηραιά Αλβιώνα το 2010, οι δύο πρωταγωνιστές, με αφορμή το γαστρονομικό τους ταξίδι, βρίσκουν τη θαυμάσια ευκαιρία να αυτοσχεδιάσουν και να αυτοσαρκαστούν, αναμειγνύοντας την (καρτποσταλική, είναι η αλήθεια), τουριστική, ιταλική πραγματικότητα με την επινοημένη, σε ό,τι αφορά τα προσωπικά τους, φαντασία. Μιμούνται διάσημες και μη προσωπικότητες, διηγούνται πραγματικά και φανταστικά επεισόδια και ανέκδοτα, τόσο από τη ζωή του Λόρδου Βύρωνα και του Σέλεϊ, την περίοδο που είχαν αυτοεξοριστεί στην Ιταλία, όσο κι από τις ζωές καλλιτεχνών του κινηματογράφου, οι οποίοι είχαν γυρίσει διάσημες ταινίες του παρελθόντος σχεδόν στον καθένα από τους τόπους που βρίσκουν κατάλυμα.

Ταινία δρόμου με σαφείς επιρροές από το Πλαγίως του Αλεξάντερ Πέιν, μπορεί να ιδωθεί και σαν ενός είδους ελαφριάς και σινεφίλ περιηγητικής κομεντί με γκουρμέ τάσεις, την ίδια στιγμή που ο ναρκισσισμός των ερμηνευτών της μερικές φορές μοιάζει να αναδίνει και μια γερή δόση ηθελημένης (;) αντιπάθειας. Καλοκαιρινή ατμόσφαιρα, με την αβάσταχτη ελαφρότητα του celebrity να ακούει Αλανίς Μορισέτ και να χαζολογεί -με φινέτσα- σε ιστορικά, πολιτικά, θρησκευτικά, αλλά και κινηματογραφικά φορτισμένους τόπους και χώρους θερινής αναψυχής.

Ιnfo: Ταξίδι Στην Ιταλία (The Trip to Italy). Κομεντί. Αγγλία 2014. Πρεμιέρα: Πέμπτη 25 Ιουνίου. Σκηνοθεσία: Μάικλ Γουίντερμποτομ. Παίζουν: Στιβ Κούγκαν, Ρομπ Μπράιντον, Ρόζι Φέλνερ, Κλερ Κίλαν, Μάρτα Μπάριο, Τίμοθι Λιτς. Διανομή: Filmtrade.




SLOW WEST: Στο Κολοράντο την εποχή της κατάκτησης της Δύσης από λευκούς πιονιέρους και παρανόμους, ο Σάιλας Σέλεκ, ένας επικίνδυνος περιπλανώμενος κυνηγός επικηρυγμένων, συναντά τον έφηβο Τζέι. Παρόλο που μια τέτοια συνάντηση κανονικά θα οδηγούσε τον νεαρό στον άλλο κόσμο, ο Σάιλας επιλέγει να μη σκοτώσει τον Τζέι και αντίθετα του προσφέρει προστασία, με αντάλλαγμα σε χρήματα. Ο Τζέι έχει έρθει στην Αμερική από τη Σκωτία, για να βρει την αγαπημένη του. Καθώς τα κίνητρα του Σίλας παραμένουν μυστηριώδη, το ταξίδι αυτό, γεμάτο με κίνδυνο, προδοσίες και βία, θα κάνουν τον νεαρό Σκωτσέζο να συνειδητοποιήσει ότι η Δύση δεν δείχνει οίκτο στους αθώους.

Λυρικό, σκληρό, σκοτεινό και μακάβρια αστείο, το μετα-γουέστερν του νεαρού Σκωτσέζου μουσικού (The Beta Band, The Aliens) και σκηνοθέτη Τζον ΜακΛίν τράβηξε την προσοχή του Μάικλ Φασμπέντερ (12 Χρόνια Σκλάβος, Shame), ο οποίος έχει ξανασυνεργαστεί μαζί του, στη γυρισμένη από κινητό τηλέφωνο μικρού μήκους, Man on a Motorcycle το 2009, που εδώ αναλαμβάνει και χρέη παραγωγού.

Ανάμεσα στην εικαστική ποιητικότητα ενός Έιντρου Ντόμινικ (Η Δολοφονία του Τζέσε Τζέιμς Από τον Δειλό Ρόμπερτ Φορντ) και στον χιουμοριστικό σαρκασμό ενός Σέρτζιο Λεόνε, το Slow West ξεκινάει σαν παραμύθι, εξελίσσεται σε γουέστερν δρόμου και καταδίωξης, φλερτάρει με τη σπαγγέτι γουέστερν αισθητική, για να καταλήξει και πάλι σαν παραμύθι, όπου σχεδόν όλοι έζησαν καλά κι εμείς καλύτερα (που λέει ο λόγος).

Το σκληρό χιούμορ άλλωστε είναι το βασικό εργαλείο της σταδιακής αποδόμησης μιας σειράς σταθερών θεματικών του κλασικού γουέστερν (ο ηρωισμός των πιονιέρων, η ανδρική φιλία, η αναζήτηση του παράδεισου στην Δύση), τις οποίες η ταινία αντιστρέφει, δίνοντάς τους ταυτόχρονα μια καινούργια δυναμική. Τελικά, μόνο η αγάπη μένει, ακόμη κι αν αγαπάς λάθος πρόσωπο, ή one has his heart in the wrong place, όπως το διατυπώνει η ταινία.

Ιnfo: Slow West. Γουέστερν. Βρετανία-Νέα Ζηλανδία 2015. Πρεμιέρα: Πέμπτη 25 Ιουνίου. Σκηνοθεσία-Σενάριο: Τζον ΜακΛίν. Παίζουν: Μάικλ Φασμπέντερ, Κόντι Σμιτ-ΜακΦί, Μπεν Μέντελσον, Κάρεν Πιστόριους, Καρλ Γουίλετς. Διανομή: Odeon.




ΞΕΧΑΣΜΕΝΕΣ ΖΩΕΣ: Η δουλειά του σχολαστικού Τζον Μέι είναι να εντοπίζει με κάθε τρόπο τους συγγενείς όσων έχουν πεθάνει μόνοι και να οργανώνει τις κηδείες τους. Είναι τόσο παθιασμένος με τη δουλειά του, που κάνει πολλά περισσότερα από αυτά που ορίζει το απλό καθήκον. Ταυτίζεται με τους «ξεχασμένους πελάτες» του και προσπαθεί να τους καταλάβει μέσα από αυτά που έχουν αφήσει πίσω τους. Τους συνοδεύει στην τελευταία τους κατοικία, με σεβασμό και αξιοπρέπεια, επιλέγει τη μουσική της κηδείας και γράφει τους επικήδειους λόγους, ακόμα κι αν είναι ο μοναδικός που θα τους ακούσει.

Η ζωή του είναι τακτοποιημένη, καλοκουρδισμένη και ήρεμη, μέχρι που θα του ανακοινωθεί η απόλυσή του λίγο πριν ολοκληρώσει την τελευταία υπόθεση του. Πρόκειται για τον γείτονα του, έναν ηλικιωμένο αλκοολικό άντρα που βρίσκεται νεκρός. Ο Μέι ψάχνει στο ακατάστατο διαμέρισμά του για στοιχεία και η έρευνα του αποκαλύπτει έναν πληθωρικό άντρα που έχει αφήσει το σημάδι του, σχεδόν ποτέ με καλό τρόπο, σε πολλούς ανθρώπους. Όταν καταλήξει στην αποξενωμένη κόρη του πελάτη του, οι δύο μοναχικές ψυχές τους έλκονται κι εκείνος αρχίζει, έστω και τώρα, να ζει πιο αυθόρμητα.

Ο Ουμπέρτο Παζολίνι, ανιψιός του Πιέρ Πάολο και σύζυγος της κινηματογραφικής συνθέτη Ρέιτσελ Πόρτμαν (Belle, Έρωτας Από την Αρχή, Μια Μέρα), ζει στην Αγγλία και έχει υπογράψει ως παραγωγός ανάμεσα σε άλλες ταινίες και το περίφημο Άνδρες Έτοιμοι για Όλα (The Full Monty).

Οι Ξεχασμένες Ζωές (Still Life, Νεκρά Φύσις στα Αγγλικά) είναι ένα χαμηλών τόνων αλλά μεγάλης συγκινητικής φόρτισης -ειδικά σε ό,τι αφορά το μεταφυσικό του φινάλε- προσωπικό project, που δίνει την ευκαιρία στον ιδιόμορφο δευτεραγωνιστή Έντι Μάρσαν (Σέρλοκ Χολμς, V for Vendetta, Ο Μάγος Άιζενχαϊμ) να ξεδιπλώσει το εύρος του ερμηνευτικού του ταλέντου.

Ο ήρωας τον οποίο ενσαρκώνει είναι ένας μοναχικός άντρας ο οποίος φροντίζοντας τους νεκρούς πελάτες του, τους φαντάζεται σαν μακρινούς συγγενείς του, έχοντας οργανώσει κυριολεκτικά την καθημερινότητά του γύρω από αυτούς. Κρατάει ένα άλμπουμ με τις φωτογραφίες τους, διατηρεί μια συλλογή από μουσικά cd (ανάμεσά τους και η Μισιρλού, για έναν πελάτη ελληνικής καταγωγής), πολλά από τα οποία μαζεύει από τα διαμερίσματά τους, μαζί με κάθε λογής αντικείμενα που θα του δώσουν την έμπνευση να γράψει τον πάντα συγκινητικά ευφάνταστο επικήδειό τους.

Καθώς θα χάσει τη δουλειά του λόγω των μέτρων λιτότητας της νεοφιλελεύθερης λογικής που θέλει το μίνιμουμ αμοιβής με το μάξιμουμ της αποτελεσματικότητας (είναι μεγάλος, κοστίζει και φροντίζει τους νεκρούς του περισσότερο από όσο επιτρέπεται από την υπηρεσία), θα τα δώσει όλα στην τελευταία υπόθεσή του, ακόμα κι αν τα διάφορα εμπόδια μοιάζουν αξεπέραστα (κανείς δεν συμπαθούσε πραγματικά τον νεκρό και κανένας δεν θέλει να πάει στην εν λόγω κηδεία). Λοξοκοιτάζοντας για πρώτη φορά στον κόσμο των Ζωντανών, σαν έναν καινούργιο κόσμο στον οποίον μπορεί να ενταχθεί, η μοίρα και το σενάριο (γραμμένο από τον ίδιο τον σκηνοθέτη) έχουν άλλα σχέδια για την πάρτη του.

Λιτή και ακριβόλογη όπως ο ήρωάς της, η ταινία του Παζολίνι που συγγενεύει μακρινά με το Brazil του Τέρι Γκίλιαμ, έχει μια ζεστή καρδιά σαν τη δική του, η οποία πάλλεται μέσα σε απρόσωπα γραφεία, μοναχικά δωμάτια και άδειους ναούς. Το αμφίσημο φινάλε της πιθανόν να εκνευρίσει κάποιους, τόσο όσο θα συγκινήσει όλους τους υπόλοιπους. Τελικά, σύμφωνα πάντα με την άλογη λογική του φινάλε, όλα είναι θέματα πίστης και αφοσίωσης.

Ιnfo: Ξεχασμένες Ζωές (Still Life). Δραματική Κομεντί. Αγγλία-Ιταλία 2013. Πρεμιέρα: Πέμπτη 25 Ιουνίου. Σκηνοθεσία: Ουμπέρτο Παζολίνι. Παίζουν: Έντι Μάρσαν, Τζόαν Φρόγκεϊτ, Κάρεν Ντρούρι, Έιντρου Μπιούκαν. Διανομή: Feelgood Entertainment.



εμφάνιση σχολίων