Sasha. Woodkid. Ellen Allien. Jimmy Hendrix. Les Sins (Toro Y Moi)
Sasha-Involv3r, #album: Ο "The Man Himself" είναι εδώ για άλλη μια φορά, δείχνοντας το μέλλον στην παραγωγή αλλά και στη μίξη της ηλεκτρονικής μουσικής. Από τα μέσα των '90s, με τις συλλογές Northern και Southern Exposure που «συνυπέγραφε» με τον παλιόφιλό του John Digweed μέχρι την κατασκευή δικού του controller για το Ableton όπως αυτός επιθυμεί, η τεράστια επιρροή του στη σκηνή είναι αναμφισβήτητη. Ποιος άλλωστε δεν έχει χορέψει με τις διαχρονικές συλλογές της Global Underground, που βοήθησαν σημαντικά στην εξάπλωση της ηλεκτρονικής κουλτούρας σε παγκόσμια κλίμακα; Σε αυτήν την κυκλοφορία, τα αποκλειστικά γι' αυτό το άλμπουμ remix του, είναι για τους The xx, Little Dragon, Foals, Keep Shelly in Athens και Taragana Pyjarama. Πρωτοτυπεί, αφού εκτός από τα αμιξάριστα remix και το dj set, μας χαρίζει και τις downtempo-ambient εκδοχές τους.
Woodkid-The Golden Cage, #album: Ό,τι και να πούμε για τη μεγάλη μας αδυναμία, τον σκηνοθέτη και καλλιτέχνη Yoann Lemoine, είναι λίγο. Kυκλοφόρησε επιτέλους το πολυαναμενόμενο πρώτο του album, The Golden Gage. Η μουσική του μας μεταφέρει σε ένα μαγικό κόσμο γεμάτο από νεράιδες ενός συγχρόνου μεσαίωνα. Η ορχηστρική του ποπ κάποιες φορές περπατάει σε φωτεινά και σκοτεινά μονοπάτια -μια μουσική μάχη για τη νίκη, την ήττα, την αγάπη, την απογοήτευση. Πρόκειται για μια δυνατή αλχημεία μεταξύ εγχόρδων, στρατιωτικών ταμπούρων και της folk, ευγενικής φωνής του Woodkid. Δε μπορούμε να παραβλέψουμε τη σκηνοθετική δεινότητα τόσο στα δικά του videoclip όσο και άλλων καλλιτεχνών (Lana Del Ray, Rihanna). Πάρτε μια ιδέα για το τι εστί live Woodkid από το video που ανέβασε πρόσφατα από την εμφάνισή του στο Παρίσι το Σεπτέμβρη.
Ellen Allien-Lism, #album: Αυτό που μπορείς σίγουρα να πεις για τη βερολινέζα ντίβα της BPitch Control είναι ότι δε φοβάται να πειραματιστεί: από το αφαιρετικό Sool στο indie-dance Dust και από το leftfield techno Οrchestra of Bublles μέχρι το house Watergate 05. Τώρα μεταμορφώνεται πάλι, παραδίδοντάς μας ένα beat free άλμπουμ χωρίς να πατάει στα στάνταρ patterns της ambient. Θυμίζοντας σε πολλά σημεία σύνθεση αφαιρετικής jazz, φτάνει μέχρι τα όρια του experimental. Εδώ έχουμε ένα ποτ-πουρί από το άλμπουμ Lism.
Jimmy Hendrix-People, Hell and Angels, #classic #album: Μπορεί να φαίνεται σαν όνειρο θερινής νυκτός το να κυκλοφορήσει καινούργιο υλικό o πιο εμπνευσμένος κιθαρίστας όλων των εποχών, καθώς έχουν περάσει 45 χρόνια από το θάνατό του. Πρόκειται για ένα δίσκο με κομμάτια που ήδη έχουν ακουστεί, αλλά σε διαφορετικές εκτελέσεις. Οι συγκεκριμένες ηχογραφήθηκαν το 1968-69 μαζί με τους Mitch Mitchell, Billy Cox, Buddy Miles, Lonie Youngbold και Stephen Mills. Μέσα σε 12 κομμάτια, το άλμπουμ κααφέρνει να δώσει μια γεύση της ιστορίας του alternative rock. Πιο κάτω ακούμε το Somewhere σήμα κατατεθέν της εκρηκτικής κα αθάνατης κιθάρας του Hendrix. Αχ, αυτό το στοιχειωμένο «Κλαμπ των 27» (Janis Joplin, Jim Morisson, Kurt Kobain, Amy Winehouse).
Les Sins-Grind/Prelims, #single: Ο Chaz Bundick, όταν δεν ασχολείται με τη hypnotic dreampop ως Toro Y Moi, αλλάζει κοστούμι, γίνεται Les Sins, σταματάει να τραγουδάει και αρχίζει να χορεύει. Με μια πιο nu-disco προσέγγιση στο Grind, αλλά και μια chillwave/baroque εκδοχή του Prelims, δείχνει ότι κοιτάει μπροστά ακόμα και όταν κάθεται πίσω από το λάπτοπ του, σολάροντας με τα σύνθια του. Την κυκλοφορία του έχει αναλάβει η δισκογραφική Jiaolong (Caribou, Daphni).