Η είδηση της Nasa για εξωγήινη ζωή έκανε έξαλλη την Μια
ΜIA ΚΟΛΛΙΑ
7 Δεκεμβρίου 2010
Ο Σπίλμπεργκ δεν ήρθε σπίτι μας απόψε, αλλά η Διεθνής Κοινότητα, λέει, είναι ανάστατη με αυτή την ΥΠΕΡ πληροφορία. Κι εγώ, διόλου ανάστατη, γύρισα πίσω, στα πρώτα μου έργα και με θυμήθηκα να συγκινούμαι με την μικρή Ντρου και τον Ε.Τ. (Εξωγήνο) -«μαμά, θέλω κι εγώ έναν τέτοιο», αλλά δεν της βρισκόταν εύκαιρος οπότε βολεύτηκα με σκυλιά.
Και μετά, άνοιξα τα site που μας κατακλύζουν με πληροφορίες και παρα-πληροφορίες. Άλλοι λένε ότι η Αμερική θέλει να στρέψει αλλού το βλέμμα λόγω Wikileaks, άλλοι λένε ότι κάτι τέτοιο, αν ισχύει θα αλλάξει την πορεία του κόσμου και θα βοηθήσει την επιστήμη.
Όπως βοήθησαν και οι δορυφόροι φαντάζομαι, όπως βοήθησαν οι αποστολές στους άλλους πλανήτες.
Για την ευρεία και απόλυτη παρακολούθηση, για τη γιγάντωση συμφερόντων, για τον πόλεμο των επιστημονικών κοινοτήτων στην υπηρεσία εκείνων που μόνο τον άνθρωπο δεν φροντίζουν. Πήγαμε στον Άρη, αλλά θεραπεία για τον καρκίνο δεν βρήκαμε. Πήγαμε στον Άρη, αλλά δεν αντιμετωπίσαμε το Aids, πήγαμε στον Άρη, αλλά τα αέρια και τα κατάλοιπα στις γαίες των βομβαρδισμών ανά τον κόσμο εξακολουθούν να φέρνουν στον κόσμο παιδιά με λευχαιμία.
Και, παντού στον πλανήτη –αυτόν που ξέρουμε τέλος πάντων, τα μέτωπα μαίνονται και οι άνθρωποι είναι νούμερα. Μόνο στον δυτικό κόσμο οι άνθρωποι έχουν ονοματεπώνυμο και τους θρηνούμε. «Τόσοι» και «ποιοι» είναι γνωρίζουμε για μια τρομοκρατική ενέργεια στην Ισπανία, οι τυφλωμένοι στην Ινδία είναι απλώς «εκατοντάδες» θυμάτων.
Αλήθεια, who gives a shit αν η Nasa βρήκε ή δεν βρήκε ζωή; Τον αέρα μου μπορεί να καθαρίσει και νερό στα παιδιά που δεν έχουν μπορεί να δώσει;
Καθώς φαίνεται, όχι. Γι΄ αυτό, αφήστε μας στην ησυχία μας και στον Στίβεν.
Η Μια Κόλλια είναι δημοσιογράφος. Λόγω ιδιοσυγκρασίας έχει κάνει όλα τα πιθανά και απίθανα πράγματα στη δημοσιογραφία από αθλητικό ρεπορτάζ ως διεύθυνση σύνταξης σε περιοδικά (Γυναίκα, ΒΗΜΑ Men, κ.α.). Τις Κυριακές απαγορεύεται να την καλέσεις στο τηλέφωνο: βλέπει Παναθηναϊκό.
εμφάνιση σχολίων